Ελληνικά συγκροτήματα που θέλουμε επειγόντως να επιστρέψουν
Γυρνάμε τον χρόνο πίσω και ακούμε πάλι αγαπημένα ελληνικά συγκροτήματα που χάθηκαν και τα θέλουμε επειγόντως πίσω.
Είμαστε μουσικόφιλοι είναι η αλήθεια και δεν το έχουμε κρύψει ποτέ. Έχουμε και μια παραπάνω αδυναμία στους Έλληνες καλλιτέχνες, γιατί αν δεν παινέψεις το μουσικό σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει όπως λέει και μια ελληνική παροιμία. Μπορεί και όχι, όπως και να ‘χει πάντως προχωράμε. Για αυτόν τον λόγο σήμερα διαλέξαμε κάποια πολύ αγαπημένα ελληνικά συγκροτήματα που χάθηκαν στο βάθος του χρόνου κι απαιτούμε να επιστρέψουν γιατί ήταν κρίμα κι άδικο. Αν χρειαστεί θα μαζέψουμε κι υπογραφές και θα βγούμε και στους δρόμους μέχρι να ικανοποιηθεί το δίκαιο αίτημά μας.
Domenica
Λίγο πριν το μιλένιουμ, είχε σκάσει μύτη στα μουσικά πέριξ ένα ροκ γκρουπάκι που το λέγανε Domenica. Τους είπαν έντεχνους γιατί οι Πυξ Λαξ ζούσαν και βασίλευαν τω καιρώ εκείνω, μα τα παιδιά είχαν ροκ ψυχή και φάνηκε από τα επόμενα βήματα τους κυρίως. Το «Μέσα στη Βουή του Δρόμου» και τα «Λίγη Ζωή Ακόμη» και «Άχρηστα Ρολόγια» δώσανε άλλοθι ακόμη και σε αυτούς του λαϊκού να λένε πως άμα λάχει ακούνε και ροκ. Η φήμη τους έφθινε πολύ προς το τέλος της δεκαετίας του 2000 μα φαίνεται πως αυτό το γεγονός τους απελευθέρωσε καλλιτεχνικά, αφού ανέβασαν τις εντάσεις τους και μας έδωσαν ένα από τα καλύτερα ελληνόφωνα τραγούδια που βγήκαν εδώ και πολλά χρόνια.
Ελπίζουμε να παραμένουν στις επάλξεις οι Domenica και σύντομα να ακούσουμε ξανά στο ραδιόφωνο κάποιο τραγουδάκι τους.
Tsopana Rave
Ένα από τα πιο badass ελληνόφωνα ροκ σχήματα που έχουμε βαθιά μέσα στην καρδούλα μας είναι οι Tsopana Rave. Επίσημα δεν διαλύθηκαν ποτέ, όμως απέχουν δισκογραφικά από το 2007 κι έπειτα. Καυστικοί στίχοι στιβαρό rhythm sections, κι ένας από τους καλύτερους frontmen που γέννησε η ελληνική σκηνή (Μίμη Καλαντζή άρχοντα, πάρε μας τα υπάρχοντα) μας μάθανε την Κορνηλία, τους Ninja, ενώ μας φώναξαν και πολύ καλά μας κάνανε «Μίλα ρε» και «Μου το ‘χα πει». Είναι λαϊκή απαίτηση να μας τα ξαναπούν τραγουδιστά άμεσα.
Τα Κακά Κορίτσια
Για όλα τα ευλογημένα παιδιά των 90s η στιγμή που τα Κακά Κορίτσια θα έρθουν πίσω πάλι σαν τον δολοφόνο μοιάζει σαν εκείνο τον ανεκπλήρωτο έρωτα που είχαμε στα μικράτα μας κι ακόμη περιμένουμε να ευοδωθεί. Κάθε πάρτι που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει να έχει ψηλά, ψηλά στη λίστα τους κάποια από τα τραγούδια με τα οποία χιλιάδες γοφοί φύγανε από τη θέση τους, γιατί κουνήθηκαν σαν να μην υπάρχει αύριο. Από το «Ξαναγεννήθηκα» μέχρι το επαναστατικό «Επιβάλλεται, δεν Αναβάλλεται», τα Κακά Κορίτσια λατρεύτηκαν και στρογγυλοκάθισαν στον καλτ θρόνο τους με όλους εμάς να ζητάμε ένα reunion ρε παιδιά.
Transistor
Στο μουσικό βιβλίο με τις «αδικοχαμένες» ελληνικές μπάντες οι Transistor κατέχουν το δικό τους ξεχωριστό κεφάλαιο. Χαρακτηριστική περίπτωση συγκροτήματος που όταν το πρωτοάκουσες δεν πίστευες ότι είναι «ελληνικής προελεύσεως». Πρόκειται για μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις ελληνικών αγγλόφωνων συγκροτημάτων , που ξέφυγε από το underground όπως μαρτυρά το «Living» που έλιωσαν στο airplay τους τα ραδιόφωνα, αλλά και η σπουδαία τους συνεργασία με τον Craig Walker των Archive.
Kανείς δεν ξέρει γιατί σταμάτησαν στα δύο albums, όλοι μας όμως λαχταράμε για τη στιγμή που θα μάθουμε πως επιστρέφουν και πάλι στα ηχεία μας.
Raining Pleasure
Το πρώτο ελληνικό indie συγκρότημα που γέννησε η χώρα μάς έκανε να χορεύουμε στον εθιστικό ρυθμό του για πολλά χρόνια. Ισορροπώντας ανάμεσα στην ποπ αισθητική και τις γλυκόπιοτες ροκ μελωδίες τους οι Raining Pleasure κατάφεραν να φτάσουν επίπεδα δημοφιλίας που ούτε οι ίδιοι δεν περίμεναν στο ξεκίνημά τους, με το Capricorn και το Fake να γίνονται ύμνοι μιας γενιάς, η οποία είχε για είδωλο της τον Vassilikos, που σαν μπροστάρης του γκρουπ συμπαρέσυρε τους υπόλοιπους να συνθέτουν διαμαντάκια με υπέροχους στίχους. Ένα αθεράπευτα κουλ attitude τους συνοδεύει μέχρι και σήμερα κι όσο ζούμε ελπίζουμε μπας και ανταμώσουμε ξανά σε κάποια συναυλία τους, αφού έχουν ρίξει μουσική και δισκογραφική αυλαία από το 2010.
FFC
Tα τελευταία χρόνια η έκρηξη που έχει το ελληνικό hip hop σολντάρει το ένα μετά το άλλο τα συναυλιακά venues της χώρας. Στα πέτρινα χρόνια όμως της δεκαετίας του 1990 οι FFC κρατάγανε ψηλά τη σημαία του hip hop εντός των τειχών μαζί με λίγα ακόμη γκρουπάκια που το ζούσανε αληθινά, φτύνοντας ρίμες που ποτέ μας δεν ξεπεράσαμε (ΖΝ, ΑΓ, Razastarr, Active Member, Τιγρέ Σποράκια, Ημισκούμπρια, Τerror X Crew).
Ανάμεσά τους ξεχώριζαν και θα ξεχωρίζουν οι FFC που σπίκαραν σε όλους ύμνους όπως τα: Παραμύθι, Φταίω κι Εγώ, Βαρέθηκα, Δέκα Πόντους Τακούνι με αποτέλεσμα να παρακαλάμε να τους δούμε και πάλι επί σκηνής.
Domenica
Λίγο πριν το μιλένιουμ, είχε σκάσει μύτη στα μουσικά πέριξ ένα ροκ γκρουπάκι που το λέγανε Domenica. Τους είπαν έντεχνους γιατί οι Πυξ Λαξ ζούσαν και βασίλευαν τω καιρώ εκείνω, μα τα παιδιά είχαν ροκ ψυχή και φάνηκε από τα επόμενα βήματα τους κυρίως. Το «Μέσα στη Βουή του Δρόμου» και τα «Λίγη Ζωή Ακόμη» και «Άχρηστα Ρολόγια» δώσανε άλλοθι ακόμη και σε αυτούς του λαϊκού να λένε πως άμα λάχει ακούνε και ροκ. Η φήμη τους έφθινε πολύ προς το τέλος της δεκαετίας του 2000 μα φαίνεται πως αυτό το γεγονός τους απελευθέρωσε καλλιτεχνικά, αφού ανέβασαν τις εντάσεις τους και μας έδωσαν ένα από τα καλύτερα ελληνόφωνα τραγούδια που βγήκαν εδώ και πολλά χρόνια.
Ελπίζουμε να παραμένουν στις επάλξεις οι Domenica και σύντομα να ακούσουμε ξανά στο ραδιόφωνο κάποιο τραγουδάκι τους.
Tsopana Rave
Ένα από τα πιο badass ελληνόφωνα ροκ σχήματα που έχουμε βαθιά μέσα στην καρδούλα μας είναι οι Tsopana Rave. Επίσημα δεν διαλύθηκαν ποτέ, όμως απέχουν δισκογραφικά από το 2007 κι έπειτα. Καυστικοί στίχοι στιβαρό rhythm sections, κι ένας από τους καλύτερους frontmen που γέννησε η ελληνική σκηνή (Μίμη Καλαντζή άρχοντα, πάρε μας τα υπάρχοντα) μας μάθανε την Κορνηλία, τους Ninja, ενώ μας φώναξαν και πολύ καλά μας κάνανε «Μίλα ρε» και «Μου το ‘χα πει». Είναι λαϊκή απαίτηση να μας τα ξαναπούν τραγουδιστά άμεσα.
Τα Κακά Κορίτσια
Για όλα τα ευλογημένα παιδιά των 90s η στιγμή που τα Κακά Κορίτσια θα έρθουν πίσω πάλι σαν τον δολοφόνο μοιάζει σαν εκείνο τον ανεκπλήρωτο έρωτα που είχαμε στα μικράτα μας κι ακόμη περιμένουμε να ευοδωθεί. Κάθε πάρτι που σέβεται τον εαυτό του, οφείλει να έχει ψηλά, ψηλά στη λίστα τους κάποια από τα τραγούδια με τα οποία χιλιάδες γοφοί φύγανε από τη θέση τους, γιατί κουνήθηκαν σαν να μην υπάρχει αύριο. Από το «Ξαναγεννήθηκα» μέχρι το επαναστατικό «Επιβάλλεται, δεν Αναβάλλεται», τα Κακά Κορίτσια λατρεύτηκαν και στρογγυλοκάθισαν στον καλτ θρόνο τους με όλους εμάς να ζητάμε ένα reunion ρε παιδιά.
Transistor
Στο μουσικό βιβλίο με τις «αδικοχαμένες» ελληνικές μπάντες οι Transistor κατέχουν το δικό τους ξεχωριστό κεφάλαιο. Χαρακτηριστική περίπτωση συγκροτήματος που όταν το πρωτοάκουσες δεν πίστευες ότι είναι «ελληνικής προελεύσεως». Πρόκειται για μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις ελληνικών αγγλόφωνων συγκροτημάτων , που ξέφυγε από το underground όπως μαρτυρά το «Living» που έλιωσαν στο airplay τους τα ραδιόφωνα, αλλά και η σπουδαία τους συνεργασία με τον Craig Walker των Archive.
Kανείς δεν ξέρει γιατί σταμάτησαν στα δύο albums, όλοι μας όμως λαχταράμε για τη στιγμή που θα μάθουμε πως επιστρέφουν και πάλι στα ηχεία μας.
Raining Pleasure
Το πρώτο ελληνικό indie συγκρότημα που γέννησε η χώρα μάς έκανε να χορεύουμε στον εθιστικό ρυθμό του για πολλά χρόνια. Ισορροπώντας ανάμεσα στην ποπ αισθητική και τις γλυκόπιοτες ροκ μελωδίες τους οι Raining Pleasure κατάφεραν να φτάσουν επίπεδα δημοφιλίας που ούτε οι ίδιοι δεν περίμεναν στο ξεκίνημά τους, με το Capricorn και το Fake να γίνονται ύμνοι μιας γενιάς, η οποία είχε για είδωλο της τον Vassilikos, που σαν μπροστάρης του γκρουπ συμπαρέσυρε τους υπόλοιπους να συνθέτουν διαμαντάκια με υπέροχους στίχους. Ένα αθεράπευτα κουλ attitude τους συνοδεύει μέχρι και σήμερα κι όσο ζούμε ελπίζουμε μπας και ανταμώσουμε ξανά σε κάποια συναυλία τους, αφού έχουν ρίξει μουσική και δισκογραφική αυλαία από το 2010.
FFC
Tα τελευταία χρόνια η έκρηξη που έχει το ελληνικό hip hop σολντάρει το ένα μετά το άλλο τα συναυλιακά venues της χώρας. Στα πέτρινα χρόνια όμως της δεκαετίας του 1990 οι FFC κρατάγανε ψηλά τη σημαία του hip hop εντός των τειχών μαζί με λίγα ακόμη γκρουπάκια που το ζούσανε αληθινά, φτύνοντας ρίμες που ποτέ μας δεν ξεπεράσαμε (ΖΝ, ΑΓ, Razastarr, Active Member, Τιγρέ Σποράκια, Ημισκούμπρια, Τerror X Crew).
Ανάμεσά τους ξεχώριζαν και θα ξεχωρίζουν οι FFC που σπίκαραν σε όλους ύμνους όπως τα: Παραμύθι, Φταίω κι Εγώ, Βαρέθηκα, Δέκα Πόντους Τακούνι με αποτέλεσμα να παρακαλάμε να τους δούμε και πάλι επί σκηνής.
