Το «Internet» των Ρόδες United θα κάνει καλό στα αυτιά σου

Το προπαραγγείλαμε τότε στο διήμερο φωτιά στο Gagarin με Φοίβο και Εισβολέα, δεν βγήκε ποτέ, πήραμε τα λεφτά μας πίσω, μείναμε όμως με ένα κενό στην ψυχούλα μας. Το «Internet» των Ρόδες United είχε προαναγγελθεί το μακρινό 2010, ολοκληρώθηκε το 2017, όμως ποτέ δεν κυκλοφόρησε.

Κομμάτια του ακούσαμε σε πολλά λάιβ της μπάντας, όμως για να μπορέσουμε να το απολαύσουμε στην ολότητά του και με την ησυχία μας στον καναπέ ή την πολυθρόνα, στο σπίτι, στο γραφείο στο αυτοκίνητο, έπρεπε να έρθει το σωτήριον έτος 2020.

Και ήρθε επιτέλους το πλήρωμα του χρόνου για την μπάντα των Ρόδες United (Νίκος «Ατόφιος» Χριστοφίδης, Θανάσης Αλεξανδρής, Γιώργος Καπής, Νίκος Βασιούλας, Νίκος Σολωμός) με... αρχιπειρατή τον Νικήτα Κλιντ, να σαλπάρει και να έρθει στα αυτιά μας, μέσα από την κυκλοφορία ολόκληρου του άλμπουμ στο Youtube.

Ο δίσκος ηχογραφήθηκε σε μεγάλο του μέρος ζωντανά το 2016 στο στούντιο Antart (παλιό στούντιο της Φίνος Φίλμς) σε τρεις μέρες, εκτός από τα vocals, τα οποία ηχογραφήθηκαν στο σπίτι του Νικήτα ένα χρόνο μετά. Αμιγώς ζωντανό κομμάτι είναι το «Gularap», ενώ το ίδιο ισχύει και για το ορχηστρικό «Μαχαιροβγάλτης».

Εξαίρεση στον… λάιβ κανόνα το «Νύχια & Μαλλιά», το «Τι θα γίνει αν πεθάνεις;», του οποίου όμως το τελείωμα είναι ζωντανή ηχογράφηση του 2014 στο στούντιο του Γιώργου Πετζίκη στη Θεσσαλονίκη, και το «Archipelagos», το οποίο είναι εν μέρει live jam με δύο κιθάρες, αλλά αποτελεί και αυτό παραγωγή.

Όπως λέει ο Κλιντ, το άλμπουμ ολοκληρώνεται και ανεβαίνει δωρεάν «μετά από 6 χρόνια εν μέρει τοξικά αλλά κυρίως γεμάτα πάθος, σκληρή δουλειά και πείσμα, κόντρα στη μιζέρια, το μίσος και τον φανατισμό μα και τις οικονομικές δυσκολίες».

Περιλαμβάνει 16 κομμάτια τα οποία ακούγονται μονορούφι, όμως όσο περισσότερο τα ξαναπερνάς στο repeat τόσο περισσότερο κάθονται μέσα σου και στροβιλίζουν στο μυαλό σου σε ρυθμούς που μπλέκουν το rap και το ragga με το ρεμπέτικο, τα blues και το rock and roll.

Φροντίζει για αυτό ο εις διπλούν Τσιτσάνης του instrumental «Gularap» το οποίο σε μπάζει με το καλημέρα στο ιδιαίτερο μουσικό ύφος μιας μπάντας που δεν μοιάζει με οτιδήποτε ελληνικό ή ξένο έχεις ακούσει. Συνέχεια με το «Βαλσάκι Νεκρών» που σε μεταφέρει σε κάποια ερημική παραλία με μεθυσμένους πειρατές, ρούμια και ξεχαρβαλωμένα πιάνα, το οποίο δίνει τη θέση του στην μπουζουκοκατάσταση με την καλή έννοια του «Baglamadaki Song», στο οποίο πενιές και… βιολιές δίνουν το ρυθμό για να λικνιστείς αιθέρια και μερακλίδικα.

«Αυτά που λες και κάνεις πώς μετά τα συγχωρείς;», αναρωτιέται ο Κλιντ στο «Kung Fu Blues», ένα πρωτότυπο κράμα mambo και lounge μελωδιών, ανάλαφρο και μεθυστικό σαν μια Caipiroska με φόντο το ηλιοβασίλεμα στη Μόλυβο.

Στον ορχηστρικό «Μαχαιροβγάλτη», οι νότες από την Μπαλάντα του Μακ του Μαχαιροβγάλτη» από την Όπερα της Πεντάρας του Κουρτ Βάιλ σε προκαλούν να απαγγείλεις εσύ ο ίδιος Μπρεχτ σε όποια παραλλαγή θελήσεις, ενώ στο «Archipelagos» η φωνή του ποιητή Ντέρεκ Γουόλκοτ πέφτει πάνω σε εξωγήινα samples και σε σκαλώνει ονειρεμένα.

Θα ξυπνήσεις όμως μόλις ακούσεις τα πληκτράκια του «Thakrya», ένα από τα καλύτερα του δίσκου, το οποίο κορυφώνεται απολαυστικά στο τελευταίο λεπτό με την «παρέμβαση» του Bredda Ahmed. Και όσο η ακοή σου έχει ήδη βελτιωθεί μιας και επιτέλους ακούς ωραία μουσική από ελληνική μπάντα, σκάει και το «Sapiens Love» για να σε γυρίσει στην εποχή των 60s που ο πατέρας με την μάνα χορεύανε twist και να σε κάνει να φωνάξεις «Hey Ho, there’s something about you!». Και να ροκάρεις μόνη/ος σου μέσα στο σαλόνι σου και οι γείτονες ας πρόσεχαν.

Στο «Γρηγόρη Λαμπράκη και Φύσσα Γωνία», ο Νικήτας λέει αυτά που θέλει και πρέπει να πει σε αυτούς που πρέπει να τα ακούσουν, ενώ στον «Μάγο Γιατρό» η μπάντα μπλέκει μάγους, ατάκες από τον Καραγκιόζη και ελληνικές ταινίες με ψιθύρους… μεσαίας τάξης πραγμάτων.

Η «Καμπανούλα (La Campanella)» πατάει στη μελωδία του Niccolο Paganini για να σε κάνει να χορέψεις βαλς με το κορίτσι ή το αγόρι των ονείρων σου και μετά να της πεις «Σ’αναζητώ, καρδιά μου, δεν μπορώωωω…» ενώ ακούτε παρέα το «Φανκ Φαινόμενο» που ακολουθεί. Ακόμα ένα δυνατό σημείο του άλμπουμ με κιθαριστικούς ήχους οι οποίοι γίνονται χαλί για μερακλίδικα ραπς και τάσεις πατρικής αυτοκριτικής του Κλιντ: «αν σου δίνω μερικές ρίμες το χρόνο είναι γιατί έχω παιδί που μεγαλώνω».

Προσκυνάμε Ευθύμη και ανατριχιάζουμε στο «Τι θα γίνει αν Πεθάνεις;», ίσως το πιο oldschool ραπ κομμάτι του δίσκου, το οποίο ακόμα και αν ακολουθεί τις νόρμες του είδους καταφέρνει να ξεχωρίσει χάρη στις κοφτερές ρίμες των δύο. Στο νοσταλγικό «Συγχώρεσέ με» η γλυκιά κιθαριστική μελωδία συμπληρώνεται από γλυκόπικρους στίχους για όσα έφυγαν και όσα μένουν, ενώ στο ρυθμικό «Νύχια και Μαλλιά» η συμμετοχή της Sugahspank! συνδυάζεται με επιθετικά raps τα οποία πατάνε στους ανεβαστικούς dub ρυθμούς δια χειρός Digital Monk.

Ο δίσκος κλείνει με μια live και πιο δυναμική version του «Πολιτική και Άλλα Σκατά», το οποίο είχε κυκλοφορήσει καιρό στο Youtube, όμως τώρα ηχεί ακόμα καλύτερο στα αυτιά. Παρηχήσεις συμφώνων σε μπάρες φωτιά κουμπώνουν άψογα πάνω στο «You Don't Own Me» της Lesley Gore και ολοκληρώνουν το άκουσμα ενός δίσκου που μόνο καλό μπορεί να κάνει στα αυτιά και την ψυχή σου.

«… Ξύλο με ξήγα, μύγα με ξύγκι, ξέρω ξεράδια ξέρεις, ξενοφοβία, ξενομανία, ξένος και στην Ελλάδα και στο USA, φλέγεται ξόανο φόβητρο θρησκόληπτο, θύμα-θύτης, εθνικοαπελευθερωτικό υφος και παραμύθι, ψύχος στο βλέμμα, ψυχή στο στόμα, ψαγμένα, ψωλή στο τέρμα, ψέμα κανένα ψόρα στα λυσσασμένα, φάγαμε ψίχουλα, ψιχάλες ήπιαμε κι είπαμε τέρμα, άψογα raps ψελλίζουμε απ’ το ΄91…»

Νικόλας Γεωργιακώδης