Οι ηθοποιοί που έγιναν (και) φοβεροί σκηνοθέτες

Μελ Γκίμπσον

Ξεκίνησε την καριέρα του ως θεατρικός ηθοποιός στην Αυστραλία, το 1977 έβαλε πλώρη για κινηματογραφική καριέρα και τα κατάφερε πρωταγωνιστώντας στη σειρά περιπετειών «Φονικό Όπλο» και αργότερα στον Braveheart. Ωστόσο, τις δύο τελευταίες δεκαετίες, μας απασχολεί κυρίως με τις ταινίες που σκηνοθετεί – και μάλιστα φροντίζει να είναι αμφιλεγόμενες και «προκλητικές». Τα Πάθη του Χριστού συζητήθηκαν πολύ στα μέσα των ‘00s, το Apocalypto κέρδισε τους κριτικούς αμέσως μετά, ενώ είχε ήδη στο τσεπάκι του το Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας από τα μέσα των ‘90s με τον Braveheart, ταινία στην οποία δεν ήταν μόνο πρωταγωνιστής αλλά και σκηνοθέτης.

Μπεν Άφλεκ

Όλα ξεκίνησαν από μια διαφήμιση για burgers όταν ήταν ακόμα… αμούστακος. Ο Άφλεκ ξεκίνησε την κινηματογραφική του καριέρα με το Chasing Amy, αργότερα έγραψε και πρωταγωνίστησε μαζί με τον Ματ Ντέιμον στο Good Will Hunting. Από εκεί και πέρα ήρθε η mainstream υποκριτική καριέρα, με ταινίες όπως τα Αρμαγεδδών, Ερωτευμένος Σαίξπηρ, Περλ Χάρμπορ, Daredevil και πιο πρόσφατα ως Μπάτμαν στο Batman vs Superman. Ωστόσο, η σκηνοθετική καριέρα που ξεκίνησε με την ταινία Gone Baby Gone ανανέωσε το ενδιαφέρον κοινού και κριτικών για το ταλέντο του. Ακολούθησαν το The Town και φυσικά το Argo, που έφτασε στα Όσκαρ. Το επόμενο βήμα του θα είναι η σκηνοθεσία της επόμενης ταινίας με τον Batman, που αναμένεται μέσα στην επόμενη τριετία.

Κλιντ Ίστγουντ

Στα ‘60s τον γνωρίσαμε ως πρωταγωνιστή σε σειρές και ταινίες ουέστερν, με καλύτερο ίσως το «Για μια χούφτα δολάρια» του Σέρτζιο Λεόνε. Από το 1971 όμως κιόλας, ο Ίστγουντ έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με το θρίλερ “Play Misty for Me”, ενώ συνέχισε σκηνοθετώντας ουέστερν. Η ακαδημαϊκή καταξίωση ήρθε με το Unforgiven το 1992, που κέρδισε τα Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, ενώ η ιστορία επαναλήφθηκε το 2004 με το Million Dollar Baby. Μάλιστα, το 2004, η ταινία Unforgiven μπήκε πανηγυρικά στο Εθνικό Αρχείο Ταινιών των ΗΠΑ, ως «πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντικό δημιούργημα».

Τζον Φαβρό

Σαν ηθοποιός β’ ρόλων και σεναριογράφος ξεκίνησε στις αρχές των ‘90s ο καλλιτέχνης που έμελλε από το 2001 και μετά να μετεξελιχθεί σε αγαπημένο παιδί της κωμωδίας και σκηνοθέτη των υπερηρωικών ταινιών. Οι ταινίες Iron Man έσπασαν τα ταμεία, μπαίνοντας στη λίστα με τα εμπορικότερα μπλοκμπάστερ όλων των εποχών, και ο Φαβρό αποτελεί πλέον βασικό «παίκτη» της Marvel. Η τελευταία του ταινία, το Βιβλίο της Ζούγκλας, κέρδισε Όσκαρ ειδικών εφέ, ενώ τώρα έχει αναλάβει την σκηνοθεσία της live action εκδοχής του «Βασιλιά των Λιονταριών».

Τζορτζ Κλούνεϊ

Είχε ήδη φτάσει στο απόγειο της καριέρας του ως ηθοποιός και… καρδιοκατακτητής, όταν στάθηκε για πρώτη φορά πίσω από τις κάμερες το 2002, για να σκηνοθετήσει τις Εξομολογήσεις ενός Επικίνδυνου μυαλού. Την καθολική αναγνώριση ως σκηνοθέτης, και μάλιστα με πολιτική άποψη, έλαβε με το Καληνύχτα και Καλή Τύχη του 2005, ταινία που προτάθηκε για Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Ακολούθησαν οι ταινίες Leatherheads, Αι ειδοί του Μαρτίου, οι Μνημείων Άνδρες και πιο πρόσφατα το Suburicon. Αυτή τη στιγμή, έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία μιας μίνι τηλεοπτικής σειράς με τίτλο Catch-22.

Τζόντι Φόστερ

Από την ηλικία των τριών ετών άρχισε να δουλεύει ως ηθοποιός η Τζόντι Φόστερ. Σε εφηβική ηλικία γνώρισε την καταξίωση πρωταγωνιστώντας στον Ταξιτζή του Σκορσέζε, αποσπώντας υποψηφιότητα για Όσκαρ, ενώ το δεύτερο Όσκαρ ήρθε με τη Σιωπή των Αμνών στις αρχές των ‘90s. Πίσω από τις κάμερες πέρασε πρώτη φορά το 1991 με την ταινία Little Man Tate, το 1995 με την δραμεντί Home for the Holidays, ενώ μετά από μιάμιση δεκαετία «ξεκούραση», επανήλθε το 2011 με το Beaver, μια ταινία με πρωταγωνιστή τον Μελ Γκίμπσον στον ρόλο ενός διανοητικά άρρωστου ανθρώπου. Πρόσφατα πέρασε και στην σκηνοθεσία της μικρής οθόνης, αναλαμβάνοντας κάποια επεισόδια των γνωστών σειρών House of Cards και Orange is the New Black.

Γούντι Άλεν

Στάθηκε στη σκηνή σαν stand up comedian από την εφηβεία του, ξεχώρισε ως κωμικός συγγραφέας, και ανέλαβε το σενάριο της κωμωδίας What’s New Pussycat του 1965. Ωστόσο, δεν του άρεσε το τελικό αποτέλεσμα και αποφάσισε έκτοτε να σκηνοθετεί ο ίδιος τις ταινίες του – και να παίζει, συχνά πυκνά, σε αυτές. Από τις μεγαλύτερες σκηνοθετικές του επιτυχίες, ο Νευρικός Εραστής, το Μανχάταν, το Matchpoint και πιο πρόσφατα οι «ευρωπαϊκές» ταινίες του, όπως τα Μεσάνυχτα στο Παρίσι και Βίκυ, Κριστίνα, Μπαρτσελόνα.

Τσάρλι Τσάπλιν

Ο πιο διάσημος και ταλαντούχος ηθοποιός της εποχής του βωβού σινεμά υπήρξε ταυτόχρονα και ένας εμπνευσμένος δημιουργός, ένας τετραπέρατος σκηνοθέτης που έγραψε τη δική του ιστορία τις δεκαετίες του 1910 και 1920. Στην πορεία του, σκηνοθέτησε πάνω από 70 ταινίες, περιλαμβανομένων αριστουργημάτων όπως οι Μοντέρνοι Καιροί, τα Φώτα της Πόλης, ο Μεγάλος Δικτάτωρ, Ο πυρετός του χρυσού και το Χαμίνι. Έχει μάλιστα τη φήμη του τελειομανή και απαιτητικού σκηνοθέτη – λέγεται πως από μια ηθοποιό στα Φώτα της Πόλης ζήτησε να κάνει 342 διαφορετικές λήψεις μέχρι να πει όπως εκείνος ήθελε τις δύο λέξεις που είχε να πει… «Λουλούδια, κύριε;»

Όλες οι Ταινίες