Star Wars: The Force Awakens – Ένα άψογο… ορεκτικό!

του Λουκά Τσουκνίδα

Μία ολόκληρη εβδομάδα μετά το Ατζερμπαϊτζάν και μία μόλις ημέρα πριν το Πακιστάν, το 7ο επεισόδιο της πολυλατρεμένης “τριλογίας” του “Πολέμου των Άστρων”, έρχεται στη χώρα μας προς τέρψιν των εκατοντάδων χιλιάδων φανς, αλλά και δική μας, των υπόλοιπων κινηματογραφόφιλων που δεν κολλήσαμε το μικρόβιο όταν αυτό θέριζε. Το “Star Wars: The Force Awakens”, σοφά αφημένο στην αναζωογονητική μαεστρία του Τζέι Τζέι Άμπραμς, είναι σίγουρα μια ταινία που κλείνει το μάτι στους παλιούς φανς. Είναι όμως και μια ταινία που επιζητά να κάνει καινούργιους, μια απολαυστική εισαγωγή στην τρίτη τριλογία που μας ανοίγει την όρεξη για την συνέχεια.

Η υπόθεση

Τριάντα ολόκληρα χρόνια με την εξόντωση της “Αυτοκρατορίας”, μια νέα σκοτεινή δύναμη γεννιέται απ' τις στάχτες της. Το “Πρώτο Τάγμα” φιλοδοξεί να διοικήσει τον γαλαξία και να εξαϋλώσει κάθε αντίπαλο, όμως για να γίνει αυτό, πρέπει να βρεθεί και να εξοντωθεί ο Λιουκ Σκαϊγουόκερ, η μυθική φιγούρα του οποίου δίνει φτερά στους μαχητές της “Αντίστασης”. Μετά από μια ισοπεδωτική επιδρομή και μια “άνιση” ανάκριση, ο σκοτεινός ιππότης Κάιλο Ρεν βρίσκεται στο κατόπι του ζωντανού θρύλου. Τα σχέδια θα του χαλάσουν ένας πεζικάριος με συνείδηση και μια μοναχική ρακοσυλλέκτρια που σκοντάφτει πάνω στο “λάθος” ανδροειδές...



Η κριτική

Ως κάποιος που δεν έχει αφιερώσει ιδιαίτερο χρόνο στη σειρά των “Star Wars”, δεν είμαι σε θέση να επιδοθώ σε συγκρίσεις με τις προηγούμενες ταινίες. Άλλωστε, πιο ενδιαφέρουσα θα ήταν μια σύγκριση μεταξύ τριλογιών, παρά μεμονωμένων τμημάτων τους, μιας και έτσι μας παρουσιάστηκαν επί της οθόνης. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η εν λόγω αγελάδα δεν ξεμένει εύκολα από γάλα και ότι η νέα ιδιοκτήτρια, Ντίσνεϊ, σκοπεύει να την αρμέξει όσο πάει, όχι μόνο με την τριλογία, αλλά και με έξτρα ταινίες που αντλούν το θέμα τους είτε από αγαπημένους χαρακτήρες είτε απ' το ευρύτερο σύμπαν που χάρισε στον κόσμο ο Τζορτζ Λούκας. Καλό νέο, αν σκεφτεί κανείς ότι το εμπορικό σινεμά έχει μπει σε τροχιά ανάκαμψης με στόχο να ξαναφέρει τον πολύ κόσμο στις αίθουσες, όχι μόνο με κόλπα τύπου 3D, αλλά και με ποιοτική αναβάθμιση που γίνεται πλέον αισθητή.

Το “Star Wars: The Force Awakens” είναι το πρώτο μέρος της σίκουελ-τριλογίας (η δεύτερη χρονικά ήταν πρίκουελ), την οποία σκηνοθετούν τρεις διαφορετικοί σκηνοθέτες, ο Τζέι Τζέι Έιμπραμς, ο Ράιαν Τζόνσον και ο Κόλιν Τρέβοροου. Η επιλογή του Έιμπραμς για το ξεκίνημα, του δημιουργού-φαν που αναγέννησε το “Star Trek”, μοιάζει ιδανική, αφού έχει δείξει ικανός να εξισορροπεί όλα τα συστατικά που απαιτεί μια τέτοια συνταγή: Oμαλή εισαγωγή των νέων χαρακτήρων με σεβασμό στο σύμπαν και την ιστορία του, καθαρή αφήγηση χωρίς πολύ φιλολογία και με αρκετή δράση για να περάσει καλά το απαίδευτο κοινό, αλλά και μικρές λεπτομέρειες κι αναφορές εδώ κι εκεί που θα ικανοποιήσουν τους απανταχού “σκληρούς” φανς. Οι άλλοι δυο, ανερχόμενοι και ορεξάτοι, έχουν όλα τα φόντα να απογειώσουν τη σειρά.

Το σενάριο του πρώτου μέρους, διά χειρός Λόρενς Κάσνταν, μας μεταφέρει 30 χρόνια μετά την πτώση της σκοτεινής “Αυτοκρατορίας”. Αν και δεν εξηγείται εδώ (υποθέτω ότι αυτό θα γίνει πιο μετά), τρεις δεκαετίες ακούγονται αρκετές ώστε να εμφανιστεί στο σύμπαν μια νέα μοχθηρή, αυταρχική οντότητα με βλέψεις να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά επί των πάντων. Έτσι, δεν είναι περίεργο που βλέπουμε τις ορδές των στρατιωτών του “Πρώτου Τάγματος” να καταστρέφουν ότι βρίσκουν στο διάβα τους καθώς ψάχνουν για τον χάρτη που οδηγεί στο κρησφύγετο του Λιουκ Σκαϊγουόκερ κι αργότερα για το χαριτωμένο ρομποτάκι που κρατά επάνω του τον χάρτη.

Εν τω μεταξύ, όσο οι κακοί κάνουν τα δικά τους, δυο “κατά λάθος ήρωες” γεννιούνται επί της οθόνης, ο λιποτάκτης Φιν, που σώζει τον πιλότο-σταρ της Αντίστασης Πο Ντάμερον απ' τα χέρια του Κάιλο Ρεν, και η Ρέι, η κοπέλα που σώζει το ρομποτάκι απ' τα χέρια ενός ρακοσυλλέκτη. Από τη στιγμή που οι δρόμοι τους διασταυρώνονται, η μοίρα τους γίνεται κοινή, είναι πλέον εχθροί του Πρώτου Τάγματος και δυνητικά μέλη της Αντίστασης. Στην πορεία θα γνωρίσουν θρύλους του προηγούμενου πολέμου και θα μάθουν μερικά πράγματα για τον εαυτό τους και την αποστολή που έμελλε να αναλάβουν.

Με σωστές δόσεις “παλιού” στο σενάριο και την αισθητική, ο Κάσνταν με τον Έιμπραμς, καταφέρνουν να εισάγουν το “νέο” και να το κουμπώσουν υπέροχα στο έτοιμο σύμπαν των “Star Wars”. Ο Φιν και η Ρέι ανήκουν σε μια γενιά που μεγάλωσε στα συντρίμμια του πολέμου, ο μεν ως γενίτσαρος και η δε ως ορφανή ρακοσυλλέκτρια, και ψάχνει τη θέση της μεταξύ των αντιμαχόμενων δυνάμεων που θεριεύουν και πάλι σε έναν κόσμο που μοιάζει μοιραίο να ξαναβρεθεί στις φλόγες. Η πρώτη αυτή ταινία είναι φτιαγμένη γι' αυτούς, όσο και για τον Κάιλο Ρεν, τον αντίστοιχο σε ηλικία φορέα της “Σκοτεινής Δύναμης” που θέλει να γίνει ο Νταρθ Βέιντερ της γενιάς του, αλλά προς το παρόν υπακούει σε ένα ολόγραμμα με το όνομα Υπέρτατος Ηγέτης Σνόουκ.

Οι τρεις τους μαζί με τον Πο Ντάμερον, το ρομποτάκι BB-8, τον Σνόουκ, τον στρατηγό Χαξ και την Μαζ Κανάτα είναι οι καινούργιοι χαρακτήρες που μαζί με τους παλιούς, τον Χαν Σόλο, τον Τσουμπάκα, την πριγκίπισσα Λέια, τον C-3PO και, φυσικά, τον Λιουκ, καλούνται να δώσουν σε αυτήν την τριλογία τη φρεσκάδα που, ίσως, έλειψε απ' το πρίκουελ, αλλά και την άμεση επαφή με το σημερινό μπλοκμπάστερ κοινό. Αυτό το τελευταίο, είναι κάτι που δε φαίνεται να έχει διαφύγει απ' τους δημιουργούς, αφού η επιτυχία των ταινιών με ήρωες κόμικς, αλλά και πρόσφατων μπλομπάστερ όπως το “Guardians of the Galaxy” και “Jurassic World” έχουν δείξει ότι ο συντομότερος δρόμος για την καρδιά του σύγχρονου κοινού στρώνεται με χιούμορ και αυτοσαρκασμό, αντί της σοβαροφάνειας και του στόμφου που δέσποζε έναν καιρό. Ο Κάσνταν κι ο Έιμπραμς το κάνουν όπως πρέπει, στοχεύοντας πρωτίστως στη διασκέδασή μας κι ύστερα στην ταύτισή μας με τους νεόκοπους ήρωες και την ιστορία τους. Το αποτέλεσμα είναι ένα ισορροπημένο μίγμα από δράση, χιούμορ και νοσταλγία που λειτουργεί άψογα ως ορεκτικό για τις δύο συνέχειες, αλλά και τα “παράγωγα” όπως η επικείμενη “βιογραφία” του Χαν Σόλο.

Το “Star Wars: The Force Awakens” είναι μια απολαυστική ταινία. Από μόνη της δεν είναι κάτι το εξαιρετικό, αλλά η τριλογία την οποία ανοίγει θα μπορούσε να είναι.

Βγαίνουν ακόμη:

Το βιογραφικό δράμα “Joy” του Ντέιβιντ Ο' Ράσελ, το “Mia Madre” του Νάνι Μορέτι και το ριμέικ δράσης “Point Break”.