Χρυσοί Φοίνικες: 10 κορυφαίες ταινίες των Καννών

Τα βραβεία του Φεστιβάλ των Κανών είναι μια καλή ευκαιρία για έναν «άπειρο» σινεφίλ που θέλει να ανακαλύψει τη μαγεία του κινηματογράφου, και να βρει ταινίες που ενδεχομένως να του ανοίξουν ορίζοντες. Είναι τέτοια η ποικιλία του Φεστιβάλ όλες αυτές της δεκαετίες σε είδη και σκηνοθετικά στιλ, που προσφέρει ακόμα και στον πιο ιδιότροπο θεατή ταινίες – διαμάντια.

Δέκα τέτοια διαμάντια – η μάλλον... Χρυσούς Φοίνικες – συγκεντρώσαμε παρακάτω.

Underground (1995)
Η πολεμική σάτιρα του Κουστουρίτσα φέρνει μπροστά στα μάτια μας την ιστορία της πρώην Γιουγκοσλαβίας και, παρά τη σοβαρότητα του θέματος, δεν σταματά να ψυχαγωγεί μέσα από τη μοναδική οπτική ματιά του σκηνοθέτη. Η υπόθεση της ταινίας παρακολουθεί την απίστευτη ιστορία μιας κοινότητας ανθρώπων, η οποία μένει κρυμμένη σε ένα υπόγειο χώρο από το 1943 μέχρι το 1991.

O Τρίτος Άνθρωπος (1949)
Η Μεγάλη Βρετανία είχε κάθε δεκαετία και από μια δυναμική παρουσία στο Φεστιβάλ των Κανών, η οποία έφευγε με το Χρυσό Φοίνικα. Όμως θα χρειαστεί να πάμε αρκετά χρόνια πίσω για να βρούμε ένα πραγματικό αριστούργημα και αυτό δεν είναι άλλο από το σκοτεινό έργο του Κάρολ Ρηντ με πρωταγωνιστή τον Όρσον Γουέλς, για μια μεταπολεμική, σαπισμένη μέχρι τα σπλάχνα της Ευρώπη.

Rosetta (1999)
Ένα σινεφίλ «τριπ» από αυτά που δεν έχουμε συνηθίσει να βιώνουμε, η ταινία των αδελφών Νταρντέν παρακολουθεί τη ζωή της νεαρής Ροζέτα, η οποία ζει με την με την αλκοολική μητέρα της σε μια παραγκούπολη κάπου στο Βέλγιο και ξεκινά τον δικό της αγώνα από τα βασικά: να βρει δουλειά.

4 Months, 3 Weeks, 2 days (2007)
Στη Ρουμανία του Τσαουσέσκου, μια νεαρή φοιτήτρια αποφασίζει να «ρίξει» το παιδί της με τη βοήθεια και την συμπαράσταση της συγκάτοικού της. Πρόκειται για ένα άκρως ρεαλιστικό δράμα δια χειρός Κριστιάν Μουνγκίου, το οποίο υιοθετεί ρυθμούς θρίλερ όσον αφορά την ένταση και αποτελεί παραγωγή - σήμα κατατεθέν του Νέου Κύματους στον ρουμάνικο κινηματογράφο.

The Conversation (1974)
Ο Τζην Χάκμαν… μαθημένος στους Φοίνικες (είχε πρωταγωνιστήσει έναν χρόνο πριν στο βραβευμένο Scarecrow) και ο Κόπολα στα Όσκαρ, αποτελούν τον βασικό κορμό αυτού του απαισιόδοξου θρίλερ, στο οποίο ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ βρίσκεται μπλεγμένος σε μια σκοτεινή υπόθεση δολοφονίας.

Dolce Vita (1960)
Η πιο διάσημη ταινία του Φελίνι είναι παράλληλα και μία από τις πιο σημαντικές στην σύγχρονη ιστορία του κινηματογράφου. Η Γλυκιά Ζωή παρακολουθεί τη ζωή ενός δημοσιογράφου και υπεύθυνου Τύπου κινηματογραφικής εταιρείας, ο οποίος αναλαμβάνει την ξενάγηση μιας διεθνούς σταρ.

Taxi Driver (1976)
Όλη η παράνοια της Νέας Υόρκης και η «βρώμικη» ιστορία της συμπυκνώνονται σε αυτήν την εμβληματική ταινία του Σκορσέζε, στην οποία ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο υποδύεται μοναδικά έναν ταξιτζή με έντονα ψυχολογικά τραύματα από τον Πόλεμο του Βιετνάμ.

Apocalypse Now (1979)
Σπάνια έχει συμβεί κάποιος σκηνοθέτης να κερδίσει περισσότερες από μια φορά τον Χρυσό Φοίνικα. Ο Κόπολα κατέχει αυτό το «προνόμιο» το οποίο απέκτησε επάξια με την «Αποκάλυψη Τώρα» μια επική ταινία για τον πόλεμο του Βιετνάμ με εξαιρετικές ερμηνείες από το σύνολο του καστ. Όπως είχε δηλώσει τότε ο ίδιος, η «Αποκάλυψη» δεν είναι μια ταινία για το Βιετνάμ, αλλά είναι το Βιετνάμ.

Pulp Fiction (1994)
Πολλά πράγματα θα μπορούσε να πει κάποιος για το απολαυστικό σινεμά του Ταραντίνο. Πανέξυπνοι διάλογοι, μοναδική σκηνοθεσία, μαύρο χιούμορ διάχυτο, υπέροχη μουσική. Και το Pulp Fiction έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τον καθιέρωσαν στον παγκόσμιο κινηματογραφικό στερέωμα.

The White Ribbon - Η λευκή κορδέλα (2009)
Το 1913 μια σειρά από παράξενα γεγονότα αναστατώνει τη φαινομενικά ειρηνική καθημερινότητα ενός αγροτικού χωριού της Βόρειας Γερμανίας σε αυτό το αριστούργημα του Χάνεκε. Μια άκρως επίκαιρη σινεφίλ πραγματεία πάνω στην άνοδο της βίας και του φασισμού.