10 κλασικές ταινίες που μπορείτε να δείτε online

του Γιώργου Κόκουβα

Κατασκοπικά θρίλερ του Χίτσκοκ. Εσωτερικά δράματα του Μπέργκμαν. Ξεκαρδιστικές κωμωδίες του Τσάπλιν και διαμάντια του βωβού κινηματογράφου. Το Youtube φιλοξενεί ολόκληρα, έτοιμα προς προβολή, μερικά από τα σπουδαιότερα αριστουργήματα της έβδομης τέχνης, που την άλλαξαν για πάντα, και εμείς συγκεντρώνουμε δέκα κορυφαίες επιλογές, από την πρώτη ταινία μυθοπλασίας όλων των εποχών μέχρι την χρυσή εποχή του Χόλιγουντ και τις εμβληματικές στιγμές του ευρωπαϊκού σινεμά.

Metropolis, του Fritz Lang (1927)

Ο Φριτς Λανγκ στήνει μία μεγαλειώδη, σχεδόν φρικιαστική μητρόπολη του μέλλοντος και επιχειρεί ένα προφητικό πολιτικό σχόλιο, αφήνοντας το στίγμα του στην εξπρεσιονιστική εποχή του βωβού κινηματογράφου. Στο παραπάνω video, μάλιστα, θα παρακολουθήσετε την remastered extended εκδοχή της ταινίας.

The Kid, του Charlie Chaplin (1921)

«Μια κωμωδία με ένα χαμόγελο – ίσως και ένα δάκρυ». Με αυτή τη φράση αυτοσυστήθηκε το σπουδαίο αυτό διαμάντι του Τσάπλιν πριν έναν περίπου αιώνα, το οποίο παρακολουθείται και εντυπωσιάζει με την ευφυΐα της απλότητας ακόμη και σήμερα. Ο Σαρλό αποφασίζει να φροντίσει ένα μικρό παιδί που έχει εγκαταλειφθεί από τη μητέρα του, το «Χαμίνι», αλλά φυσικά μπλέκει στις γνωστές ασπρόμαυρες περιπέτειές του.

Η Μάχη του Αλγερίου, του Gillo Pontecorvo (1996)

Αυτό το αριστούργημα που έχει ψηφιστεί ως μία από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές ( και όχι μόνο) ταινίες όλων των εποχών μπλέκει το πολιτικό θρίλερ με το ντοκιμαντέρ και καθηλώνει με τον ρυθμό του, καθώς παρακολουθούμε την δράση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου της Αλγερίας την δεκαετία του ’50 απέναντι στον γαλλικό ζυγό. Η ταινία κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα στη Βενετία και χαρακτηρίστηκε ως το νέο «Ποτέμκιν» που άλλαξε την πορεία του πολιτικού σινεμά.

Το Θωρηκτό Ποτέμκιν, του Sergei Eisenstein (1925)

Και μιας και το αναφέραμε, ορίστε και το θρυλικό φιλμ του Αϊζενστάιν, που θεωρείται ο πατέρας του μοντάζ, το οποίο χρησιμοποίησε με τέτοιο τρόπο ώστε να δώσει στρατευμένο χαρακτήρα στα πλάνα του. Η ταινία παρακολουθεί την εξέγερση των ανδρών του θωρηκτού και η σκηνή στις σκάλες της Οδησσού αποτελεί σκηνή ανθολογίας και μελέτης σε κάθε σχολή κινηματογράφου.

Through A Glass Darkly, του Ingmar Bergman (1961)

Σκοτεινό, μυστηριώδες, αινιγματικό, εσωτερικό και υπνωτιστικό, αυτό το κομψοτέχνημα του σκανδιναβού «μαέστρου» μας συστήνει σε μια «περίεργη» οικογένεια, που βρίσκεται ξεκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο σε ένα νησί. Πρόκειται για μία γυναίκα, η οποία έχει μόλις βγει από ψυχιατρική κλινική και περνά λίγες ημέρες με τον πατέρα της, τον αδελφό της και τον άνδρα της, με τους οποίους σχηματίζει… πολύγωνα ψυχολογικών διακυμάνσεων που θα έκαναν τον Φρόιντ να… φάει τα νύχια του.

Tokyo Story, του Yasujirō Ozu (1953)

Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι επισκέπτεται τα παιδιά του και τα εγγόνια του στην μεγάλη πόλη, αλλά τα τελευταία δεν έχουν πολύ χρόνο να διαθέσουν για χάρη τους. Η ταινία, που θεωρείται μία από τις σπουδαιότερες (αν όχι η σπουδαιότερη) ταινίες του ασιατικού σινεμά, αποτελεί σπουδή πάνω στην ιδέα της θνητότητας και συγκινεί αβίαστα με την ιδιαίτερη ιαπωνική αισθητική του Όζου.

Notorious, του Άλφρεντ Χίτσκοκ (1946)

Η κόρη ενός… δοσίλογου Αμερικανού συμφωνεί να ξεπλύνει το όνομα της οικογένειας, κατασκοπεύοντας έναν ύποπτο άνδρα για χάρη της αμερικανικής κυβέρνησης. Όταν αναγκάζεται να τον παντρευτεί, ενώ ταυτόχρονα ερωτεύεται τον «συνεργάτη» της, τα πράγματα περιπλέκονται. Σε μία από τις πιο καλοδεμένες ταινίες του Χίτσκοκ πρωταγωνιστούν οι υπέροχοι Κάρι Γκραντ και Ίνγκριντ Μπέργκμαν.

The Good, The Bad and The Ugly, του Sergio Leone (1966)

Το σπαγγέτι ουέστερν στα καλύτερά του μας προσφέρει εμβληματικές μονομαχίες στο «πιάτο», με «σερβιτόρους» τους Κλιντ Ίστγουντ, Λι Βαν Κλιφ και Ίλαϊ Γουάλας και μια υπέροχα στιλιζαρισμένη συσκευασία, που χαρακτηρίζεται από τα πλάνα του Λεόνε και την πασίγνωστη μουσική του Ένιο Μορικόνε.

Sleuth, του Joseph L. Mankiewicz (1972)

Το βρετανικό φλέγμα συναντά την αιχμηρή θεατρική πένα του Anthony Shaffer και το ερμηνευτικό δίδυμο των Μάικλ Κέιν και Λόρενς Ολίβιε δίνει ρέστα σε αυτό το θρίλερ δωματίου που βασίζεται αποκλειστικά στον καταιγιστικό διάλογο αλλά καταφέρνει να μας κάνει να καθόμαστε στην άκρη της καρέκλας καθ’ όλη την διάρκειά του. Τρεις δεκαετίες αργότερα, η ταινία ξαναγυρίστηκε, και πάλι με τον Μάικλ Κέιν, αλλά αυτή τη φορά με τον Τζουντ Λο απέναντί του, με εξίσου δυνατά όμως αποτελέσματα.

Ταξίδι στο Φεγγάρι, του George Melies (1902)

Κλείνουμε την δεκάδα με… την απαρχή του σινεμά. Το παραπάνω μικρού μήκους φιλμάκι είναι η πρώτη ταινία μυθοπλασίας στην Ιστορία της έβδομης τέχνης – ως τότε οι ταινίες δεν ήταν παρά απλή καταγραφή τυχαίων εικόνων της καθημερινότητας. Ο γάλλος θεατράνθρωπος Ζωρζ Μελιές σκέφτηκε να αξιοποιήσει τα εντυπωσιακά σκηνικά του και να στήσει μικρά «σκετσάκια» με αρχή, μέση και τέλος και δημιούργησε το 1902 την πρώτη ταινία όχι απλώς μυθοπλασίας, αλλά και επιστημονικής φαντασίας, που έγινε πραγματικότητα έξι δεκαετίες αργότερα, όταν όντως ο άνθρωπος έφτασε στο φεγγάρι.

Όλες οι Ταινίες