Οι καλύτεροι «κακοί» του κινηματογράφου

του Νικόλα Γεωργιακώδη

Το παράδοξο του κινηματογράφου είναι ότι όσο και αν θέλουμε να δούμε τον «καλό» να θριαμβεύει και τον «κακό» της υπόθεσης να μπαίνει φυλακή, σε αρκετές περιπτώσεις εκτιμούμε περισσότερο και ενίοτε ταυτιζόμαστε με τον τελευταίο.

Από την μεγάλη οθόνη πέρασαν δεκάδες «κακοί» τύποι. Παρακάτω συγκεντρώσαμε αυτούς που αγαπήσαμε περισσότερο.

Frank Booth (Blue Velvet)
Στο αρρωστημένο σύμπαν του Ντέιβιντ Λίντς, ο Ντένις Χόπερ ενσαρκώνει υποδειγματικά τον αρρωστημένο γκάνγκστερ με το οιδιπόδειο σύμπλεγμα που μαστουρώνει με… οξυγόνο και γουστάρει μπλε βελούδο. Απολαυστικός.


Max Cady (Ακρωτήρι του Φόβου)
O Ρόμπερτ Ντε Νίρο δίνει ρέστα στον ρόλο του πρόσφατα αποφυλακισμένου μισογύνη ψυχοπαθή, με αποκορύφωμα την σκηνή που αποπειράται να ξελογιάσει την κόρη του Νικ Νόλτε.


Hannibal (Σιωπή των Αμνών)
Ο Άντονι Χόπκινς ως κανίβαλος serial killer αποτελεί την απόλυτη προσωποποίηση του Κακού. Το γεγονός ότι αυτό το «Κακό» είναι και διανοούμενο τον κάνει ακόμα πιο αρρωστημένα ελκυστικό.


Patrick Bateman (American Psycho)
Κυριλέ και τζέντλεμαν για τον έξω κόσμο, σαδιστής ψυχοπαθής με πριόνι για τα άτυχα θύματά του. Ο Κρίστιαν Μπέιλ είναι ο απόλυτος δολοφόνος της διπλανής πόρτας.


Joker (Batman)
Ο αδικοχαμένος Χιθ Λέτζερ ενσάρκωσε ιδανικά τον μισότρελο αρλεκίνο και κατάφερε να γκρεμίσει τον μύθο που είχε χτίσει μέχρι τότε ο Τζακ Νίκολσον στον ρόλο του Τζόκερ. Ας μας συγχωρέσουν οι φαν του τελευταίου. Why so serious?


John Doe (Seven)
Στην κλειστοφοβική ταινία του Ντέιβιντ Φίντσερ, την παράσταση κλέβει με χαρακτηριστική άνεση ο Κέβιν Σπέισι στον ρόλο του διαταραγμένου serial killer που τιμωρεί όσους πέφτουν στην παγίδα των επτά θανάσιμων αμαρτημάτων.

Darth Vader (Star Wars)
Η χαρακτηριστική ανάσα του ηχεί στο μυαλό μας για να μας υπενθυμίσει ότι πιθανώς να μην κατανοήσουμε ποτέ την δύναμη της «σκοτεινής πλευράς», αλλά συχνά μπαίνουμε στον πειρασμό να πάμε με το μέρος της.


Norman Stansfiled (Léon: The Professional)
Η αρρωστημένη έκφραση του διεφθαρμένου μπάτσου που υποδύεται το ίδιο αρρωστημένα ο εξαιρετικός Γκάρι Όλντμαν στην ταινία του Μπεσόν αρκεί για να αγαπήσουμε αμέσως τον Norman Stansfield.


Ivan Drago (Rocky 4)
O ρωσικός και τίγκα στο αναβολικό ογκόλιθος που υποδύεται ο μόνιμα ανέκφραστος Ντολφ Λουντγκρεν θα μπορούσε άνετα να σπάει στο ξύλο τον Ρόκι κάθε μέρα, αν η σειρά με τον Σταλόνε δεν ήταν μια καθαρόαιμη αμερικάνικη προπαγάνδα. Και γι’ αυτό μπήκε στην λίστα μας.


Saruman (Lord of the Rings)
Ένας από τους εμβληματικότερους και γοητευτικότερους gothic ηθοποιούς υποδύεται έναν επίσης εμβληματικό μάγο. Μπορεί ο Κρίστοφερ Λη να υπήρξε και παλαιότερα «κακός» σαν Κόμης Δράκουλας, αλλά ο Σάρουμαν του… πάει περισσότερο.
 

Sgt. Hartman (Full Metal Jacket)
Αν ο Σατανάς έμπαινε ποτέ στον στρατό, τότε θα αποκτούσε την μορφή του Λοχαγού Χαρτμαν. Ο χαρακτήρας που υποδύεται υποδειγματικά ο Ρόναλτ Λι Έρμεϊ είναι ό,τι πιο απαίσιο, ότι πιο ενοχλητικό, ότι πιο κακό θα μπορούσε να συναντήσει ένας νεοσύλλεκτος πεζοναύτης.


Alex DeLarge (Κουρδιστό πορτοκάλι)
Το μόνιμα έκφυλο βλέμμα του, η χαρακτηριστικά τονισμένη βλεφαρίδα, η γαμάτη προφορά, οι θανατηφόρες ατάκες και ο σαδιστικός βασανισμός μιας μεσοαστής οικογένειας υπό την μελωδία του Singing in the Rain (sorry Frankie), αρκούν για να κατατάξουν τον Άλεξ του Μάλκομ Μακ Ντάουελ στους καλύτερους «κακούς» όλων των εποχών.


Jack Torrence (Η Λάμψη)
«Honey? I’m home!» Ναι, μπορεί το στοιχειωμένο ξενοδοχείο της ταινίας του Κιούμπρικ να φταίει για την παράνοια του επιστάτη που υποδύεται ο Τζακ Νίκολσον, όμως και εκείνος έβαλε το χεράκι του. Ή καλύτερα το τσεκούρι του. Little pigs, little pigs… let me come in!


John Milton (Δικηγόρος του Διαβόλου)
Αν υπάρχει ένας ηθοποιός του Χόλιγουντ που θα μπορούσε να ενσαρκώσει ιδανικά τον ρόλο του Διαβόλου αυτός είναι ο Αλ Πατσίνο και το κάνει με χαρακτηριστική άνεση κάνοντας την ζωή του Κιάνου Ριβς πραγματική… κόλαση. Όλα τα λεφτά ο μονόλογος του για τον Θεό.


Scar (Lion King)
Μπορεί να σκότωσε τον Μουφάσα και να γκρέμισε τα όνειρα εκατομμυρίων παιδιών σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όμως ο Scar είναι ο καλύτερος καρτουνίστικος κακός που πέρασε από την μεγάλη οθόνη.


Norman Bates (Psycho)
Ίσως ο κορυφαίος «ρετρό» κακός του Χόλιγουντ, o Norman Bates ενσαρκωμένος από τον Άντονι Πέρκινς έβαλε τις βάσεις για όσους τον… ακολούθησαν στις μετέπειτα ταινίες με serial killers σκοτώνοντας κόσμο φορώντας τα ρούχα της μάνας του. Τι και αν η ταινία είναι ασπρόμαυρη και παλιομοδίτικη; Το βλέμμα του και μόνο σου μένει καρφωμένο μισόν αιώνα μετά.


Jason Voorhees (Friday the 13th)
Ο τύπος με την μάσκα του χόκεϊ και την αρρωστημένη αγάπη για την μητέρα του έσφαξε κόσμο και κοσμάκη σε κατασκηνώσεις, στο Μανχάταν, στο Διάστημα, ενώ είχε την μαγκιά να κοντράρει στα ίσια ακόμα και τον… Φρέντι Κρούγκερ. Βγάζουμε το καπέλο στον Τζέισον και ας μην έβγαλε άχνα σε καμία ταινία του.


Συνταγματάρχης Kurtz (Αποκάλυψη Τώρα)
Ο Μάρλον Μπράνο θα μπορούσε κάλλιστα να υποδύεται τον εαυτό του στον ρόλο ενός ψυχασθενούς συνταγματάρχη που λατρεύεται σαν θεός από μια φυλή πρωτόγονων. Και η ψυχή του είναι τόσο «μαύρη» που σε κάνει να αναρωτιέσαι τι είναι περισσότερο σατανικό: εκείνος ή ο πόλεμος του Βιετνάμ;


Hans Lada (Inglourious Basterds)
Σκληρός, μορφωμένος, πανέξυπνος και ναζί. Ο Hans Lada του Κρίστοφ Βαλτζ έχει όλα τα φόντα για να γίνει ο κορυφαίος «κακός» του Ταραντίνο και ένας από τους καλύτερους των τελευταίων ετών.



Bonus 1: Walter White- Breaking Bad
Μπορεί να μην ανήκει στην κατηγορία «κινηματογράφος» όμως δεν θα μπορούσε να λείψει από την λίστα μας ο πιο γοητευτικός τηλεοπτικός κακός των τελευταίων δεκαετιών.


Bonus 2: Τασσώ Καβαδία – σε όλες τις ταινίες των 60s, 70s
Για να δώσουμε και ένα ελληνικό χρώμα στη λίστα, οφείλουμε να τιμήσουμε την χειρότερη γυναίκα που πέρασε ποτέ από τον ελληνικό κινηματογράφο. Η Τασώ Καββαδία μας έμεινε στο μυαλό ως αυστηρή μάνα, πανούργα αδερφή, σατανική πεθερά, μέχρι και απάνθρωπη διευθύντρια φυλακών. «Με τι ευκολία μπήγετε το μαχαίρι στην πληγή που με πονάει τόσο; Πόσο σκληρή είστε Θε μου;» αναρωτιέται η δύστυχη νύφη – Μπέτυ Λιβανού κλαίγοντας, για να πάρει την απάντηση «Είσαι εγωίστρια!».



Οι φιναλίστ: Ο Jigsaw από την σειρά Saw, o Φρέντι Κρούγκερ, ο μπάτσος του Ντένζελ Ουάσιγκτον στο Ημέρα Εκπαίδευσης, ο Bill the Butcher του Gangs of New York με τον εξαιρετικό Ντάνιελ Ντει Λιούις, ο Σαλιέρι από το Amadeus, το σατανικό κομπιούτερ HAL -9000 στην Οδύσσεια του Διαστήματος και ο «Δράκος» του αριστουργηματικού Μ του Φριτς Λαγκ.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε επ’ άπειρον αυτή τη λίστα και σίγουρα έχουμε αφήσει αρκετούς «κακούς» απ’ έξω. Γι’ αυτό σας προκαλούμε να μας τους υπενθυμίσετε στα σχόλια του άρθρου.