Τα 10 καλύτερα thriller όλων των εποχών

του Γιώργου Κόκουβα

Ποιος μπόρεσε να κοιμηθεί την νύχτα που παρακολούθησε τον Τζακ Νίκολσον να τρέχει με ένα τσεκούρι παραμάσχαλα στη «Λάμψη»; Ποιος δεν ούρλιαξε μαζί με το άτυχο θύμα στην ντουζιέρα του «Ψυχώ»; Ποιος δεν έστρεψε αλλού το βλέμμα του, όταν εμφανίστηκαν τα ζόμπι των ταινιών του Ρομέρο, ο καρχαρίας των «Jaws» ή ο Χάνιμπελ Λέκτερ της «Σιωπής των Αμνών»;

Δεν περιμένουμε απάντηση, αλλά για κάποιον λόγο, γνωρίζουμε πως όσο κι αν φοβάστε, λατρεύετε να παρακολουθείτε ένα καλό θρίλερ πού και πού. Γι’ αυτό κι εμείς συντάξαμε μια λίστα με τις 10 αγαπημένες μας ταινίες τρόμου, την δεκάδα με τα κορυφαία θρίλερ που διεκδικούν επάξια τα… ουρλιαχτά σας.

*Ψυχώ (1960)

Μην περιμένετε να δείτε ολόκληρες σκηνές γεμάτες αίματα και ουρλιαχτά. Μία και καλή αρκεί. Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ παίζει με τα νεύρα μας και γνωρίζει πολύ καλά το ψυχολογικό παιχνίδι του θρίλερ, που μας κρατά στην άκρη της θέσης μας ακόμη και μετά την περίφημη σκηνή του ντους. Η σκιά της γυναίκας που πλένεται, το μαχαίρι που πλησιάζει και από εκεί και πέρα, ένα κινηματογραφικό παιχνίδι γεμάτο σασπένς με έναν από τους «κακούς» του σινεμά, τον Norman Bates, που άλλαξε τα πρότυπα του είδους.

*Η Λάμψη (1980)

Ο Στάνλει Κιούμπρικ απομονώνει την οικογένεια που γέννησε η φαντασία του Stephen King σε ένα ξενοδοχείο κάπου στην ερημιά, και μας κλειδώνει κι εμάς μαζί με τα ατυχή μέλη της, που παρακολουθούν τον Jack Nickolson να καταλαμβάνεται από πνεύματα και να βγαίνει παγανιά με το τσεκούρι.

*Ο Εξορκιστής (1973)

Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά για το πόσο τρομακτική είναι η συγκεκριμένη ταινία, σκηνοθετημένη ευρηματικά από τον William Friedkin και με την Ellen Burstyn στο τιμόνι του cast. Αρκεί να σας αναφέρουμε τον σατανά που εισβάλλει στο στόμα ενός μικρού κοριτσιού, τον πράσινο εμετό που ίπταται προς κάθε ανυποψίαστο περαστικό, το κεφάλι που γίνεται σβούρα και τις εξαιρετικά σοκαριστικές σκηνές του εξορκισμού.

*Η νύχτα των ζωντανών νεκρών (1968)

Ο George Romero ζωντανεύει τους εφιάλτες μας και κλείνει μια παρέα σε μια φάρμα, στην οποία επιτίθενται ζόμπι – νεκροί που αναστήθηκαν για κάποιον μυστήριο λόγο- για να βρουν ανθρώπινο κρέας να τραφούν. Η ταινία κόστισε λιγότερο από 120.000 δολάρια, ποσό εξαιρετικά χαμηλό για ταινία του είδους και επανακαθόρισε τους κανόνες των horror movies, λανσάροντας gore σκηνές, αρκούντως σοκαριστικές για τα δεδομένα της (ασπρόμαυρης ακόμα) εποχής.

*Nosferatu (1922)

Μπορεί σήμερα η αισθητική της βουβής εποχής να μας ξενίζει, αλλά αυτό δεν αναιρεί τίποτα από την αξία αυτού του «πατέρα» του είδους: Ο F.W. Murnau θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες όλων των εποχών, επηρέασε το κίνημα του γερμανικού εξπρεσιονισμού, και στην περίπτωση του Nosferatu παρουσίασε στο κοινό μία από τις πρώτες κινηματογραφικές μεταφορές του μύθου του Δράκουλα, κατά πολλούς την πιο αξιοσημείωτη και τρομακτική εκδοχή του, που δεν έχει ξεπεραστεί ακόμη και έναν αιώνα περίπου μετά την πρώτη του προβολή.

*Η Σιωπή των Αμνών (1991)

Ο Χάνιμπαλ Λέκτερ είναι ένας έγκριτος ψυχίατρος, και τυχαίνει να… τρώει και ανθρώπους. Ο Άντονι Χόπκινς ενσαρκώνει περίφημα αυτή την τρομακτική φιγούρα που στιγμάτισε τα ‘90s και προσπάθησε να βάλει τα δύο πόδια της Jodie Foster σε ένα παπούτσι.

*Ο Σχιζοφρενής δολοφόνος με το πριόνι (1974)

Πέντε φίλοι επισκέπτονται ένα παλιό σπίτι, όπου τους επιτίθεται ένας δολοφόνος που κραδαίνει αλυσοπρίονο και τους κυνηγά μέχρι τέλους για να απολαύσει την σφαγή τους. Το κλασικό μοτίβο της απομονωμένης παρέας που παγιδεύεται από έναν ψυχοπαθή συναντά εδώ μία από τις πιο τρομακτικές εκδοχές του. Πολλά remake επιχειρήθηκαν, αλλά η ταινία του Tobe Hooper παραμένει κλασική.

*Jaws (1975)

Όταν ένας γιγάντιος λευκός καρχαρίας πλησιάζει τα νερά ενός μικρού νησιού, οι ανθρώπινες δυνάμεις του τόπου θα πρέπει να παλέψουν με το «θηρίο», να αντιμετωπίσουν την οργή της φύσης και να μας χαρίσουν στιγμές απανωτών… εγκεφαλικών, που φυσικά οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στο εμβληματικό soundtrack που σπάει κόκαλα και νευρώνες.

*Dawn of the Dead (1978)

O Romero, μια δεκαετία μετά την low-budget Νύχτα των ζωντανών νεκρών, διαθέτει άφθονα χρήματα, και τα χρησιμοποιεί σωστά για να χτίσει άλλο ένα ανατριχιαστικό σκηνικό τρόμου. Τα ζόμπι ξανάρχονται και εξελίσσονται σε επιδημία, ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις, δημοσιογράφοι και λοιποί ενδιαφερόμενοι βρίσκουν καταφύγιο σε ένα απομονωμένο εμπορικό κέντρο. Δείτε την ολόκληρη εδώ.

*Το Μωρό της Ρόζμαρι (1968)

Το ζεύγος Woodhouse (ερμηνευμένο από την Mia Farrow και τον John Cassavetes) μετακομίζουν σε ένα κτίριο με περίεργη φήμη. Όταν η Ρόζμαρι μένει έγκυος, παράξενα πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν, γείτονες πεθαίνουν, άλλοι ανακατεύονται στην εγκυμοσύνη της, η ίδια αρχίζει να ακούει θορύβους και να έχει εφιάλτες και σταδιακά υποψιάζεται ότι οι γείτονές της έχουν ύποπτα σχέδια για εκείνη και το αγέννητο παιδί της. Η σκηνοθετική μαεστρία που προκαλεί… δαιμονικές ανατριχίλες ανήκει στον Roman Polanski.

Ποιες είναι οι δικές σας αγαπημένες ταινίες τρόμου; Μοιραστείτε τις μαζί μας σχολιάζοντας στο κάτω μέρος του δημοσιεύματος.

Όλες οι Ταινίες