Polisse: Αστυνομικό δράμα... από τις Κάννες με αγάπη

του Λουκά Τσουκνίδα

Στην τρίτη της σκηνοθετική απόπειρα, “Polisse”, η Μαϊγουέν εισχωρεί στα άδυτα μια μονάδας προστασίας παίδων της αστυνομίας του Παρισιού για να μας δώσει ένα αστυνομικό δράμα εμποτισμένο από αληθινές περιπτώσεις εγκλημάτων κατά της παιδικής ηλικίας, εξιχνιασμένες και ανεξιχνίαστες. Το αποτέλεσμα, δοσμένο με τρόπο που να δείχνει ρεαλιστικό και διεισδυτικό, κρατά το ενδιαφέρον παρά τις πολλές αδυναμίες του μέχρι το ανεξήγητα σοκαριστικό τέλος.

Η υπόθεση

Μια νεαρή φωτογράφος, η Μελίσα, τοποθετείται σε μια μονάδα παιδικής προστασίας της παρισινής αστυνομίας στο πλαίσιο μιας επικείμενης έκδοσης του Υπουργείου. Εκεί, θα γνωρίσει από κοντά μια φαινομενικά δεμένη ομάδα αντρών και γυναικών που αντιμετωπίζουν καθημερινά τη φρίκη, την κούραση και την αγανάκτηση που προκύπτουν απ' τις ποικίλες υποθέσεις, τη γραφειοκρατία που απαιτούν οι έρευνες, τη συναισθηματική εμπλοκή που έρχεται με τη δουλειά και την δαιδαλώδη λειτουργία του συστήματος του οποίου αποτελούν ένα απλό γρανάζι. Φυσικά, η ένταση είναι τέτοια που αποδεικνύεται σχεδόν αδύνατο να μην επιδράσει αρνητικά και στην προσωπική τους ζωή...

Η κριτική

Έχοντας εντρυφήσει στο θέμα της μέσω της φυσικής της παρουσίας σε μια αντίστοιχη αστυνομική μονάδα, η Μαϊγουέν, η οποία ενσαρκώνει και τη νεαρή φωτογράφο, αναπλάθει σχετικά πειστικά το περιβάλλον, την ατμόσφαιρα και τους χαρακτήρες της, ενώ έχει προφανώς μια τεράστια δεξαμενή περιπτώσεων για να διαλέξει τις πιο αντιπροσωπευτικές μιας πλειάδας διαφορετικών εγκλημάτων σε βάρος παιδιών κάθε ηλικίας. Με τυχαία σειρά λοιπόν μας βομβαρδίζει με στιγμιότυπα ανακρίσεων και συλλήψεων, όπου είναι παραπάνω από εμφανής ο βαθμός δυσκολίας της συγκεκριμένης κατηγορίας αστυνομικής δουλειάς και η έντονη συναισθηματική φόρτιση που εμπεριέχει. Θέλοντας και μη, μετά από τόση έκθεση, οι αφανείς ήρωες του σώματος βλέπουν σε κάθε κακοποιημένο ή κατατρεγμένο παιδί το παιδί τους και το βάρος των υποθέσεων που καταλήγουν στα συρτάρια γίνεται αβάσταχτο.

Μ' αυτή την αίσθηση και τις ντοκιμαντερίστικες νότες ρεαλισμού ως μπακγκράουντ, η δημιουργός επιχειρεί να χτίσει ένα πιο πολύπλοκο μωσαϊκό χαρακτήρων, να μας εισάγει στο προσωπικό δράμα του καθενός, αλλά και στις σχέσεις εντός της ομάδας με την οποία μοιράζονται τις πιο έντονες στιγμές τους, εκείνες που υποσκελίζουν τις προσωπικές και οικογενειακές και τις καθιστούν δευτερεύουσας σημασίας, αδρανοποιώντας τους ως συζύγους, πατεράδες και μανάδες. Το καταφέρνει σε ένα βαθμό, αφού ο ρυθμός με τον οποίο περνάμε από στιγμές επαγγελματικές σε προσωπικές και πίσω είναι απόλυτα ελεγχόμενος και δεν αποσπά την προσοχή μας απ' τους χαρακτήρες, θυσιάζει όμως μια πιο εις βάθος σκιαγράφηση συγκεκριμένων περιπτώσεων και πέφτει αναγκαστικά σε κάποιες δραματουργικές ευκολίες. Υπάρχουν σκηνές που λένε με σύντομο τρόπο πάρα πολλά και άλλες που μοιάζουν αχρείαστες και επιφανειακές.

Αυτό που κάνει το όλο μίγμα να δουλεύει τελικά, σε επίπεδο αστυνομικού δράματος περισσότερο και παρά την άστοχη κατάληξη, είναι οι εξαιρετικές ερμηνείες. Κάθε μέλος του πολυπληθούς καστ, με την αρωγή του καλογραμμένου σεναρίου φυσικά, καταφέρνει να κάνει τον χαρακτήρα του να ξεχωρίσει για κάτι, ακόμη κι αν ο ρόλος του είναι ξεκάθαρα δευτερεύων και συμβάλλει στη δημιουργία της έντασης και της επικείμενης έκρηξης που εκπέμπει η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο τμήμα. Με ελάχιστες υπερβολές εδώ κι εκεί, οι εκλεκτοί πρωταγωνιστές της Μαϊγουέν τη βγάζουν ασπροπρόσωπη και δίνουν στο ντοκιμαντερίστικο και συχνά κλισεδιάρικο προφίλ της του σώματος προστασίας παίδων, ζωντάνια και συναισθηματικό βάθος.

Το “Polisse” είναι μια συμπαθητική πρώτη απόπειρα για ένα ρεαλιστικό αστυνομικό δράμα με απευθείας επαφή στις τρέχουσες κοινωνικές συνθήκες. Απλώς, δεν είναι όσο διεισδυτικό και αποκαλυπτικό κραυγάζει ότι θα ήθελε να είναι.

Βγαίνουν ακόμη:
- Οι αμερικάνικες κωμωδίες “The Watch” και “Bachelorette”, η χορευτική ταινία “Step Up: Revolution”, η ταινία κινουμένων σχεδίων “Paranorman”, το ντοκιμαντέρ της Μαρίας Ηλιού “Σμύρνη: Καταστροφή μιας Κοσμοπολίτικης Πόλης 1900-1922” και, σε επανέκδοση, το “The Night of San Lorenzo (1982)” των αδερφών Ταβιάνι.

Όλες οι Ταινίες