Harry Potter and the Half-Blood Prince: Γέφυρα των... στεναγμών

του Λουκά Τσουκνίδα

Όταν είδα το δεύτερο «Matrix» δεν είδα ποτέ το τρίτο κι όταν είδα το δεύτερο «Lord of the Rings» έχασα τη (μικρή ομολογουμένως) διάθεσή μου να δω την κατάληξη. Μαντέψτε τι θα έκανα μετά το «Harry Potter and the Half-Blood Prince» αν ήμουν απλός θεατής. Κάτι μου τη δίνει όταν μια δυομισάωρη ταινία αδυνατεί να σταθεί μόνη της και αποτελεί απλώς μια αφηγηματική γέφυρα για την επόμενη. Είναι ένα κλικ παραπάνω απ' όσο παραμύθιασμα αντέχω. Μπορώ να έχω μια κανονική ολοκληρωμένη ταινία με αρχή, μέση και τέλος για κάθε εισιτήριο που πληρώνω; Η απάντηση είναι προφανώς όχι και στην περίπτωση του Χάρι Πότερ, πρέπει να υποστώ ακόμη μία γέφυρα, αφού το τελευταίο βιβλίο έρχεται σε δύο εκτενή, υποθέτω, μέρη. Ας είναι, τουλάχιστον δε γνωρίζω το τέλος.

Σ' αυτό το έκτο μέρος της σειράς, ο Χάρι βρίσκει ένα βιβλίο με ξόρκια που άνηκε κάποτε στον Ημίαιμο Πρίγκηπα και μαζί με τους πολίτες του φανταστικού κόσμου του αναρωτιούνται αν είναι, τελικά, αυτός ο εκλεκτός για ν' αντιμετωπίσει και να νικήσει τον κακό Λορντ Βόλντεμορ. Στην πορεία και με τη βοήθεια του Άλμπους Ντάμπλντορ, φυσικά, βρίσκει κάποια νέα στοιχεία για το ιστορικό της υπόθεσης και τη σχέση του μεγάλου κακού με το Χόγκουαρτς. Εντωμεταξύ, ένας παλιός καθηγητής επανέρχεται στο σχολείο, ο ασπρομάλλης έφηβος Ντράκο Μαλφόι υποτάσσεται στη φιλοδοξία του κι η γνώριμη παρέα παραδίδεται στα εφηβικά της σκιρτήματα υπό τη μόνιμη απειλή του αόρατου Βόλντεμορ και των πολύ ορατών και καταστροφικών στρατιωτών του. Τελικά, ο Χάρι αναλαμβάνει τις ευθύνες του και παίρνει την πρώτη γεύση από... κακό!

[Δείτε το trailer της ταινίας]

Εντάξει, πέρα απ' την προφανή αποκλειστικά χρηστική του αξία ως νοηματική γέφυρα, το «Harry Potter and the Half-Blood Prince» έχει και τα καλά του. Από τεχνικής και καλλιτεχνικής άποψης, είναι σαφώς βελτιωμένο σε σχέση με το προηγούμενο, ενώ το χιούμορ που κυριαρχεί στην αλληλεπίδραση των χαρακτήρων δημιουργεί ένα ευχάριστο αντίβαρο στην πομπώδη γκοθίλα, η οποία σε μικρό βαθμό δικαιολογείται απ' τα τεκταινόμενα παρά μόνο σε ένα «προφητικό-αποκαλυπτικό» νοηματικό πλαίσιο. Κι η εξέλιξη των χαρακτήρων σε έφηβους με τυπικές εφηβικές ανησυχίες που στο μικρόκοσμό τους υπερτερούν του μεγαλύτερου νοήματος και της ζοφερής απειλής του Βόλντεμορ, καταδεικνύουν ακόμη περισσότερο την ευθύνη του Χάρι να υπερβεί την ίδια τη φύση και την ηλικία του ώστε ν' αναλάβει το ρόλο του εκλεκτού. Το επιτυχημένο φλερτ, στην αρχή της ταινίας, που αφήνει ανεκμετάλλευτο λόγω ανειλλημένων υποχρεώσεων, δείχνει την αντίφαση που πρέπει να εξισορροπήσει για να επιβιώσει.

Κι όμως, ένα δυομισάωρο τρέιλερ της επερχόμενης αποκάλυψης ή της τελικής μάχης του καλού με το κακό δε σώζεται μόνο απ' τα παραπάνω. Η φλυαρία για πράγματα που ελάχιστα εξηγούνται, ο στόμφος για πράγματα που ελάχιστη σημασία φαίνεται να έχουν και η χαλαρή αφηγηματική σύνδεση μεταξύ όλων αυτών κουράζουν και μπερδεύουν όποιον δεν έχει διαβάσει τα βιβλία. Όποιον τά 'χει διαβάσει πάλι, υποθέτω ότι θα τον απογοητεύσουν, αφού είμαι σίγουρος ότι στη γραπτή αφήγηση δεν υπάρχουν τρύπες του μεγέθους που βλέπουμε εδώ.

Επιπλέον, όσο καλοί κι αν είναι οι ηθοποιοί -εξαιρετικός κι ο νεοφερμένος Τζιμ Μπρόουντμπεντ στο ρόλο του καθηγητή Σλαγκχορν- απ' τον Άλαν Ρίκμαν και τον Μάικλ Γκάμπον έως τον εξελίξιμο ακόμη πρωταγωνιστή Ντάνιελ Ράντκλιφ, δεν παύουν να παίζουν τους ίδιους ρόλους εδώ και πολύ καιρό, έχοντας αναπτύξει μανιέρες που μπορεί να είναι διασκεδαστικές, αλλά δεν αποτελούν κανενός είδους συμβολή στην υποκριτική τέχνη ούτε κρύβουν καμία ιδιαίτερη έκπληξη. Το να μιλά κανείς για τις καλές ερμηνείες στο Χάρι Πότερ υποβαθμίζει απίστευτα την πραγματική αξία αυτών των σπουδαίων ηθοποιών. Άλλωστε, πρόκειται πλέον για μία μίνι-σειρά τηλεοπτικού τύπου με κινηματογραφικού μεγέθους παραγωγή κι όχι για καθαρό σινεμά. Είμαι σίγουρος ότι περισσότερο ιδρώνουν για να βάλουν τα κοστούμια παρά για το πώς θα ερμηνεύσουν τους στομφώδεις και σχηματικούς χαρακτήρες τους.

Τελικά, το έκτο Χάρι Πότερ είναι μια υπερβολικά μακροσκελής ταινία που δεν καταλήγει πουθενά, φτιαγμένη για όσους έχουν διαβάσει το αντίστοιχο βιβλίο και για όσους αγωνιούν ειλικρινά για το πώς θα κλείσει η σειρά.

Βγαίνουν ακόμη:
- Το καλό δράμα γύρω απ' τους φόνους κατά τη διάρκεια του εμφύλιου ανταρτοπολέμου στη Βόρειο Ιρλανδία «Five Minutes of Heaven» και οι επανεκδόσεις των «Victor Victoria» και «The Name of the Rose».

Όλες οι Ταινίες