11 συγκλονιστικές ταινίες για να δεις στο Cinobo

Από την Ελλάδα ως την Αργεντινή, κι από την Γεωργία μέχρι την Κορέα, έντεκα σπουδαίες στιγμές του κινηματογράφου της τελευταίας δεκαετίας… στο σαλόνι σου.
11 συγκλονιστικές ταινίες για να δεις στο Cinobo
της Ηρώς Κουνάδη

Δεν θα σου το κρύψουμε, λιγάκι περηφανευόμαστε που η συνδρομητική πλατφόρμα με τις καλύτερες ταινίες που έχουμε αυτή τη στιγμή στη διάθεσή μας είναι ελληνική. Γι’ αυτό σου φτιάχνουμε και σου ξαναφτιάχνουμε λίστες με τις ταινίες που πρέπει οπωσδήποτε να δεις στο Cinobo.

(*) Τα βασικά, για τους πρωτάρηδες: Η μηνιαία συνδρομή κοστίζει 7,99€, με δύο εβδομάδες δωρεάν δοκιμή (αν ξεγραφτείς πριν περάσουν δεν πληρώνεις τίποτα). Το Cinobo παίζει απευθείας στον υπολογιστή σου με ένα κλικ εδώ, και μέσω εφαρμογής στις περισσότερες smart τηλεοράσεις.

Μανταρίνια (2013)

Από τις πιο βαθιά ανθρωπιστικές ταινίες που έγιναν ποτέ σε πολεμικό φόντο, τα γλυκύτατα Μανταρίνια του Γεωργιανού Ζάζα Ουρουσάντζε μιλούν για τον πόλεμο στην Αμπχαζία –και για οποιονδήποτε πόλεμο, εδώ που τα λέμε– μέσα από την ιστορία ενός απίθανου παππού που περιθάλπει δύο τραυματισμένους αντιπάλους στο σπίτι του, δίπλα στο χωράφι του με τα μανταρίνια. Και μας θυμίζει όλα αυτά που μας χωρίζουν και μας ενώνουν ως ανθρώπους, ακόμα και στις χειρότερες στιγμές μας.



Παράδεισος (2016)

Ο Αντρέι Κοντσαλόφσκι ξεκίνησε την καριέρα του με τα διαπιστευτήρια του συνεργάτη ενός άλλου Αντρέι, του Ταρκόφσκι, για να φτάσει φέτος στη shortlist των Όσκαρ με το βαθιά πολιτικό Αγαπητοί Σύντροφοι. Πέντε χρόνια πριν, είχε χαρίσει στον πλανήτη αυτό το ασπρόμαυρο διαμαντάκι για τη γαλλική αντίσταση στον Β Παγκόσμιο, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και το πόσο δύσκολο είναι να διακρίνεις μεταξύ καλού και κακού όταν βρεθείς μπλεγμένος στα γρανάζια της Ιστορίας. «Είσαι σίγουρος/η πως θα ήσουν με τους καλούς αν το διακύβευμα ήταν η ζωή σου;» μοιάζει να ρωτάει, κλείνοντας την ψυχογραφική του αφήγηση με μια από τις επικότερες τελικές σκηνές στην Ιστορία του κινηματογράφου.

Η Μαχαιριά (2014)

Ο Φατίχ Ακίν σκηνοθετεί την οδύσσεια ενός Αρμένιου που χωρίζεται βάναυσα από την οικογένειά του στον Α’ Παγκόσμιο, μαθαίνει πως οι κόρες του είναι ζωντανές χρόνια μετά την γενοκτονία, και κινεί στην κυριολεξία γη και ουρανό για να τις βρει στην άλλη άκρη του κόσμου. Είναι σπαραχτικό, είναι σκληρό, έχει όμως τα στρατηγικά τοποθετημένα comic relief του –ειδικά από το πρώτο μισάωρο και μετά– και δεν χάνει την πίστη του στην ανθρωπότητα ούτε στις πιο σκοτεινές στιγμές του. Κι έχει κι έναν συγκλονιστικό πρωταγωνιστή, τον Ταχάρ Ραχίμ, να παίζει από ένα σημείο και μετά μόνο με τα μάτια του.

Η Αφροδίτη με τη Γούνα (2013)

Σου έχει λείψει το θέατρο; Ο Ρομάν Πολάνσκι σε παίρνει από το χέρι και σε βάζει πάνω στη σκηνή, για να σου αφηγηθεί αυτό που αρχικά μοιάζει με μια ελαφριά, χαριτωμένη ιστορία μιας οντισιόν που πάει πολύ στραβά. Προφανώς και δεν είναι καθόλου αυτό που φαίνεται, όπως θα καταλάβεις όταν οι ρόλοι αρχίσουν να αντιστρέφονται και το βάρος της ιστορίας να μετατοπίζεται στις σχέσεις εξουσίας και τους έμφυλους ρόλους. Δύο ηθοποιοί όλοι κι όλοι, η Εμανουέλ Σενιέ και ο Ματιέ Αμαλρίκ, φτιάχνουν με τις ερμηνείες τους ένα μικρό κινηματογραφικό θαύμα.

Ο Επιφανής Πολίτης (2016)

Ναι, υπάρχει αργεντίνικος κινηματογράφος χωρίς τον Ρικάρντο Νταρίν –και είναι εξαιρετικός. Η γεμάτη ανατροπές ταινία των Γκαστόν Ντουπρά και Μαριάνο Κον αφηγείται την ιστορία ενός αξιολάτρευτα αντιπαθητικού νομπελίστα συγγραφέα που επιστρέφει από την Ευρώπη στο χωριό του στην Αργεντινή… και μιλά στην ψυχούλα σου αν έχεις μεγαλώσει επαρχία κι έχεις ρίξει μαύρη πέτρα πίσω σου. Δεν έχει σημασία που διαδραματίζεται στην άλλη μεριά του πλανήτη, οι επαρχίες παντού ίδιες είναι.



Suntan (2016)

Ο Μάκης Παπαδημητρίου πρωταγωνιστεί σε μια από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες της τελευταίας δεκαετίας, διά χειρός Αργύρη Παπαδημητρόπουλου. Με φόντο τα φαντασμαγορικά τοπία της Αντίπαρου, εδώ έχουμε μια ιστορία για τη μοναξιά, τη ματαιωμένη ζωή και τις ψευδαισθήσεις του έρωτα, που ξεκινά γλυκύτατη και εξελίσσεται σε θρίλερ, προλαβαίνοντας στο ενδιάμεσο να χτίσει το απόλυτο ψυχογραφικό προφίλ του ήρωά της. Εξαιρετική συμπρωταγωνίστρια η Έλλη Τρίγγου.

La Llorona (2019)

Μπορεί η έντονη φημολογία περί υποψηφιότητας στα φετινά Όσκαρ να μην επιβεβαιώθηκε τελικά, όμως αυτή η συναρπαστική, σχεδόν ψιθυριστή πολιτική αλληγορία του Χάιρο Μπουσταμάντε αξίζει οπωσδήποτε μια θέση στη watchlist σου. Μια από τις λίγες ιστορίες εκδίκησης που τη βλέπουμε από την οπτική του θύτη και της οικογένειάς του, η Γυναίκα των Δακρύων –όπως είναι ο ελληνικός της τίτλος– έχει θέμα τη δικτατορία της Γουατεμάλας που κατηγορήθηκε για την γενοκτονία των Μάγιας. Και, δικαστικά τουλάχιστον, αθωώθηκε.

Μνήμες Φόνων (2003)

Ο Μπονγκ Τζουν Χο, πριν σαρώσει τα Όσκαρ με τα Παράσιτά του, είχε συγκλονίσει όσους δεν περίμεναν την Αμερικανική Ακαδημία να τους συστήσει το θαύμα που λέγεται κορεάτικος κινηματογράφος, με την αληθινή ιστορία του πρώτου κατά συρροή δολοφόνου της Κορέας που, σαν τον Zodiac, δεν πιάστηκε ποτέ. Μην ξεγελιέσαι, όμως: Πολύ περισσότερο από ένα ακόμη αστυνομικό, εδώ έχουμε κυρίως ένα δριμύ κατηγορώ για τους πολιτικούς λόγους που σε κάποιες χώρες (γκούχου) η αστυνομία αδυνατεί να προστατέψει τους πολίτες.

The Handmaiden (2016)

Μιλώντας για συγκλονιστικό κορεάτικο κινηματογράφο, αυτό εδώ είναι ένα ακόμα από τα αριστουργήματα του σκηνοθέτη του Old Boy, Τσαν Γουκ Παρκ. Ό,τι και να σου πούμε για την υπόθεση θα είναι σπόιλερ, οπότε κράτα μόνο πως η ιστορία ξεκινά με το σχέδιο εξαπάτησης μιας πλούσιας γιαπωνέζας κληρονόμου, την εποχή που η Κορέα βρίσκεται υπό ιαπωνική κατοχή. Ανατροπή πάνω στην ανατροπή, και σκηνή ανθολογίας πάνω σε εικαστικό αριστούργημα, η ταινία αλλάζει οπτική γωνία κάπου στη μέση, αφήνοντάς σε με το στόμα ανοιχτό. Α, και δεν παύει ποτέ να ξεχειλίζει ερωτισμό.



Loro (2018)

Ο Πάολο Σορεντίνο, του Grande Belleza, φτιάχνει εδώ μια συναρπαστική, πολύχρωμη εξτραβαγκάντζα για τον βίο και την πολιτεία του πιο ανεκδιήγητου αρχηγού κράτους που πέρασε από την Ευρώπη τα τελευταία 30 χρόνια. Του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Και καταφέρνει –χάρη και στην απίστευτη ερμηνεία του πάγιου πρωταγωνιστή του, Τόνι Σερβίλλο– το ακατόρθωτο: Να σε κάνει να τον καταλάβεις ενώ (συνεχίζεις να) τον αντιπαθείς.

Στην Αγκαλιά του Φιδιού (2015)

Τα απίστευτα τοπία του Αμαζονίου είναι το φόντο της πρώτης ταινίας από την Κολομβία που έφτασε ως τις υποψηφιότητες των Όσκαρ. Οι σχέσεις της αδηφάγας Δύσης με κόσμους και ανθρώπους που θεωρεί κατώτερους της είναι το θέμα της ιστορίας της, που ξετυλίγεται μέσα από τη σχέση ενός σαμάνου με δύο δυτικούς επιστήμονες τους οποίους αναλαμβάνει να βοηθήσει στην αναζήτηση ενός ιερού βοτανιού.

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v