Καλές οι νέες παραγωγές, όμως το κλασικό έχει άλλη γοητεία. Ταινίες αξεπέραστες στο είδος τους που συνεχίζουν μέχρι σήμερα να προκαλούν θαυμασμό με τη τεχνοτροπία τους επιστρέφουν εκεί που ανήκουν – στη μεγάλη οθόνη, κάτω από τον καλοκαιρινό ουρανό.
Μετά τα Μεσάνυχτα (1973)
Ένα ανδρόγυνο Εγγλέζων που πενθεί τον χαμό της μικρής του κόρης από πνιγμό, φτάνει σε μια απειλητική και σκοτεινή Βενετία όπου φριχτοί οιωνοί θα το φέρουν σε επαφή με έναν κόσμο πέραν του πραγματικού. Αριστουργηματική διασκευή ενός μυθιστορήματος της Δάφνης Ντι Μοριέ δια χειρός Νίκολας Ρεγκ με υποβλητική σκηνοθεσία και ένα σοκαριστικό φινάλε.
Η Νύχτα του Κυνηγού (1955)
Ένας παράφρων δολοφόνος γυναικών που υποδύεται τον ιεροκύρηκα, παντρεύεται τη χήρα ενός ληστή τράπεζας, για να ιδιοποιηθεί τα χρήματα της ληστείας. Ταινία σταθμός του ηθοποιού Τσαρλς Λότον, η «Νύχτα» επηρέασε δεκάδες μεγάλους σκηνοθέτες και παραμένει μέχρι σήμερα μοναδική για το εξπρεσιονιστικό της βλέμμα, την εξαιρετική φωτογραφία και την ανατριχιαστική ερμηνεία του Ρόμπερτ Μίτσαμ.
Οι Δώδεκα Ένορκοι (1957)
Ένα 18χρόνο αγόρι από την Ισπανία καταδικάζεται σε θανατική ποινή για τη δολοφονία του πατέρα του. Ο δικαστής, καλεί τους δώδεκα ενόρκους να αποσυρθούν για να βγάλουν την ετυμηγορία τους. Η πρώτη κινηματογραφική δουλειά του κορυφαίου Αμερικανού Σίντνεϊ Λουμέτ, με πρωταγωνιστή τον Χένρι Φόντα είναι ένα καθηλωτικό δράμα δωματίου, μια μελέτη πάνω στον ανθρώπινο ψυχισμό, με ένα εξαιρετικό σύνολο ηθοποιών.
Chinatown (1973)
Ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ που βρίσκεται παγιδευμένος σε έναν ιστό απάτης, διαφθοράς και δολοφονίας. Αριστουργηματικό φιλμ νουάρ σκηνοθετημένο δεξιοτεχνικά από τον Ρομάν Πολάνσκι, με πρωταγωνιστή έναν απολαυστικό Τζακ Νίκολσον και μια μοιραία Φέι Ντάναγουει στον ρόλο της femme fatale.
Περσόνα (1966)
Καλοκαίρι χωρίς Μπέργκμαν γίνεται; Δε γίνεται. Σε επανέκδοση λοιπόν η αριστουργηματική του «Περσόνα», με επίκεντρο μια ηθοποιό και τη νοσοκόμα που την περιποιείται η οποία αναπτύσσει μια περίεργη σχέση μαζί της. Ο ψυχιχμός αντιμέτωπος με τα αιώνια ερωτήματα της ύπαρξης, η γυναικεία φύση και η ψυχολογία της χαμένης ταυτότητας σε μια από τις πιο προσωπικές αλλά και ταυτόχρονα τις πιο σύγχρονες αγέραστες μήπως; δημιουργίες του σουηδού.
Αυτοί οι Τρελοί Τρελοί Παραγωγοί (1967)
Ένας ξεπεσμένος παραγωγός του Broadway κι ένας δειλός λογιστής σκαρφίζονται την θεατρική κομπίνα του αιώνα, ανεβάζοντας ένα έργο το οποίο ελπίζουν να αποτύχει τόσο θριαμβευτικά που θα «κατεβεί» αμέσως μετά την πρεμιέρα του. Κλασική αμερικάνικη κωμωδία με σκηνοθέτη (Μελ Μπρουκς) και πρωταγωνιστή (Τζιν Ουάιλντερ) σε μεγάλα κέφια.
Περιφρόνηση (1963)
Ένας Αμερικανός παραγωγός προσλαμβάνει έναν Γάλλο συγγραφέα για να διασκευάσει σεναριακά την «Οδύσσεια» με εμπορικότερο πνεύμα. Ο τελευταίος θα παγιδευτεί δημιουργικά, και ο Ζαν Λυκ Γκοντάρ θα κεντήσει ένα πανέμορφο, γεμάτο χρώμα αριστούργημα τις έβδομης τέχνης με την υπέροχη Μπριζίτ Μπαρντό να φέρνει το καλοκαίρι στη μεγάλη οθόνη, πιο όμορφη από ποτέ. «Γιατί δεν με αγαπάς πια;». «Έτσι είναι η ζωή».
Ένα Ψάρι που το Έλεγαν Γουάντα (1988)
Μια άπληστη γυναίκα που φτάνει σε οργασμό όταν ακούει ξένες γλώσσες, ένας τραυλός φιλόζωος, ένας φλεγματικός βρετανός δικηγόρος, ένας βλάκας κακοποιός και μια ληστεία διαμαντιών μπλέκονται ξεκαρδιστικά σε μια τρελή κωμωδία, σημείο αναφοράς του είδους. Το καστ είναι υπέροχο (Όσκαρ B’ Eρμηνείας για τον Kevin Kline) με τα μέλη των Monty Python John Cleese και Michael Palin να θυμίζουν τις χρυσές εποχές του Θιάσου.
Το Κυνήγι του Κλέφτη (1955)
Ένας Χίτσκοκ φέρνει το καλοκαίρι και είναι απαραίτητος για θερινό. Στο «Κυνήγι», ο μετρ φέρνει στη μεγάλη οθόνη κλασικό και διαχρονικά ακαταμάχητο ζευγάρι (Κάρι Γκραντ, Γκρέις Κέλι) και διηγείται με το διακριτικό του χιούμορ μια κοσμοπολίτικη ιστορία με πρωταγωνιστές έναν ασύλληπτο κλέφτη και μια πλούσια Αμερικάνα.
Σαμπρίνα (1954)
Η κλασική ρομαντική κωμωδία του Μπίλι Γουάιλντερ με την πανέμορφη Όντρεϊ Χέμπορν στο ρόλο μιας φτωχής Σταχτοπούτας, την οποία ερωτεύονται δύο αδέρφια, πλούσιοι επιχειρηματίες, είναι ό,τι ακριβώς χρειαζόμαστε για αυτό το καλοκαίρι. Αστεία, ανάλαφρη και δροσερή.