Ο γύρος του κόσμου σε 10 ταινίες

Από τη Σουηδία μέχρι το Ιράν και από εκεί στη Βραζιλία και την Κίνα, η 7η Τέχνη δεν γνωρίζει σύνορα: είναι μια πανανθρώπινη γλώσσα εικόνων και συναισθημάτων

Αν εκτιμάς τον καλό κινηματογράφο ανεξαρτήτως γλώσσας, τότε σημείωσε αυτά τα δέκα υπέροχα φιλμ, δεν θα σε απογοητεύσουν.

Sameblod (2016, Νορβηγία/Σουηδία)

Η Elle- Marja/ Christina, μεγάλη σε ηλικία πια, επιστρέφει στο χωριό της στη Λαπωνία για την κηδεία της αδερφής της, η οποία δεν εγκατέλειψε ποτέ την πατρίδα της. Εκεί θα έρθει αντιμέτωπη με τις αναμνήσεις και τα γεγονότα που σημάδεψαν την παιδική της ηλικία. Με καταγωγή Σάμι, η σκηνοθέτης Αμάντα Κέρνελ στήνει ένα συγκινητικό δράμα ενηλικίωσης και φέρνει στο φως την χείριστη αντιμετώπιση των Σκανδιναβών απέναντι στους αυτόχθονες του απώτατου Βορρά.

Ένας Χωρισμός  (2011, Ιράν)

Η Σιμίν και ο Νάντερ είναι ένα παντρεμένο ζευγάρι και ζουν με την κόρη τους, Τερμέ, στην Τεχεράνη. Η Σιμίν αποφασίζει να εγκαταλέιψει τη χώρα, κάτι που ο Νάντερ δε θέλει. Επιπλέον, ο πατέρας του Νάντερ έχει Αλτσχάιμερ. Όταν τελικά η Σιμίν αποφασίζει να φύγει, ο Νάντερ κάνει αίτηση διαζυγίου. Ο τεράστιος Ασγάρ Φαραντί φτιάχνει ένα αριστούργημα για την επίδραση της θρησκείας στην ελευθερία, τον ταξικό διαχωρισμό των κοινωνιών, τη σύγκρουση αντιλήψεων περί ηθικής, τον εγωισμό, τη δικαιοσύνη και ένα σωρό ακόμα ζητήματα τα οποία ενσωματώνονται υποδειγματικά σε ένα φιλμ σκέτη ανατριχίλα.

Η πόλη του Θεού (2002, Βραζιλία)

Ο Μπουσκαπέ, μεγαλώνει στην Πόλη του Θεού, μια λαϊκή συνοικία του Ρίο ντε Τζανέιρο, που από την «ερασιτεχνική» εγκληματικότητα της δεκαετίας του ‘60, περνά στο οργανωμένο έγκλημα μέσα από τη διακίνηση των ναρκωτικών και τον πόλεμο των συμμοριών στη δεκαετία του ’70. Ο Φερνάντο Μεϊρέγιες γυρνά μια από τις αρτιότερες και πιο ισορροπημένες ταινίες της χώρας του, βασισμένος στο βιβλίο του Πάουλο Λινς και σοκάρει με τον ρεαλισμό των εικόνων σε ένα γεμάτο δίωρο που δεν σε αφήνει να χαλαρώσεις ούτε στιγμή. Θεϊκό και το soundtrack.

Ένας Ελέφαντας Στέκεται Ακίνητος (2018, Κίνα)

Κάτω από τον συννεφιασμένο ουρανό μιας μικρής πόλης στη βόρεια Κίνα, οι ζωές διάφορων απεγνωσμένων ανθρώπων διαπλέκονται στη διάρκεια μίας και μόνο έντονης μέρας, από το ξημέρωμα μέχρι το σούρουπο. Επικό τόσο σε διάρκεια όσο και σε συναισθηματισμό, το ντεμπούτο και κύκνειο άσμα του αυτόχειρα 29χρονου Κινέζου Χου Μπο είναι ένα υπαρξιακό δράμα που σκιαγραφεί μοναδικά το πορτραίτο μιας κοινωνίας που καταρρέει και παραδίνεται στο έρεβος.

The Wind Rises (2013, Ιαπωνία)

Η αληθινή ιστορία του Τζίρο Χορικόσι, ενός μηχανικού που σχεδίαζε αεροπλάνα για την πολεμική αεροπορία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Η τελευταία (μέχρι στιγμής) ταινία  του κορυφαίου Ιάπωνα animator Χαγιάο Μιγιαζάκι αποτελεί την ολοκλήρωση ενός ονείρου ζωής για τον σκηνοθέτη που ποτέ δεν έκρυψε την αγάπη του για την ιστορία της αεροπορίας. Ταυτόχρονα διαθέτει γοητευτική απλότητα, λυρισμό και αψεγάδιαστη σκηνοθεσία, θαρρείς και πρόκειται για μια κανονική live action ταινία.

Νο (2012, Χιλή)

Όταν το 1988 ο δικτάτορας της Χιλής Πινοσέτ προκηρύσσει δημοψήφισμα για την παραμονή του στην εξουσία, η αντιπολίτευση προσλαμβάνει έναν ανερχόμενο διαφημιστή για να εκπονήσει την προεκλογική της καμπάνια. Ο Πάμπλο Λαρέν σκηνοθετεί και γράφει ένα εξαιρετικό, σύνθετο και βαθιά ανθρώπινο πολιτικό θρίλερ βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία και ταυτόχρονα μας δίνει μια ρεαλιστική απεικόνιση της χιλιανής κοινωνίας σε μια από τις πλέον κομβικές στιγμές της.

Celda 211 (Ισπανία, 2009)

Ο Χουάν Όλιβερ ξεκινά δουλειά ως δεσμοφύλακας.Καθώς δύο συνάδελφοί του τον ξεναγούν στις παλιές εγκαταστάσεις της φυλακής, ένα κομμάτι από την οροφή ξεκολλά και χτυπά τον Χουάν στο κεφάλι. Ταυτόχρονα στη φυλακή ξεσπά βίαιη εξέγερση, και εκείνος παγιδεύεται στο κελί 211. Ο σεναριογράφος/σκηνοθέτης Ντανιέλ Μονζόν στήνει ένα θρίλερ φυλακής που σπάει κόκκαλα, με έντονη ντοκιμαντερίστικη οπτική και δυναμικές ερμηνείες, το οποίο δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Το ανατρεπτικό φινάλε προσθέτει ακόμα περισσότερη γοητεία σε αυτό το ισπανικό διαμάντι του μοντέρνου σινεμά. 

Gongdong Gyeongbi Guyeok JSA (Νότια Κορέα, 2000)

Στην περιοχή όπου τα φυλάκια των Βορειοκορεατών Κομμουνιστών και των Νοτίων βρίσκονται σε κοντινή απόσταση, ο Λοχίας των Νοτίων αναπτύσσει φιλικές σχέσεις με τον αντίστοιχο του Λοχία των Βορείων. Ένας φόνος όμως θα διαταράξει τις λεπτές ισορροπίες και θα φέρει μια βοριοκορεάτισσα ανακρίτρια στην περιοχή. Πριν την τριλογία της «εκδίκησης», ο Τσαν Γουκ Πάρκ φτιάχνει ένα ανατρεπτικό «πολεμικό» διαμάντι που σε κρατά μαγνητισμένο στην οθόνη και στέλνει πανανθρώπινα μηνύματα επανένωσης, ακόμα και αν αφορά κάτι τόσο μακρινό: «ας μην αφήνουμε τις διαφορές των φυλών, της θρησκείας και των συμμαχιών να θολώνουν την κρίση μας, ιδιαίτερα στους βίαιους και περίεργους καιρούς που διανύουμε».

Η Αγάπη, Μέρος Πρώτο (2005, Αργεντινή)

Αυτό το ανεξάρτητο διαμαντάκι του αργεντίνικου κινηματογράφου –που ναι, κάνει και ταινίες χωρίς τον Ρικάρντο Νταρίν, σοκ, ξέρουμε - δεν είναι αυτό που περιμένεις από τον τίτλο του: Έτη φωτός μακριά από τις ρομαντικές κομεντί και τα χάπι εντ τους, εδώ έχουμε μια μίνι πραγματεία για την πορεία που ακολουθούν όλες σχεδόν οι ερωτικές σχέσεις, διανθισμένη με επιστημονικά στοιχεία και υποδόριο, ανελέητο χιούμορ που θα σε κάνει να γελάσεις πικρά. Η ταινία ακολουθεί ένα ζευγάρι 25άρηδων από τη στιγμή που γνωρίζονται ως τη στιγμή που χωρίζουν και αφηγείται την ιστορία τους μέσα από αργά πλάνα και σιωπές (αμήχανες στην αρχή, βαριές στη συνέχεια) που διακόπτονται από σκίτσα, σχεδιαγράμματα και στοιχεία επιστημονικών ερευνών που προσπαθούν να εξηγήσουν τι είναι επιτέλους ο έρωτας. 

Mandariinid (2013, Εσθονία, Γεωργία)

Ένας Εσθονός καλλιεργητής μανταρινιών, μέσα στο πόλεμο της Αμπχαζίας του 1992, περιθάλπει με περίσσια ανθρωπιά δύο βαριά τραυματισμένους από αντίπαλα στρατόπεδα: έναν μισθοφόρο Τσετσένο κι έναν νεαρό Γεωργιανό. Η πράξη του φαίνεται τρελή, όμως η επιμονή του θα τους κάνει να καταλάβουν ότι περισσότερα πράγματα τους ενώνουν, παρά τους χωρίζουν. Χαμηλών τόνων, ουμανιστικό, άκρως συγκινητικό και αντιπολεμικό δράμα, με στιβαρό καστ (εξαιρετικός ο Λέμπιτ Ούλφσακ στον πρωταγωνιστικό ρόλο) και γεμάτη σασπένς σκηνοθεσία από τον γεωργιανό σκηνοθέτη Ζάζα Ουρουσάντζε.