Λίγες οι πραγματικά καλές ταινίες στα φετινά Όσκαρ, σε μια χρονιά που φαίνεται να έχει περισσότερο ερμηνευτικό ενδιαφέρον παρά κινηματογραφικό.
Ξεχωρίσαμε εκείνες που μας άγγιξαν, η καθεμία με τον δικό της τρόπο και τα δικά της μέσα.
The Irishman
Το τρίωρο (και) έπος του Σκορσέζε είναι αυτό ακριβώς που περιμέναμε από τον μαέστρο των μαφιόζικων ταινιών. Είναι σίγουρο πως θα σαρώσει τα βραβεία και σίγουρα θα αποζημιώσει όσους επενδύσουν τον χρόνο να το απολαύσουν στην μικρή οθόνη. Επίσης, Τζο Πέσι για πάντα στις καρδιές μας αν και… συνταξιούχος.
Παράσιτα
Η μεγάλη φετινή κινηματογραφική έκπληξη ήρθε από την Κορέα και τον ταλαντούχο Μπονγκ Τζουν-χο για να δώσει ένα γερό «χαστούκι» σε όσους θεωρούσαν τον ασιατικό κινηματογράφο ακατανόητο και βαρετό. Μακάρι να κάνει την έκπληξη και να κερδίσει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.
Once Upon a Time in Hollywood
Μπορεί να μην είναι η καλύτερη του στιγμή, είναι όμως 100% «ταραντίνικη» και γι’ αυτό την αγαπάμε. Η 10η ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που απολαμβάνουμε στο σινεμά του και ένα υπέροχο πρωταγωνιστικό δίδυμο που – λογικά – θα τσιμπήσει κάποιο βραβείο.
The Lighthouse
Πόσο κρίμα αυτή η ταινία να είναι προτεινόμενη σε μια και μόνο κατηγορία (Φωτογραφίας). Το ασπρόμαυρο αριστούργημα του Ρόμπερτ Έγκερς γυρισμένο σε τετράγωνο κάδρο, αντλεί έμπνευση από τον γοτθικό τρόμο και παρασύρει τον θεατή σε μια αλλόκοτα ονειρική κινηματογραφική εμπειρία.
Joker
Σίγουρα υπερτιμημένη (11 υποψηφιότητες) όμως πέρα για πέρα αποτελεσματική στον στόχο της, η ταινία του Τοντ Φίλιπς δεν δικαιολογεί κατά τη γνώμη μας τον χαμό που προκάλεσε, όμως σίγουρα πάει σφαίρα για το βραβείο ερμηνείας για τον ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ Γιοακίν Φίνιξ.
Knives Out
Η έκπληξη της χρονιάς έρχεται από τον Ράιαν Τζόνσον και είναι ένα διαμαντάκι στο ύφος των «ποιος το έκανε;» θρίλερ που λάνσαρε πρώτη η Άγκαθα Κρίστι μέσα από τα βιβλία της. Απολαυστική από την αρχή μέχρι το τέλος, με μπόλικες στιγμές παρωδίας αλλά και έντονα κοινωνικοπολιτικά σχόλια για την κοινωνία της Αμερικής.
Corpus Christi
Αν δεν ήταν τα Παράσιτα, τότε σίγουρα το φιλμ του Γιαν Κομασά θα κέρδιζε με άνεση το βραβείο της Ξενόγλωσσης Ταινίας. Μια εντυπωσιακή κινηματογραφική δημιουργία, στην οποία η βία συνυπάρχει με την πνευματικότητα, ο κυνισμός με το χιούμορ και ο ρεαλισμός με την μεταφυσική.
Νικόλας Γεωργιακώδης