Οι διαφημίσεις των ‘80s

Είναι η εποχή των σλόγκαν. Η εποχή των γνωστών ηθοποιών και των αθλητών, που μας συστήνουν νέα προϊόντα. Η εποχή της Κουκουρούκου, του «παφ και τάλιρο», του επιμένοντος ελληνικά και της κεφάτης νοικοκυράς που βγαίνει εκστασιασμένη από το supermarket, πάντα τραγουδώντας ένα απλοϊκό, ίσως και γελοίο για τα σημερινά δεδομένα τζινγκλάκι, που τότε όμως γινόταν εύκολα σύνθημα και σιγοτραγουδιόταν από χιλιάδες τηλεθεατές.

Παρακάτω, θυμόμαστε τέτοιες περιπτώσεις διαφημίσεων από την «αθώα» εποχή της ‘80s κρατικής τηλεόρασης αλλά και των αρχών της ιδιωτικής τηλεόρασης στο… φώτο-φίνις της δεκαετίας.


Ο Νίκος Παπαναστασίου μας θυμίζει πως «ο επιμένων (ελλη)νικά», δημιουργώντας μια περσόνα με ρούχα και τσιγάρα εισαγωγής που τα πληρώνει… «παφ και τάληρο», για τις ανάγκες της θρυλικής καμπάνιας για την στήριξη των εγχώριων προϊόντων.


Ο Νίκος Γκάλης ήταν ίσως ο πρώτος έλληνας αθλητής που εγκαινίασε τις συμμετοχές ανθρώπων των σπορ σε διαφημίσεις, με αφορμή την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ το 1987. Εδώ, παίζει μπάσκετ με μικρά παιδιά στην σκιά του Λευκού Πύργου, για να τους διδάξει την αξία της ευγενούς άμιλλας αλλά και του καλού γάλακτος. Για soundtrack, φυσικά, το Final Countdown.


Την σκυτάλη την ίδια χρονιά, μετά τον Νίκο Γκάλη, παίρνει ο γνωστός στράικερ των γηπέδων, Νίκος Αναστόπουλος, που κάνει ντους μπροστά στην κάμερα, με αποσμητικό σαπούνι Ρεξόνα, το οποίο «δεν τον εγκαταλείπει ποτέ».


Μια νοικοκυρά αποχωρεί ευτυχισμένη από το supermarket, γιατί ψώνισε και βγήκε και κερδισμένη, κολλώντας το επιτυχημένο jingle στα στόματα χιλιάδων ελλήνων. Σήμερα, αμφιβάλλουμε αν κάποιος βγαίνει έστω χαμογελώντας από supermarket.


Σας λέει κάτι το σύνθημα «Σερενάτα και πάσης Ελλάδος»; Τότε ήσαστε παιδί στα ‘80s τρέχατε αμέσως μετά την προβολή της διαφήμισης με το συγκεκριμένο τραγουδάκι μέχρι το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς για να φάτε γκοφρέτα. Πρόκειται για jingle του «αρχιμάστορα» της εποχής, του συνθέτη Γιάννη Ψιμόπουλου.


Μετά το κλασικό σήμα της διαφημιστικής εταιρίας που εμφανίζεται στην οθόνη, ένα μπουκάλι ξύδι φλερτάρει με ένα πιάτο σαλάτας και η χαρακτηριστική φωνή τραγουδά ακαπέλα στον ρυθμό του πασίγνωστου jingle «Νόστιμο ξίδι για το φαγητό». Είναι μονάχα το ξίδι Τοπ (το πληκτρολόγιο σχεδόν έγραψε μόνο του την συνέχεια).


Θυμάστε τον καφέ Τανίκα που έπαιρνε δέκα με τόνο; Τις σχολές Κρόνος όπου έπρεπε να σπουδάσεις «ειδικά»; Τα «υπερ-βολικά» τηγάνια που παρουσίαζε μια γερμανίδα σε σπαστά ελληνικά; Όλα βρίσκονται σπαρταριστά, σχεδόν ξεκαρδιστικά στο παραπάνω compilation. Παρ’ ότι προβάλλονταν στην ήδη έγχρωμη ΥΕΝΕΔ του ’80-81, ήταν ασπρόμαυρα γιατί δεν είχε γίνει πλήρως η μετάβαση στην «νέα εποχή».


Η ελευθέρων ηθών κατσαριδούλα Τερέζα αποφάσισε να βγει άλλο ένα βράδυ, αγνοώντας όμως πως κάποιος είχε ψεκάσει με Τέζα. Την ίδια τύχη είχαν και οι δικοί της. Προς τιμήν τους, οι απανταχού Έλληνες αποκαλούν ακόμη και σήμερα τις «νυχτερινές επισκέπτριες» στο σπίτι τους Τερέζες.


Είναι κολατσιό σπουδαίο, το παιδί δεν την αλλάζει/
Και η καλή μου η μανούλα σ’ όλα τα γλυκά τη βάζει
Η Νατάσα Γερασιμίδου ντύνεται «μπέμπα» και διαφημίζει την γνωστή «Μερέντα» του Παυλίδη σε μια ενδεικτική της 80s αισθητικής παρουσίαση.


Αν έχουμε συνδυάσει τα ‘80s με ένα άρωμα, είναι σίγουρα αυτό που ξεχυνόταν άφθονο από τα μπουκάλια της κολόνιας Μυρτώ, της οποίας το όνομα επαναλάμβανε πολλάκις το jingle, συνοδεύοντας εικόνες μιας ολόκληρης οικογένειας να «λούζεται» με αυτή.


Πολύ χρώμα, φωνές βγαλμένες από τα στούντιο μεταγλώττισης παιδικών σειρών και κύμβαλα που παίζουν απλοϊκούς σκοπούς ήταν εμβληματικά, αλλά μάλλον περιττά: Ούτως ή άλλως τα παιδιά των ‘80s (αλλά και των ‘90s) κατασπάραζαν δύο-δύο τις Κουκουρούκου, για να βρουν τα αυτοκόλλητα στο πίσω μέρος και να συμπληρώσουν τα άλμπουμ τους.


Τα πολύχρωμα Smarties, ο κούνελος της Ντόλκα και ο Κουικάρας του Νέσκουικ, μέχρι και ο… Δράκουλας των Καρπαθίων σε φιλική συμμετοχή, για να πείσει τα παιδάκια να δοκιμάσουν δρακουλίνια, αποδεικνύουν πως το αγαπημένο target group των διαφημιστών εκείνη την εποχή ήταν το ανήλικο κοινό.
Γίνεται αφιέρωμα στα ‘80s χωρίς «Μινιόν»; Η αγαπημένη χριστουγεννιάτικη συνήθεια των παιδιών μέχρι και εκείνη τη δεκαετία, πριν δηλαδή το γνωστό πολυκατάστημα της Πατησίων παραδοθεί στις φλόγες και κλείσει για πάντα, αποτυπώνεται σε αυτό το χριστουγεννιάτικο σποτ για το «λούνα παρκ» του Μινιόν.


Με στρασάτη τουαλέτα και κόκκινη Πόρσε, η Αλίκη ανοίγει την πόρτα, πλησιάζει το καντράν του τηλεφώνου και παίρνει το 154. «…Κι έφτασε»! Η αγαπημένη συνήθεια των διαφημιστών, να εξασφαλίζουν την συμμετοχή διασημοτήτων, προχωρά από την «Express Service που τώρα έχει τριψήφιο αριθμό» ένα βήμα παραπέρα, φέρνοντας στην μικρή οθόνη την «εθνική σταρ».