Επτά γυναίκες που… κυβερνούν τον πλανήτη
Ποιες γυναίκες κυβερνούν τον πλανήτη; Επτά κυρίες που κρατούν σήμερα τα ηνία των κρατών τους αποδεικνύουν πως η εξουσία… είναι γένους θηλυκού.
του Γιώργου Κόκουβα
Από τις περίπου διακόσιες χώρες που καταλαμβάνουν από μια θέση στον παγκόσμιο χάρτη, μόλις 19 από αυτές έχουν, την στιγμή που μιλάμε, γυναίκα για επικεφαλής τους. Και μπορεί αυτό να λέει πολλά για το πόσο «ώριμος» είναι ο πλανήτης για να εδραιώσει την ισότητα των δύο φύλων, αλλά σίγουρα αυτές οι δεκαεννιά γυναίκες κατάφεραν να αποδείξουν στα κράτη τους ότι έχουν γίνει κάποια θετικά βήματα.
Από αυτές τις ηγέτιδες, επιλέγουμε τις επτά πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις, επτά προσωπικότητες που έχουν πάρει στα χέρια τους τα ηνία των κρατών τους και αποδεικνύουν ότι… «μια γυναίκα μπορεί».
Dilma Rousseff, πρόεδρος Βραζιλίας
«Θα ήθελα οι γονείς που έχουν κόρες να τις κοιτάξουν στα μάτια και να τους πουν “Ναι, μια γυναίκα μπορεί”», είπε η 66χρονη σήμερα πρόεδρος της Βραζιλίας μόλις εκλέχθηκε στην ηγεσία της χώρας το 2011. Η Dilma Rousseff είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της έβδομης μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου, και η αριστερή της κυβέρνηση διατηρεί υψηλότατο ποσοστό δημοτικότητας ακόμη και σήμερα – το ποσοστό της ίδιας της Rousseff έφτασε μέσα στο 2013 το 79%. Η απόφασή της να μειώσει τον φόρο του ηλεκτρικού ρεύματος και των «προϊόντων του καλαθιού του νοικοκυριού» την έκαναν ιδιαίτερα δημοφιλή στα κατώτερα οικονομικά στρώματα της Βραζιλίας, η οποία βρισκόταν σε βαθιά κρίση. Η εκλογή της Rousseff στον προεδρικό «θώκο» αποτέλεσε και μία προσωπική νίκη του πρώην προέδρου Luiz Inacio Lula da Silva, ο οποίος την διάλεξε για να τον διαδεχθεί.
Cristina Fernández de Kirchner, Πρόεδρος της Αργεντινής
Άλλη μία λατινοαμερικανική χώρα αποκτά την πρώτη εκλεγμένη γυναίκα ηγέτη της: Η Κριστίνα Φερνάντεζ, που οι περισσότεροι στη χώρα της αποκαλούν απλώς «Κριστίνα», βρισκόταν πίσω από την προεκλογική καμπάνια του συζύγου της, Νέστορ Κίρχνερ, που αναδείχθηκε πρόεδρος της Αργεντινής το 2003. Το 2007 όμως, η πραγματική… κολώνα του σπιτιού τους, η Κριστίνα πήρε το χρίσμα και εκλέχθηκε η ίδια πρόεδρος, μπαίνοντας αμέσως στην λίστα με τις ισχυρότερες γυναίκες του πλανήτη κάτω από την Άνγκελα Μέρκελ. Η αριστερή της παράταξη αντιμετώπισε πολλά σκάνδαλα ως σήμερα, αλλά η ίδια κατάφερε να τα ξεπεράσει, αυξάνοντας τα ποσοστά του κόμματός της κατά την δεύτερη τετραετία – κέρδισε μάλιστα την αντίπαλό της στις εκλογές με περισσότερες από 20 μονάδες διαφορά.
Η Κριστίνα είναι γνωστή για το πάθος της με τα ρούχα – την γκαρνταρόμπα της θα ζήλευαν πολλές σταρ, ενώ δεν διστάζει να συγκρίνει ευθέως τον εαυτό της με την Εβίτα Περόν – σε αρκετές ομιλίες της τοποθετεί φωτογραφίες της στο φόντο. Ο σύζυγός της έφυγε από τη ζωή το 2010, ενώ στην ίδια διαγνώστηκε καρκίνος στο πάγκρεας το 2012, αλλά και αιμάτωμα στον εγκέφαλο το 2013 – και οι δύο περιπέτειες αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς, ενώ η ίδια μόλις τον προηγούμενο μήνα επανήλθε πλήρως στα καθήκοντά της, καθώς οι γιατροί της επέβαλαν έναν μήνα… αργίας. Μάλιστα, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, που επίσης είχε διαγνωστεί με καρκίνο, αναρωτήθηκε δημόσια «μήπως οι ΗΠΑ έχουν αναπτύξει μυστική τεχνολογία που προκαλεί καρκίνο στους αριστερούς ηγέτες της Λατινικής Αμερικής;», καθώς με καρκίνο διαγνώστηκε εκτός από τον ίδιο και η πρόεδρος της Βραζιλίας και ο πρόεδρος της Παραγουάης.
Aminata Touré, πρωθυπουργός της Σενεγάλης
Την 1η Σεπτεμβρίου του 2013, η Amanita Touré στάθηκε μπροστά στον Τύπο και ανακοίνωσε η ίδια πως αναλαμβάνει χρέη Πρωθυπουργού, διαδεχόμενη τον προηγούμενο ηγέτη της χώρας. Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ηγετικές προσωπικότητες της Μαύρης Ηπείρου, η Touré έγινε από… ποδοσφαιρίστρια, φανατική ακτιβίστρια υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων της γυναίκας. Η δημοτικότητά της έφτασε στο απόγειο όταν, ως υπουργός Δικαιοσύνης, οδήγησε σε δίκη και φυλάκιση τον γιο του προηγούμενου ηγέτη και φρόντισε ώστε υποθέσεις πολιτικών σκανδάλων να εκδικαστούν πολύ γρήγορα. Ο Τύπος, σε μια ελαφρώς αναμενόμενη κίνηση, την αποκάλεσε «Σιδηρά Κυρία» της Αφρικής, ενώ η ίδια όρισε αντικαταστάτη της στο υπουργείο Δικαιοσύνης τον Sidiki Kaba, τον πολιτικό που εργάστηκε με προσανατολισμό την αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας. Η μοναδική κριτική στην «φεμινίστρια πρωθυπουργο» προέκυψε όταν η ίδια αποφάσισε την σύνθεση της κυβέρνησης με 4 γυναίκες και… 28 άνδρες.
Angela Merkel, Καγκελάριος της Γερμανίας
Η πιο δυνατή και ίσως η πιο μισητή γυναίκα στην Γηραιά Ήπειρο αυτή τη στιγμή επανεκλέχθηκε στην Καγκελαρία της Γερμανίας και συνεχίζει να λύνει και να δένει στα παρασκήνια των ευρωπαϊκών σχεδίων για την έξοδο από την κρίση. Η σφιχτή λιτότητα της οποίας αποτελεί θιασώτη, έχει… εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη, που κρέμεται από τα δάνεια της Φράου. Η ίδια, για να φτάσει στην εξουσία, κάλεσε δημόσια τον λαό να αφήσει πίσω τον πρώην μέντορά της, Χέλμουτ Κολ. Ο ίδιος της είχε εμπιστευθεί την μοναδική θέση «με άρωμα γυναίκας» στην κυβέρνησή του, αποκαλώντας την χαϊδευτικά «το κορίτσι». Και το κορίτσι πήρε σύντομα τη θέση του, κέρδισε στις εκλογές του 2005, του 2009 και τελικά, σε μια ένδειξη πως σε αντίθεση με τους υπόλοιπους λαούς, οι Γερμανοί συνεχίζουν να την εμπιστεύονται, επικράτησε και στην φετινή εκλογική αναμέτρηση. Μάθετε περισσότερα για την φράου Άνγκελα στο σχετικό αφιέρωμα του in2life.
Ellen Johnson Sirleaf, Πρόεδρος της Λιβερίας
Η πρώτη γυναίκα που εκλέχθηκε ποτέ ηγέτης αφρικανικής χώρας, υποσχέθηκε να προσθέσει στην προεδρική ιδιότητα «μητρική ευαισθησία και συναίσθημα». Και η Sirleaf το έχει καταφέρει, παίρνοντας το 2005 την χώρα της από το χέρι ώστε να την βγάλει από το αδιέξοδο και τα τραύματα του εμφυλίου που προηγήθηκε. Η ίδια, έχοντας σπουδάσει στις ΗΠΑ, είχε ασχοληθεί με την πολιτική στην χώρα της από την δεκαετία του ’70, αλλά όταν προέκυψε η δικτατορία του Samuel Doe στα ‘80s αποχώρησε από τη χώρα. Επέστρεψε για να διεκδικήσει την προεδρία στα ‘90s, και κατάφερε να την κερδίσει τελικά δύο φορές, το 2005 και το 2009. Πριν δύο χρόνια, μαζί με τις Leymah Gbowee (Λιβερία) και Tawakel Karman (Υεμένη), έλαβε το Νόμπελ Ειρήνης «για τον μη-βίαιο αγώνα τους για την ασφάλεια των γυναικών και των δικαιωμάτων της γυναίκας στην πλήρη συμμετοχή της στο χτίσιμο της ειρήνης». Η 75χρονη σήμερα Sirleaf έχει τέσσερα παιδιά και οκτώ εγγόνια, ενώ παράλληλα έχει καταφέρει να μειώσει στο ελάχιστο το εξωτερικό χρέος της χώρας της. Το περιοδικό Newsweek την έχρισε μάλιστα για την πολιτική της μία εκ των 10 καλύτερων ηγετών στον κόσμο αυτή τη στιγμή.
Helle Thorning-Schmidt, Πρωθυπουργός της Δανίας
Την περίοδο που ολόκληρη η Ευρώπη προσανατολιζόταν προς τα δεξιά, οι Δανοί λοξοκοίταξαν προς την άλλη κατεύθυνση. Η κεντροαριστερή παράταξη «εκθρόνισε» την δεξιά κυβέρνηση συνεργασίας και η Helle Thorning Schmidt έγινε η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της χώρας – λίγα χρόνια νωρίτερα έγινε και η πρώτη γυναίκα αρχηγός του σοσιαλιστικού κόμματος. Στόχος της, από το 2011 που βρίσκεται στην εξουσία είναι να ανατρέψει την αντι-μεταναστευτική πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης, από την οποία δεν έλειψαν οι ακροδεξιές κορώνες, και να επιχειρήσει την αναζωογόνηση της οικονομίας με αύξηση των κρατικών επενδύσεων. Η 47χρονη Thorning είναι μητέρα δύο παιδιών και έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες, ενώ έχει εργαστεί και για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Park Geun-hye, πρόεδρος της Νότιας Κορέας
Το 1961, ο Park Chung-hee προΐσταται ενός πραξικοπήματος και αναλαμβάνει την προεδρία της Νότιας Κορέας για παραπάνω από μία δεκαετία. Το 1975, ένας βορειοκορεάτης αποπειράται να τον δολοφονήσει, αλλά η σφαίρα βρίσκει την σύζυγό του. Κάπως έτσι, η κόρη τους, Park Geun-hye, γίνεται σε ηλικία 23 ετών η πρώτη κυρία της χώρας. Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, τον περασμένο Φερβρουάριο, η Park γίνεται η ίδια πρόεδρος της χώρας, αφού έχει ζητήσει δημοσίως συγγνώμη από τον λαό για την καταπάτηση δικαιωμάτων κατά την διάρκεια του «αναγκαίου» πραξικοπήματος του πατέρα της. Η ανάδειξή της σε Πρόεδρο θεωρείται σημαντικό βήμα στο κράτος με την μεγαλύτερη ανισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Στόχος της πλέον είναι αυτό για το οποίο αδιαφόρησε ο πατέρας της: Να προάγει την δημοκρατία στη χώρα και να τηρήσει ουδέτερη στάση, ιδιαίτερα μετά τις ταραχώδεις εξελίξεις στη Βόρεια Κορέα.
Από τις περίπου διακόσιες χώρες που καταλαμβάνουν από μια θέση στον παγκόσμιο χάρτη, μόλις 19 από αυτές έχουν, την στιγμή που μιλάμε, γυναίκα για επικεφαλής τους. Και μπορεί αυτό να λέει πολλά για το πόσο «ώριμος» είναι ο πλανήτης για να εδραιώσει την ισότητα των δύο φύλων, αλλά σίγουρα αυτές οι δεκαεννιά γυναίκες κατάφεραν να αποδείξουν στα κράτη τους ότι έχουν γίνει κάποια θετικά βήματα.
Από αυτές τις ηγέτιδες, επιλέγουμε τις επτά πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις, επτά προσωπικότητες που έχουν πάρει στα χέρια τους τα ηνία των κρατών τους και αποδεικνύουν ότι… «μια γυναίκα μπορεί».
Dilma Rousseff, πρόεδρος Βραζιλίας «Θα ήθελα οι γονείς που έχουν κόρες να τις κοιτάξουν στα μάτια και να τους πουν “Ναι, μια γυναίκα μπορεί”», είπε η 66χρονη σήμερα πρόεδρος της Βραζιλίας μόλις εκλέχθηκε στην ηγεσία της χώρας το 2011. Η Dilma Rousseff είναι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της έβδομης μεγαλύτερης οικονομίας του κόσμου, και η αριστερή της κυβέρνηση διατηρεί υψηλότατο ποσοστό δημοτικότητας ακόμη και σήμερα – το ποσοστό της ίδιας της Rousseff έφτασε μέσα στο 2013 το 79%. Η απόφασή της να μειώσει τον φόρο του ηλεκτρικού ρεύματος και των «προϊόντων του καλαθιού του νοικοκυριού» την έκαναν ιδιαίτερα δημοφιλή στα κατώτερα οικονομικά στρώματα της Βραζιλίας, η οποία βρισκόταν σε βαθιά κρίση. Η εκλογή της Rousseff στον προεδρικό «θώκο» αποτέλεσε και μία προσωπική νίκη του πρώην προέδρου Luiz Inacio Lula da Silva, ο οποίος την διάλεξε για να τον διαδεχθεί.
Cristina Fernández de Kirchner, Πρόεδρος της Αργεντινής Άλλη μία λατινοαμερικανική χώρα αποκτά την πρώτη εκλεγμένη γυναίκα ηγέτη της: Η Κριστίνα Φερνάντεζ, που οι περισσότεροι στη χώρα της αποκαλούν απλώς «Κριστίνα», βρισκόταν πίσω από την προεκλογική καμπάνια του συζύγου της, Νέστορ Κίρχνερ, που αναδείχθηκε πρόεδρος της Αργεντινής το 2003. Το 2007 όμως, η πραγματική… κολώνα του σπιτιού τους, η Κριστίνα πήρε το χρίσμα και εκλέχθηκε η ίδια πρόεδρος, μπαίνοντας αμέσως στην λίστα με τις ισχυρότερες γυναίκες του πλανήτη κάτω από την Άνγκελα Μέρκελ. Η αριστερή της παράταξη αντιμετώπισε πολλά σκάνδαλα ως σήμερα, αλλά η ίδια κατάφερε να τα ξεπεράσει, αυξάνοντας τα ποσοστά του κόμματός της κατά την δεύτερη τετραετία – κέρδισε μάλιστα την αντίπαλό της στις εκλογές με περισσότερες από 20 μονάδες διαφορά.
Η Κριστίνα είναι γνωστή για το πάθος της με τα ρούχα – την γκαρνταρόμπα της θα ζήλευαν πολλές σταρ, ενώ δεν διστάζει να συγκρίνει ευθέως τον εαυτό της με την Εβίτα Περόν – σε αρκετές ομιλίες της τοποθετεί φωτογραφίες της στο φόντο. Ο σύζυγός της έφυγε από τη ζωή το 2010, ενώ στην ίδια διαγνώστηκε καρκίνος στο πάγκρεας το 2012, αλλά και αιμάτωμα στον εγκέφαλο το 2013 – και οι δύο περιπέτειες αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς, ενώ η ίδια μόλις τον προηγούμενο μήνα επανήλθε πλήρως στα καθήκοντά της, καθώς οι γιατροί της επέβαλαν έναν μήνα… αργίας. Μάλιστα, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, που επίσης είχε διαγνωστεί με καρκίνο, αναρωτήθηκε δημόσια «μήπως οι ΗΠΑ έχουν αναπτύξει μυστική τεχνολογία που προκαλεί καρκίνο στους αριστερούς ηγέτες της Λατινικής Αμερικής;», καθώς με καρκίνο διαγνώστηκε εκτός από τον ίδιο και η πρόεδρος της Βραζιλίας και ο πρόεδρος της Παραγουάης.
Aminata Touré, πρωθυπουργός της Σενεγάλης Την 1η Σεπτεμβρίου του 2013, η Amanita Touré στάθηκε μπροστά στον Τύπο και ανακοίνωσε η ίδια πως αναλαμβάνει χρέη Πρωθυπουργού, διαδεχόμενη τον προηγούμενο ηγέτη της χώρας. Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ηγετικές προσωπικότητες της Μαύρης Ηπείρου, η Touré έγινε από… ποδοσφαιρίστρια, φανατική ακτιβίστρια υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων της γυναίκας. Η δημοτικότητά της έφτασε στο απόγειο όταν, ως υπουργός Δικαιοσύνης, οδήγησε σε δίκη και φυλάκιση τον γιο του προηγούμενου ηγέτη και φρόντισε ώστε υποθέσεις πολιτικών σκανδάλων να εκδικαστούν πολύ γρήγορα. Ο Τύπος, σε μια ελαφρώς αναμενόμενη κίνηση, την αποκάλεσε «Σιδηρά Κυρία» της Αφρικής, ενώ η ίδια όρισε αντικαταστάτη της στο υπουργείο Δικαιοσύνης τον Sidiki Kaba, τον πολιτικό που εργάστηκε με προσανατολισμό την αποποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας. Η μοναδική κριτική στην «φεμινίστρια πρωθυπουργο» προέκυψε όταν η ίδια αποφάσισε την σύνθεση της κυβέρνησης με 4 γυναίκες και… 28 άνδρες.
Angela Merkel, Καγκελάριος της Γερμανίας Η πιο δυνατή και ίσως η πιο μισητή γυναίκα στην Γηραιά Ήπειρο αυτή τη στιγμή επανεκλέχθηκε στην Καγκελαρία της Γερμανίας και συνεχίζει να λύνει και να δένει στα παρασκήνια των ευρωπαϊκών σχεδίων για την έξοδο από την κρίση. Η σφιχτή λιτότητα της οποίας αποτελεί θιασώτη, έχει… εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη, που κρέμεται από τα δάνεια της Φράου. Η ίδια, για να φτάσει στην εξουσία, κάλεσε δημόσια τον λαό να αφήσει πίσω τον πρώην μέντορά της, Χέλμουτ Κολ. Ο ίδιος της είχε εμπιστευθεί την μοναδική θέση «με άρωμα γυναίκας» στην κυβέρνησή του, αποκαλώντας την χαϊδευτικά «το κορίτσι». Και το κορίτσι πήρε σύντομα τη θέση του, κέρδισε στις εκλογές του 2005, του 2009 και τελικά, σε μια ένδειξη πως σε αντίθεση με τους υπόλοιπους λαούς, οι Γερμανοί συνεχίζουν να την εμπιστεύονται, επικράτησε και στην φετινή εκλογική αναμέτρηση. Μάθετε περισσότερα για την φράου Άνγκελα στο σχετικό αφιέρωμα του in2life.
Ellen Johnson Sirleaf, Πρόεδρος της Λιβερίας Η πρώτη γυναίκα που εκλέχθηκε ποτέ ηγέτης αφρικανικής χώρας, υποσχέθηκε να προσθέσει στην προεδρική ιδιότητα «μητρική ευαισθησία και συναίσθημα». Και η Sirleaf το έχει καταφέρει, παίρνοντας το 2005 την χώρα της από το χέρι ώστε να την βγάλει από το αδιέξοδο και τα τραύματα του εμφυλίου που προηγήθηκε. Η ίδια, έχοντας σπουδάσει στις ΗΠΑ, είχε ασχοληθεί με την πολιτική στην χώρα της από την δεκαετία του ’70, αλλά όταν προέκυψε η δικτατορία του Samuel Doe στα ‘80s αποχώρησε από τη χώρα. Επέστρεψε για να διεκδικήσει την προεδρία στα ‘90s, και κατάφερε να την κερδίσει τελικά δύο φορές, το 2005 και το 2009. Πριν δύο χρόνια, μαζί με τις Leymah Gbowee (Λιβερία) και Tawakel Karman (Υεμένη), έλαβε το Νόμπελ Ειρήνης «για τον μη-βίαιο αγώνα τους για την ασφάλεια των γυναικών και των δικαιωμάτων της γυναίκας στην πλήρη συμμετοχή της στο χτίσιμο της ειρήνης». Η 75χρονη σήμερα Sirleaf έχει τέσσερα παιδιά και οκτώ εγγόνια, ενώ παράλληλα έχει καταφέρει να μειώσει στο ελάχιστο το εξωτερικό χρέος της χώρας της. Το περιοδικό Newsweek την έχρισε μάλιστα για την πολιτική της μία εκ των 10 καλύτερων ηγετών στον κόσμο αυτή τη στιγμή.
Helle Thorning-Schmidt, Πρωθυπουργός της Δανίας Την περίοδο που ολόκληρη η Ευρώπη προσανατολιζόταν προς τα δεξιά, οι Δανοί λοξοκοίταξαν προς την άλλη κατεύθυνση. Η κεντροαριστερή παράταξη «εκθρόνισε» την δεξιά κυβέρνηση συνεργασίας και η Helle Thorning Schmidt έγινε η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της χώρας – λίγα χρόνια νωρίτερα έγινε και η πρώτη γυναίκα αρχηγός του σοσιαλιστικού κόμματος. Στόχος της, από το 2011 που βρίσκεται στην εξουσία είναι να ανατρέψει την αντι-μεταναστευτική πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης, από την οποία δεν έλειψαν οι ακροδεξιές κορώνες, και να επιχειρήσει την αναζωογόνηση της οικονομίας με αύξηση των κρατικών επενδύσεων. Η 47χρονη Thorning είναι μητέρα δύο παιδιών και έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες, ενώ έχει εργαστεί και για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Park Geun-hye, πρόεδρος της Νότιας Κορέας Το 1961, ο Park Chung-hee προΐσταται ενός πραξικοπήματος και αναλαμβάνει την προεδρία της Νότιας Κορέας για παραπάνω από μία δεκαετία. Το 1975, ένας βορειοκορεάτης αποπειράται να τον δολοφονήσει, αλλά η σφαίρα βρίσκει την σύζυγό του. Κάπως έτσι, η κόρη τους, Park Geun-hye, γίνεται σε ηλικία 23 ετών η πρώτη κυρία της χώρας. Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, τον περασμένο Φερβρουάριο, η Park γίνεται η ίδια πρόεδρος της χώρας, αφού έχει ζητήσει δημοσίως συγγνώμη από τον λαό για την καταπάτηση δικαιωμάτων κατά την διάρκεια του «αναγκαίου» πραξικοπήματος του πατέρα της. Η ανάδειξή της σε Πρόεδρο θεωρείται σημαντικό βήμα στο κράτος με την μεγαλύτερη ανισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Στόχος της πλέον είναι αυτό για το οποίο αδιαφόρησε ο πατέρας της: Να προάγει την δημοκρατία στη χώρα και να τηρήσει ουδέτερη στάση, ιδιαίτερα μετά τις ταραχώδεις εξελίξεις στη Βόρεια Κορέα.
