Τάκης Μπαρμπέρης: «Η τζαζ άνοιξε την προοπτική μου»

Από τους πιο σημαντικούς μουσικούς δημιουργούς, ο Τάκης Μπαρμπέρης δύσκολα κατηγοριοποιείται σε ένα συγκεκριμένο χώρο. Μέλος του ιστορικού τζαζ γκρουπ Iskra και δημιουργός του σχήματος Μοντέλο '63, έχει χαράξει την προσωπική του μουσική πορεία η οποία χαρακτηρίζεται από fusion, rock, funk, με αναφορές σε δημοτικές και ινδικές μελωδίες, ρυθμούς και ηχοχρώματα. Όλα αυτά φυσικά τα περικλείει σε ένα τζαζ… καλούπι το οποίο κάνει τις δημιουργίες του ξεχωριστές. Ο ίδιος δηλώνει ότι ασχολείται μουσικά με ό,τι τον συγκινεί και είναι ανοικτός σε όλα τα είδη.

«Ξεκίνησα να παίζω ροκ κιθάρα στα 11 μου και παράλληλα η ίδια η ροκ με τους πειραματισμούς της με έκανε στα τέλη του ’70 να ασχοληθώ με την τζαζ. Ήταν η εποχή που μεγάλοι καλλιτέχνες του είδους έβλεπαν ότι η ροκ ανθούσε διεθνώς και δεν μπορούσαν να μείνουν στην τζαζ των 50’s. Έτσι η τζαζ αφομοίωσε στοιχεία από την ροκ και η ροκ με την σειρά της ‘συνάντησε’ μουσικά την τζαζ. Προσωπικά, η τζαζ είναι η βάση μου και αυτή με βοήθησε στο να ανοιχτώ και στην ελληνική μουσική και την ινδική και την βαλκανική», λέει ο ίδιος.



«Σήμερα η Jazz μουσική είναι πολύ πιο προσιτή στη νέα γενιά απ’ ό,τι ήταν για εμάς τότε. Εγώ έμαθα από δίσκους και δυσεύρετα βιβλία, πλέον το Ίντερνετ παρέχει τεράστιες δυνατότητες σε ένα παιδί που έχει ταλέντο και θέλει να μάθει πληροφορίες για το είδος. Αν θέλει να προχωρήσει θα πάει πολύ πιο εύκολα σήμερα σε κάποιο Πανεπιστήμιο της Ευρώπης ή της Αμερικής. Έχουμε πάρα πολλά άτομα στην Ελλάδα σε πολύ υψηλό επίπεδο και δεξιοτεχνικά και καλλιτεχνικά, μιά νέα γενιά μουσικών που έχει να δώσει πολλά στο μέλλον», προσθέτει.

Εξίσου σημαντικό στοιχείο είναι και η αύξηση στον αριθμό των χώρων. «Μπορείς να παίξεις πιο εύκολα πλέον, να παρουσιάσεις την μουσική σου. Αν και το κοινό έχει μεγάλη αντίφαση. Γενικά στην Ελλάδα έχουμε λίγο πρόβλημα με την μουσική παιδεία, είμαστε αρκετά πίσω. Υπάρχουν αυτές οι φωτεινές ενδείξεις από τους ταλαντούχους πιτσιρικάδες, αλλά και η γενιά που είναι βαθιά νυχτωμένοι», λέει χαρακτηριστικά και τονίζει ότι η νέα γενιά πρέπει να ανοιχτεί στην μουσική ακούγοντας δημιουργικά πράγματα, όχι κοινότυπα.

«Το κοινότυπο είναι η κονσέρβα, αυτό πληρώνουμε χρόνια τώρα. Η αξία της μουσικής έχει χαθεί και περιορίζεται μόνο στο θέμα κατανάλωση , διασκέδαση, μόδα. Και στην δική μου γενιά η μειονότητα ήταν πάντα το δημιουργικό κοινό, κανείς όμως δεν βοήθησε στο να ‘ανοίξει’ το κοινό αυτό», προσθέτει.



Όσον αφορά την αποδοχή μιας μουσικής «ξένης» στην ελληνική ιδιοσυγκρασία ο κ. Μπαρμπέρης αναφέρει: «Η τζαζ είναι διεθνής γλώσσα, πολύ εύκολα δέχεται ό,τι πειραματισμό θέλεις. Εγώ αυτό κάνω, όχι τόσο πολύ με το μυαλό μου όμως. Το μυαλό μπαίνει στο τέλος για να βοηθήσει. Η γνώση και η τεχνική είναι πολύ σημαντική, πρέπει να κουραστείς. Η τζαζ αν μιλήσει σε έναν μπορεί να μιλάει σε όλον τον κόσμο, αρκεί ο άλλος να μην έχει κλειστό αυτί, να δεχτεί την μουσική όχι σαν μια ανάλαφρη ψυχαγωγία».

»Μου αρέσει η Τζαζ να απευθύνεται σε κάποιον ο οποίος δεν χρειάζεται να είναι κουλτουριάρης. Δεν είμαι της άποψης ότι κάνουμε μουσική για λίγους. Γι’ αυτό και βάζω στοιχεία από ελληνική, βαλκανική και ινδική μουσική στις συνθέσεις μου. Νομίζω ότι έτσι την κάνω πιο προσιτή στον κόσμο, ακόμα και αν δεν είναι εξοικειωμένος. Δεν θα ήθελα ποτέ να γίνει μια μουσική ‘βιτρίνας’, θέλω να έχει αυτήν την ‘λαϊκότητα’»

Για το κατά πόσο ένας καλλιτέχνης μπορεί να ζήσει από την μουσική του σχολιάζει: «Αν και θεωρούμαι από τους προνομιούχος και έχω κυκλοφορήσει κάποιους δίσκους, αν δεν έκανα μαθήματα στο Ωδείο δεν νομίζω ότι θα μου έφτανε μόνο η μουσική για να ζήσω μια οικογένεια. Σε αυτό είναι που χάνουμε κιόλας σαν χώρα, νομίζω ότι πάρα πολλά γκρουπ μπορούν να σταθούν στο εξωτερικό, όμως η ελληνική πραγματικότητα δεν επαρκεί. Θέλει να γίνει κάτι πιο οργανωμένα, κάποιοι τα έχουν καταφέρει».



Με το σχήμα του, Takis Barberis Group, ο κ. Μπαρμπέρης παίζει κατά κύριο λόγο δικές του συνθέσεις, όμως είναι καθοριστική για εκείνον και η συμβολή των υπολοίπων μουσικών. «Δεν με συνοδεύουν απλά, παίζουμε όλοι ισότιμα. Αυτό είναι το θέμα με την τζαζ, αυτή είναι η δύναμή της. Δεν παίζεις με έναν κλασσικό μουσικό που διαβάζει μια παρτιτούρα και θα παίξει πάνω κάτω ό,τι λέει η παρτιτούρα. Εδώ έχεις σόλο που θα τα κάνει ο συγκεκριμένος μουσικός, η σύνθεση μπορεί να είναι δύο λεπτά και το κομμάτι να βγει δεκαπέντε. Το υπόλοιπο είναι θέμα αυτοσχεδιασμού ,μιά γλώσσα που πρέπει να κατέχεις», λέει σχετικά.

Αυτήν την περίοδο ο Τάκης Μπαρμπέρης μιξάρει τον νέο του δίσκο, ενώ προγραμματίζει μια σειρά εμφανίσεων από τον Μάιο. «Άνοιξε την προοπτική μου η τζαζ, γι’ αυτό την αγαπώ. Όμως δεν είμαι σκληροπυρηνικός υπό την έννοια του ‘μόνο αυτό παίζω μόνο αυτή είναι η μουσική και τίποτα άλλο’», καταλήγει.