Με τον Δημοσθένη στο lobby του City Circus
Το Circus της οδού Σαρρή, στου Ψυρρή, δεν είναι αυτό που έχεις στο μυαλό σου ως το τυπικό ευρωπαϊκό hostel. Ένα κουκλίστικο νεοκλασικό, με ζωγραφιστά ταβάνια, ξύλινα πατώματα, χαμηλές μουσικές και ατμοσφαιρική διακόσμηση, άνοιξε τις πόρτες του για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 2012. «Η ιδέα προέκυψε από τα ταξίδια. Ταξιδεύουμε, και εγώ και ο συνέταιρός μου, πολύ» μου λέει ο Δημοσθένης Μισετζής, εμπνευστής και ιδιοκτήτης, μαζί με τον Επαμεινώνδα Σκορπιδέα, του City Circus.
«Ξεκινήσαμε και χτίζοντάς το αρχίζαμε να έχουμε διάφορες ιδέες. Θεωρουμε ότι έχουμε πετύχει, με την έννοια ότι έχουμε μπει σε μια αγορά η οποία δεν υπήρχε, και την έχουμε δημιουργήσει κατά έναν τρόπο. Από κόσμο μέχρι στιγμής είμαστε καλά. Δεν είναι σούπερ, γιατί τίποτα δεν είναι σούπερ αυτή την περίοδο στην Αθήνα. Ο χειμώνας ήταν σίγουρα δύσκολος. Με τις γνωστές δυσκολίες, που τις ξέρουμε όλοι μας, έχουμε καταφέρει η σαιζόν να μην διαρκεί δώδεκα μήνες τον χρόνο, παρ’ όλο που θα μπορούσε».
Η συζήτησή μας κατευθύνεται, μοιραία, στον διαχωρισμό του «καλού» από τον «όχι τόσο καλό» τουρισμό. «Αυτό είναι μεγάλο λάθος» μου λέει. «Όλους τους θέλεις. Πρέπει να δημιουργήσεις αγορές, και για τον έναν και για τον άλλο. Γιατί ο backpacker που θα πάει για παράδειγμα στην Ακρόπολη θα πληρώσει λιγότερα; Όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια, λένε στο χωριό μου. Απλώς δεν έχουν την ικανότητα να κάνουν τα πράγματα σωστά. Βρισκόμαστε σε μία κρίση κι αντί να ψάχνουμε τρόπους να βρούμε χρήματα για να ανασάνουμε κλείνουμε την Ακρόπολη στις 3.00 το μεσημέρι.
»Αυτοί οι άνθρωποι που λέμε backpackers είναι φοιτητές, είναι άνθρωποι που δουλεύουν, οι οποίοι απλώς επιλέγουν αυτόν τον τρόπο για να κάνουν διακοπές. Αν τους προσφέρεις κάτι θα το πάρουν, και θα μπορέσεις να πετύχεις μία νέα αγορά και να κάνεις κάτι διαφορετικό. Τι προωθούμε δηλαδή αυτή τη στιγμή; Τα all inclusive; Ποιος κερδίζει από τα all inclusive; Μόνο οι μεγάλες επιχειρήσεις που στήνουν τέτοια ξενοδοχεία. Ούτε η τοπική κοινωνία ευνοείται, ούτε και το κράτος ιδιαίτερα. Ούτε καν οι αεροπορικές εταιρείες –με charter έρχονται στα all inclusive. Είναι σα να κάνεις μια τρύπα στο νερό, γιατί τελικά δεν κερδίζει κανένας.
»Το πρόβλημα είναι ότι δε βλέπουμε μπροστά. Αυτός που πρέπει να προωθηθεί είναι ο εναλλακτικός τουρισμός. Πρέπει να απευθυνθούμε στον κόσμο που θα έρθει να πάρει ένα tour στην αθήνα, μια υπηρεσία, το φαγητό του από τις ταβέρνες της γειτονιάς, τα ποτά που θα πιεί, τα μουσεία που θα δει… Και μπορείς να του προσφέρεις κι άλλα πράγματα, όπως μια ιστιοπλοΐα στον Σαρωνικό, μια ποδηλασία στην Πάρνηθα… Έτσι μπορούν να δουλέψουν κι άλλοι, όχι μόνο οι ιδιοκτήτες των καταλυμμάτων και των εστιατορίων. Δεν το ‘χουμε αυτό ακόμα, σιγά σιγά όμως κάτι μπορεί να γίνει».
Οι επισκέπτες του Circus είναι ταξιδιώτες απ’ όλο τον κόσμο: Αυστραλοί, Γερμανοί, Γάλλοι, Βέλγοι, Ιταλοί, Κινέζοι. «Τον χειμώνα είχαμε και κάποιους Έλληνες. Όσοι έχουν ταξιδέψει αρκετά στο εξωτερικό και ξέρουν τι σημαίνει hostel, έρχονται. Δεν είναι πολλοί, βέβαια, κι αυτοί που έρχονται επιλέγουν κατά βάση private δωμάτια. Οι πιο πολλοί Έλληνες δεν το γνωρίζουν το concept του hostel. Και φαντάσου ότι όσοι έρχονται να μείνουν στην Αθήνα είναι από την επαρχία, άρα είναι λιγότερο ενημερωμένοι για το τι συμβαίνει εδώ».
Επιστρέφουμε στους ξένους επισκέπτες του, και τον λόγο που επιλέγουν να έρθουν στην Αθήνα. «Το πρώτο πράγμα είναι ο καιρός» μου λέει ο Δημοσθένης. «Πολύ σημαντικός λόγος, που τον ακούω συχνά. Οι Κινέζοι έρχονται κυρίως γιατί αγαπάνε τον ελληνικό πολιτισμό. Τους αρέσουν πολύ όλα αυτά τα αρχαία, και τα γνωρίζουν καλύτερα κι από εμάς. Και οι Ευρωπαίοι, βέβαια, έρχονται και γι’ αυτόν τον λόγο. Και, φυσικά, για τα νησιά».
Όσο για το τι ρωτούν συχνότερα για την πόλη; «Την ημέρα πού θα πάνε, τι θα δουν... Ρωτάνε για την Ακρόπολη, τα μουσεία, τους αρχαιολογικούς χώρους, τις εκδρομές. Το βράδυ πού θα βγουν, και πολύ περισσότερο πού θα φάνε ελληνικό φαγητό. Τους στέλνουμε όπου τρώμε εμείς. Να αποφεύγουν λίγο τα πολύ τουριστικά μέρη.
»Και βέβαια ρωτάνε πάντα ποια tour υπάρχουν, για να πάνε στην Επίδαυρο, στους Δελφούς, στην Κόρινθο και σε κάποια νησιά. Οι περισσότεροι έρχονται για να μείνουν 2-3 μέρες και μετά να πάνε σε κάποιο νησί. Οι 8 στους 10 θα πάνε Σαντορίνη. Οι Κινέζοι 99 στους 100 θα πάνε Σαντορίνη. Η Μύκονος είναι, επίσης, πολύ δημοφιλής. Στα νησιά δεν είναι πολύ εναλλακτικοί, καθότι είναι και νέοι οι περισσότεροι, και αυτά είναι που ‘παίζουν’: Πάρο, Νάξο, Μύκονο, Σαντορίνη, Κρήτη. Και τον χειμώνα Κρήτη. Σε κάποιους που μας ρωτάνε, προτείνουμε και εναλλακτικά πράγματα, όπως το να πάνε να μαζέψουν ελιές. Και από νησιά, αν κάποιος έρθει χωρίς να έχει αποφασίσει σε ποιο νησί θα πάει και θέλει κάτι εναλλακτικό, ακόμα και τη Σχοινούσα μπορώ να προτείνω».
Παραπονιούνται καθόλου για τις τιμές της Αθήνας σε φαγητά και ποτά; «Όχι. Μου παραπονιούνται για τα εισιτήρια πλοίων και αεροπλάνων. Εκεί είμαστε ακριβοί. Και για κάποια τουριστικά πακέτα που είναι πολύ ακριβά: μια μονοήμερη εκδρομή στην Επίδαυρο, για παράδειγμα, έχει 99€ κατ’ άτομο. Δεν ξέρω για ποιο λόγο τα κρατάνε ακόμα τόσο ψηλά, τη στιγμή μάλιστα που μπορούν να πάνε με ένα ταξί δύο άτομα με 150€».
«Ξεκινήσαμε και χτίζοντάς το αρχίζαμε να έχουμε διάφορες ιδέες. Θεωρουμε ότι έχουμε πετύχει, με την έννοια ότι έχουμε μπει σε μια αγορά η οποία δεν υπήρχε, και την έχουμε δημιουργήσει κατά έναν τρόπο. Από κόσμο μέχρι στιγμής είμαστε καλά. Δεν είναι σούπερ, γιατί τίποτα δεν είναι σούπερ αυτή την περίοδο στην Αθήνα. Ο χειμώνας ήταν σίγουρα δύσκολος. Με τις γνωστές δυσκολίες, που τις ξέρουμε όλοι μας, έχουμε καταφέρει η σαιζόν να μην διαρκεί δώδεκα μήνες τον χρόνο, παρ’ όλο που θα μπορούσε».
Η συζήτησή μας κατευθύνεται, μοιραία, στον διαχωρισμό του «καλού» από τον «όχι τόσο καλό» τουρισμό. «Αυτό είναι μεγάλο λάθος» μου λέει. «Όλους τους θέλεις. Πρέπει να δημιουργήσεις αγορές, και για τον έναν και για τον άλλο. Γιατί ο backpacker που θα πάει για παράδειγμα στην Ακρόπολη θα πληρώσει λιγότερα; Όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια, λένε στο χωριό μου. Απλώς δεν έχουν την ικανότητα να κάνουν τα πράγματα σωστά. Βρισκόμαστε σε μία κρίση κι αντί να ψάχνουμε τρόπους να βρούμε χρήματα για να ανασάνουμε κλείνουμε την Ακρόπολη στις 3.00 το μεσημέρι.
»Αυτοί οι άνθρωποι που λέμε backpackers είναι φοιτητές, είναι άνθρωποι που δουλεύουν, οι οποίοι απλώς επιλέγουν αυτόν τον τρόπο για να κάνουν διακοπές. Αν τους προσφέρεις κάτι θα το πάρουν, και θα μπορέσεις να πετύχεις μία νέα αγορά και να κάνεις κάτι διαφορετικό. Τι προωθούμε δηλαδή αυτή τη στιγμή; Τα all inclusive; Ποιος κερδίζει από τα all inclusive; Μόνο οι μεγάλες επιχειρήσεις που στήνουν τέτοια ξενοδοχεία. Ούτε η τοπική κοινωνία ευνοείται, ούτε και το κράτος ιδιαίτερα. Ούτε καν οι αεροπορικές εταιρείες –με charter έρχονται στα all inclusive. Είναι σα να κάνεις μια τρύπα στο νερό, γιατί τελικά δεν κερδίζει κανένας.
»Το πρόβλημα είναι ότι δε βλέπουμε μπροστά. Αυτός που πρέπει να προωθηθεί είναι ο εναλλακτικός τουρισμός. Πρέπει να απευθυνθούμε στον κόσμο που θα έρθει να πάρει ένα tour στην αθήνα, μια υπηρεσία, το φαγητό του από τις ταβέρνες της γειτονιάς, τα ποτά που θα πιεί, τα μουσεία που θα δει… Και μπορείς να του προσφέρεις κι άλλα πράγματα, όπως μια ιστιοπλοΐα στον Σαρωνικό, μια ποδηλασία στην Πάρνηθα… Έτσι μπορούν να δουλέψουν κι άλλοι, όχι μόνο οι ιδιοκτήτες των καταλυμμάτων και των εστιατορίων. Δεν το ‘χουμε αυτό ακόμα, σιγά σιγά όμως κάτι μπορεί να γίνει».
Οι επισκέπτες του Circus είναι ταξιδιώτες απ’ όλο τον κόσμο: Αυστραλοί, Γερμανοί, Γάλλοι, Βέλγοι, Ιταλοί, Κινέζοι. «Τον χειμώνα είχαμε και κάποιους Έλληνες. Όσοι έχουν ταξιδέψει αρκετά στο εξωτερικό και ξέρουν τι σημαίνει hostel, έρχονται. Δεν είναι πολλοί, βέβαια, κι αυτοί που έρχονται επιλέγουν κατά βάση private δωμάτια. Οι πιο πολλοί Έλληνες δεν το γνωρίζουν το concept του hostel. Και φαντάσου ότι όσοι έρχονται να μείνουν στην Αθήνα είναι από την επαρχία, άρα είναι λιγότερο ενημερωμένοι για το τι συμβαίνει εδώ».
Επιστρέφουμε στους ξένους επισκέπτες του, και τον λόγο που επιλέγουν να έρθουν στην Αθήνα. «Το πρώτο πράγμα είναι ο καιρός» μου λέει ο Δημοσθένης. «Πολύ σημαντικός λόγος, που τον ακούω συχνά. Οι Κινέζοι έρχονται κυρίως γιατί αγαπάνε τον ελληνικό πολιτισμό. Τους αρέσουν πολύ όλα αυτά τα αρχαία, και τα γνωρίζουν καλύτερα κι από εμάς. Και οι Ευρωπαίοι, βέβαια, έρχονται και γι’ αυτόν τον λόγο. Και, φυσικά, για τα νησιά».
Όσο για το τι ρωτούν συχνότερα για την πόλη; «Την ημέρα πού θα πάνε, τι θα δουν... Ρωτάνε για την Ακρόπολη, τα μουσεία, τους αρχαιολογικούς χώρους, τις εκδρομές. Το βράδυ πού θα βγουν, και πολύ περισσότερο πού θα φάνε ελληνικό φαγητό. Τους στέλνουμε όπου τρώμε εμείς. Να αποφεύγουν λίγο τα πολύ τουριστικά μέρη.
»Και βέβαια ρωτάνε πάντα ποια tour υπάρχουν, για να πάνε στην Επίδαυρο, στους Δελφούς, στην Κόρινθο και σε κάποια νησιά. Οι περισσότεροι έρχονται για να μείνουν 2-3 μέρες και μετά να πάνε σε κάποιο νησί. Οι 8 στους 10 θα πάνε Σαντορίνη. Οι Κινέζοι 99 στους 100 θα πάνε Σαντορίνη. Η Μύκονος είναι, επίσης, πολύ δημοφιλής. Στα νησιά δεν είναι πολύ εναλλακτικοί, καθότι είναι και νέοι οι περισσότεροι, και αυτά είναι που ‘παίζουν’: Πάρο, Νάξο, Μύκονο, Σαντορίνη, Κρήτη. Και τον χειμώνα Κρήτη. Σε κάποιους που μας ρωτάνε, προτείνουμε και εναλλακτικά πράγματα, όπως το να πάνε να μαζέψουν ελιές. Και από νησιά, αν κάποιος έρθει χωρίς να έχει αποφασίσει σε ποιο νησί θα πάει και θέλει κάτι εναλλακτικό, ακόμα και τη Σχοινούσα μπορώ να προτείνω».
Παραπονιούνται καθόλου για τις τιμές της Αθήνας σε φαγητά και ποτά; «Όχι. Μου παραπονιούνται για τα εισιτήρια πλοίων και αεροπλάνων. Εκεί είμαστε ακριβοί. Και για κάποια τουριστικά πακέτα που είναι πολύ ακριβά: μια μονοήμερη εκδρομή στην Επίδαυρο, για παράδειγμα, έχει 99€ κατ’ άτομο. Δεν ξέρω για ποιο λόγο τα κρατάνε ακόμα τόσο ψηλά, τη στιγμή μάλιστα που μπορούν να πάνε με ένα ταξί δύο άτομα με 150€».
