Όσκαρ Σκηνοθεσίας: Οι δημιουργοί που σνόμπαρε η Ακαδημία

Οι αδικίες αποτελούν συχνό φαινόμενο στην σύγχρονη αλλά και παλαιότερη ιστορία του θεσμού. Σκηνοθέτες που το άξιζαν, αλλά το έχασαν μέσα από τα χέρια τους, ηθοποιοί το ίδιο, ταινίες που έφυγαν χωρίς κανένα χρυσό αγαλματίδιο, άλλες που υπερεκτιμήθηκαν. Έτσι είναι η… ζωή του Θείου Όσκαρ. Αποτελεί όμως αντικείμενο – σινεφίλ – μελέτης το γεγονός ότι το Όσκαρ Σκηνοθεσίας κοσμεί το σπίτι του Κέβιν Κόστνερ, του Μελ Γκίμπσον, και του Στίβεν Σπίλμπεργκ αλλά όχι του Τσάρλυ Τσάπλιν, του Όρσον Γουελς, του Στήβεν Κιούμπρικ ή του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Άγνωσται αι βουλαί της Ακαδημίας.

Γυρνάμε τον χρόνο πίσω και θυμόμαστε δέκα μεγάλους δημιουργούς, οι οποίοι δεν κέρδισαν ποτέ το Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Αν αφήσαμε κάποιον απέξω, υπενθυμίστε τον μας στα σχόλια του άρθρου.

Τσάρλι Τσάπλιν
Γενικά δεν είναι στην φύση της Ακαδημίας να δίνει Όσκαρ Σκηνοθεσίας σε κωμωδίες, όμως είναι άξιο απορίας πως ο μνημειώδης Τσάπλιν όχι μόνο δεν κέρδισε το αγαλματίδιο, αλλά δεν προτάθηκε ποτέ για αυτό. Κέρδισε πάντως δύο τιμητικά βραβεία το 1929 και 1972, ενώ κέρδισε το Όσκαρ για το καλύτερο soundtrack το 1973, για το Limelight. Υπήρξε επίσης προτεινόμενος για το σενάριο και την ερμηνεία του στον Μεγάλο Δικτάτορα, αλλά και πάλι έφυγε με άδεια χέρια.



Μπάστερ Κήτον
Άλλος ένας θρύλος του βωβού κινηματογράφου, ο Τζόζεφ Φράνσις «Μπάστερ» Κήτον δεν προτάθηκε ποτέ για Όσκαρ, αν και τιμήθηκε εκ των υστέρων με τιμητική διάκριση το 1960. Όψιμο ενδιαφέρον από την Ακαδημία για μια σπάνια κωμική(;) ιδιοφυΐα.



Άλφρεντ Χίτσκοκ
Λίγοι σκηνοθέτες επηρέασαν το παγκόσμιο σινεμά τόσο όσο μετρ της αγωνίας, όμως παρά το γεγονός ότι προτάθηκε πέντε φορές για το Όσκαρ Σκηνοθεσίας (Rebecca, Lifeboat, Spellbound, Rear Window και Psycho) δεν κέρδισε σε καμία από αυτές. Η Ακαδημία πάντως του χρύσωσε το χάπι το 1968, απονέμοντάς του το Βραβείο Θάλμπεργκ.



Ακίρα Κουροσάβα
Οι Επτά Σαμουράι, Γιοζίμπο, Ραν, Ράσομον. Δεν χρειάστηκε να γυρίσει πολλές ταινίες ο Ιάπωνας σκηνοθέτης για να μπει άνετα στην λίστα με τους κορυφαίους του είδους του. Έχοντας αποτελέσει ορόσημο για είδη όπως το western, οι ταινίες δράσης, ακόμα και επιστημονικής φαντασίας, ο Κουροσάβα προτάθηκε μόλις μια φορά το 1986 για την ταινία Ραν. Η αλήθεια είναι ότι το μεγαλύτερο κομμάτι του έργου του παρέμεινε «εντός» Ιαπωνίας για αρκετά χρόνια μέχρι να κυκλοφορήσει και στις υπόλοιπες χώρες.



Σέρτζιο Λεόνε
Ο πατέρας του σπαγγέτι western και δημιουργός επικών ταινιών όπως τα Ο Καλός ο Κακός και ο Άσχημος, Για μια χούφτα δολάρια και Μονομαχία στο Ελ Πάσο δεν προτάθηκε ποτέ για κανένα χρυσό αγαλματίδιο. Τα σχόλια δικά σας.



Όρσον Γουελς
Ο δημιουργός του «Πολίτη Κέιν», της κατά πολλούς καλύτερης ταινίας στην ιστορία του κινηματογράφου, προτάθηκε για το Όσκαρ Σκηνοθεσίας μόνο μια φορά και συγκεκριμένα για την ίδια ταινία, όμως έχασε από το How Green Was My Valley του Τζον Φορντ, το οποίο κέρδισε και το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και πάλι σε βάρος του αριστουργήματος του Γουελς. Ο πρωτοπόρος δημιουργός πήρε παρ’ όλα αυτά το… συνηθισμένο τιμητικό βραβείο από την Ακαδημία το 1970.



Στάνλεϋ Κιούμπρικ
Κουρδιστό Πορτοκάλι, Μπάρι Λίντον, Dr. Strangelove. Τρεις εξαιρετικές ταινίες, τρεις υποψηφιότητες για Όσκαρ Σκηνοθεσίας, καμία νίκη για τον ανεξάρτητο αμερικάνο κινηματογραφιστή. Αν και θα μπορούσε κάλλιστα να προταθεί και να κερδίσει για ένα σωρό ακόμα δημιουργίες του (Η Λάμψη, Full Metal Jacket, Μάτια Ερμητικά Κλειστά, Η Οδύσσεια του Διαστήματος), παρ’ όλα αυτά η αποκομιδή του ήταν ένα χρυσό αγαλματίδιο για τα Ειδικά Εφέ της Οδύσσειας. Απίστευτο και όμως… Ακαδημαϊκό.



Κουέντιν Ταραντίνο
Ο εκκεντρικός δημιουργός που έκανε μόδα στα 90s τις σινεφίλ αναφορές, την μη γραμμική αφήγηση και την μανία με την ποπ κουλτούρα, κατάφερε να εξασφαλίσει μόλις ένα (μέχρι στιγμής) αγαλματίδιο και αυτό για το σενάριο του Pulp Fiction το 1994. Την ίδια χρονιά είχε προταθεί στις κατηγορίες Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Ταινίας αλλά είχε την ατυχία να πέσει πάνω στον ογκόλιθο με ειδικές ανάγκες, εν ονόματι Φόρεστ Γκαμπ.



Ντέιβιντ Λιντς
Από τους πιο αυθεντικούς και αμφιλεγόμενους δημιουργούς του σύγχρονου σινεμά, ο αμερικανός σκηνοθέτης δεν έχει κερδίσει κανένα Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Ο Λιντς προτάθηκε τρεις φορές για το χρυσό αγαλματίδιο: για το ονειρικό Μπλε Βελούδο, την αξιοπερίεργη αλλά εξίσου ονειρική Οδό Μαλχόλαντ και τον συγκινητικό Άνθρωπο Ελέφαντα. Για την τελευταία προτάθηκε και για το Όσκαρ Σεναρίου.



Φεντερίκο Φελίνι
Ο ιταλός σκηνοθέτης έχει προταθεί ούτε μια ούτε δύο αλλά εννιά ολόκληρες φορές για το Όσκαρ Σκηνοθεσίας για ταινίες όπως η Ρώμη, το Λα Στράντα, το Ντόλτσε Βίτα και το μεγαλειώδες 8 ½ , χωρίς να έχει καταφέρει να το πάρει σπίτι του ούτε μια φορά. Ντροπιαστικό (για την Ακαδημία πάντα) ρεκόρ για έναν μεγάλο δημιουργό. Παρ’ όλα αυτά (μαντέψτε) πήρε το τιμητικό βραβείο Όσκαρ από τα χέρια της Σοφία Λώρεν.