Οι καλύτεροι και οι χειρότεροι παρουσιαστές

Εκεί στο Los Angeles έχουν δοκιμάσει τα πάντα. Έναν παρουσιαστή. Δύο παρουσιαστές. Μέχρι και… τριάντα δύο παρουσιαστές. Κωμικούς και πιο σοβαρούς. Φρέσκα πρόσωπα ή και θρύλους της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Σεμνούς ή και πιο χορευταράδες. Κάθε χρόνο, βάζουν κάτω τα χαρτιά τους, και σπάνε το κεφάλι τους για να επιλέξουν τον επόμενο οικοδεσπότη της βραδιάς των Όσκαρ.

Μερικές φορές, οι επιλογές τους δικαιώνονται. Άλλες πάλι, όχι και τόσο. Αυτά τα δύο άκρα πιάνουμε παρακάτω, και λίγο πριν δούμε πώς θα τα πάει το νέο πρόσωπο της διοργάνωσης, η μεγάλη κωμική πένα που ακούει στο όνομα Seth MacFarlane (Family Guy, Ted), θυμόμαστε τους πιο επιτυχημένους και τους χειρότερους παρουσιαστές των βραβείων της Ακαδημίας, ανάμεσα στους 87 που πέρασαν από την σκηνή των Όσκαρ.

*Οι καλύτεροι παρουσιαστές

Billy Crystal

Δεν θα μπορούσαμε παρά να ξεκινήσουμε από τον συνήθη ύποπτο της σκηνής του Kodak Theater. Ο Billy Crystal, παρά τα «διαλείμματα», επέστρεψε εννιά φορές στην παρουσίαση από το 1990 μέχρι και πέρυσι, και έκανε καλά την δουλειά του. Διασκέδασε με λεπτό χιούμορ το κοινό της αίθουσας αλλά και τους τηλεθεατές – είναι δύσκολο να πετύχεις αυτή την ισορροπία- σατίρισε τις ταινίες της χρονιάς και γοήτευσε τους πάντες με τα νούμερά του. Πιο δυνατή στιγμή του ήταν η τελετή του 1992 (βλ. το πιο πάνω video), την οποία παρουσίασε πάσχοντας από πνευμονία – ο ίδιος δήλωσε αργότερα πως στα διαλείμματα ο Paul Newman του έδινε ένα μαξιλάρι για να ακουμπήσει το κεφάλι του – αλλά κανείς εκ των τηλεθεατών δεν το κατάλαβε. Ίσως γιατί ο Crystal ήταν απασχολημένος με την μεγάλη του είσοδο, δεμένος σε ένα ξύλινο κατασκεύασμα, παριστάνοντας τον Χάνιμπαλ Λέκτερ που έσκισε εκείνη την χρονιά. Πέρυσι, μετά την αποχώρηση του Eddie Murphy από την παρουσίαση, ανέλαβε και πάλι να βγάλει με αξιοπρέπεια τα κάστανα από την φωτιά.

Whoopi Goldberg

Η αγαπημένη κωμικός του Hollywood κλήθηκε τέσσερις φορές στην παρουσίαση των Όσκαρ, και κατόρθωσε να κρατήσει ζωντανή την παράδοση που έχτιζε ανά τα χρόνια η κωμική φλέβα του Billy Crystal, στηριζόμενη κυρίως στα stand-up αστεία και στα πειράγματα των καλεσμένων της αίθουσας. Επιπλέον, όταν το 1996 έξω από την τελετή μαινόταν «κίνημα» εναντίον της Ακαδημίας, με κατηγορίες ρατσισμού εναντίον της μαύρης κοινότητας, η Goldberg στάθηκε στην σκηνή όλη την βραδιά και διέψευσε τα επιχειρήματα των κατηγόρων των Όσκαρ, με τακτ και χιούμορ. Η τελευταία της παρουσίαση ήταν το 2002.

Bob Hope

Είναι ο άνθρωπος που κατέχει το ρεκόρ στην παρουσίαση του θεσμού, αφού βρέθηκε με το μικρόφωνο στο χέρι ούτε μία, ούτε δύο, αλλά δεκαοκτώ φορές – είτε μόνος του, είτε με συμπαρουσιαστές, από το 1940 ως το 1978. Τα αστεία του στηρίζονταν κατά μεγάλο ποσοστό στον αυτοσαρκασμό, αλλά και στον σαρκασμό προς την ίδια την κινηματογραφική βιομηχανία. Δείτε στο παραπάνω video πώς στον εναρκτήριο λόγο του το 1955 στηλιτεύει με το γάντι το «χρηματιστήριο» του σινεμά, προκαλώντας τα επιφωνήματα του κοινού. Ο ίδιος είχε πάντα να λέει πως ποτέ δεν κατόρθωσε να πάρει ένα Όσκαρ. Κάτι που η Ακαδημία, εκτιμώντας τις υπηρεσίες του, του χάρισε το 1966, σε μια τιμητική βράβευση-έκπληξη στον Hope, που ήταν και εκείνη την χρονιά στο πόστο του. Δείτε εδώ την βράβευση δια χειρός Jack Lemmon.

Johnny Carson

Ο επί τριακονταετία παρουσιαστής του θρυλικού «The Tonight Show» κλήθηκε το 1979 να κάνει για την τελετή των Όσκαρ ό,τι και στο τηλεοπτικό του show: Να συμπεριφερθεί στους αστέρες του Hollywood σαν καλεσμένους του και να τους κάνει να γελάσουν και να παρασυρθούν από την υποβλητική αλλά άκρως συμπαθή προσωπικότητά του. Απόδειξη πως τα κατάφερε, το ότι η Ακαδημία τον κάλεσε και την επόμενη χρονιά – και την μεθεπόμενη, και την χρονιά μετά την μεθεπόμενη.

Hugh Jackman

Ευχάριστος, γεμάτος ενέργεια και όρεξη για χορό και μεταμφιέσεις, ο Αυστραλός ηθοποιός κέρδισε το κοινό, στο οποίο ούτως ή άλλως είχε ήδη μεγάλο fan club. Μπορεί η βραδιά να έπασχε σε ρυθμό, αλλά κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Jackman, ο οποίος κατάφερε να συνδυάσει το αψεγάδιαστο στιλ με το musical τσαλάκωμα και την ικανότητά του να παρασύρει στην σκηνή κι άλλους σταρ για… τσαλάκωμα. Στο πιο πάνω video, μπορείτε να δείτε το εναρκτήριο νούμερο των Όσκαρ του 2009, όπου ο Jackman γίνεται σε λίγα λεπτά διαγωνιζόμενος στο τηλεπαιχνίδι του Slumdog Millionaire, gay πολιτικός, σκοτεινός ιππότης και ανακριτής της «Προέδρου» Anne Hathaway (σε ένα προφητικό των «Αθλίων» νούμερο μιούζικαλ).

*Οι χειρότεροι παρουσιαστές των Όσκαρ

James Franco & Anne Hathaway

Δύο χρόνια μετά το νούμερο του Jackman και της Hathaway, η Ακαδημία πίστεψε πως η γλυκύτατη ηθοποιός θα μπορούσε να βγάλει και ολόκληρη την τελετή στο πόστο της οικοδέσποινας. Πίστεψε επίσης, πως δίνοντάς της ως συνοικοδεσπότη τον νεαρό ηθοποιό James Franco, θα έπιανε το νεανικό κοινό και θα ανανέωνε την εικόνα της, κάνοντας τα Όσκαρ φρέσκα και hip. Το αποτέλεσμα δεν τους δικαίωσε: Ο Φράνκο έμοιαζε να βαριέται κάθε λεπτό της τελετής και οι ατάκες της Hathaway δεν μπορούσαν να κρύψουν την αμηχανία και την ανύπαρκτη χημεία. Δεν είναι να απορεί κανείς που την επόμενη χρονιά κλήθηκε για άλλη μια φορά (μαντέψτε-ποιος) ο Billy Crystal.

Walter Matthau/Liza Minnelli/Dudley Moore/Richard Pryor
Η χρυσή αυτή τετράδα ανέλαβε τον ρόλο των παρουσιαστών της τελετής του 1983. Λίγο καιρό μετά, ο βετεράνος συγγραφέας που επιμελείται τα κείμενα των Όσκαρ, Buz Kohan, αποκάλεσε το συγκεκριμένο κουαρτέτο, χειρότερους οικοδεσπότες στην Ιστορία του θεσμού. Όπως εξήγησε στο περιοδικό Entertainment Weekly, «η Liza αναγκάστηκε να αναλάβει το εναρκτήριο νούμερο, ο Walter τραγουδούσε κάπου στον κόσμο του, ο Dudley απλώς προσπαθούσε να κατέβει τα σκαλοπάτια χωρίς να πέσει και ο Pryor… νομίζω ότι του είπαν την επόμενη ημέρα πως ήταν παρών».

*Ο κανένας
Ναι, έγινε κι αυτό στα Όσκαρ. Στην τελετή του 1989 δεν υπήρχε κανένας παρουσιαστής. Οι παραγωγοί εκείνη την χρονιά σκέφτηκαν να δοκιμάσουν μια «απρόσωπη» προσέγγιση, χωρίς οικοδεσπότες, και με εναρκτήριο νούμερο μια συνεργασία του Rob Lowe και της… Χιονάτης. Οι ειδήμονες των Όσκαρ κάνουν λόγο για την χειρότερη τελετή βραβείων όλων των εποχών.