Ξεκίνησε από το forum της σχολής του με το ψευδώνυμο… David Bebeckham για να μεταμορφωθεί σε Stranger δημιουργώντας τον «Άνθρωπο του Μετρό» γιατί όπως γράφει «Πάντα κάποιος πρέπει να κάθεται και να παρατηρεί τους άλλους». Ο Σπύρος έχει επιλέξει τον δρόμο της ψευδωνυμίας, την οποία διαχωρίζει από την «κακή» ανωνυμία και θεωρεί πώς τα μπλογκ αποτελούν πολύτιμα εργαλεία
της δημοσιογραφίας των πολιτών.
* Πώς ξεκίνησες/ Τί σε έκανε να ασχοληθείς με το blogging; Πώς γεννήθηκε ο «Άνθρωπος του Μετρό»;
Ξεκίνησα να γράφω στο forum της σχολής μου (με το άθλιο ψευδώνυμο David Bebeckham), συνήθως χιουμοριστικά κείμενα. Κάποια στιγμή ένιωσα ότι "πνιγόμουν" στο forum και ήθελα να αποκτήσω τη δική μου, ολόδική μου γωνίτσα στο Internet, κι έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω το μπλογκ μου. Το concept ήταν απλό: Οι σκέψεις που έκανα καθώς κυκλοφορούσα με το μετρό, που χρησιμοποιούσα καθημερινά ως φοιτητής και εξακολουθεί να ασκεί πάνω μου μία ανεξήγητη μαγεία.
* Πιστεύεις ότι τα μπλογκ πρέπει να είναι επώνυμα ή ανώνυμα και γιατί;
Το αν ένα μπλογκ είναι επώνυμο ή ανώνυμο είναι κάτι που αφορά καθαρά τον blogger και κανέναν άλλο. Προσωπικά έχω επιλέξει τον δρόμο της ψευδωνυμίας (την οποία θα πρέπει να διαχωρίσουμε από την "κακή" ανωνυμία), όχι επειδή φοβάμαι ή ντρέπομαι να πω το πραγματικό μου όνομα, αλλά επειδή ως άγνωστος δεν έχεις χειροκροτητές (αφού ο αναγνώστης δε χρωστάει καλή κουβέντα - κάτι που δεν ισχύει αν οι αναγνώστες σου είναι οι φίλοι σου, η μαμά σου, ο μπαμπάς σου και η θεία Ματούλα από το χωριό). Αν ξεκινούσα πάλι από την αρχή, πάλι με ψευδώνυμο θα έγραφα.
* Τα σχόλια κάτω από τα μπλογκ είναι δημοκρατικός διάλογος ή καννιβαλισμός και trolling με τις... ευλογίες της ανωνυμίας;
Τα σχόλια μπορούν να είναι οτιδήποτε, από εξαιρετικής ποιότητας δημοκρατικός διάλογος μέχρι άναρθρες κραυγές ανεγκέφαλων ανθρωποειδών. Στο Internet κυκλοφορεί κάθε καρυδιάς καρύδι. Η ανωνυμία δε με ενοχλεί, δε με αφορά ποιος το κάνει το σχόλιο. Για μένα είναι πάντα ένας άγνωστος, ακόμα κι αν γράφει με ονοματεπώνυμο.
* Το 2006 το ΤΙΜΕ είχε βγάλει πρόσωπο της χρονιάς τους bloggers γιατί μεταξύ άλλων "νίκησαν τους δημοσιογράφους στο δικό τους παιχνίδι". Σήμερα, μήπως έχει "ξεφουσκώσει αυτό"; Τι πιστεύεις;
Δε νομίζω ότι τα μπλογκ έχουν ξεφουσκώσει. Η γνώμη μου είναι ότι ορισμένοι παλαιάς κοπής δημοσιογράφοι εκμεταλλεύτηκαν τη "μόδα" των μπλογκ, μολύνοντας το χώρο με τις ανήθικες πρακτικές που εφάρμοζαν στα μέσα όπου δούλευαν ή και δουλεύουν ακόμα. Η δημοσιογραφία των πολιτών είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ, και τα μπλογκ είναι πολύτιμα εργαλεία της.
* Όταν ξεκίνησαν τα μπλογκ ήταν όντως κάτι το πρωτοποριακό και γαμάτο για την εποχή. Πιστεύεις ότι σήμερα συνεχίζουν να είναι;
Πλέον δεν είναι "πρωτοποριακό" να έχεις ένα μπλογκ, εξακολουθεί όμως να είναι γαμάτο. Το μπλογκ είναι ένα εργαλείο που ο καθένας μπορεί να διαχειριστεί με το δικό του τρόπο, να βάλει μέσα ολόκληρο τον εαυτό του και να κάνει κάτι όμορφο. Αν είσαι ενδιαφέρων άνθρωπος, το μπλογκ σου θα είναι ενδιαφέρον. Και αυτό θα είναι πάντα γαμάτο.
* Θεωρείς πώς πίσω από το blogging κρύβονται οικονομικές "βλέψεις" από αυτούς που τα δημιουργούν ή το κάνουν απλά επειδή γουστάρουν;
Αν κάποιος ξεκινά το blogging με την προοπτική να βγάλει λεφτά μέσα από αυτό, κατά 99% θα απογοητευτεί. Το να είσαι ήδη διάσημος και να πληρώνεσαι για να γράφεις κάτι σαν προσωπικό ημερολόγιο είναι άλλο πράγμα. Αλλά το να είσαι ένας ανθυποblogger που απλά έχεις μία ικανότητα στη γραφή δε λέει τίποτα. Επομένως, δε νομίζω ότι πολλοί βλέπουν το blogging σαν επαγγελματική ευκαιρία.
* Υπάρχουν "αγαπημένα" σου posts από την... καριέρα σου στο blogging και αν ναι, ποιά είναι αυτά;
Να πω το κλισέ; Όλα τα posts μου είναι παιδιά μου και δεν μπορώ να κάνω διακρίσεις. Ή μάλλον μπορώ να κάνω, και να αποκηρύξω πολλά κείμενα που έχω γράψει ως κακά, απαίσια και αισχρά, αλλά μου είναι δύσκολο να κρίνω ποια είναι τα καλύτερα. Δε θα ήμουν αντικειμενικός. Ωστόσο, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι το κείμενο που έκανε τη μεγαλύτερη "καριέρα" στα social media και σε διάφορα μπλογκ ήταν το Γράμμα σε έναν Χρυσαυγίτη (για το οποίο το ξέρω, κάποτε θα με εξορίσουν στη Μακρόνησο).
* Υπάρχει δημοσίευση για την οποία έφαγες κράξιμο ενώ δεν το περίμενες; Ή απειλές από πρόσωπα που θίγεις;
Δε με έχει απειλήσει ποτέ κανείς. Αρνητικά σχόλια μου έχουν κάνει αρκετά, όμως όχι σε κείμενα όπου δεν τα περίμενα. Και βέβαια ποτέ δεν έχω πέσει θύμα "cyberbullying" από συγκεκριμένα άτομα, όπως έχω δει να συμβαίνει σε άλλα μπλογκ. Μάλλον είμαι τυχερός.
