Ξεκίνησε ως «Κάποιος που ενδιαφέρεται για τα πάντα» φτιάχνοντας το μπλογκ «11», η επιτυχία του οποίου του εξασφάλισε μια θέση στο team της Lifo. Εκεί δημιούργησε το δικό του σύμπαν με τη στήλη «Μικροπράγματα», βαδίζοντας στα ίδια σχεδόν μονοπάτια με πριν. Πιστεύει πως πλέον τα πιο ωραία μπλογκ βρίσκονται στο tumblr, ενώ ενίοτε χρησιμοποιεί το blogging ως ψυχοθεραπεία.
* Πώς ξεκίνησες/ Τί σε έκανε να ασχοληθείς με το blogging; Πώς γεννήθηκε η ιδέα του «11»;
Δούλευα ως δημοσιογράφος σ' ένα μηνιαίο περιοδικό. Η δημιουργικότητά μου όμως ήταν ενοχλητικά ασταμάτητη - δεν μου αρκούσε το να γράφω καναδυό κείμενα το μήνα (μέχρι να βγει το περιοδικό τα είχα ηδη ξεχάσει). Ήθελα να γράφω συνέχεια. Έμαθα τα ελληνικά μπλογκς απ' τη σελίδα του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου στην Ελευθεροτυπία και συνειδητοποίησα ότι μπορούσα να γίνω ο εκδότης του εαυτού μου: να βάζω ό,τι φωτογραφίες θέλω, να γράφω ό,τι νομίζω, να μη μου αλλάζει κανείς τους τίτλους - και να τα εκδίδω άμεσα, τη στιγμή που θέλω. Έτσι αποφάσισα να γράφω για τα πράγματα που βλέπω γύρω μου, στην αρχή με το πρόσχημα μιας λίστας έντεκα πραγμάτων.
* Πώς έκατσε και βρήκες στέγη στη Lifo;
Μου ζήτησαν να κάνω κάτι για να ζωντανέψει το σάιτ, πριν περίπου δύο χρόνια. Τότε είχαν κυρίως την ύλη του εντύπου. Αποφάσισα να γράφω κάθε μέρα - και από τότε δε σταμάτησα καθόλου.
* Πιστεύεις ότι τα μπλογκ πρέπει να είναι επώνυμα ή ανώνυμα και γιατί;
Ό,τι θέλει ο καθένας. Αρκεί, σε περίπτωση που ο blogger παραβιάσει κάποιον νόμο, να μπορείς να βρεις τον υπεύθυνο κάθε μπλογκ - μόνο σε μεγάλη ανάγκη όμως. Στην αρχή έγραφα ανώνυμα - τότε στα ελληνικά μπλογκς όλοι τσακώνονταν μεταξύ τους, ήταν εξωφρενική η κατάσταση, και φοβόμουν μήπως εκτεθώ. Τελικά το συνήθισα...
* Τα σχόλια κάτω από τα μπλογκ είναι δημοκρατικός διάλογος ή καννιβαλισμός και trolling με τις... ευλογίες της ανωνυμίας;
Και τα τρία! Δεν είναι κακό το να κάνεις χιούμορ - δεν πιστεύω πως κάθε σχόλιο πρέπει να είναι ένα εξαιρετικό μίνι δοκίμιο. Στο μπλογκ μου τώρα έχω μεγάλο άγχος για το τι σχόλια θα περαστούν, επειδή οι θιγόμενοι έχουν αρχίσει και μηνύουν ακόμα και για σχόλια σε μπλογκς. Μπορεί εγώ δηλαδή σ' ένα ποστ να υποστηρίζω με τα χίλια τον τάδε καλλιτέχνη, αλλά αν κάποιος γράψει καμιά χοντράδα από κάτω σε μένα θα έρθει η μήνυση.
* Το 2006 το ΤΙΜΕ είχε βγάλει πρόσωπο της χρονιάς τους bloggers γιατί μεταξύ άλλων "νίκησαν τους δημοσιογράφους στο δικό τους παιχνίδι". Σήμερα, μήπως έχει "ξεφουσκώσει αυτό"; Τι πιστεύεις;
Φοβάμαι ότι τα "ενημερωτικά μπλογκ" νίκησαν τους δημοσιογράφους στο δικό τους παιχνίδι. Απ' την τυχόν κυβερνητική ή κομματική προπαγάνδα για την οποία όμως κατηγορούμε τους παραδοσιακούς δημοσιογράφους, τα "ενημερωτικά μπλογκ" πήγαν στο άλλο άκρο: συνωμοσιολογίες, ψεκασμοί, ψευτοαποκαλύψεις, ανυπόγραφα κουτσομπολιά. Φυσικά -ευτυχώς- υπάρχουν και αυτοί που κοσμούν το ελληνικό ίντερνετ, κι ας μην είναι τόσο δημοφιλείς.
* Όταν ξεκίνησαν τα μπλογκ ήταν όντως κάτι το πρωτοποριακό και γαμάτο για την εποχή. Πιστεύεις ότι σήμερα συνεχίζουν να είναι;
Τα πιο ωραία μπλογκ νομίζω ότι είναι πλέον στο tumblr - όταν όλα έχουν γραφτεί, η εικόνα και η διαφορετική αισθητική είναι το μόνο φρέσκο πράγμα online.
* Θεωρείς πώς πίσω από το blogging κρύβονται οικονομικές "βλέψεις" από αυτούς που τα δημιουργούν ή το κάνουν απλά επειδή γουστάρουν;
Και τα δύο. Παλιά εγώ δεν είχα καμία σκέψη για τα λεφτά - σήμερα όμως καταφέρνω να ζω χάρη στο μπλογκ μου. Είναι κάτι που δεν περίμενα ποτέ πως θα συμβεί.
* Υπάρχουν "αγαπημένα" σου posts από την... καριέρα σου στο blogging και αν ναι, ποιά είναι αυτά;
Νομίζω ότι όλα τα αυτοβιογραφικά μου ποστ είναι τα αγαπημένα μου. Τώρα πια γράφω πολύ σπάνια για τον εαυτό μου, αλλά το διασκεδάζω πραγματικά. Λειτουργεί για μένα σαν ψυχοθεραπεία.
* Υπάρχει δημοσίευση για την οποία έφαγες κράξιμο ενώ δεν το περίμενες; Ή απειλές από πρόσωπα που θίγεις;
Σχεδόν κάθε ποστ μου με πολιτική άποψη έφαγε κράξιμο. Τη μία ήμουν (σύμφωνα με τα σχόλια) άπλυτος αριστερούλης, την επομένη όργανο του συστήματος, την άλλη χουντοβασιλικός. Επειδή κρίνω κατά περίπτωση, οι αναγνώστες μπερδεύονται κι έτσι κάθε φορά ενοχλούνται άλλοι! Έχει πλάκα τώρα, αλλά παλιά προσπαθούσα με χίλιους τρόπους να εξηγήσω ότι ήταν απλώς η άποψή μου και δεν ήμουν πράκτορας των κυβερνήσεων, ή των κομμουνιστών ή των αμερικανών.
Η πιο σφοδρή αντίδραση είχε έρθει από κάποιο "ενημερωτικό μπλογκ" τύπου tromaktiko, το οποίο είχε σοκαριστεί που δεν θεωρούσα πως υπηρετεί το Λειτούργημα της Δημοσιογραφίας με τον πιο άψογο τρόπο, κι είχε κάνει ένα πολύ αστείο ποστ εναντίον μου, που μου μιλούσε σε πρώτο πρόσωπο και με νουθετούσε... :)
