«ΠΡΟΣΟΧΗ, δαγκώνει!» προειδοποιεί ο Βασίλης, γνωστός και ως Peslac, στο ομώνυμο μπλογκ του, ενώ όπως αναφέρει στο προφίλ του: «Παλιά είχα πολλά όνειρα... Τώρα απλώς ονειρεύομαι τα παλιά...». Ξεκίνησε να ασχολείται με το blogging μετά από προτροπή μιας φίλης και θεωρεί ότι τα περισσότερα «δημοσιογραφικά» μπλογκ κατέληξαν χειρότερα κι από τα κανάλια, στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν το κοινό τους.
* Πώς ξεκίνησες/ Τί σε έκανε να ασχοληθείς με το blogging; Πώς γεννήθηκε η ιδέα πίσω από το blog σου;
Κατ' αρχάς, το γράψιμο μου άρεσε από όταν ήμουν παιδί, μια και θεωρούσα ανέκαθεν πιο εύκολο το να εκφραστώ γραπτώς αντί προφορικώς. Το blog το δημιούργησα τον Απρίλιο του 2007, μετά από προτροπή μίας φίλης και συναδέλφου, της Έλενας, και ξεκίνησα να γράφω σε μία περίοδο όπου η δουλειά μου δεν με γέμιζε και τη θεωρούσα απίστευτα βαρετή και ψυχοφθόρα -κυρίως μετά από μερικά απανωτά σαββατοκύριακα που ήμουν αναγκασμένος να δουλέψω.
Η ιδέα πίσω από το μπλογκ ήταν πολύ απλή: είμαι, γενικότερα, γνωστός για το δηκτικό μου χιούμορ (ενίοτε και την γκρίνια μου), οπότε σκέφτηκα να βγάλω όλα τα απωθημένα μου εκεί. Θεώρησα ότι το "Προσοχή! Δαγκώνει!" θα με εξέφραζε περισσότερο ως τίτλος -αν και, για την ακρίβεια, περισσότερο γαβγίζω παρά δαγκώνω!
* Πιστεύεις ότι τα μπλογκ πρέπει να είναι επώνυμα ή ανώνυμα και γιατί;
Είμαι κάπως διχασμένος σε αυτό το ζήτημα. Τα πάντα ξεκινάνε από τη χρήση που κάνουμε στην όποια ανωνυμία μας και πιστεύω ότι τον συγκεκριμένο πέλεκυ τον βάλαμε εμείς οι ίδιοι να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας, κάνοντας κατάχρηση αυτής. Το αναφαίρετο δικαίωμά σου να εκφραστείς ελεύθερα, προστατεύοντας τα προσωπικά σου δεδομένα, δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι είσαι στο απυρόβλητο. Μετά τα κρούσματα όλων εκείνων των ηλιθίων που εκτόξευαν μέσα από τα blog τους εκβιασμούς, συκοφαντίες ή απειλές κατά της ζωής άλλων, ήταν πολύ λογικό να προκύψει το ζήτημα: "οι bloggers είναι επικίνδυνοι, απαιτήστε τα στοιχεία τους". Aπό την άλλη, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, αν θελήσει η Ελληνική Αστυνομία να μάθει ποιος κρύβεται πίσω από ένα συγκεκριμένο blog, μπορεί πολύ εύκολα να το κάνει πλέον, όπως έχει συμβεί πολλάκις στο παρελθόν -όλα τα υπόλοιπα τα θεωρώ απλώς μία χαζή προσπάθεια εκφοβισμού!
Για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω καταλήξει αν είμαι υπέρ ή κατά της ανωνυμίας. Προσπαθώ να ακολουθώ αυτή τη λογική όσον αφορά εμένα: αν κάποια ανάρτηση δεν θα τολμούσα να την κάνω και επώνυμα, τότε δεν θα πρέπει να την κάνω καν. Δεν ξέρω αν τα καταφέρνω πάντα!
* Τα σχόλια κάτω από τα μπλογκ είναι δημοκρατικός διάλογος ή καννιβαλισμός και trolling με τις... ευλογίες της ανωνυμίας;
Είναι όπως τα βλέπει κανείς! Ο δημοκρατικός άνθρωπος θα τα δει σαν ευκαιρία να εκφράσει την άποψή του. Ο χαβαλετζής θα τα δει σαν ευκαιρία να κάνει την πλάκα του. Το troll θα τα δει σαν ευκαιρία να αλλάξει τα φώτα στη συζήτηση, να τα κάνει όλα γης μαδιάμ και να στείλει τους μισούς σχολιαστές σε group therapy! Αυτό είναι το δίκοπο μαχαίρι της ελευθερίας λόγου και της ανωνυμίας, που ανέφερα παραπάνω. Όχι ότι και οι "δημοκρατικοί" άνθρωποι δεν έχουν τρολλάρει ποτέ στη ζωή τους - κι εγώ το έχω κάνει! Όπως και να το κάνουμε, η ανωνυμία σου δίνει μία ψευδή αίσθηση υπεροχής. Μπορείς να γράψεις ό,τι γουστάρεις, όπου γουστάρεις, χωρίς τον φόβο να εκτεθείς. Ή να σε βρούνε και να σε τουλουμιάσουν στο ξύλο!
* Το 2006 το ΤΙΜΕ είχε βγάλει πρόσωπο της χρονιάς τους bloggers γιατί μεταξύ άλλων "νίκησαν τους δημοσιογράφους στο δικό τους παιχνίδι". Σήμερα, μήπως έχει "ξεφουσκώσει αυτό"; Τι πιστεύεις;
Τα μπλογκ ουσιαστικά κάλυψαν ένα μεγάλο κενό που άφηνε η σύγχρονη δημοσιογραφία: παρουσίαζαν και αποκάλυπταν γεγονότα που τα παραδοσιακά μέσα είτε συγκάλυπταν είτε αποσιωπούσαν είτε "πείραζαν" όπως τα βόλευε -και γι' αυτό στράφηκε σε αυτά ο κόσμος. Αλλά αυτό συνέβη στην αρχή, διότι όταν ανακατεύεσαι με τα πίτουρα, στο τέλος σε τρώνε οι κότες. Κατ' αρχάς, αρκετοί μεγαλοδημοσιογράφοι μυρίστηκαν ότι υπάρχει ψωμί στο blogging και στράφηκαν σε αυτό, κάνοντας ό,τι κάνουν και στα κανάλια ή τις εφημερίδες τους: απλή προπαγάνδα ή παρουσίαση κατευθυνόμενων ειδήσεων.
Από την άλλη, τα περισσότερα "δημοσιογραφικά" μπλογκ κατέληξαν χειρότερα κι από τα κανάλια, στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν το κοινό τους. Κάντε μία βόλτα στις διάφορες "μπλογκογειτονιές" και θα διαπιστώσετε ότι σήμερα βασιλεύει το ξερό αναμάσημα ειδήσεων, η αλυσιδωτή αντιγραφή, οι γενικότητες και οι υπερβολές, η εξάπλωση φημολογιών και, φυσικά, η νέα μόδα: το ακατάσχετο lifestyle κουτσομπολιό. Έξι χρόνια μετά το βραβείο του TIME, λοιπόν, θα τολμούσα να πω πως -όχι μόνο όλο αυτό ξεφούσκωσε- αλλά ο τελικός νικητής είναι η κλασική δημοσιογραφία, μια και κατάφερε να περάσει τα όποια "κουσούρια" της και στο blogging...
* Όταν ξεκίνησαν τα μπλογκ ήταν όντως κάτι το πρωτοποριακό και γαμάτο για την εποχή. Πιστεύεις ότι σήμερα συνεχίζουν να είναι;
Πιστεύω ότι ακολούθησαν την πορεία που ακολουθεί κάθε τι "πρωτοποριακό και γαμάτο". Ξεκίνησαν ως κάτι νέο και φρέσκο που ενθουσίασε τον κόσμο. Ο αρχικός ενθουσιασμός οδήγησε στην ταχύτατη διάδοσή τους, η διάδοση αυτή οδήγησε στον υπερκορεσμό και ο κορεσμός οδήγησε στην αναπόφευκτη παρακμή και πτώση τους! Αν πεις σήμερα σε κάποιον ότι γράφεις σε μπλογκ, πιθανότατα θα σε κοιτάξει με το βλέμμα: "Τι μας λες; Μήπως έχεις και τηλεόραση;", καθώς πλέον έχει ανοίξει μπλογκ και η κουτσή Μαρία. Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη μπλογκ-διαμάντια που καταφέρνουν και ξεχωρίζουν μέσα από τον σωρό των σκουπιδιών.
* Θεωρείς πώς πίσω από το blogging κρύβονται οικονομικές "βλέψεις" από αυτούς που τα δημιουργούν ή το κάνουν απλά επειδή γουστάρουν;
Κατ' αρχάς, μην ξεχνάμε ότι, στο εξωτερικό τουλάχιστον, ήδη υπάρχουν επαγγελματίες bloggers. Τώρα, αν μιλάμε για τον μέσο έλληνα blogger, σίγουρα υπάρχουν αρκετοί που ελπίζουν ότι θα τους βοηθήσει είτε να βρούνε μία δουλειά στον χώρο της δημοσιογραφίας είτε να καταφέρουν να εκδοθούν σε βιβλίο. Και, σαφώς, υπάρχουν και αρκετά μπλογκ που φιλοξενούν διαφημίσεις που πληρώνουν με τις επισκέψεις, αν και νομίζω πως το να περιμένεις να βγάλεις σημαντικό κέρδος με τέτοιο τρόπο είναι σαν να προσπαθείς να πλουτίσεις μαζεύοντας πεσμένα δίφραγκα από τον δρόμο. Μια άλλη μόδα που έχει κάνει την εμφάνισή της είναι τα μπλογκ που διαφημίζουν έμμεσα υπηρεσίες -κυρίως online καζίνο. Οπότε, ναι, υπάρχουν και αυτοί που έχουν οικονομικές βλέψεις. Άλλωστε, αν υπάρχει ένα πράγμα που μας έχει διδάξει η πορεία του ανθρώπινου είδους, είναι ότι ο άνθρωπος θα προσπαθήσει να κάνει μπίζνα από τα πάντα!
Παρόλα αυτά, θέλω να πιστεύω ότι η συντριπτική πλειοψηφία βλέπει στο blogging μία διέξοδο από την καθημερινή ρουτίνα ή τη μοναξιά της, μια ευκαιρία να ακουστεί η άποψή της -ή ακόμα και μια απλή, ανέξοδη ψυχοθεραπεία, καθώς το γράψιμο έχει αγχολυτική επίδραση σε πολλούς.
* Υπάρχουν "αγαπημένα" σου posts από την... καριέρα σου στο blogging και αν ναι, ποιά είναι αυτά;
Αγαπώ όλα τα post μου το ίδιο, γιατί τα θεωρώ παιδιά μου... Ναι, ξέρω, δεν σας έπεισα!
Η αλήθεια είναι ότι συνήθως φτάνω στο άλλο άκρο και δεν είμαι σχεδόν ποτέ ικανοποιημένος με κάτι που γράφω. Αλλά υπάρχουν και κείμενα τα οποία τα έχω λατρέψει! Στην κορυφή θα έβαζα τις περιπέτειες του Τάκη Αστού, ενός χαρακτήρα που δημιούργησα για το μπλογκ και τις ιστορίες του οποίου δημοσίευα ανά τακτά διαστήματα σε συνέχειες. Από μεμονωμένες αναρτήσεις, θα ξεχώριζα τις "Αλλαξομπλογκιές", ένα σατιρικό κείμενο πάνω στα ελληνικά μπλογκ, το οποίο εμπνεύστηκα από την κατάσταση που επικρατούσε στον ιστότοπο που φιλοξενεί το blog μου.
* Υπάρχει δημοσίευση για την οποία έφαγες κράξιμο ενώ δεν το περίμενες; Ή απειλές από πρόσωπα που θίγεις;
Η φύση του blog και των γραπτών μου είναι τέτοια που το κράξιμο δεν το αποφεύγω εύκολα, δυστυχώς! Το μεγαλύτερο σοκ το έπαθα όταν με σκυλοβρίσανε κάμποσα ατομα επειδή σχολίασα αρνητικά... τα μεταγλωττισμένα βραζιλιάνικα σήριαλ! Επίσης, έχω λάβει hate mail από φαν κάποιου πεμπτοκλασάτου παρουσιαστή τοπικού καναλιού (το οποίο δεν γνωρίζω αν εκπέμπει ακόμα καν), στο οποίο με έβριζε πατόκορφα επειδή αναφέρθηκα σατιρικά στην εκπομπή του! Και, φυσικά, δεν ξεχνώ και την πολυαγαπημένη stalker μου που, επειδή με είχε περάσει για άλλον, επί 2 έτη μου άφηνε απειλητικά, ανορθόγραφα, ασυνάρτητα σχόλια με διάφορα nicknames, παριστάνοντας συχνά-πυκνά και τη... Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος! Απειλές κατά της ζωής μου δεν έχω λάβει ακόμα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά, υποθέτω!
