Χριστίνα Σιάσου, 22 ετών, εθελόντρια στη Διεθνή Αμνηστία
Η Χριστίνα είναι εθελόντρια στη Διεθνή Αμνηστία από τα 19 της, εδώ και τρία χρόνια. Η δουλειά της επικεντρώνεται στον εκπαιδευτικό τομέα, στις δραστηριότητες και τις ενημερώσεις που διοργανώνει τακτικά η Διεθνής Αμνηστία σε σχολεία της Αττικής. «Επισκεπτόμαστε δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια, ενημερώνουμε και συζητάμε με τους μαθητές για τα ανθρώπινα δικαιώματα» εξηγεί.
«Με ενδιέφεραν πάντα οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, και μου άρεσε ιδιαίτερα ο τρόπος που λειτουργεί η Διεθνής Αμνηστία, σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την υπεράσπισή τους. Έτσι, πήρα την απόφαση να γίνω εθελόντρια για να βοηθήσω κι εγώ το έργο της.
«Ένα από τα σημαντικότερα οφέλη που μου έχει χαρίσει η εμπειρία μου ως εθελόντρια είναι ότι έχω γνωρίσει πάρα πολλούς ανθρώπους, ακούω καθημερινά πολλές διαφορετικές απόψεις και έχω μάθει πάρα πολλά πράγματα που δεν ήξερα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η καταπάτησή τους εντός ευρωπαϊκών συνόρων, σε μέρη όπως η Ρωσία ή η Τσετσενία, είναι ένα από αυτά.
«Απογοητεύσεις σε αυτόν καθαυτό τον εθελοντισμό δεν θα έλεγα ότι υπάρχουν. Αυτό που με στεναχωρεί πολλές φορές στα σχολεία είναι ότι συναντώ μικρά παιδιά με πολύ ακραίες απόψεις, τις οποίες προφανώς έχουν ακούσει και υιοθετήσει από τις οικογένειές τους. Υπάρχουν, όμως, και πολλά παιδιά με απίστευτες γνώσεις επάνω στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και με πολύ σωστές, ολοκληρωμένες απόψεις, οι οποίες λειτουργούν σαν αντίβαρο.
«Κάποιον που σκέφτεται να γίνει εθελοντής για να βοηθήσει μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση όπως η Διεθνής Αμνηστία, θα τον συμβούλευα να μην χάνει το χαμόγελό του, να είναι ανοιχτός σε νέες απόψεις, και προετοιμασμένος να δει σφαιρικά τα πράγματα».
«Με ενδιέφεραν πάντα οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, και μου άρεσε ιδιαίτερα ο τρόπος που λειτουργεί η Διεθνής Αμνηστία, σε σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και την υπεράσπισή τους. Έτσι, πήρα την απόφαση να γίνω εθελόντρια για να βοηθήσω κι εγώ το έργο της.
«Ένα από τα σημαντικότερα οφέλη που μου έχει χαρίσει η εμπειρία μου ως εθελόντρια είναι ότι έχω γνωρίσει πάρα πολλούς ανθρώπους, ακούω καθημερινά πολλές διαφορετικές απόψεις και έχω μάθει πάρα πολλά πράγματα που δεν ήξερα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η καταπάτησή τους εντός ευρωπαϊκών συνόρων, σε μέρη όπως η Ρωσία ή η Τσετσενία, είναι ένα από αυτά.
«Απογοητεύσεις σε αυτόν καθαυτό τον εθελοντισμό δεν θα έλεγα ότι υπάρχουν. Αυτό που με στεναχωρεί πολλές φορές στα σχολεία είναι ότι συναντώ μικρά παιδιά με πολύ ακραίες απόψεις, τις οποίες προφανώς έχουν ακούσει και υιοθετήσει από τις οικογένειές τους. Υπάρχουν, όμως, και πολλά παιδιά με απίστευτες γνώσεις επάνω στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και με πολύ σωστές, ολοκληρωμένες απόψεις, οι οποίες λειτουργούν σαν αντίβαρο.
«Κάποιον που σκέφτεται να γίνει εθελοντής για να βοηθήσει μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση όπως η Διεθνής Αμνηστία, θα τον συμβούλευα να μην χάνει το χαμόγελό του, να είναι ανοιχτός σε νέες απόψεις, και προετοιμασμένος να δει σφαιρικά τα πράγματα».
