Προγραμματιστής και ερευνητής Φυσικής στη Γαλλία
Ο Θάνος Φλώρος, 28 ετών, μετακόμισε από την Στοκχόλμη, όπου ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές του σπουδές, στη Νίκαια, και δουλεύει εκεί ως προγραμματιστής τα τελευταία δύο χρόνια. «Γράφτηκα σε κάποια διεθνή websites εύρεσης εργασίας, όπως το Monster, με βρήκαν αρκετές εταιρίες από την αναζήτηση και με κάλεσαν για συνέντευξη» λέει όταν τον ρωτάμε πώς βρήκε την δουλειά.
Ο Αρτέμης Γερομήτσος, 29 ετών, απέκτησε τον διδακτορικό του τίτλο στη Γαλλία, και τώρα ζει και εργάζεται ως Ερευνητής Φυσικής στο Στρασβούργο –έχει, μάλιστα, συμμετάσχει στα πειράματα του CERN. «Μετά το πέρας των σπουδών στη Γαλλία, συνέχισα ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στην ίδια χώρα» εξηγεί.
«Βασική προϋπόθεση για να βρει κανείς δουλειά στη Γαλλία είναι η γνώση της γαλλικής γλώσσας ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στην καθημερινότητα» λέει ο Αρτέμης, «αλλά και μια επιπλέον γλώσσα θεωρείται επιπρόσθετη γνώση. Η ανεργία αρχίζει και αυξάνεται στη Γαλλία τον τελευταίο μήνα» προσθέτει.
Ο Θάνος, στον τομέα του, βλέπει τα πράγματα να πηγαίνουν καλύτερα. «Έχει δουλειές για συγκεκριμένα προφίλ εργαζομένων, και γενικώς η αγορά κινείται πολύ. Δεν είναι, όμως, ιδιαίτερα ανοιχτή για τους ξένους. Θέλουν εργαζομένους που να έχουν κάνει σπουδές παρόμοιες με αυτές που γίνονται σε συγκεκριμένα πανεπιστήμια της Γαλλίας, και με επαγγελματική εμπειρία σε παραπάνω από μία χώρα, πράγμα που βέβαια δεν ισχύει για τους Γάλλους».
Φόροι vs. κοινωνικές παροχές
«Το αφορολόγητο μεταβάλλεται από χρόνο σε χρόνο (κυμαίνεται στις 15-16 χιλιάδες ευρώ ετησίως), αλλά ο κανόνας επιβάλλει ότι ο φόρος αντιστοιχεί σε ένα μισθό περίπου. Επίσης υπάρχει και ο ετήσιος φόρος κατοικίας ο οποίος ποικίλλει αναλόγως της επιφάνειας του ακινήτου αλλά και της τοποθεσίας: αν βρίσκεται σε επαρχιακή πόλη, μεγάλο αστικό κέντρο κλπ. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε περίπτωση ενοικίασης ακινήτου, τον φόρο τον επωμίζεται ο ενοικιαστής» επισημαίνει ο Αρτέμης (φωτό, δεξιά).
Από την άλλη, βέβαια, οι κοινωνικές παροχές είναι εντυπωσιακές: «Η περίθαλψη για χαμηλόμισθους είναι μέχρι και εντελώς δωρεάν, αφού πληρώνεις και τα χρήματα επιστρέφονται. Ουσιαστικά, όλοι πληρώνουν ένα μόνο ποσοστό της κανονικής τιμής, εφόσον τα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων» λέει ο Θάνος. «Η ετήσια άδεια είναι 30 εργάσιμες ημέρες, ενώ το επίδομα ανεργίας είναι το 60% του καθαρού μισθού που έπαιρνες στη δουλειά από την οποία απολύθηκες, και δικαιούσαι να το παίρνεις για ένα χρόνο» προσθέτει. «Υπάρχουν, επίσης, παροχές από το κράτος σε περίπτωση συμβίωσης, πρώτου παιδιού και ούτω καθεξής» συμπληρώνει ο Αρτέμης.
Το κόστος ζωής: Θα βγαίνω με τον βασικό μισθό;
«Τα ενοίκια καταλαμβάνουν μία από τις πρώτες θέσεις στην κατάταξη της ακρίβειας. Αντιστοιχούν στο 1/3 του μισθού σου. Τα εστιατόρια και η ένδυση έρχονται μετά. Στον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος, η κιλοβατώρα κοστίζει πολύ λιγότερο από την αντίστοιχη της ΔΕΗ και δεν υπάρχουν τέλη για κρατικά κανάλια. Αντίθετα με την πατρίδα, όμως, υπάρχει φόρος για κατοχή τηλεόρασης. Τέλος τα καύσιμα είναι πιο φθηνά, μιας που το ντίζελ επιτρέπεται στα μεγάλα αστικά κέντρα» λέει ο Αρτέμης.
«Για ένα μικρό διαμέρισμα των 30 τ.μ. πληρώνεις περί τα 550-600 ευρώ» συμπληρώνει ο Θάνος. «Οι τιμές στο σούπερ μάρκετ συγκριτικά με αυτές της Αθήνας είναι λίγο πιο υψηλές, ενώ για ένα ποτό σε ένα μπαρ είναι παρόμοιες. Ο καφές σε μια καφετέρια είναι πολύ φθηνός αφού δε συνηθίζεται να κάθονται σε καφετέριες μόνο για να πιουν καφέ. Το φαγητό σε εστιατόριο είναι αρκετά πιο ακριβό από της Ελλάδας. Θα έλεγα σε γενικές γραμμές ότι είναι ακριβή χώρα αλλά ο περισσότερος κόσμος, τουλάχιστον στην Κυανή Ακτή όπου μένω τώρα, ζει χωρίς προβλήματα» καταλήγει.
Όσα φέρνει η παγκόσμια οικονομική ύφεση…
Για τον Θάνο, στην Κυανή Ακτή, δεν υπάρχουν ιδιαίτερες διαφορές στην καθημερινότητα από τότε που η παγκόσμια οικονομική ύφεση χτύπησε την πόρτα της Ευρώπης. «Η διαφορά είναι ότι πριν την οικονομική κρίση η αγορά βρισκόταν σε μεγαλύτερη κίνηση» λέει.
«Οι Γάλλοι συμμερίζονται την άποψη ότι την κρίση την προκάλεσαν οι πολυεθνικές και όχι οι πολίτες των κρατών» καταθέτει τη δική του εμπειρία ο Αρτέμης. «Είναι έτοιμοι να προβούν σε κινητοποιήσεις, οι οποίες αυξάνουν σε συχνότητα όταν θιγεί π.χ. το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης ή το 35ωρο τους. Ο συνδικαλισμός ανθεί, αλλά οι δραστηριότητες για την προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων δεν συνεπάγονται και την ταυτόχρονη καταπόνηση του κοινωνικού συνόλου –κλείσιμο κεντρικών οδικών αρτηριών, διακοπές ρεύματος κ.λπ» καταλήγει.
Ο Αρτέμης Γερομήτσος, 29 ετών, απέκτησε τον διδακτορικό του τίτλο στη Γαλλία, και τώρα ζει και εργάζεται ως Ερευνητής Φυσικής στο Στρασβούργο –έχει, μάλιστα, συμμετάσχει στα πειράματα του CERN. «Μετά το πέρας των σπουδών στη Γαλλία, συνέχισα ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στην ίδια χώρα» εξηγεί.
«Βασική προϋπόθεση για να βρει κανείς δουλειά στη Γαλλία είναι η γνώση της γαλλικής γλώσσας ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στην καθημερινότητα» λέει ο Αρτέμης, «αλλά και μια επιπλέον γλώσσα θεωρείται επιπρόσθετη γνώση. Η ανεργία αρχίζει και αυξάνεται στη Γαλλία τον τελευταίο μήνα» προσθέτει.
Ο Θάνος, στον τομέα του, βλέπει τα πράγματα να πηγαίνουν καλύτερα. «Έχει δουλειές για συγκεκριμένα προφίλ εργαζομένων, και γενικώς η αγορά κινείται πολύ. Δεν είναι, όμως, ιδιαίτερα ανοιχτή για τους ξένους. Θέλουν εργαζομένους που να έχουν κάνει σπουδές παρόμοιες με αυτές που γίνονται σε συγκεκριμένα πανεπιστήμια της Γαλλίας, και με επαγγελματική εμπειρία σε παραπάνω από μία χώρα, πράγμα που βέβαια δεν ισχύει για τους Γάλλους».
Φόροι vs. κοινωνικές παροχές
«Το αφορολόγητο μεταβάλλεται από χρόνο σε χρόνο (κυμαίνεται στις 15-16 χιλιάδες ευρώ ετησίως), αλλά ο κανόνας επιβάλλει ότι ο φόρος αντιστοιχεί σε ένα μισθό περίπου. Επίσης υπάρχει και ο ετήσιος φόρος κατοικίας ο οποίος ποικίλλει αναλόγως της επιφάνειας του ακινήτου αλλά και της τοποθεσίας: αν βρίσκεται σε επαρχιακή πόλη, μεγάλο αστικό κέντρο κλπ. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε περίπτωση ενοικίασης ακινήτου, τον φόρο τον επωμίζεται ο ενοικιαστής» επισημαίνει ο Αρτέμης (φωτό, δεξιά). Από την άλλη, βέβαια, οι κοινωνικές παροχές είναι εντυπωσιακές: «Η περίθαλψη για χαμηλόμισθους είναι μέχρι και εντελώς δωρεάν, αφού πληρώνεις και τα χρήματα επιστρέφονται. Ουσιαστικά, όλοι πληρώνουν ένα μόνο ποσοστό της κανονικής τιμής, εφόσον τα ταμεία κοινωνικής ασφάλισης καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων» λέει ο Θάνος. «Η ετήσια άδεια είναι 30 εργάσιμες ημέρες, ενώ το επίδομα ανεργίας είναι το 60% του καθαρού μισθού που έπαιρνες στη δουλειά από την οποία απολύθηκες, και δικαιούσαι να το παίρνεις για ένα χρόνο» προσθέτει. «Υπάρχουν, επίσης, παροχές από το κράτος σε περίπτωση συμβίωσης, πρώτου παιδιού και ούτω καθεξής» συμπληρώνει ο Αρτέμης.
Το κόστος ζωής: Θα βγαίνω με τον βασικό μισθό;
«Τα ενοίκια καταλαμβάνουν μία από τις πρώτες θέσεις στην κατάταξη της ακρίβειας. Αντιστοιχούν στο 1/3 του μισθού σου. Τα εστιατόρια και η ένδυση έρχονται μετά. Στον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος, η κιλοβατώρα κοστίζει πολύ λιγότερο από την αντίστοιχη της ΔΕΗ και δεν υπάρχουν τέλη για κρατικά κανάλια. Αντίθετα με την πατρίδα, όμως, υπάρχει φόρος για κατοχή τηλεόρασης. Τέλος τα καύσιμα είναι πιο φθηνά, μιας που το ντίζελ επιτρέπεται στα μεγάλα αστικά κέντρα» λέει ο Αρτέμης.
«Για ένα μικρό διαμέρισμα των 30 τ.μ. πληρώνεις περί τα 550-600 ευρώ» συμπληρώνει ο Θάνος. «Οι τιμές στο σούπερ μάρκετ συγκριτικά με αυτές της Αθήνας είναι λίγο πιο υψηλές, ενώ για ένα ποτό σε ένα μπαρ είναι παρόμοιες. Ο καφές σε μια καφετέρια είναι πολύ φθηνός αφού δε συνηθίζεται να κάθονται σε καφετέριες μόνο για να πιουν καφέ. Το φαγητό σε εστιατόριο είναι αρκετά πιο ακριβό από της Ελλάδας. Θα έλεγα σε γενικές γραμμές ότι είναι ακριβή χώρα αλλά ο περισσότερος κόσμος, τουλάχιστον στην Κυανή Ακτή όπου μένω τώρα, ζει χωρίς προβλήματα» καταλήγει.
Όσα φέρνει η παγκόσμια οικονομική ύφεση…
Για τον Θάνο, στην Κυανή Ακτή, δεν υπάρχουν ιδιαίτερες διαφορές στην καθημερινότητα από τότε που η παγκόσμια οικονομική ύφεση χτύπησε την πόρτα της Ευρώπης. «Η διαφορά είναι ότι πριν την οικονομική κρίση η αγορά βρισκόταν σε μεγαλύτερη κίνηση» λέει.
«Οι Γάλλοι συμμερίζονται την άποψη ότι την κρίση την προκάλεσαν οι πολυεθνικές και όχι οι πολίτες των κρατών» καταθέτει τη δική του εμπειρία ο Αρτέμης. «Είναι έτοιμοι να προβούν σε κινητοποιήσεις, οι οποίες αυξάνουν σε συχνότητα όταν θιγεί π.χ. το ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης ή το 35ωρο τους. Ο συνδικαλισμός ανθεί, αλλά οι δραστηριότητες για την προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων δεν συνεπάγονται και την ταυτόχρονη καταπόνηση του κοινωνικού συνόλου –κλείσιμο κεντρικών οδικών αρτηριών, διακοπές ρεύματος κ.λπ» καταλήγει.
