Φεστιβάλ Επιδαύρου: Το weekend ημών το επιούσιο

της Ηρώς Κουνάδη

Λόγος που αγαπάμε την Επίδαυρο, νούμερο 225. Η μυρωδιά του πεύκου, ένα καλοκαιρινό σούρουπο, καθώς ανεβαίνουμε τα σκαλιά της διαδρομής που καταλήγει σε μια εικόνα φαντασμαγορική: Εκείνη του πολύχρωμου κολλάζ, το οποίο συνθέτουν δεκατρείς χιλιάδες άνθρωποι καθισμένοι στις ίδιες κερκίδες όπου καθόταν ένα άλλο (εξίσου πολύχρωμο άραγε;) πλήθος πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Και πριν προλάβεις να αναρωτηθείς, «δηλαδή στη θέση μου μπορεί να καθόταν ο Περικλής; Ή ο Αλκιβιάδης;» τα φώτα σβήνουν, κι η παράσταση αρχίζει.

Όταν τα φώτα ξανανάψουν, η σκέψη μυστηριωδώς έχει εξαφανιστεί. Έχει δώσει τη θέση της σε εντυπώσεις από την παράσταση, οι οποίες συνήθως ανταλλάσσονται πάνω από αχνιστές τυρόπιττες ταψιού και μυρωδάτα μαγειρευτά, και κάτω από γιγάντιες φωτογραφίες της Κατίνας Παξινού και του Αλέξη Μινωτή, στο θρυλικό ταβερνάκι του Λεωνίδα στο Λυγουριό.

Λίγο αργότερα, ξανασυναντιούνται όλοι, α λα πενταήμερη, στην ντίσκο-μέσα-στον-πορτοκαλεώνα, περισσότερο γνωστή ως Καπάκι. Το «ντίσκο», βέβαια, της έχει μείνει από τα παλιά. Τώρα τα soundtracks της κινούνται σε όλο το μουσικό φάσμα, από 80s και mainstream, μέχρι βαριά λαϊκά και νησιώτικα. Η παράδοση επιβάλλει βουτιά την ώρα που ο ήλιος ανατέλλει –η παραλία, άλλωστε, είναι ακριβώς δίπλα, πράγμα που εξασφαλίζει και την ασφάλεια όσων ξεφύγουν με το αλκοόλ και δεν είναι σε θέση να οδηγήσουν: καταλήγουν να κοιμούνται, τελικά, εκεί.

Βόλτες και βουτιές

Το επόμενο πρωί, οι παρέες δίνουν ραντεβού στην αμμουδιά στο Καλαμάκι, οι φυσιολάτρες κι οι νέο-χίπις βουτούν κατ’ ευθείαν έξω από τις σκηνές τους, στο Γιαλάσι, κι οι οικογένειες μαζεύονται στο Νησί και την πιο απομακρυσμένη Κάντια. Οι fans των εξερευνήσεων οδηγούν τη διαδρομή μέχρι το Κονδύλι, παραγγέλνουν μπύρες από τα beach bars του, βουτούν τα πόδια στη χρυσαφένια άμμο του, και ανακρίνουν τους ντόπιους για τα μυστικά των prive παραλιών που δεν έχουν ακόμη ανακαλύψει –όπως αυτή στην άκρη της μεγάλης αμμουδιάς, όπου φτάνεις μόνο κολυμπώντας.

Το απόγευμα όλοι βολτάρουν στη γραφική προκυμαία, στο λιμανάκι της Παλαιάς Επιδαύρου, χαζεύοντας τις πολύχρωμες βάρκες και τα ξύλινα περίπτερα των Γιορτών Αγροτουρισμού, και δοκιμάζοντας σπιτικά γλυκά του κουταλιού, βιολογικό μέλι και ντόπιο τσίπουρο. Αργά το απόγευμα, οι βόλτες καταλήγουν στο Νησί, τη χερσόνησο που χωρίζει στα δύο την παραλία, και περιλαμβάνουν οπωσδήποτε καφέ από το παρακείμενο beach bar- καντίνα- μεζεδοπωλείο, και χάζι στον ήλιο που πέφτει πίσω από τον καταπράσινο λόφο που προστατεύει το λιμανάκι.

Εκεί, στο Νησί, βρίσκεται και το Μικρό Αρχαίο Θέατρο, που ακόμα κι όταν δεν φιλοξενεί μουσικές παραστάσεις παραμένει το αγαπημένο αξιοθέατο των περισσότερων weekenders. Δεν είναι, βέβαια, το μοναδικό: το Ενετικό Κάστρο και η Ακρόπολη της Βασσάς στη Νέα Επίδαυρο, οι μυκηναϊκοί τάφοι, τα απομεινάρια της Ακρόπολης και των Ρωμαϊκών τειχών στην Παλαιά Επίδαυρο συγκαταλέγονται, επίσης, στα… ιστοριοδιφικά highlights. Εντυπωσιακότερος όλων, όμως, είναι ο καταπράσινος αρχαιολογικό χώρο που φιλοξενεί το αρχαίο θέατρο, το Ασκληπιείο και το Μουσείο Επιδαύρου –λειτουργεί καθημερινά από τις 8.00 έως τις 19.00.

Οι λιγότερο δραστήριοι, πάλι, αράζουν στα καφενεία του μικρού Λυγουριού, του χωριού που βρίσκεται δίπλα στο αρχαίο θέατρο, παραγγέλνουν ελληνικό καφέ και χαζεύουν τον κόσμο να γυρίζει αργά, ακριβώς όπως έκανε τα τελευταία δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Κάπου εκεί, (ξανα)συνειδητοποιούν ότι αυτή η χρονική απόσταση είναι τόσο ασύλληπτη, που περνά σχεδόν απαρατήρητη.

(Προσωρινός) επίλογος

Λόγος που αγαπάμε την Επίδαυρο νούμερο 374. Όπως γράφαμε και πέρυσι, μπροστά σε ένα σύστημα αξιών που καταρρέει κι ένα μέλλον που φαντάζει πιο αβέβαιο από ποτέ, η χρονική συνέχεια της Επιδαύρου είναι ιδιαίτερα καθησυχαστική. Αν μετά από δυόμισι χιλιάδες χρόνια κοσμογονίας επιστρέφουμε κάθε καλοκαίρι στο ίδιο θέατρο, δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Ό,τι και να γίνει, θα έχουμε πάντα την Επίδαυρο.

** Δείτε στη δεξιά στήλη, στα Υποθέματα του Αφιερώματος, όλες τις παραστάσεις για το καλοκαίρι του 2011, καθώς και tips για διαμονή, φαγητό και βουτιές στην περιοχή.