Lapis lazuli: Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης παρουσιάζει στη Στέγη τη νέα του παράσταση

Το λάπις λάζουλι είναι ένα μεταμορφωσιγενές πέτρωμα, που παρουσιάζει απρόβλεπτη συμπεριφορά κάτω από μεγάλη πίεση. Lapis Lazuli ονομάζεται και η νέα ιδιότυπη παράσταση του Ευριπίδη Λασκαρίδη, στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης.

Μετά την ολοκλήρωση τριών έργων, που συνεχίζουν να περιοδεύουν ανά τον κόσμο, RELIC (2015), ΤΙΤΑΝΕΣ (2017) και ΕΛΕΝΙΤ (2019), ο Ευριπίδης Λασκαρίδης παρουσιάζει, πρώτα στη Στέγη, τη νέα του διεθνή συμπαραγωγή. Ικανός να δημιουργήσει μαγεία με τα πλέον ετερόκλητα και ευτελή υλικά, εφευρέτης ενός υβριδικού είδους θεάματος, στα όρια της περφόρμανς, του χορού και των εικαστικών τεχνών, του μεγαλειώδους και του εσκεμμένα γελοίου, ο Ευριπίδης Λασκαρίδης επιστρέφει με τη δημιουργία μιας ακόμα ιδιότυπης παράστασης, όπου συνυπάρχουν τα στοιχεία του γκροτέσκου, του κωμικού και του τρoμακτικού. Σε συνέχεια της διερεύνησής του πάνω στις έννοιες της μεταμόρφωσης και του γελοίου, ο Λασκαρίδης επιχειρεί να πλάσει εκ νέου έναν γοητευτικό και μυστηριώδη κόσμο, φιλόξενο στους παράξενους, ιδιότροπους, αλλά και ευαίσθητους χαρακτήρες του. Το νέο αυτό έργο φέρει τον τίτλο “Lapis Lazuli”, δανειζόμενο το όνομά του από τον ημιπολύτιμο λίθο με το χαρακτηριστικό μπλε χρώμα.Το λάπις λάζουλι είναι ένα μεταμορφωσιγενές πέτρωμα, που παρουσιάζει απρόβλεπτη συμπεριφορά κάτω από μεγάλη πίεση. Από τη μάσκα του Τουταγχαμών έως τους αναγεννησιακούς πίνακες του Τιτσιάνο και τα (μετα)μοντερνιστικά παραδείγματα των μονοχρωματικών έργων του Yves Klein, το λάπις λάζουλι έχει κοσμήσει με το ζωηρό και μυστηριώδες χρώμα του πλήθος έργων τέχνης.

Στο Lapis Lazuli, ο Ευριπίδης Λασκαρίδης επικεντρώνεται στην υπαρξιακή μας σχέση με τον φόβο και τον τρόμο και επιζητά να εξερευνήσει μια σειρά από δίπολα, όπως το υλικό με το πνευματικό, το ονειρικό με το εφιαλτικό και το συνειδητό με το ασυνείδητο, κατασκευάζοντας έτσι επί σκηνής ένα πυκνό πλέγμα αντιθέσεων. Αυτές οι σχέσεις αντίθεσης συναντιούνται –απρόσμενα για τον δημιουργό και ερμηνευτή– ακόμα και στο ίδιο το όνομα του πετρώματος, το οποίο ετυμολογικά αποτελεί σύζευξη της λατινικής λέξης "lapis" (πέτρα) και του αραβικού "lāzurd" (γαλάζιο), που έχει τη ρίζα του στο Περσικό "lājevard" (ουρανός). Ως εκ τούτου, το λάπις λάζουλι συχνά αποδίδεται ως «Πέτρα από τον Ουρανό».

[...] Το έργο απευθύνεται σε όσους αναγνωρίζουν πόσο συγκινητική είναι η αστεία πλευρά της ζωής, σε όσους δεν ψάχνουν μηνύματα και διδάγματα, σε όσους δεν παίρνουν στα σοβαρά τον εαυτό τους.

[...] Η αφετηρία μου είναι διαφορετική και μου επιβάλλεται απρόσμενα. Συνήθως, παίρνει δύο χρόνια για να ολοκληρωθεί κάθε έργο, από την σύλληψη μιας πρώτης ιδέας ή ενός χαρακτήρα. Στο “Lapis Lazuli”, ο κεντρικός χαρακτήρας με «επισκέφθηκε» για πρώτη φορά σε ένα όνειρο τον Φεβρουάριο του 2022, στη Λιέγη. Έκτοτε, αναζητώ τον κόσμο αυτού του χαρακτήρα.

[...] Στα περισσότερα έργα μου, αποφεύγω τη χρήση του λόγου, κυρίως για να μην εγκλωβίζεται το νόημα. Έτσι, συχνά παρεισφρέει ένας ακατάληπτος λόγος, μαζί με άλλα στοιχεία, όπως είναι το φως, τα αντικείμενα, οι μουσικές, η κίνηση των σωμάτων, των αντικειμένων και των φώτων, ακόμη και των ήχων.

[...] Το “Lapis Lazuli” μοιάζει να ολοκληρώνει κάτι, συνομιλεί με όλα όσα έχω κάνει. Ταυτόχρονα, έχω την αίσθηση ότι υπάρχει κάτι νέο εδώ, το οποίο όμως, μόλις καλούμαι να μιλήσω για αυτό, αυτομάτως θαμπώνει. Κάνω πως δεν το βλέπω λοιπόν.

[...] Περιμένουμε να μας εκπλήξει κι εμάς τους ίδιους το τέλος.

Ευριπίδης Λασκαρίδης

Ερμηνεύουν οι Άγγελος Αλαφογιάννης, Ευριπίδης Λασκαρίδης, Δημήτρης Ματσούκας, Μαρία Μπρέγιαννη/Ευτυχία Στεφάνου (διπλή διανομή), Σπύρος Ντόγκας. Η μουσική και η ηχητική σύνθεση είναι του Γιώργου Πούλιου. Τα σκηνικά υπογράφει ο Σωτήρης Μελανός, τα κοστούμια ο Χρήστος Δεληδήμος κι η Αλέγια Παπαγεωργίου, ενώ τους φωτισμούς σχεδίασε ο Στέφανος Δρουσιώτης.