Ville Valo: «Δεν ασχολούμαι καθόλου με τα social media μιας και εθίζομαι πολύ εύκολα»

Ο Ville Valo έρχεται για πρώτη φορά σε headline shows σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη κι είναι δεδομένα μεγάλη η χαρά μας. H φωνή που σφράγισε με τους ΗΙΜ τις μουσικές αναμνήσεις μιας ολόκληρης γενιάς επιστρέφει στην Ελλάδα για να δώσει δύο μοναδικά headline shows την Πέμπτη 4 Απριλίου 2024 στο Fuzz (Αθήνα) και την Παρασκευή 5 Απριλίου 2024 στο Principal Club Theater (Θεσσαλονίκη) κι εμείς δεν χάσαμε την ευκαιρία να τα πούμε μαζί του ένα χεράκι.

Ετοιμάζεσαι να πετάξεις για Αυστραλία και έπονται και οι συναυλίες σου στην Ελλάδα, Αθήνα στις 4 Απριλίου και Θεσσαλονίκη στις 5.

Σε λιγότερο από ένα μήνα θα ταξιδέψω στην Νέα Ζηλανδία και έπειτα Αυστραλία. Δεν έχω βρεθεί εκεί για περισσότερο από μια δεκαετία και νομίζω και κανένας άλλος από το συγκρότημα. Είναι 5 συναυλίες σε 6 μέρες, αρκετά σύντομο διάστημα . Είναι ωραίο να είμαι πάλι σε περιοδεία. Η Αθήνα είναι η πρώτη συναυλία του Ευρωπαϊκού κομματιού το οποίο θα ολοκληρωθεί στο Λονδίνο. Θα είναι το τέλος αυτού του κεφαλαίου με το «Neon Noir». Είμαι ενθουσιασμένος για το τι θα συμβεί μετά, δεν ξέρω ακόμα. Είναι κάτι που μου αρέσει, όταν δεν ξέρω το επόμενο βήμα, να εκπλήσσομαι μην έχοντας τα πάντα προγραμματισμένα στο έπακρο.

Υπάρχουν κάποιες φήμες για προετοιμασία καινούργιου άλπουμ.

Πάντα δουλεύω πάνω σε ιδέες και υπήρχαν κάποιες οι οποίες δεν μπήκαν στο «Neon Noir». Είμαι αρκετά μεγάλος ώστε να σκέφτομαι σε πλαίσιο ενός άλμουμ με συνοχή και υπήρχαν κάποια πράγματα τα οποία δεν ταίριαζαν να μπουν, τίποτα όμως δεν είναι ολοκληρωμένο. Σκέφτομαι αν θα συνεχίσω να το κάνω μόνος μου ή αν θα ζητήσω από τα μέλη της μπάντας να με βοηθήσουν. Δεν ξέρω ακόμα και θα ήθελα να μην είμαι εγώ και οι πολλαπλές μου προσωπικότητες, πρέπει να είμαι προσεκτικός. Δεν θέλω να θέσω μια προθεσμία και να εγκλωβιστώ σε αυτή. Το πιο ωραίο είναι να πάρω χρόνο μετά την περιοδεία. Από τη άλλη όμως είμαι ελεύθερος να κάνω ό, τι θέλω. Όταν διαλύθηκαν οι HIM , βρέθηκα να κάνω παρόμοια μουσική, το «Run away from the Sun» ήταν το πρώτο τραγούδι που έγραψα και το ένιωσα πολύ όμορφο το ότι βρέθηκα να κάνω παρόμοιους κύκλους κοντά στο ποιος είμαι μουσικά. Είναι το μέρος στο οποίο νιώθω άνετα, ανάμεσα στο συναισθηματικό και το πιο έντονο στοιχεία που κάνει φασαρία.

Το «Neon Noir» είναι καινούργιο ως ήχος αλλά ταυτόχρονα έχει και αρκετά οικεία στοιχεία μουσικά, ένα μείγμα παλιών και καινούργιων επιρροών.  Μοιάζει ειλικρινές στο ποιος είσαι. Γράφτηκε επίσης μέσα στη πανδημία, πως σε επηρέασε αυτό;

Η μεγαλύτερη επίδραση της πανδημίας καλλιτεχνικά ήταν ότι το άλμπουμ φτάχτηκε εξ ολοκλήρου σόλο. Δεν μπορούσα να συναντήσω κανέναν. Ξεκίνησα με το «Run Away from the Sun», « Salute the Sanguine» και το « Saturnine Saturnalia» νομίζοντας πως θα είναι demos για να ρωτήσω άλλους μουσικούς αν κάποιος θα ήθελε να συμμετέχει αλλά εν τέλει μου ακούγονταν πολύ καλά (γέλιο). Εκεί άρχισα να το σκέφτομαι πως ίσως δεν χρειάζομαι κάποιον άλλον και μετά από μερικούς μήνες ξεκίνησε η πανδημία. Σε αυτό το σημείο ήξερα πως μπορώ να το κάνω μόνος μου και η μουσική ήταν ο τρόπος μου να βγω από την μαύρη τρύπα που ήταν αυτή η περίοδος για όλους μας. Γι’αυτό τον λόγο το «Neon Noir» ήταν για μένα πολύ σημαντικό. Όσον αφορά τις μουσικές επιρροές, ωφείλεται στο γεγονός  του ότι δεν υπάρχουν οι HIM. Για παράδειγμα, ο Linde είναι ένας κιθαρίστας της  μέταλ μουσικής οπότε δεν του άρεσε η μουσική με χαρακτηριστικά της δεκαετίας του 80 ή του νέου κύματος. Υπό αυτή την έννοια ήταν πιο εύκολο για μένα να φέρω αυτά τα χαρακτηριστικά στο προσκήνιο. Δεν υπήρχε κανένας άλλος να μεσολαβεί ανάμεσα σε εμένα και τον ακροατή. Όλο το δημιουργικό κομμάτι προέρχεται από εμένα. Δούλεψα πάλι με τον παραγωγό Tim Palmer που έκανε την μίξη του άλμπουμ.  Όταν δουλεύεις στη μουσική βλέπεις το δέντρο και όχι το δάσος, χάνεσαι μέσα σε αυτό και ήταν πολύ σηματικό που ο Tim που με ξέρει τόσο καλά, το έκανε να έχει συνοχή. Επίσης, ο Justin Shturtz έβαλε τις τελικές λεπτομέρειες , όλα τα υπόλοιπα τα έκανα μόνος μου. Τώρα ξέρω κάπως πως νιώθει ένας συγγραφέας ή ένας  ζωγράφος που δεν μπορεί να ρωτήσει κάποιον την γνώμη του την ώρα της δημιουργίας . Είναι όλο βασισμένο στο ένστικτο. Ήταν πολύ όμορφο που κατάφερα να το κάνω έτσι, τώρα έχω την γνώση και από τους δυο διαφορετικούς τρόπους ολοκλήρωσης  ενός άλμουμ.  Ήταν μια πολύ θετική εμπειρία.

Είναι αδιαμφισβήτητη η δυσκολία του να παίξει κανείς όλο τα μουσικά όργανα και να συντονίσει τον ήχο. Πως βίωσες την αποδοχή από το κοινό τώρα που έχει περάσει κάποιος καιρός για να το αξιολογήσεις;

Πήρε καιρό μιας και αρχίσαμε την περιοδεία ακριβώς μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ , οπότε το κοινό δεν ήξερε τα καινούργια τραγούδια. Επίσης, ακουγόμαστε πιο αρμονικά με τους μουσικούς τώρα που παίζουμε τόσο καιρό μαζί. Το καινούργιο άλπουμ λειτουργεί εξίσου καλά με τα πιο παλιά τραγούδια των HIM στις συναυλίες. Κάποια τραγούδια των HIM έχουν πιο μεγάλη ανταπόκριση από το κοινό από όταν είχαν όταν τα παίζαμε ως συγκρότημα. Για παράδειγμα, το «Right Here in my Arms»  λειτουργεί καλύτερα, ίσως επειδή οι άνθρωποι έχουν περισσότερο ανάγκη την μουσική μετά το διάλειμμα και υπάρχει και μια γενιά ανθρώπων στις συναυλίες οι οποίοι ήταν πολύ μικροί για να παρευρεθούν σε αυτές τα προηγούμενα χρόνια. ‘Ολο αυτα δημιουργούν ένα πολύ θερμό συναίσθημα εντός και εκτός σκηνής. Η αποδοχή του καινούργιου άλμπουμ έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες μου, ήλπιζα πως θα υπάρχει ένα κάποιο ενδιαφέρον αλλά ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις, υπάρχουν τόσες μεταβλητές. Είμαι πολύ χαρούμενος με όλα συνολικά.

Ποια είναι η σχέση σου με τα social media; Πλέον και η μουσική έχει στραφεί σε αυτά για να προωθήσει νέα τραγούδια, κυκλοφορίες κτλ. Πως το βλέπεις αυτό ως ένας άνθρωπος που έκανε τεράστια καριέρα μια εποχή που δεν υπήρχαν;

Δεν ασχολούμαι καθόλου με τα social media μιας και εθίζομαι πολύ εύκολα στα πράγματα. Για παράδειγμα, αν ξεκινούσα να παρακολουθώ το χρηματιστήριο, δεν θα έκανα τίποτα άλλο πέρα από το να πρακολουθώ μια τέτοια εφαρμογή οπότε τα βλέπω μόνο ως ένα τρόπο να ενημερωθεί ο κόσμος για το τι συμβαίνει μουσικά. Μου αρέσει να κρατάω την προσωπική μου ζωή ιδιωτική. Πολλοί καλλιτέχνες μοιράζονται την ιδιωτική τους ζωή online αλλά πιστεύω πως όταν εκτίθεσαι σε τέτοιο βαθμό δεν υπάρχει μέρος να κρυφτείς και όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη να κρατάνε κάποια κομμάτια για τον εαυτό τους. Όσον αφορά το κοινό δεν ξέρω κατά πόσο τα social media το έχουν επηρεάσει αλλά έρχεται κόσμος στις συναυλίες από 18 εώς 68. Κανείς μπορεί μόνο να ελπίζει να γράφει τραγούδια που έχουν αποδοχή σε τόσο διαφορετικούς ανθρώπους και ηλικίες. Με χαροποιεί πάρα πολύ αυτό. Για μένα όλα τα τραγούδια, τα παλιά και τα καινούργια κυλάνε σαν ιστορία συνδιαστικά.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι που απολαμβάνεις περισσότερο να τραγουδάς ή κάποιο που το έχεις ραγουδήσει τόσες φορές που αποφεύγεις να το πεις τώρα;

Το τραγούδι που έχω τραγουδήσει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο είναι το «Join me in Death» και αναρωτιέμαι πότε θα αρχίσει να μην με ενδιαφέρει να το τραγουδήσω πλέον αλλά είναι τόσες οι μεταβλητές σε μια ζωντανή εκτέλεση που κάθε φορά μου φαίνεται διαφορετικό. Τα πιο ωραία live είναι αυτά στα οποία καταφέρνω να ξεχνάω ο, τιδήποτε άλλο συμβαίνει και να ζω την στιγμή. Όταν συμβαίνει αυτό δεν έχει καμμία απολύτως σημασία πόσες φορές έχω πει ένα τραγούδι, υπάρχει κάτι ακόμα στους στίχους με το οποίο μπορώ να ταυτιστώ. Επίσης πολλά τραγούδια μου φαίνονται τόσο καινούργια όπως το «When Love and Death Embrace»  παρόλο που είναι αρκετά παλιό. Μου βγάζουν διαφορετικά συναισθήματα από ότι παλιά. Δεν θα μπορούσα να τα τραγουδήσω έτσι τότε και είναι μοναδικό το ότι μπορώ να το κάνω μετά από 25 χρόνια.

Είναι ωραίο να επιστρέφεις τόσο συχνά στην Ελλάδα ή είναι απλά just another day in the job;

Τα φεστιβάλ είναι πολύ διαφορετικά όπως αυτό του καλοκαιριού. Δεν ξέρω ποιος ήταν ο λόγος που δεν παίξαμε στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της πρώτης περιοδείας. Νομίζω είχε να κάνει με το ότι πολλά συγκροτήματα έρχονταν στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο και ήταν αδύνατο να βρεθούν οι κατάλληλες ημερομηνίες. Φέτος παίζουμε σε πολλά μέρη στην Ευρώπη που δεν παίξαμε πέρσυ όπως στις χώρες της Βαλτικής. Ο κόσμος είναι τεράστιος και δεν μπορείς να είσαι παντού ταυτόχρονα. Κάναμε τη Ευρωπαϊκή περιοδεία, μετά στην Αμερική και το καλοκαίρι στα φεστιβάλ. Ωστόσο επειδή ήμουν εκτός για κάποιο χρονικό διάστημα αρκετοί ήταν διστακτικοί στο να διωργανώσουν μια συναυλία με τον καινούργιο δίσκο. Ήθελαν να ξέρουν την ανταπόκριση του κόσμου πρώτα και αυτός είναι και ο λόγος που ήταν πιο εύκολο να τραγουδήσω στα φεστιβάλ  έτσι ώστε να φανεί εάν το κοινό απολαμβάνει την συναυλία και είναι διατεθειμένοι να έρθουν να σε δουν και σε ένα κλαμπ. Η Ελλάδα είναι το απόγειο του πολιτισμού , ένα μυθικό μέρος τουλάχιστον για εμάς τους Φιλανδούς, όλη η φιλοσοφία και η μυθολογία την κάνει μοναδική. Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που ήρθα. Άλλωστε νομιζω και το «neon» προέρχεται από τα ελλληνικά. Η κουλτούρα σε κάνει να αισθάνεσαι σαν  να είσαι σε κάποια ταινία του Indiana Jones, νιώθεις σαν αρχαιολόγος που ανακαλύπτει την ιστορία. Θυμάμαι όταν παίξαμε στον Λυκαβητό και έχω πολύ όμορφες αναμνήσεις. Υπάρχει το βίνεο στο YouTube και έχω και εγώ κάπου το βίντεο σε κασέτα. Ως Φιλανδός που δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να ταξιδέψω ως τουρίστας, όλα τα μέρη είναι ξεχωριστά και έχουν την δικιά τους μαγεία απλά χρειάζεται να κοιτάξεις στη σωστή κατεύθυνση και να ακολουθήσεις τον ήχο.

Το Heartagram, το σύμβολο των HIM μετασχηματίστηκε σε διπλό VV στην σόλο καριέρα.  Έγινε όσο γνωστό όσο και η ίδια η μπάντα. Είχες σκεφτεί από την αρχή πως ήταν μέρος του ονόματος σου;

Όχι, πήρε αρκετό καιρό να φτιάξω την παραλλαγή. Συνήθως τα πιο απλά πράγματα είναι και τα ωραιότερα αλλά και τα πιο δύσκολα. Είναι πολύ χαρακτηριστικό για την διαφοροποίηση ανάμεσα στους HIM και την σόλο καριέρα, το ίδιο σύμβολο αλλά ταυτόχρονα διαφορετικό. Είναι μια συνέχεια και δεν υπάρχει λόγος να αποποιηθώ το παρελθόν μου και να πω πως δεν έχω καμμία σχέση με αυτό. Μου αρέσει να το συγκρίνω με τον Τόλκιν και την ομοιότητα που έχει ο Άρχοντας των Δακτυλιδιών με το Χόμπιτ που εξελίσσονται στον ίδιο κόσμο. Είμαι ο ίδιος μουσικά και πνευματικά.

Πως είναι η σχέση σου με τα μέλη των HIM;  Ήταν μια δύσκολη απόφαση το τέλος του συγκροτήματος;

Επικοινωνούμε πολύ καλά μεταξύ μας και υπήρξαν κάποιες συζητήσεις, ιδίως από τότε που ο Gas, ο ντράμερ αποχώρησε . Νιώσαμε πως έλειπε ένα δομικό κομμάτι γιατί ο καθένας  από εμάς ήταν πολύ σηματικός στο γκρουπ. Εγώ ήμουν αυτός που επέμενα περισσότερο και προσπαθούσα να βρούμε άλλον ντράμερ. Ωστόσο, οι προτεραιότες είχαν αλλάξει , δεν μπορείς να περιμένεις οι άνθρωποι να μείνουν 18 χρονών και να ασχολούνται από το πρωί μέχρι το βράδυ με την μουσική, αλλά εγώ έτσι νόμιζα. Σαν αποτέλεσμα έχεις λιγότερο χρόνο για πρόβες και περιοδείες, αν δεν το κάνεις όμως, έχεις πολύ λίγες  πιθανότητες να είσαι επιτυχημένος. Ένιωθα πως έτσι θα σβήσει η φλόγα. Πήρε χρόνια να παρθεί η τελική απόφαση και δεν ήξερα πως θα νιώσω μετά. Ήταν αρκετά τρομακτικό αλλά είμαι χαρούμενος με αυτό. Είχε και ένα κομμάτι ανακούφισης και έγινε την κατάλληλη στιγμή όσο ήμασταν ακόμα δεμένοι σαν ομάδα χωρίς έντονες προστριβές.

Οι HIM υπήρξαν ένα εξαιρετικά επιτυχημένο συγκρότημα με έντονες αντιδράσεις από το κοινό. Ποιά ήταν η πιο ακραία αντίδραση από fan;

Δεν ξέρω τι θεωρείται ακραίο. Μου είχαν δώσει κάποτε ένα κουτί που είχε μέσα κάτι σαν αίμα, δεν έμαθα ποτέ τι ακριβώς ήταν. Μια άλλη φορά, μου επιτέθηκαν με ψαλίδι και μου έκοψαν τα μαλλιά στο Αμβούργο, στην Γερμανία. Καθόμουν με τον Mige (μπασίστας των HIM) και πίναμε μπύρα όταν ξαφνικά άκουσα τον ήχο του ψαλιδιού. Η κοπέλα που το έκανε, γέλαγε δυνατά, ήταν πολύ παράξενο. Το ωραίο είναι οτί μέσα στον κόσμο της μουσικής εν τέλει εκτιμούνται όλες οι διαφορετικότητες και όλοι νιώθουμε πως δεν ανήκουμε πουθενά. Με αυτό θέλω να πω πως στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα τρελό ουσιατικά. Υπάρχουν χαζά πράγματα να κάνει κανείς αλλά δεν θα τα χαρακτήριζα τρελά.

Ωστόσο ακούγεται αρκετά τρομακτικό.

Ευτυχώς είχα την μπύρα και με ηρέμησε λίγο (γέλιο). Δεν έχει γίνει ωστόσο κάτι ιδιαίτερα σοβαρό. Πολλά χρόνια πριν υπήρξαν κάποια περιστατικά που μου έσπαγαν τα παράθυρα του σπιτιού μου στο Ελσίνκι, δεν ξέρω γιατί. Είναι από αυτά τα πράγματα που όταν γίνονται θυμώνεις πάρα πολύ επειδή έχουν μια ταλαιπωρία αλλά ευτυχώς δεν χτύπησε κανείς. Στις μέρες μας, εύκολα κανείς συζητά για ψυχολογικά προβλήματα και με αυτά έρχονται και τέτοια ακραία περιστατικά.

Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να μοιραστείς με το κοινό, κάτι που δεν σε ρωτάνε συχνά οι δημοσιογράφοι;

Αυτή είναι πάντα η πιο δύσκολη ερώτηση. Παρόλο που υπάρχει το μοτίβο απάντησης- ερώτησης, εξακολουθεί να είναι μια συζήτηση. Το πως ρωτάει ο καθένας της ερωτήσεις με κάνει να απαντάω με διαφορετικό τρόπο και αλλάζει τις ιστορίες που λέω. Είναι ακριβώς το ίδιο με το να βρίσκεσαι στην σκηνή, δεν θα ήταν το ίδιο εάν δεν υπήρχε το κοινό από κάτω. Είμαστε όλοι μαζί σε αυτή τη στιγμή.

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την ευκαιρία να έχω αυτή την συζήτηση μαζί σου. Ανυπομονούμε όλοι για την συναυλία στη Αθήνα στις 4 Απριλίου και στην Θεσσαλονικη στις 5.

Μόνο 5-6 εβδομάδες ακόμα.