Οι πιο κουλ ατάκες του αιώνιου «Μπούλιτ» Στιβ Μακουίν
Μια μέρα σαν κι αυτή, κάπου στο Μεξικό, ο θρύλος του coolness, ο ένας και μοναδικός «Μπούλιτ» αφήνει την τελευταία του πνοή.
Μια μέρα σαν κι αυτή, κάπου στο Μεξικό, ο θρύλος του coolness, ο ένας και μοναδικός «Μπούλιτ» αφήνει την τελευταία του πνοή.
Δεν είμαι σίγουρος ότι η υποκριτική είναι κάτι με το οποίο πρέπει να ασχολείται ένας ενήλικας.
Οι επιρροές μου προέρχονται από την πραγματική ζωή. Δεν με ενδιαφέρει ο κινηματογράφος για χάρη του κινηματογράφου. Με ενδιαφέρει η ζωή—τι κάνει κανείς και πώς αλληλεπιδρά.
Θα προτιμούσα να ξυπνήσω στη μέση του πουθενά παρά σε οποιαδήποτε πόλη στη γη.
Οι αγώνες ταχύτητας είναι η πραγματική ζωή. Οτιδήποτε πριν ή μετά από αυτούς είναι απλά μια αναμονή. Δεν είμαι σίγουρος αν είμαι ηθοποιός που τρέχει σε αγώνες ή οδηγός αγώνων που παίζει.
Υπάρχει κάτι στα δασύτριχα σκυλίσια μάτια μου που κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι είμαι καλός. Δεν είμαι τόσο καλός.
Δεν είμαι σπουδαίος ηθοποιός — ας το παραδεχτούμε. Δεν έχω μεγάλο υποκριτικό εύρος. Υπάρχουν ορισμένα πράγματα που μπορώ να κάνω, αλλά όταν είμαι κακός, είμαι πραγματικά άθλιος.
Κατάγομαι από το Midwest (Μεσοδυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ). Ήταν ένα καλό μέρος για να ζει κανείς. Σου δίνει την αίσθηση του σωστού ή του λάθους και της δικαιοσύνης, κάτι που νομίζω ότι λείπει στην κοινωνία μας.
Όταν έκανα τη Μεγάλη Απόδραση, σκεφτόμουν: «Αν έκαναν μια ταινία για τη ζωή μου, έτσι θα την έλεγαν—Η Μεγάλη Απόδραση.
Ζητιάνευα τριγύρω για χρόνια, προσπαθώντας να βάλω την απάτη στην ανθρώπινη φυλή και που στο διάολο ταίριαζα εγώ - τότε ανακάλυψα ότι δεν υπήρχαν ανοίγματα.
Θέλω μόνο ένα ορειχάλκινο δαχτυλίδι και τα πεύκα και τα παιδιά μου και το πράσινο γρασίδι. Θέλω να γίνω πλούσιος και χοντρός και να βλέπω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν.
Ζω για τον εαυτό μου και δίνω αναφορά σε κανέναν.