Τα Παιχνίδια χωρίς Σύνορα ήταν η χαρά των παιδικών μας χρόνων

Πολλές δεκαετίες πριν το Survivor, μια εκπομπή στη ΕΡΤ έφερνε τα παιδικά ματάκια μας αντιμέτωπα με εντυπωσιακές διαδρομές ανάμεσα σε τεράστια, σουρεάλ σκηνικά, σκληρό ανταγωνισμό και περίεργες στολές.

Το τηλεοπτικό πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ραδιοτηλεόρασης (EBU) (ναι, αυτή που μας χάρισε την Eurovision), το οποίο ξεκίνησε το 1965 ως η διεθνής εκδοχή του γαλλικού προγράμματος Intervilles, ζητούσε από κάθε ευρωπαϊκή χώρα να στείλει ομάδα μιας συγκεκριμένης πόλης, ώστε να αναμετρηθούν σε ωραία παιχνίδια ταχύτητας, ισορροπίας και ομαδικότητας.

Για την ιστορία, η ιδέα ανήκε στον Στρατηγό Σαρλ ντε Γκωλ (!) ο οποίος πρόσβλεπε στη συμφιλίωση των νέων της μεταπολεμικής Ευρώπης, μέσα από ευρηματικά παιχνίδια στα οποία διαγωνίζονταν δήμοι και κοινότητες από διαφορετικές χώρες.

Η εκπομπή προβλήθηκε από την ΕΡΤ για επτά χρόνια, αρχής γενομένης του 1993, χρονιά κατά την οποία η Ελλάδα έκανε την πρώτη της εμφάνιση στη διοργάνωση. Σίγουρα θα θυμάσαι την Δάφνη Μπόκοτα ως παρουσιάστρια, αλλά και τον αείμνηστο Κώστα Σγόντζο, ενώ κατά περιόδους, τα παιχνίδια για την ΕΡΤ παρουσίαζαν η Βέρα Στρατάκου, η Άντζελα Γκερέκου, ο Γιώργος Τσιμίδης και ο Φίλιππος Σοφιανός.

Ως χώρα δεν διαπρέψαμε, αλλά η παρουσία μας ήταν τίμια. Στα επτά χρόνια, η Ελλάδα σημείωσε τρεις νίκες, όμως καμία σε τελικό. Το 1995 με τη Ρόδο στο Μιλάνο, και την ίδια χρονιά με την Πάτρα στη Μάλτα. Η τρίτη νίκη ήταν από την Κομοτηνή στο Τρέντο το 1998.

Τα Παιχνίδια διοργανώθηκαν το 1993 στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Μαρούσι, με θέμα της εκπομπής τους 12 άθλους του Ηρακλή, ενώ το 1994 έγιναν στον Πόρο με θέμα τις περιπέτειες του Οδυσσέα. Το 1995 πραγματοποιήθηκαν δύο εκπομπές και οι δύο στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου. Η πρώτη με θεματική τους Μύθους του Αισώπου και η δεύτερη τις περιπέτειες του Θησέα.

Τι τα έκανε τόσο ξεχωριστά; Πέρα από τα ομολογουμένως εντυπωσιακά σκηνικά, τα οποία τα έκαναν μια από τις πλέον ακριβές τηλεοπτικές παραγωγές εκείνης της περιόδου, η εκπομπή κατάφερε να συνδυάσει ιδανικά το concept του Κάστρου του Τακέσι, με τη γεωγραφική ίντριγκα της Eurovision.

Αν προσθέσεις σε αυτό και την τεράστια επιτυχία που μόλις είχε κάνει παγκοσμίως η σειρά American Gladiators, τότε έχεις ένα πάντρεμα τριών ιδεών, στην πιο παιχνιδιάρικη αθώα εποχή των 90s, ένα ψυχαγωγικό από κάθε άποψη τηλεπαιχνίδι.

Θα έπιανε σήμερα μια τέτοια ιδέα; Δύσκολο. Άπατη δεν θα πήγαινε, όμως δύσκολα θα ξεχώριζε σε ένα κοινό το οποίο πλέον αρέσκεται στο ξεκατίνιασμα και σε εκπομπές γκουρμέ μαγειρικής.

Σε κάθε περίπτωση, εμείς που τα προλάβαμε στην πρώτη τους προβολή, θα θυμόμαστε για πάντα το Φιλ ρουζ, τον κριτή Ντενί με την σφυρίχτρα του και τον -προσωπικά αγαπημένο μας από όλους τους παρουσιαστές – Κώστα Σγόντζο.