Μύθοι για την αυτόνομη οδήγηση

Τα αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα θα γίνουν σύντομα πραγματικότητα; Και πώς θα πρέπει να αλλάξει η στάση των ανθρώπων για να διασφαλιστεί ότι η αυτόνομη οδήγηση θα έχει ευρεία αποδοχή; Η μελέτη της Audi «SocAIty», που συντάχθηκε με τη βοήθεια διάσημων ειδικών, εξετάζει αυτά τα ερωτήματα, μεταξύ άλλων. Επίσης, ξεκαθαρίζει ορισμένους από τους διαδεδομένους μύθους γύρω από το θέμα. Τι είναι αλήθεια; Και τι δεν είναι;

Μύθος Νο. 1

Τα αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα θα είναι σαν τα κανονικά αυτοκίνητα, απλά χωρίς οδηγούς.

Ιδιαίτερα η αεροδυναμική είναι ένας βασικός παράγοντας όσον αφορά την αυτονομία των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, γι' αυτό και συνεχίζει να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη σχεδίαση. Η εμφάνιση των αυτοκινήτων και άλλων μέσων μεταφοράς με αυξανόμενη αυτοματοποίηση δεν θα αλλάξει ριζικά από αυτή την άποψη. Αυτό που είναι ξεκάθαρο, όμως, είναι ότι η σχεδίαση θα επικεντρωθεί στο εσωτερικό στο μέλλον. Η άνεση των επιβατών θα είναι προτεραιότητα, γι' αυτό και οι θέσεις τους δεν θα βλέπουν πλέον απαραίτητα προς την κατεύθυνση του ταξιδιού σε ορισμένες περιπτώσεις χρήσης. Αυτή η ελευθερία εσωτερικής διακόσμησης θα προσφέρει στους επιβαίνοντες μια ευρεία γκάμα επιλογών για εξατομικευμένες εμπειρίες: επικοινωνία ή χαλάρωση, εργασία ή καταφύγιο. Ο χώρος για τους επιβάτες θα μεγιστοποιηθεί επιτρέποντας ό,τι δεν χρειάζεται πλέον –τα πεντάλ, ο επιλογέας ταχυτήτων και το τιμόνι– να αποσυρθούν προσωρινά.

Μύθος Νο. 2

Μόλις αναπτυχθεί και διαθέσιμο το λογισμικό, τα αυτόνομα αυτοκίνητα θα μπορούν να οδηγούν οπουδήποτε.

Το να βγάλετε αυτοκίνητα αυτόνομης οδήγησης στο δρόμο απαιτεί ένα πλήρως αξιόπιστο και ασφαλές λογισμικό όχι μόνο για το αυτοκίνητο, αλλά και για ολόκληρο το περιβάλλον. Αυτό θα αλλάξει σταδιακά την εμφάνιση των πόλεων μας: Για το σκοπό αυτό, οι υποδομές πρέπει να επεκταθούν ώστε να περιλαμβάνουν έξυπνα φανάρια και αισθητήρες δρόμου. Οι πόλεις θα γίνουν πιο ψηφιακές , παρέχοντας ένα κατάλληλο οικοσύστημα για έναν αυξανόμενο αριθμό αυτοματοποιημένων αυτοκινήτων. Αυτό θα κάνει τις πόλεις πιο ασφαλείς και πιο χαλαρές, όπου, ιδανικά, η κυκλοφορία θα μπορεί να ρέει χωρίς διακοπές ή κυκλοφοριακή συμφόρηση.

Μύθος Νο. 3

Τα αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα θα κάνουν την οδήγηση λιγότερο διασκεδαστική.

Αυτός ο μύθος είναι μια προφανής πηγή άγχους για τους λάτρεις του αυτοκινήτου: καταδικάζονται στο ρόλο του ανενεργού επιβάτη. Κάποιοι φοβούνται ότι το αυτοκίνητό τους θα τους εμποδίσει να οδηγήσουν σε όλη τη χώρα και να απολαύσουν τη χαρά να νιώθουν το πόδι τους στο πεντάλ και τα χέρια τους στο τιμόνι. Αλλά ισχύει το αντίθετο: Τα αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα δεν θα τελειώσουν τη διασκέδαση που έχουμε πίσω από το τιμόνι. Κανένας κατασκευαστής δεν θα εμποδίσει τους οδηγούς να οδηγούν τα δικά τους αυτοκίνητα εάν το επιθυμούν. Στο μέλλον, οι ιδιοκτήτες οχημάτων θα εξακολουθούν να έχουν την επιλογή να οδηγούν οι ίδιοι το αυτοκίνητο ή να παραδίδουν τον έλεγχο στο αυτοκίνητο κατά τη διάρκεια δυσάρεστων καταστάσεων.

Μύθος Νο. 4

Τα αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα αποτελούν πεδίο δράσης των χάκερ.

Δεν είναι αλήθεια. Τα αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα δεν θα είναι πιο ευάλωτα από τα αυτοκίνητα που οδηγούνται με το χέρι. Τούτου λεχθέντος, ο αντίκτυπος μιας επίθεσης χάκερ στα συστήματα ασφάλειας ενός αυτοοδηγούμενου αυτοκινήτου μπορεί να είναι πιο σοβαρή. Για το λόγο αυτό, οι κατασκευαστές αναπτύσσουν συνεχώς προστατευτικά μέτρα έναντι κυβερνοεπιθέσεων και βελτιώνουν τους προστατευτικούς μηχανισμούς, τόσο στο εσωτερικό του οχήματος όσο και στο εξωτερικό στο πίσω μέρος. Καθώς τα αυτοκίνητα δικτυώνονται όλο και περισσότερο με το περιβάλλον τους, αυξάνεται και η προσπάθεια που απαιτείται για τη διασφάλιση αξιόπιστης και πάντα ενημερωμένης ασφάλειας στον κυβερνοχώρο. Ταυτόχρονα, τα αυτοματοποιημένα οχήματα θα αυξήσουν την οδική ασφάλεια – εκτός από την καλύτερη απόδοση και μεγαλύτερη άνεση, όφελος για το κοινωνικό σύνολο.

Μύθος Νο. 5

Τα αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα θα απαιτούν λιγότερες θέσεις στάθμευσης.

Τα αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα δεν χρειάζονται λιγότερο χώρο στάθμευσης. Αλλά θα το χρησιμοποιήσουν πολύ πιο αποτελεσματικά. Επιπλέον, η πυκνότητα των οχημάτων θα μπορούσε να μειωθεί στις μητροπολιτικές περιοχές εάν ένα αυξανόμενο ποσοστό αυτοκινήτων χρησιμοποιούνται από κοινού μέσω μοντέλων κοινής χρήσης. Ως βασικές πληροφορίες: Σύμφωνα με τη Γερμανική Υπηρεσία Περιβάλλοντος, σήμερα τα ιδιωτικά αυτοκίνητα οδηγούνται επί του παρόντος κατά μέσο όρο μόλις μία ώρα την ημέρα.

Μύθος Νο. 6

Η τεχνολογία έχει ήδη αναπτυχθεί, αλλά οι νόμοι για την αυτόνομη οδήγηση εξακολουθούν να λείπουν.

Είναι αλήθεια ότι η τεχνολογική ανάπτυξη σε χώρες όπως οι ΗΠΑ ή η Κίνα φαίνεται να προχωρά πιο γρήγορα από ό,τι στη Γερμανία και την Ευρώπη. Ωστόσο, είναι επίσης αλήθεια ότι οι Γερμανοί νομοθέτες δημιούργησαν πολύ νωρίς ένα νομικό πλαίσιο που θέτει την ασφάλεια πρώτη στην ανάπτυξη και την εισαγωγή της τεχνολογίας αυτόνομης οδήγησης. Από αυτή την άποψη, η Γερμανία θεωρείται ακόμη και πρωτοπόρος με διεθνή πρότυπα. Ήδη από το 2017, τα συστήματα αυτόνομης οδήγησης έχουν επιτραπεί, υπό ορισμένες συνθήκες, να αναλαμβάνουν ενέργειες που προηγουμένως ήταν αποκλειστική ευθύνη των ανθρώπων (SAE Επίπεδο 3). Τον Ιούνιο του 2021, θεσπίστηκε νομικό πλαίσιο που επιτρέπει στα αυτόνομα οχήματα, Επιπέδου 4 και άνω, να λειτουργούν τακτικά στη δημόσια κυκλοφορία, αν και μόνο εντός καθορισμένων περιοχών (π.χ. κυκλοφορία λεωφορείων A-to-B και λεωφορεία «μεταφοράς ατόμων» σε καθορισμένες διαδρομές). Αυτός ο νόμος είναι ένα πρώτο βήμα προς μια πιο ολοκληρωμένη ρύθμιση, η οποία επί του παρόντος εργάζεται εντατικά. Το γεγονός είναι λοιπόν: Οι αρχές που εφαρμόζουν τους νόμους δεν εμποδίζουν την ανάπτυξη. Απλώς ακολουθούν τη νομικά καθιερωμένη αρχή ότι η ασφάλεια προέχει.

Μύθος Νο. 7

Σε ακραίες περιπτώσεις, τα αυτόνομα οχήματα θα πρέπει να λάβουν αποφάσεις ζωής και θανάτου.

Όσον αφορά την αυτόνομη οδήγηση, ο καθοριστικός παράγοντας από τη σημερινή οπτική γωνία είναι: Δεν είναι το ίδιο το αυτοκίνητο που αποφασίζει, αλλά οι άνθρωποι που προγραμματίζουν το όχημα. Το όχημα μπορεί να αντικατοπτρίζει μόνο αυτό που καθορίζει το λογισμικό. Και όλες οι προηγούμενες έρευνες δείχνουν: Τα αυτοκίνητα είναι σημαντικά λιγότερο επιρρεπή σε ανθρώπινα σφάλματα από τους ανθρώπους – για παράδειγμα, λόγω της ανοσίας τους στην κούραση ακόμη και κατά τη διάρκεια μεγάλων ταξιδιών.

Πολλοί άνθρωποι προβληματίζονται από το ερώτημα εάν ένα μηχάνημα μπορεί να κάνει τη σωστή επιλογή σε μια επικίνδυνη κατάσταση. Όμως η αυτόνομη οδήγηση δεν είναι η πρώτη φορά που προέκυψε αυτό το ερώτημα. Στην πραγματικότητα, είναι θέμα συζήτησης στην ηθική εδώ και δεκαετίες, όπως φαίνεται στο «πρόβλημα του τρόλεϊ». Αυτό το σκεπτικό πείραμα μάς ζητά να φανταστούμε μια κατάσταση στην οποία ένα άτομο θα μπορούσε να εκτρέψει ένα τρόλεϊ σε μια πλευρική πίστα όπου ένα άτομο βρίσκεται ακίνητο, σώζοντας έτσι τη ζωή πέντε ανθρώπων που ήταν δεμένοι στην αρχική πίστα. Θα ήταν εγκληματική ενέργεια; Θα έπρεπε το άτομο να μην ενεργεί καθόλου; Ή μήπως το άτομο σκόπισε σωστά και ενήργησε για να μετριάσει τη μεγαλύτερη δυνατή βλάβη;

Μύθος Νο. 8

Ως τεχνολογία, τα αυτοοδηγούμενα αυτοκίνητα θα είναι τόσο ακριβά που λίγοι άνθρωποι θα μπορούν να το αντέξουν οικονομικά.

Η ανάπτυξη αυτόνομων αυτοκινήτων είναι ένα εγχείρημα βαρύ για επενδύσεις. Βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα, φυσικά, αυτό επηρεάζει το κόστος του προϊόντος. Μακροπρόθεσμα όμως – όταν δηλαδή είναι έτοιμα για παραγωγή σειρών και το κόστος ανάπτυξης έχει αποσβεστεί ανάλογα – οι τιμές θα πέσουν ξανά. Επιπλέον, η προβλεπόμενη αύξηση της οδικής ασφάλειας θα μειώσει σημαντικά τη ζημιά που υφίσταται ένα αυτοοδηγούμενο αυτοκίνητο. Αυτό με τη σειρά του πιθανότατα θα μειώσει περαιτέρω το κόστος επισκευής και ασφάλισης. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι η αναμενόμενη αλλαγή στη χρήση της κινητικότητας: Στις μητροπολιτικές περιοχές, ορισμένα αυτόνομα οχήματα θα ανήκουν σε παρόχους κινητικότητας αντί σε ιδιώτες. Ή θα κοινοποιηθούν σε πολλά άτομα μέσω της κοινής χρήσης εννοιών. Αυτό, επίσης, αυξάνει την αποδοτικότητα χρήσης και θα έχει θετικό αντίκτυπο στο κόστος.