Μυθιστορήματα και συλλογές διηγημάτων που κάνουν δικαιολογημένα χαμό το τελευταίο διάστημα αφού διαβάζονται μονορούφι.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Aν ανήκεις στους βιβλιόφιλους αυτής της γης τότε είμαστε σίγουροι πως οι μέρες σου αλλά και οι νύχτες σου γίνονται λίγο καλύτερες όταν συνοδεύονται από την ανάγνωση ενός βιβλίου που διαβάζεται μονορούφι, αφού δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του. Ευτυχώς η πρόσφατη ελληνική βιβλιοσοδειά έχει αρκετούς τίτλους που αιχμαλωτίζουν τον αναγνώστη και διαβάζονται απνευστί, αναζητώντας μια καλή θέση στα ράφια της βιβλιοθήκης σου.
Λάδι σε καμβά του Αλέξη Πανσέληνου (εκδόσεις Μεταίχμιο)
Ο Αλέξης Πανσέληνος γράφει για το έργο του Λάδι σε Καμβά πως «Έγραψα αυτό το μυθιστόρημα αναπολώντας εκείνα τα τελευταία ξένοιαστα καλοκαίρια μας πριν από τη Χούντα, όταν η ζωή φάνταζε σαν πλατιά λεωφόρος που ήμασταν έτοιμοι να την διανύσουμε προς τα όνειρά μας. Είναι μια εποχή για την οποία δεν είχα μιλήσει ως τώρα, μια εποχή που σημάδεψε την υπόλοιπη ζωή πολλών από εμάς, τραυματίζοντάς μας. Η αφήγηση αυτή τη φορά είναι πρωτοπρόσωπη και ευθύγραμμη, βασικά επειδή κάποιος που διηγείται τη ζωή του λογικά ακολουθεί τη φυσική αλληλουχία των γεγονότων, αλλά και επειδή έτσι πιστεύω ότι θα συνδέσει πιο αποτελεσματικά ο αναγνώστης την αρχή του μυθιστορήματος με το τέλος του και θα διακρίνει πιο ξεκάθαρα το πώς όσα διαδραματίζονται το καλοκαίρι εκείνο του ‘66 προαναγγέλλουν σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη της ζωής του ήρωά μου, πολλές δεκαετίες αργότερα».
Ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους λογοτέχνες καταφέρνει για ακόμη μια φορά να κερδίσει τον αναγνώστη του από την πρώτη κιόλας σελίδα, χάρη στον πλήθος των αφηγηματικών αρετών που ξεδιπλώνονται και σε αυτό του το πόνημα. Η γλώσσα του ρέουσα, δυνατή και καθάρια μιλά χωρίς φιοριτούρες για το τέλος της αθωότητας του Σπύρου που είναι ο βασικός πρωταγωνιστής του βιβλίου, κι ο οποίος παρότι είχε τις ευγενέστερες προθέσεις δεν κατάφερε δυστυχώς να μην νικηθεί από τη ζωή.
Περίληψη εδώ
Λεύκες της Βίκυς Κλεφτογιάννη (εκδόσεις Κέδρος)
Η τέχνη της συγγραφής διηγήματος είναι ιδιαίτερα δύσκολη, αφού απαιτεί μεγάλη μαστοριά για να πετύχει το τελικό αποτέλεσμα και να μπορέσεις να συμπυκνώσεις το νόημα μιας αξιοδιάβαστης ιστορίας σε λίγες σελίδες. Η Βίκυ Κλεφτογιάννη το καταφέρνει και το παραπάνω στις Λεύκες βρίσκοντας έμπνευση σε κάποιους αρχετυπικούς γυναικείους ρόλους που έχουν εξέχοντα ρόλο στις ζωές όλων. Ο λόγος της συγγραφέως είναι στρωτός, λιτός και δεν έχει περιττές φιοριτούρες που κουράζουν. Αντίθετα δίνει σε όποιον έρθει σε επαφή με τον βιβλίο έναν πολύ καλό λόγο για να περάσει από το ένα διήγημα στο άλλο με ανυπομονησία.
Περίληψη εδώ
Η μικρή λέξη αγάπη του Αύγουστου Κορτώ (εκδόσεις Πατάκη)
Ο Αύγουστος Κορτώ δεν είναι καθόλου τυχαία ένας από τους πιο πολυδιαβασμένους Έλληνες συγγραφείς, χτίζοντας ανά έκδοση που υπογράφει με το όνομά του ένα φανατικό κοινό. Στο τελευταίο του δημιούργημα ο Κορτώ, ξαναγυρνά κι εμπνέεται από την αγάπη η οποία είναι ίσως η γενεσιουργός αιτία των περισσοτέρων έργων του. Εδώ ωστόσο η αγάπη μάς δείχνει το άγριο πρόσωπό της, εκείνο που σημαδεύει τόσο τα κορμιά μα περισσότερο τις ψυχές των ηρώων που την αναζητούν ως παντοτινό καταφύγιο για να φωλιάσουν κάτω από τις φτερούγες της. Ο συγγραφέας καταφέρνει για άλλη μια φορά να έχει την αναγνωστική μας προσοχή αμείωτη από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα.
Περίληψη εδώ
Ο Καπετάν Μιχάλης του Νίκου Καζαντζάκη (εκδόσεις Διόπτρα)
Η επανέκδοση της βιβλιογραφίας του Νίκου Καζαντζάκη από τις εκδόσεις Διόπτρα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία προκειμένου να (ξανά)- διαβάσουμε τα αριστουργήματα που υπέγραψε ο σπουδαίος Έλληνας λογοτέχνης. Ανάμεσα τους ξεχωρίζει φυσικά κι ο Καπετάν Μιχάλης που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στα ελληνικά γράμματα. Ο εικονοποιητικός λόγος του συγγραφέα που πλάθει ένα συγκλονιστικό ιστορικό μυθιστόρημα, μοιάζει ίσως ως η σπουδαιότερη αρετή του Καπετάν Μιχάλη, που σε αιχμαλωτίζει από τις πρώτες φράσεις κιόλας του βιβλίου μέχρι και το τέλος του. Δύσκολα θα μπορέσεις να το αποχωριστείς αν πέσει στα χέρια σου.
Περίληψη εδώ
Γκιακ του Δημοσθένη Παπαμάρκου (εκδόσεις Πατάκη)
Το Γκιακ τον φετινό Φλεβάρη πάει θέατρο (στο 104 σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ντέλλα) κι εμείς δεν χάνουμε την ευκαιρία για να μιλήσουμε για ένα εκ των πιο συγκλονιστικών μυθιστορημάτων που γράφτηκαν τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας.
Ο Παπαμάρκος πέρα από εξαιρετικός γραφιάς είναι αδιαμφισβήτητα κι ένας σπουδαίος γλωσσομάστορας, από εκείνους τους παλιούς που φτιάνουνε ένα σπίτι ολόκληρο με τα δυο τους χέρια. Από εκείνους που γνωρίζουν που να απιθώσουν το κάθετι για να είναι στέρεο το οικοδόμημα και καλότυχο παρότι ο τόπος που δουλεύουν έχει στοιχειά και κατάρες να τον δέρνουν. Δεν φοβούνται ωστόσο, στα μάτια να τον δουν και να αντικρύσουν αυτό που χτίσανε και το ριζικό του όποιο κι αν είναι.
Αν βρεις έναν βιβλιόφιλο που δεν τελείωσε μονομιάς το Γκιακ, τότε σου επιτρέπουμε να του αφαιρέσεις τον τίτλο και να μην τον κάνεις παρέα πια.
Περίληψη εδώ
Κιθαιρώνας του Νίκου Μάντη (εκδόσεις Καστανιώτη)
Ο Νίκος Μάντης επαναπροσεγγίζει τον μύθο των Βακχών, όπου η μυθολογία, ο θρύλος και η Ιστορία συναντούν τη λογοτεχνία του φανταστικού, τον ακραίο ερωτισμό και τον σωματικό τρόμο. Φτιάχνει λοιπόν ένα ψυχαναλυτικό παραμύθι, όπου ο φεμινισμός μπερδεύεται με τις αρχέγονες λατρείες, μέσα απ’ τα μάτια γυναικών που γίνονται ταυτόχρονα ηρωίδες, θεές και τέρατα. Δημιουργεί ένα λογοτεχνικό ταξίδι στα βάθη του παρελθόντος και του εαυτού μας, που μας κρατά συνοδοιπόρους από την αρχή μέχρι και το τέλος χάρη στην αφηγηματική μαεστρία που διακατέχει τον συγγραφέα, τον συμβολικό του λόγο αλλά και την γεμάτη ουσία γραφή του, που καλώς αποφεύγει τις εύκολες διδαχές.
Περίληψη εδώ
