Γιατί σου εμφανίζονται post που σε εκνευρίζουν;

Σε τι ποσοστό θα έλεγες ότι βλέπεις στην αρχική σελίδα του Facebook, ή άλλων social media, πράγματα με τα οποία διαφωνείς; Θα κάνουμε την τολμηρή μαντεψιά ότι, για να διαβάζεις αυτό εδώ το κομμάτι, το ποσοστό ξεπερνά το 50%. Και χωρίς να θέλουμε να σε ταράξουμε, έφτασε η ώρα να μάθεις μια σκληρή αλήθεια: Φταις εσύ γι’ αυτό.

Μην μας παρεξηγείς, δεν σε μαλώνουμε. Ξέρουμε πολύ καλά ότι, στο χάος της άπειρης, ελεύθερα προσβάσιμης πληροφορίας είναι εύκολο να χάσεις το τραίνο –το οποίο τρέχει κιόλας με ιλιγγιώδη ταχύτητα, το άτιμο– και να μην ασχοληθείς με το πώς ακριβώς λειτουργούν τα πράγματα που χρησιμοποιείς στην καθημερινότητά σου. Αλλά γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ.

Να σου συστήσουμε, λοιπόν, τον αλγόριθμο του Facebook

Χωρίς να μπλέξουμε με υπερβολικά τεχνικές έννοιες, σκέψου πως κάθε φορά που ακούς κάποιον να μιλάει για αλγόριθμο, αναφέρεται ας πούμε στον «εγκέφαλο» του Facebook, τον τρόπο σκέψης του, το πώς ακριβώς λειτουργεί.

Η βασική αποστολή του αλγόριθμου του Facebook, όπως και άλλων social media, είναι να σε κρατήσει στην εφαρμογή όσο περισσότερο χρόνο γίνεται. Πώς θα το κάνει αυτό; Σερβίροντάς σου πράγματα που (θεωρεί πως) σε ενδιαφέρουν. Και πώς ξέρει τι σε ενδιαφέρει και τι όχι; Εδώ είναι το κλειδί.

Κάθε φορά που μπαίνεις στον κόπο να σχολιάσεις, να εκφράσεις τη διαφωνία σου, πολιτισμένη ή όχι, ή να ανοίξεις καυγά με αγνώστους, ο αλγόριθμος καταλαβαίνει ότι βρήκε ένα θέμα που σε καίει. Τα σχόλιά σου τον ενδιαφέρουν πολύ περισσότερο από τα like σου, γιατί σε κρατάνε περισσότερο χρόνο στην εφαρμογή: Δεν είναι μόνο ο χρόνος που θα χρειαστείς για να τα γράψεις, είναι και όλες οι ειδοποιήσεις που θα δεις και θα πατήσεις μετά, επειδή κάποιος έκανε like στο σχόλιό σου, κάποιος άλλος απάντησε στο σχόλιό σου, κι εσύ με τη σειρά σου θα κάνεις like ή θα ανταπαντήσεις στο σχόλιό του, και πάει λέγοντας.

Το πρόβλημα τώρα, ποιο είναι; Ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπαίνουμε συνήθως στον κόπο να σχολιάσουμε «α τι ωραίο αυτό» ή «μωρέ μπράβο, καλά τα λες». Σε τέτοιες περιπτώσεις ξεμπερδεύουμε με μια καρδούλα ή ένα like στο ποστ. Τι σημαίνει αυτό; Λιγότερος χρόνος στο Facebook. Του αρέσει του αλγόριθμου αυτό; Όχι.

Και δεν τελειώνει εκεί: Ο αλγόριθμος επίσης αποφασίζει ποια ποστ θα βλέπεις και ποια όχι. Κι αυτό περιλαμβάνει τα ποστ των φίλων σου, των ομάδων στις οποίες συμμετέχεις, και των σελίδων που έχεις κάνει like. Το βασικότερο κριτήριο με το οποίο το αποφασίζει αυτό, είναι το πόσα σχόλια έχει το εκάστοτε ποστ. Αυτό εξηγεί γιατί, ας πούμε, ενώ εμείς κάνουμε 12 ποστ τη μέρα, εσύ καταλήγεις να βλέπεις ένα, το πιο εμπρηστικό, αυτό που πολύς κόσμος από κάτω μας βρίζει επειδή είμαστε νεοταξίτες που προωθούν τα δικαιώματα μειονοτικών ομάδων.

Ωραία, θα πεις, και η λύση ποια είναι;

Πρώτον και κυριότερο, καλό ξεσκαρτάρισμα: Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ακολουθείς σελίδες ή ανθρώπους με την οπτική των οποίων δε συμφωνείς, κι αυτά τα «να ξέρω τι λέει ο εχθρός» τα ακούμε βερεσέ. Μια χαρά ξέρεις, αλλιώς δεν θα ήταν εχθρός εξ ορισμού, δεν χρειάζεται να τα βλέπεις κάθε μέρα μπροστά σου την ώρα που υποτίθεται χαλαρώνεις με τον απογευματινό καφέ σου.

Δεύτερον, και κομμάτι δυσκολότερο: Κάνε συνειδητά τον κόπο να σχολιάζεις τα ποστ με τα οποία συμφωνείς, αυτά που όντως σου αρέσουν. Μην θεωρείς πως φτάνει που το δήλωσες με ένα like. Δεν λέμε να βάλεις άλλη μια υποχρέωση στο κεφάλι σου, ή να κάτσεις να ανοίξεις καυγά με αγνώστους που διαφωνούν μαζί σου και με την ανάρτηση. Ένα «μπράβο παιδιά, ωραίο» αρκεί, και μετά φύγε. Θα πάρει και ο αλγόριθμος το μήνυμα, και εμείς που καμιά φορά παρασυρόμαστε και κοιτάμε τα 85 σχόλια που μας βρίζουν και όχι τα 400 like που έχει η ανάρτηση.