Για τη νέα χρονιά βρες χρόνο για διάβασμα, βρες χρόνο για σένα

Οι γιορτές πλησιάζουν και μαζί τους η περίοδος που αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο στον εαυτό μας και στους αγαπημένους μας ανθρώπους, ψάχνοντας το ιδανικό δώρο. Τι καλύτερο και πιο διαχρονικό από ένα βιβλίο! Παρακάτω θα βρεις τρεις ενδιαφέρουσες προτάσεις, από τις εκδόσεις Διόπτρα.

H Έλενα Ακρίτα κάνει την πιο γενναία της εξομολόγηση στο βιβλίο Μαμά, κοίτα, χωρίς χέρια

Το νέο βιβλίο της Έλενας Ακρίτα Μαμά, κοίτα, χωρίς χέρια είναι μια συλλογή από εμπειρίες και βιώματα, η οποία πηγαίνει χέρι χέρι με τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας. Σε μια κουλτούρα που θέλει τους διάσημους ανθρώπους σε μόνιμη κατάσταση ευτυχίας και ευφορίας, η Έλενα Ακρίτα αποκαλύπτεται, αποκαθηλώνεται και αποδεικνύει ότι οι διαταραχές δεν είναι ταμπού. 

Το Μαμά, κοίτα, χωρίς χέρια είναι ένα βιβλίο που ρίχνει φως στις πτυχές που βρίσκονται πίσω από τα φώτα και τη λάμψη. Είναι μια άκρως διεισδυτική ματιά στην ψυχή και ταυτόχρονα ένα εφαλτήριο για να βοηθηθούν όσοι αντιμετωπίζουν προβλήματα και να σπάσουν τη βιτρίνα της πλασματικής ευτυχίας τους. Με τη γνώριμη γραφή των Τάπερ της Αλίκης η Έλενα Ακρίτα υπογράφει ένα βιβλίο εξαιρετικά σύγχρονο και επίκαιρο, στο οποίο θίγει κοινωνικά ζητήματα που λίγοι τολμούν να αγγίξουν. Χάρη στην ξεχωριστή πένα της, με την ευθύτητα και το χιούμορ που τη χαρακτηρίζει, καταφέρνει να μιλήσει για τα πλέον δύσκολα ζητήματα με τον πιο εύκολο τρόπο.

Με τα λόγια της Έλενας:

«Μαμά, κοίτα, χωρίς χέρια!» φώναξε το κοριτσάκι κι έπεσε από το ποδήλατο. Ξανασηκώθηκε κι έπεσε ξανά. Και ξανά και ξανά. Μέχρι που πέταξε τις βοηθητικές ρόδες και συνέχισε τον δρόμο του. Έτσι έζησα. Με γρατζουνισμένα γόνατα πορεύτηκα, μεγάλωσα, πένθησα τους αγαπημένους μου, ερωτεύτηκα, γέλασα πολύ, αγάπησα πολύ, δούλεψα σκληρά, πάλεψα χρόνια ολόκληρα με τους δαίμονές μου. Οι απώλειες των παιδικών χρόνων, ο πρόωρος θάνατος του πατέρα μου, η φυλάκιση της μάνας μου στη Χούντα, τα κλάματα και τα τραύματα των παιδικών μου χρόνων με οδήγησαν στην κατάθλιψη, στις άγρυπνες νύχτες και στα υπνωτικά χάπια. 

Το βιβλίο αυτό ξεδιπλώνει τις σκοτεινές σελίδες πίσω από μια φαινομενικά λαμπερή ζωή. Πολλές φορές ξεκίνησα κι άλλες τόσες σταμάτησα να το γράφω. Ή θα τα πω όλα ή τίποτα – αποφάσισα. Όσα έκρυψα, όσα φοβήθηκα, για όσα ντράπηκα, θα τα εξομολογηθώ όλα.  «Μαμά, κοίτα, χωρίς χέρια!» Έτσι συνεχίζω και σήμερα πάνω στο ξεβαμμένο μου ποδήλατο. Κι όπου με βγάλει... Δεν ξέρω αν κρατάτε στα χέρια σας ένα καλό ή ένα κακό βιβλίο. Ξέρω μονάχα πως αυτή η εξομολόγηση είναι ό,τι πιο γενναίο έχω κάνει στην ασήμαντη ζωή μου. 

Αλλαγή διάθεσης στη στιγμή της Dr Olivia Remes

50 απλές λύσεις για να μειώσουμε το στρες και τον πανικό από τη καθημερινότητα μας! Η Dr Olivia Remes μας καλεί να απελευθερωθούμε από όσα μας εμποδίζουν να ζήσουμε μια ευτυχισμένη ζωή.

Τη δύσκολη στιγμή ανοίξτε αυτό το βιβλίο!

Η Dr Olivia Remes, ερευνήτρια ψυχικής υγείας στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, έχει αφιερώσει τα τελευταία δέκα χρόνια στο να ανακαλύψει πώς μπορούμε να μειώσουμε το άγχος, το στρες και τον πανικό. Σε αυτό το σύντομο και περιεκτικό βιβλίο μάς δίνει πενήντα απλές, βασισμένες σε επιστημονικά συμπεράσματα λύσεις για να αντιμετωπίσουμε τα δέκα είδη αρνητικής διάθεσης που μας κρατούν καθηλωμένους και δεν μας αφήνουν να ζήσουμε μια χαρούμενη και γεμάτη ζωή. Καλύπτοντας τα πάντα, από το αίσθημα της απόρριψης ως την αναποφασιστικότητα και από το άγχος ως την έλλειψη κινήτρου, αυτές οι πρωτότυπες συμβουλές και τεχνικές θα σας βοηθήσουν να μειώσετε την πίεση αμέσως αλλά και να αντιμετωπίσετε μακροπρόθεσμα το πρόβλημα και να το ξεπεράσετε.

Το βιβλίο αυτό χωρίζεται σε δέκα κεφάλαια, όσα και τα είδη αρνητικής διάθεσης. Κάθε κεφάλαιο είναι οργανωμένο με έναν επαναστατικό τρόπο.

Μέρος 1

Άμεση αντιμετώπιση. Διαβάζεται σε 2 λεπτά και θα σας βοηθήσει να ξεπεράσετε αμέσως τη δύσκολη στιγμή.

Μέρος 2

Επιστημονική εξήγηση. Μια συνοπτική παρουσίαση του τι σας συμβαίνει όταν νιώθετε τη συγκεκριμένη αρνητική διά­θεση, από την άποψη της ψυχολογίας ή/και της νευροεπιστήμης.

Μέρος 3

Τρόποι αντιμετώπισης. Οι μακροπρόθεσμες στρατηγικές για να απαλλαγείτε από αυτό το πρόβλημα. Ένα πλάνο βαθύτερης προσωπικής ανάπτυξης για να αποκτήσετε ψυχική αντοχή και την ικανότητα να αντιμετωπίζετε τις αποτυχίες.

Όπως και αν εξελίχθηκε η ζωή σας και όπου και αν βρίσκεστε αυτή τη στιγμή, θα βρείτε δοκιμασμένες, δημιουργικές και εφαρμόσιμες λύσεις που θα σας βοηθήσουν.

Ο έρωτας είναι παιχνίδι, μωρό μου – Το πρώτο βιβλίο της Δήμητρας Παπαδοπούλου 

Σε μια γειτονιά των Εξαρχείων δύο ανέμελοι φοιτητές στον απόηχο του Μάη του ’68 εξερευνούν τη ζωή παρασυρμένοι από τα παιχνίδια του έρωτα. Αλλά, όπως συμβαίνει σε όλα τα παιχνίδια, στο τέλος το μόνο που απομένει είναι οι μεγάλες ψευδαισθήσεις…

Η Δήμητρα Παπαδοπούλου έγραψε μια ιστορία για τον έρωτα, για την καψούρα της νιότης, για την κοινωνική πίεση, για τις απαιτήσεις των γονιών, για τη δικτατορία των νιάτων, για όσα ονειρευόμαστε στα είκοσί μας, απομυθοποιήσαμε στα τριάντα πέντε και επαναπροσδιορίσαμε στα πενήντα. Για όλες τις φορές που πέσαμε και δεν ήμασταν σίγουροι αν θέλαμε να σηκωθούμε. Η γλώσσα της μας είναι ήδη γνωστή, το στιλ της αναγνωρίσιμο. Άμεση και καθημερινή, προκαλεί οικειότητα. Το χιούμορ που τη διακρίνει διατρέχει όλο το βιβλίο.

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Η ηρωίδα είναι μια από τις συνηθισμένες περιπτώσεις που έλαβε την πάγια εντολή να σπουδάσει, να γίνει ένα αξιοπρόσεχτο μέλος της αγέλης και, αν είναι δυνατόν, ο αρχηγός της. 

Όλα τα άλλα μοιάζανε μόνο με χάσιμο χρόνου. Κι έτσι βρέθηκε φοιτήτρια στα Εξάρχεια, στα μπαρ, στις καταλήψεις και στη γεμάτη ελπίδες εποχή για επανάσταση, να σπαταλάει τη μοναδική περιουσία του ανθρώπου: τον χρόνο.

Μην ξέροντας προς τα πού να πορευτεί, κατευθύνθηκε προς έναν έρωτα, που τον λέγανε Βασίλη.

Εκεί πάνω κούμπωσε όλες τις ελπίδες για τα δύσκολα ερωτήματα της ύπαρξης.

Και ένα βράδυ, ανακατωμένη με τη μυρωδιά του δακρυγόνου και του τσιγάρου, άκουγε απαντήσεις από μια ξέμπαρκη, που πριν γίνει αστρολόγος έκανε πιάτσα στη Σόλωνος. «Άκου! Εσείς σε προηγούμενη ζωή ήσασταν αντρόγυνο». «Σ’ αυτήν μπορείς να μου πεις τι είμαστε;» «Κάτσε, βρε παιδάκι μου, εδώ μάλλον πληρώνεις όσα του ’κανες τότε. Αυτός σε άλλη ζωή ήτανε πολύ πιστός κι εσύ πήγαινες με άλλους και τώρα σε ξεπληρώνει». «Σε ποια ζωή ήμασταν αντρόγυνο;» τη ρώτησε. 

«Α, πολύ παλιά». «Πόσο παλιά;» Μπορεί και στην αρχαία Αίγυπτο». Το ’κανε εικόνα αυτή στην Αρχαία Αίγυπτο να κουβαλάει φαΐ και ο Βασίλης μέσα στον ήλιο να χτίζει πυραμίδες. «Μωρέ, ας είχα εγώ τον Βασίλη σύζυγο πιστό κι ας ήταν και στην αρχαία Αίγυπτο κι ας ήμουνα τώρα μούμια!» Τόσο πολύ είχε καψουρευτεί.

Όμως, σε μια ιδιαίτερη στροφή του χρόνου επαναστάτησε, από μέσα προς τα έξω, και όχι ανάποδα όπως πρόσταζε η ξεσηκωμένη γενιά της, και άρχισε να ξηλώνει τον παλιό της εαυτό, που στριμώχτηκε στις προσδοκίες των άλλων. Κι ύστερα μεγάλωσε… Ίσως και να ωρίμασε, και σιγουρεύτηκε πως στη ζωή δεν υπάρχει χαμένος χρόνος. Όσο πάρει στον καθένα για να καταλάβει…