Για πολλά χρόνια ξημεροβραδιαζόμασταν στις μπάρες τους μέχρι που ήρθε η πολύ δύσκολη στιγμή του αποχαιρετισμού.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Ψέματα δεν θα σου πούμε. Είμαστε της άποψης, πως πρέπει να γυρίσεις όσα περισσότερα μπαράκια μπορείς όσο σε βαστάνε τα πόδια σου, γιατί «μια ζωή την έχουμε». Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως δεν έχουμε και «στέκια». Τουναντίον υπάρχουν πολλά μαγαζάκια εκεί έξω που οι ποτάρες, η ατμόσφαιρα, οι μουσικάρες, μα πάνω από όλα οι άνθρωποι μας έχουν αναγκάσει να γίνουμε να γίνουμε θαμώνες τους. Σήμερα ωστόσο είπαμε να βουτήξουμε στη νοσταλγία και να θυμηθούμε τα μπαράκια που σημάδεψαν τη νιότη μας και δεν είναι πλέον μαζί μας.
Skippers
30 Οκτωβρίου το Skippers σέρβιρε τα τελευταία του ποτά, περνώντας στην ιστορία της νυχτερινής διασκέδασης. Το θρυλικό μπαράκι απ’ όπου αγναντεύαμε την θάλασσα άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του τον Σεπτέμβριο του 1987. Ήταν αρχικά ένα μικρό μαγαζί, 30 τετραγωνικών μέτρων, με τραπεζάκια έξω και πελατεία τους ανθρώπους που δούλευαν στη μαρίνα του Αλίμου. Γρήγορα όμως απέκτησε φανατικό κοινό από κάθε γωνιά της Αθήνας, και μάλιστα διαδιδόμενο από στόμα σε στόμα, χωρίς καθόλου να διαφημιστεί.
Rebound
Μας πονάει πολύ που δεν μπορούμε να πούμε πια «πάμε Rebound για ένα τελευταίο ποτό;». Ένα από τα πιο θρυλικά και ιστορικά μπαρ της Αθήνας, μάζευε κόσμο και κοσμάκη στην Μηθύμνης, στην Πλατεία Αμερικής. Το ξύλινο λουστραρισμένο πάτωμα του χώρου, έδωσε το όνομα στη Rebound που δεν άργησε να μπει στην καρδούλα όλων των γκοθάδων της πόλης κι όχι μόνο. Η Αμερικανίδα μουσικός Eleanor Friedberger ενθουσιάστηκε τόσο από την Rebound όταν βρέθηκε στα μέρη της, που ονόμασε μάλιστα έτσι έναν δίσκο της. Η Rebound φιλοξένησε όλα τα νυχτόβια πλάσματα της περιοχής για πολλά χρόνια, στέλνοντας στο διάολο ταμπού και προκαταλήψεις, ενόσω τα αρβυλάκια των θαμώνων της παίρνανε φωτιά από τον χορό.
Decadence
Ένα υπέροχο νεοκλασικό στον Λόφο του Στρέφη (Πουλχερίας 2) στέγασε ένα από τα πλέον εμβληματικά μπαρ της Αθήνας. Το Decadence έζησε νύχτες μεγάλης δόξας τη δεκαετία του 90 παίρνοντας με άνεση τον τίτλο του αγαπημένου alternative bar της πόλης. Τότε, λειτουργούσε σαν χώρος ανεξάρτητης μουσικής σκηνής, με συναυλίες και πάρτυ σχεδόν καθημερινά. Στα decks του έδιναν πόνο οι καλύτεροι djs της αθηναϊκής νύχτας παίζοντας κυρίως αγγλικό post-punk και alternative rock. Ωστόσο δεν ήταν λίγες οι φορές που μίξαραν Joy Division με Χιώτη, το ίδιο βράδυ. Το υπόγειο του Decadence έγινε ένας ναός απενοχοποιημένης διασκέδασης με επικά σκηνικά κάθε νύχτα. Το 2009 μας αποχαιρέτησε.
Key Bar
Λίγο πριν τα τέλη της δεκαετίας των 2000s η κρίση αχνοφαινόταν μπροστά μας κι η γενιά της αναζητούσε νέα μπαρ, που θα γίνουν στέκια και σημεία συνάντησης φλερτάροντας και πίνοντας μέχρι να τους αγκαλιάσει το ζεστό φως του ξημερώματος. Ένα από αυτά ήταν και το Key Bar στην Πραξιτέλους, που δεν άργησε να γίνει hot spot του κέντρου της πόλης. Οι τοίχοι ακόμη αντηχούν τις μουσικάρες που έπαιζαν οι περπατημένοι και ψαγμένοι djs του Key Bar. Τα παλλόμενα κορμιά των θαμώνων άφησαν πολλά παραπάνω από την νιότη τους εκεί μέσα. Άφησαν στιγμές που έγιναν ιστορίες, αναμνήσεις και φωτογραφίες να συνοδεύουν κάθε αναφορά στα καλύτερα ξενύχτια τους. Το 2018 έπεσαν οι τίτλοι τέλους του Κey Bar.
Mo Better
To 2014 μας αποχαιρέτησε το θρυλικό Mo Better που βρισκόταν στην συμβολή των οδών Κωλέττη και Θεμιστοκλέους, βυθίζοντας στο πένθος όλες τις ροκ εντ ρολ ψυχές που ορκίστηκαν πως θα επιστρέφουν κάθε δύσκολο βράδυ στις μπάρες του. Λίγα μαγαζιά αγαπήθηκαν τόσο όσο το Mo Better, μιας και το νεοκλασικό κτίριο που φιλοξενούσε το θρυλικό μπαρ έσφυζε κάθε βράδυ από ζωή. Αλησμόνητα dj sets από τους μάστερ του σκληρού ήχου, ποτοποσίες μέχρι τελικής πτώσεως αλλά και αθεράπευτα κουλ πάρτι σημάδεψαν μια γενιά ανθρώπων που είχαν κάνει το Mo Better δεύτερο σπίτι τους. Το ταξίδι του ξεκίνησε το 1991 και κράτησε σχεδόν 24 χρόνια. Το 2016 ξανάνοιξε στη Λεπενιώτου, αλλά δυστυχώς δεν κατάφερε να μακροημερεύσει.
+Soda
Με όνομα βαρύ σαν ιστορία, το +Soda άνοιξε τις πόρτες του το 1995 επί της Ερμού 151 κι έγραψε με χρυσά γράμματα το όνομά του, στην ιστορία της νυχτερινής διασκέδασης της πόλης. Για να μπεις ήθελες μέσο όπως και να περάσεις το περίφημο «face control» που ξεκίνησε τότε, για να μπορέσει να γίνει ένα ξεκαθάρισμα στους εκατοντάδες ανθρώπους που σχημάτιζαν ουρές για να πιούν ένα ποτό στο πιο διάσημο club της πόλης. Η αρχή του τέλους το βρήκε να φιλοξενεί την εν Αθήναις συναυλία των Las Ketchup (!) πριν κλείσει για πάντα τις πόρτες του και αφήσει την αθηναϊκή νύχτα φτωχότερη.
Factory
Θρυλικό κλαμπ στην Πειραιώς με αμέτρητες queer ιστορίες το Factory ήταν το ούλτρα διασκεδαστικό κι απενοχοποιημένο αποτέλεσμα της σύμπραξης του Γρηγόρη Βαλλιανάτου, του DJ Mikee στα decks, και του Lorenzo, ο οποίος χάρη στις electrobody φιγούρες έγινε διάσημος χορευτής της Αθήνας, προκαλώντας τον κακό χαμό κάθε βράδυ. Οι δύο τελευταίοι αποχώρησαν από το Factory και δημιούργησαν τα 25th Hour πάρτι, το QBase, το Umatic και τελικά τα Blend και Deep Phase, ίσως τα πιο επιτυχημένα techno και tech house brands στην Ελλάδα. Αν είχες περάσει μια βραδιά στο Factory, τότε κερδίζεις στα σημεία όσους περηφανεύονται ότι έχουν ζήσει τα καλύτερα ξενύχτια.
