Ουρουγουάη
Η Ζωή, 26 ετών, έμεινε έναν ολόκληρο χρόνο και τέσσερις μήνες στην Ουρουγουάη. «Σπουδάζοντας Ισπανικά στην Salamanca της Ισπανίας, γνώρισα μια παρέα Ουρουγουανών οι οποίοι μου μίλησαν για την μικρή τους χώρα. Πάντα ήταν όνειρο να ταξιδέψω στην Λατινική Αμερική, κι έτσι όταν θέλησα να ολοκληρώσω τις σπουδές μου στα Ισπανικά αποφάσισα να το κάνω στην Ουρουγουάη» εξηγεί.
Κάθε αρχή και δύσκολη (;)
«Η διαδικασία δεν θα ήταν δύσκολη εάν υπήρχε περισσότερη βοήθεια και καλύτερη ενημέρωση από υπουργεία και πρεσβείες. Σαν Ευρωπαίος εάν θέλεις να ταξιδέψεις στην Λατινική Αμερική, αρκεί να έχεις εισιτήριο επιστροφής, το οποίο λειτουργεί σαν visa. Επιτρέπεται να μείνεις στην χώρα τρεις μήνες και να ζητήσεις άδεια παραμονής για τρεις μήνες ακόμα. Εάν επιθυμείς να μείνεις πάνω από εξάμηνο, θα πρέπει να έχεις μαζί σου από την Ελλάδα χαρτί ποινικού μητρώου, πιστοποιητικό γεννήσεως, πηνιαίο εισόδημα και άλλα χαρτιά επίσημα, πιστοποιημένα, υπογεγραμμένα και μεταφρασμένα από Υπουργεία Εσωτερικών, Εξωτερικών, Δικαιοσύνης και τελος από Πρεσβείες, διαδικασίες χρονοβόρες και ακριβές» λέει η Ζωή. Τα εισιτήρια ήταν σχετικά ακριβά, περί τα 1.200 ευρώ, αλλά αυτό είναι και το μεγαλύτερο έξοδο του ταξιδιού, αφού το κόστος ζωής εκεί δεν είναι ιδιαίτερα υψηλό.
Η ομορφιά στο βλέμμα του παρατηρητή
«Μου άρεσαν τα πάντα, αλλά περισσότερο ο κόσμος. Γυρνώντας, μιλούσα περισσότερο για τον κόσμο και τις διαφορές κουλτούρας» λέει χαμογελώντας η Ζωή. «Η κουλτούρα της χώρας είναι δυνατή, ιδιαίτερη και πολύ χαρακτηριστική. Θα μπορούσα να την περιγράψω με μερικές μόνο λέξεις: mate (ζεστό ρόφημα από βότανα, σαν πράσινο τσάι, που σερβίρεται σε ξύλινη κούπα με ειδικό μεταλλικό καλαμάκι-φίλτρο), asado (ουρουγουανό μπάρμπεκιου), murga (μορφή λαϊκής τέχνης - μουσικό θέατρο, που πραγματοποιείται κατά την διάρκεια των αποκριάτικων γιορτών) y fútbol (και ποδόσφαιρο)». Όσο για το φαγητό; «Άφθονο κρέας, τυριά, νόστιμα φρούτα και λαχανικά» μας λέει.
Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού
«Η διαφορά των κοινωνικών τάξεων, οι τεράστιες ανισότητες μεταξύ πλούσιων και φτωχών» είναι η μόνη αρνητική ανάμνηση που έχει η Ζωή από το ταξίδι.
Τελικά…
«Θα προέτρεπα κάποιον να κάνει το συγκεκριμένο ταξίδι γιατί η Ουρουγουάη είναι μια μικρή αλλά πολύ όμορφη χώρα. Αξίζει κανείς να επισκεφτεί τις γνωστές παραλίες της, Punta de Diablo και La Pedrera, τα απίστευτα μη εκμεταλλευμένα (ακόμα) μέρη της όπως το Cabo Polonio, την γραφική Colonia. Επίσης, την glamorous πόλη Punta del Este, όπου παραθερίζουν μόνο πλούσιοι Ουρουγουανοί και Αργεντινοί, όπως και παγκόσμια γνωστές διασημότητες , αλλά και την πρωτεύουσά της, το Μοντεβιδέο”.
«Πιστεύω απόλυτα ότι υπάρχουν ταξίδια που μπορούν να μας αλλάξουν σαν ανθρώπους. Για εμένα ήταν τέτοιο το συγκεκριμένο μου ταξίδι».
Κάθε αρχή και δύσκολη (;)
«Η διαδικασία δεν θα ήταν δύσκολη εάν υπήρχε περισσότερη βοήθεια και καλύτερη ενημέρωση από υπουργεία και πρεσβείες. Σαν Ευρωπαίος εάν θέλεις να ταξιδέψεις στην Λατινική Αμερική, αρκεί να έχεις εισιτήριο επιστροφής, το οποίο λειτουργεί σαν visa. Επιτρέπεται να μείνεις στην χώρα τρεις μήνες και να ζητήσεις άδεια παραμονής για τρεις μήνες ακόμα. Εάν επιθυμείς να μείνεις πάνω από εξάμηνο, θα πρέπει να έχεις μαζί σου από την Ελλάδα χαρτί ποινικού μητρώου, πιστοποιητικό γεννήσεως, πηνιαίο εισόδημα και άλλα χαρτιά επίσημα, πιστοποιημένα, υπογεγραμμένα και μεταφρασμένα από Υπουργεία Εσωτερικών, Εξωτερικών, Δικαιοσύνης και τελος από Πρεσβείες, διαδικασίες χρονοβόρες και ακριβές» λέει η Ζωή. Τα εισιτήρια ήταν σχετικά ακριβά, περί τα 1.200 ευρώ, αλλά αυτό είναι και το μεγαλύτερο έξοδο του ταξιδιού, αφού το κόστος ζωής εκεί δεν είναι ιδιαίτερα υψηλό.
Η ομορφιά στο βλέμμα του παρατηρητή
«Μου άρεσαν τα πάντα, αλλά περισσότερο ο κόσμος. Γυρνώντας, μιλούσα περισσότερο για τον κόσμο και τις διαφορές κουλτούρας» λέει χαμογελώντας η Ζωή. «Η κουλτούρα της χώρας είναι δυνατή, ιδιαίτερη και πολύ χαρακτηριστική. Θα μπορούσα να την περιγράψω με μερικές μόνο λέξεις: mate (ζεστό ρόφημα από βότανα, σαν πράσινο τσάι, που σερβίρεται σε ξύλινη κούπα με ειδικό μεταλλικό καλαμάκι-φίλτρο), asado (ουρουγουανό μπάρμπεκιου), murga (μορφή λαϊκής τέχνης - μουσικό θέατρο, που πραγματοποιείται κατά την διάρκεια των αποκριάτικων γιορτών) y fútbol (και ποδόσφαιρο)». Όσο για το φαγητό; «Άφθονο κρέας, τυριά, νόστιμα φρούτα και λαχανικά» μας λέει.
Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού
«Η διαφορά των κοινωνικών τάξεων, οι τεράστιες ανισότητες μεταξύ πλούσιων και φτωχών» είναι η μόνη αρνητική ανάμνηση που έχει η Ζωή από το ταξίδι.
Τελικά…
«Θα προέτρεπα κάποιον να κάνει το συγκεκριμένο ταξίδι γιατί η Ουρουγουάη είναι μια μικρή αλλά πολύ όμορφη χώρα. Αξίζει κανείς να επισκεφτεί τις γνωστές παραλίες της, Punta de Diablo και La Pedrera, τα απίστευτα μη εκμεταλλευμένα (ακόμα) μέρη της όπως το Cabo Polonio, την γραφική Colonia. Επίσης, την glamorous πόλη Punta del Este, όπου παραθερίζουν μόνο πλούσιοι Ουρουγουανοί και Αργεντινοί, όπως και παγκόσμια γνωστές διασημότητες , αλλά και την πρωτεύουσά της, το Μοντεβιδέο”.
«Πιστεύω απόλυτα ότι υπάρχουν ταξίδια που μπορούν να μας αλλάξουν σαν ανθρώπους. Για εμένα ήταν τέτοιο το συγκεκριμένο μου ταξίδι».
