Κίνα
H Μαρία, 70 ετών, ταξίδεψε το καλοκαίρι του 2007 για δεκαπέντε μέρες στην Κίνα. «Ήταν ένα μακρινό ταξίδι που χρόνια ανέβαλλα λόγω περιορισμένου χρόνου και πολύωρου ταξιδιού. Ήθελα να πάω γιατί είναι μια απέραντη χώρα με πανάρχαιο πολιτισμό και πάμπολλα μνημεία» εξηγεί.
Κάθε αρχή και δύσκολη (;)
«Όλα κανονίστηκαν πολύ εύκολα» λέει η Μαρία. «Τα ανέλαβε όλα το ταξιδιωτικό γραφείο Heronia. Εμβόλια δεν χρειάστηκαν. Ανάλογα με την απόσταση και τον χρόνο παραμονής, το κόστος ήταν πολύ μικρό: λίγο παραπάνω από 2.000 ευρώ, με ξενοδοχεία 5 αστέρων, πλήρη διατροφή και θεάματα».
Η ομορφιά στο βλέμμα του παρατηρητή
«Όλα μου άρεσαν. Τα μοναδικά μνημεία, η υπέροχη και τόσο διαφορετική φύση, τα μοναδικά τοπία, και κυρίως η έντονη αίσθηση ανάπτυξης που κυριαρχούσε παντού γύρω σου: τα υπέροχα ξενοδοχεία, τα εκπληκτικά μοντέρνα κρυστάλλινα κτήρια στη Σαγκάη, η ηρεμία των ανθρώπων», θυμάται η Μαρία.
«Η κουλτούρα της χώρας είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Ένας εντελώς άλλος κόσμος με πανάρχαιο πολιτισμό, με σπουδαία επιτεύγματα, που ανθούσε όταν ακόμα εμείς ξεκινούσαμε και λόγω τεράστιας αποστάσεως αγνοούσαμε οι μεν την ύπαρξη των άλλων».
«Όταν γύρισα μιλούσα περισσότερο απ’ όλα για τον πανάρχαιο πολιτισμό τους και την ποιότητά τους. Επίσης, για το κανάλι του Πεκίνου που κατασκευάστηκε τον 6ο π.Χ αιώνα, και το οποίο συνέδεε το Πεκίνο με τη θάλασσα πολύ μακριά, καθιστώντας το λιμάνι. Και βέβαια για το Σινικό τείχος».
Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού
Στις αρνητικές εντυπώσεις, η Μαρία συγκαταλέγει «το ότι οι περισσότεροι Κινέζοι δεν μιλούν ευρωπαϊκή γλώσσα, οπότε δυσκολεύεσαι να συνεννοηθείς στις μετακινήσεις, αν θέλεις να κινηθείς μόνος σου» και «την μόλυνση της ατμόσφαιρας στο Σιάν».
Μια πρώτη (και μια δεύτερη) γεύση
«Στο φαγητό είχαμε επιλογή καθ’ ότι ως επί το πλείστον τρώγαμε στα ξενοδοχεία και υπέροχα ευρωπαϊκά αλλά και κινέζικα εδέσματα. Υπέροχη η πάπια του Πεκίνου και το ψητό αρνί στο Μογγολικό ρεστοράν… Προσέχαμε όμως, να μη γευθούμε φίδια, κατσαρίδες, ποντίκια, σκορπιούς, που αφθονούσαν γύρω μας» λέει χαμογελώντας η Μαρία.
Στοπ καρέ: Στιγμιότυπα από ένα ταξίδι ζωής
Αν έπρεπε να απομονώσει ένα μόνο μικρό αλλά αντιπροσωπευτικό στιγμιότυπο του ταξιδιού, η Μαρία λέει ότι αυτό θα ήταν «το θαύμα του πήλινου στρατού στο Σιάν και το γεγονός ότι ενώ έχουν εντοπίσει χιλιάδες ακόμα στρατιώτες, όπως μας είπαν, δεν τους αποκαλύπτουν ακόμη, έως ότου βρουν τον τρόπο να μην σβήνουν τα χρώματα με τα οποία είναι ζωγραφισμένοι, αμέσως μετά την ανασκαφή και την έκθεση στο φως και τον ήλιο».
Τελικά…
«Θα προέτρεπα κάποιον να ταξιδέψει στην Κίνα γιατί είναι ένα ονειρεμένο ταξίδι, ένας πραγματικά άλλος κόσμος με ραγδαία εξέλιξη που πρέπει κανείς να γνωρίσει στη ζωή του» καταλήγει η Μαρία. «Είμαι απολύτως πεπεισμένη ότι υπάρχουν ταξίδια που μας αλλάζουν σαν ανθρώπους, και το ταξίδι στην Κίνα είναι ένα από αυτά. Βλέπει κανείς ότι ο ομφαλός της γης δεν είναι μόνο στους Δελφούς».
Κάθε αρχή και δύσκολη (;)
«Όλα κανονίστηκαν πολύ εύκολα» λέει η Μαρία. «Τα ανέλαβε όλα το ταξιδιωτικό γραφείο Heronia. Εμβόλια δεν χρειάστηκαν. Ανάλογα με την απόσταση και τον χρόνο παραμονής, το κόστος ήταν πολύ μικρό: λίγο παραπάνω από 2.000 ευρώ, με ξενοδοχεία 5 αστέρων, πλήρη διατροφή και θεάματα».
Η ομορφιά στο βλέμμα του παρατηρητή
«Όλα μου άρεσαν. Τα μοναδικά μνημεία, η υπέροχη και τόσο διαφορετική φύση, τα μοναδικά τοπία, και κυρίως η έντονη αίσθηση ανάπτυξης που κυριαρχούσε παντού γύρω σου: τα υπέροχα ξενοδοχεία, τα εκπληκτικά μοντέρνα κρυστάλλινα κτήρια στη Σαγκάη, η ηρεμία των ανθρώπων», θυμάται η Μαρία.
«Η κουλτούρα της χώρας είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα. Ένας εντελώς άλλος κόσμος με πανάρχαιο πολιτισμό, με σπουδαία επιτεύγματα, που ανθούσε όταν ακόμα εμείς ξεκινούσαμε και λόγω τεράστιας αποστάσεως αγνοούσαμε οι μεν την ύπαρξη των άλλων».
«Όταν γύρισα μιλούσα περισσότερο απ’ όλα για τον πανάρχαιο πολιτισμό τους και την ποιότητά τους. Επίσης, για το κανάλι του Πεκίνου που κατασκευάστηκε τον 6ο π.Χ αιώνα, και το οποίο συνέδεε το Πεκίνο με τη θάλασσα πολύ μακριά, καθιστώντας το λιμάνι. Και βέβαια για το Σινικό τείχος».
Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού
Στις αρνητικές εντυπώσεις, η Μαρία συγκαταλέγει «το ότι οι περισσότεροι Κινέζοι δεν μιλούν ευρωπαϊκή γλώσσα, οπότε δυσκολεύεσαι να συνεννοηθείς στις μετακινήσεις, αν θέλεις να κινηθείς μόνος σου» και «την μόλυνση της ατμόσφαιρας στο Σιάν».
Μια πρώτη (και μια δεύτερη) γεύση
«Στο φαγητό είχαμε επιλογή καθ’ ότι ως επί το πλείστον τρώγαμε στα ξενοδοχεία και υπέροχα ευρωπαϊκά αλλά και κινέζικα εδέσματα. Υπέροχη η πάπια του Πεκίνου και το ψητό αρνί στο Μογγολικό ρεστοράν… Προσέχαμε όμως, να μη γευθούμε φίδια, κατσαρίδες, ποντίκια, σκορπιούς, που αφθονούσαν γύρω μας» λέει χαμογελώντας η Μαρία.
Στοπ καρέ: Στιγμιότυπα από ένα ταξίδι ζωής
Αν έπρεπε να απομονώσει ένα μόνο μικρό αλλά αντιπροσωπευτικό στιγμιότυπο του ταξιδιού, η Μαρία λέει ότι αυτό θα ήταν «το θαύμα του πήλινου στρατού στο Σιάν και το γεγονός ότι ενώ έχουν εντοπίσει χιλιάδες ακόμα στρατιώτες, όπως μας είπαν, δεν τους αποκαλύπτουν ακόμη, έως ότου βρουν τον τρόπο να μην σβήνουν τα χρώματα με τα οποία είναι ζωγραφισμένοι, αμέσως μετά την ανασκαφή και την έκθεση στο φως και τον ήλιο».
Τελικά…
«Θα προέτρεπα κάποιον να ταξιδέψει στην Κίνα γιατί είναι ένα ονειρεμένο ταξίδι, ένας πραγματικά άλλος κόσμος με ραγδαία εξέλιξη που πρέπει κανείς να γνωρίσει στη ζωή του» καταλήγει η Μαρία. «Είμαι απολύτως πεπεισμένη ότι υπάρχουν ταξίδια που μας αλλάζουν σαν ανθρώπους, και το ταξίδι στην Κίνα είναι ένα από αυτά. Βλέπει κανείς ότι ο ομφαλός της γης δεν είναι μόνο στους Δελφούς».
