Καμπότζη - Λάος
Η Έλενα, 44 ετών, ταξίδεψε για δέκα μέρες στο Λάος, το Βιετνάμ και την Καμπότζη. «Η αρχική επιλογή ήταν η Καμπότζη, λόγω των ναών του Ανγκόρ καθώς και της διαφορετικότητας της συγκεκριμένης χώρας» εξηγεί η ίδια για την επιλογή της. «Ο ταξιδιωτικός μας πράκτορας μας παρότρυνε να επισκεφτούμε και το Λάος, και συγκεκριμένα την πόλη Luang Prabang που έχει χαρακτηριστεί από την UNESCO ως πόλη-μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς».
Κάθε αρχή και δύσκολη (;)
«Η προετοιμασία του ταξιδιού δεν ήταν ιδιαίτερα πολύπλοκη, καθώς όλες τις διαδικασίες τις ανέλαβε το μικρό αλλά εξειδικευμένο ταξιδιωτικό πρακτορείο, που οργάνωσε τέλεια το ταξίδι “tailor made” σε ημερομηνίες και καταλύματα που επιλέξαμε από κοινού. Υπήρξαν κάποιες δυσκολίες με τις βίζες που ήταν απαραίτητες για όλες αυτές τις χώρες και για την Καμπότζη που έπρεπε να εκδοθεί πολύ έγκαιρα. Γενικά είναι ένα ταξίδι που απαιτεί σχετικό προγραμματισμό και επιλογή της σωστής περιόδου λόγω των καιρικών συνθηκών» εξηγεί η Έλενα.
«Το ταξίδι δεν έγινε με group συνεπώς οι οδηγοί, οι μεταφορές, τα εισιτήρια και τα ξενοδοχεία ήταν όλα σε μεμονωμένη βάση πράγμα που δικαιολογεί και το υψηλό κόστος των 3.200 ευρώ».
Η ομορφιά στο βλέμμα του παρατηρητή
«Η απομόνωση της χώρας από οποιαδήποτε ξενόφερτη επιρροή μου έδειξε τον παραδοσιακό Νοτιοανατολικό Ασιατικό τρόπο ζωής. Οι βουδιστές μοναχοί που κάνουν τις καθημερινές τους ασχολίες σιωπηλά και ευγενικά στα διάσπαρτα μοναστήρια, ο ποταμός Mekong που προσφέρει μια υπέροχη μαγεία στο τοπίο, οι τοπικές αγορές, η φύση, οι βόλτες με ελέφαντες μέσα στη ζούγκλα» είναι μερικά από τα highlights του ταξιδιού της Έλενας, η οποία μας διαβεβαιώνει πως στο δικό της ταξίδι δεν υπήρχε «σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού». «Όλα μου άρεσαν» λέει χαμογελώντας.
«Η κουλτούρα της χώρας είναι απόλυτα βουδιστική. Οι άνθρωποι είναι χαμογελαστοί και ευγενικοί και λόγω της έντονης θρησκευτικής τους πίστης εκπέμπουν εσωτερική γαλήνη. Από πολύ μικρή ηλικία τα αγόρια μπαίνουν σε βουδιστικό μοναστήρι για να καταλάβουν αν θα ακολουθήσουν δια βίου το δρόμο του μοναχισμού ή όχι».
Μια πρώτη (και μια δεύτερη) γεύση
«Η υπαίθρια αγορά που γίνεται νωρίς το πρωί πάνω σε στρωσίδια έχει πραγματικά έντονο τοπικό χρώμα και δίνει μια εικόνα των γαστρονομικών προτιμήσεων που έγιναν συνήθεια λόγω του πολύ χαμηλού βιοτικού επιπέδου της χώρας. Είδα λοιπόν πολύχρωμα ζαρζαβατικά -μικρού μεγέθους αφού είναι απολύτως…. βιολογικά- διάφορες ρίζες και βότανα. Σ’ ένα μικρό πάγκο-ψησταριά μπορούσες να φας επιτόπου φρέσκα ψάρια περασμένα σε καλαμάκι, ψημένα στα κάρβουνα. Ως εδώ καλά» διηγείται η Έλενα.
«Η συνέχεια της περιήγησής μου στην τοπική αγορά με άφησε με ανοιχτό το στόμα και με άπειρες φωτογραφίες στην μηχανή: ολοζώντανοι ποντικοί μέσα σε καλάθι (μάλιστα ένας κύριος τους διάλεγε κρατώντας τους από την ουρά για να τους περιεργαστεί πριν τους αγοράσει), νυχτερίδες, μεγάλα φίδια τεμαχισμένα σε φέτες, ουρές από βόδια, ακρίδες και καπνιστά κομμάτια από… σκύλο καθαρισμένα από τις τρίχες. Εξαιρετική ήταν η μπύρα Laos και το κρασί από ρύζι, σπεσιαλιτέ του τόπου».
Στοπ καρέ: Στιγμιότυπα από ένα ταξίδι ζωής
«Την αυγή, δεκάδες βουδιστές μοναχοί με τις χαρακτηριστικές πορτοκαλί ρόμπες και τα ξυρισμένα μαλλιά προχωράνε σιωπηλά στους δρόμους ο ένας πίσω από τον άλλο για να συλλέξουν μέσα στα καλάθια τους τροφή για τους φτωχούς. Επίσης, η βόλτα στον ποταμό Mekong με καταπληκτικό τοπίο και η επίσκεψη στις σπηλιές με τους χιλιάδες βούδες σε όλες τις παραλλαγές και τα μεγέθη, προσφορά των πιστών ανά τους αιώνες» είναι τρία από τα χαρακτηριστικότερα για την Έλενα στιγμιότυπα του ταξιδιού.
Τελικά…
«Θα προέτρεπα κάποιον να κάνει το συγκεκριμένο ταξίδι για όλα όσα ήδη περιέγραψα. Για να δουν κάτι διαφορετικό, έναν ιδιαίτερο πολιτισμό, για να μάθουν λίγο παραπάνω παγκόσμια ιστορία, για να βγουν από τον μικρόκοσμό τους όπου όλα είναι γνώριμα και καθόλου απροσδόκητα» λέει η Έλενα.
«Η επίσκεψη σε μία χώρα από μόνη της όσο διαφορετική κι αν είναι σε σχέση με τη δική μας, δύσκολα μπορεί να μας αλλάξει άμεσα σαν άτομα. Τα πολλά ταξίδια, όμως, και η επαφή με πολλούς διαφορετικούς λαούς, σίγουρα μας κάνουν να αντιληφθούμε ότι την ευτυχία δεν την βρίσκεις μόνο μέσα από τον υπερκαταναλωτικό και γρήγορο ρυθμό ζωής του δυτικού κόσμου» συνεχίζει. «Είδα στο Λάος μεγάλη φτώχεια. Είδα μια χώρα που έχει βομβαρδιστεί όσο καμιά άλλη, που έχει αποψιλωθεί από τα δάση της και αυτό που μου έμεινε ως τελική εντύπωση ήταν τα χαμόγελα, η ηρεμία και η ευγένεια των ντόπιων. Τα παιδάκια έπαιζαν όλα μαζί στα στενά σοκάκια, οι γυναίκες βοηθούσαν η μία την άλλη, οι αυλές των μικροσκοπικών σπιτιών ήταν πεντακάθαρες. Όλοι για όλους» καταλήγει.
Κάθε αρχή και δύσκολη (;)
«Η προετοιμασία του ταξιδιού δεν ήταν ιδιαίτερα πολύπλοκη, καθώς όλες τις διαδικασίες τις ανέλαβε το μικρό αλλά εξειδικευμένο ταξιδιωτικό πρακτορείο, που οργάνωσε τέλεια το ταξίδι “tailor made” σε ημερομηνίες και καταλύματα που επιλέξαμε από κοινού. Υπήρξαν κάποιες δυσκολίες με τις βίζες που ήταν απαραίτητες για όλες αυτές τις χώρες και για την Καμπότζη που έπρεπε να εκδοθεί πολύ έγκαιρα. Γενικά είναι ένα ταξίδι που απαιτεί σχετικό προγραμματισμό και επιλογή της σωστής περιόδου λόγω των καιρικών συνθηκών» εξηγεί η Έλενα.
«Το ταξίδι δεν έγινε με group συνεπώς οι οδηγοί, οι μεταφορές, τα εισιτήρια και τα ξενοδοχεία ήταν όλα σε μεμονωμένη βάση πράγμα που δικαιολογεί και το υψηλό κόστος των 3.200 ευρώ».
Η ομορφιά στο βλέμμα του παρατηρητή
«Η απομόνωση της χώρας από οποιαδήποτε ξενόφερτη επιρροή μου έδειξε τον παραδοσιακό Νοτιοανατολικό Ασιατικό τρόπο ζωής. Οι βουδιστές μοναχοί που κάνουν τις καθημερινές τους ασχολίες σιωπηλά και ευγενικά στα διάσπαρτα μοναστήρια, ο ποταμός Mekong που προσφέρει μια υπέροχη μαγεία στο τοπίο, οι τοπικές αγορές, η φύση, οι βόλτες με ελέφαντες μέσα στη ζούγκλα» είναι μερικά από τα highlights του ταξιδιού της Έλενας, η οποία μας διαβεβαιώνει πως στο δικό της ταξίδι δεν υπήρχε «σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού». «Όλα μου άρεσαν» λέει χαμογελώντας.
«Η κουλτούρα της χώρας είναι απόλυτα βουδιστική. Οι άνθρωποι είναι χαμογελαστοί και ευγενικοί και λόγω της έντονης θρησκευτικής τους πίστης εκπέμπουν εσωτερική γαλήνη. Από πολύ μικρή ηλικία τα αγόρια μπαίνουν σε βουδιστικό μοναστήρι για να καταλάβουν αν θα ακολουθήσουν δια βίου το δρόμο του μοναχισμού ή όχι».
Μια πρώτη (και μια δεύτερη) γεύση
«Η υπαίθρια αγορά που γίνεται νωρίς το πρωί πάνω σε στρωσίδια έχει πραγματικά έντονο τοπικό χρώμα και δίνει μια εικόνα των γαστρονομικών προτιμήσεων που έγιναν συνήθεια λόγω του πολύ χαμηλού βιοτικού επιπέδου της χώρας. Είδα λοιπόν πολύχρωμα ζαρζαβατικά -μικρού μεγέθους αφού είναι απολύτως…. βιολογικά- διάφορες ρίζες και βότανα. Σ’ ένα μικρό πάγκο-ψησταριά μπορούσες να φας επιτόπου φρέσκα ψάρια περασμένα σε καλαμάκι, ψημένα στα κάρβουνα. Ως εδώ καλά» διηγείται η Έλενα.
«Η συνέχεια της περιήγησής μου στην τοπική αγορά με άφησε με ανοιχτό το στόμα και με άπειρες φωτογραφίες στην μηχανή: ολοζώντανοι ποντικοί μέσα σε καλάθι (μάλιστα ένας κύριος τους διάλεγε κρατώντας τους από την ουρά για να τους περιεργαστεί πριν τους αγοράσει), νυχτερίδες, μεγάλα φίδια τεμαχισμένα σε φέτες, ουρές από βόδια, ακρίδες και καπνιστά κομμάτια από… σκύλο καθαρισμένα από τις τρίχες. Εξαιρετική ήταν η μπύρα Laos και το κρασί από ρύζι, σπεσιαλιτέ του τόπου».
Στοπ καρέ: Στιγμιότυπα από ένα ταξίδι ζωής
«Την αυγή, δεκάδες βουδιστές μοναχοί με τις χαρακτηριστικές πορτοκαλί ρόμπες και τα ξυρισμένα μαλλιά προχωράνε σιωπηλά στους δρόμους ο ένας πίσω από τον άλλο για να συλλέξουν μέσα στα καλάθια τους τροφή για τους φτωχούς. Επίσης, η βόλτα στον ποταμό Mekong με καταπληκτικό τοπίο και η επίσκεψη στις σπηλιές με τους χιλιάδες βούδες σε όλες τις παραλλαγές και τα μεγέθη, προσφορά των πιστών ανά τους αιώνες» είναι τρία από τα χαρακτηριστικότερα για την Έλενα στιγμιότυπα του ταξιδιού.
Τελικά…
«Θα προέτρεπα κάποιον να κάνει το συγκεκριμένο ταξίδι για όλα όσα ήδη περιέγραψα. Για να δουν κάτι διαφορετικό, έναν ιδιαίτερο πολιτισμό, για να μάθουν λίγο παραπάνω παγκόσμια ιστορία, για να βγουν από τον μικρόκοσμό τους όπου όλα είναι γνώριμα και καθόλου απροσδόκητα» λέει η Έλενα.
«Η επίσκεψη σε μία χώρα από μόνη της όσο διαφορετική κι αν είναι σε σχέση με τη δική μας, δύσκολα μπορεί να μας αλλάξει άμεσα σαν άτομα. Τα πολλά ταξίδια, όμως, και η επαφή με πολλούς διαφορετικούς λαούς, σίγουρα μας κάνουν να αντιληφθούμε ότι την ευτυχία δεν την βρίσκεις μόνο μέσα από τον υπερκαταναλωτικό και γρήγορο ρυθμό ζωής του δυτικού κόσμου» συνεχίζει. «Είδα στο Λάος μεγάλη φτώχεια. Είδα μια χώρα που έχει βομβαρδιστεί όσο καμιά άλλη, που έχει αποψιλωθεί από τα δάση της και αυτό που μου έμεινε ως τελική εντύπωση ήταν τα χαμόγελα, η ηρεμία και η ευγένεια των ντόπιων. Τα παιδάκια έπαιζαν όλα μαζί στα στενά σοκάκια, οι γυναίκες βοηθούσαν η μία την άλλη, οι αυλές των μικροσκοπικών σπιτιών ήταν πεντακάθαρες. Όλοι για όλους» καταλήγει.
