40 τρόποι να δώσετε αγάπη

των Ηρώς Κουνάδη, Έλενας Μπούλια, Νικόλα Γεωργιακώδη

“What to give if you can’t give love” ήταν ο τίτλος ενός πρόσφατου post στο blog του New Yorker. Το περιεχόμενό του –το μαντέψατε– ήταν προτάσεις για χριστουγεννιάτικα δώρα. Προτάσεις για πανάκριβα μεν, ευκολότερα στο να δοθούν απ’ ότι η αγάπη δε, χριστουγεννιάτικα δώρα. Ο τίτλος ήταν catchy. Θα σε προβλημάτιζε μόνο αν τον κοιτούσες επίμονα για περισσότερα από δύο δευτερόλεπτα. «Αν δεν μπορείς να δώσεις αγάπη;»

Κατά μία θεωρία, το δώρο είναι καθαρά εγωιστική πράξη. Δώρα κάνουμε μόνο στους ανθρώπους που αγαπάμε –ή έστω συμπαθούμε– με μύχιο πόθο την προσωπική ικανοποίηση που απορρέει από το γεγονός ότι κάνουμε κάποιον να χαρεί. Κι όχι κάποιον οποιονδήποτε, είπαμε, κάποιον που αγαπάμε. Αυτοί οι άνθρωποι θέλουμε να είναι χαρούμενοι. Και για τον εαυτό μας θέλουμε τα εύσημα αυτής της χαράς.

Οι αντιφρονούντες θα υποστηρίξουν ότι η επιλογή του δώρου ενέχει σε κάθε περίπτωση στοιχεία αλτρουισμού. Διαλέγουμε δώρο για ένα αγαπημένο πρόσωπο βασισμένοι στην προσωπικότητα, τα γούστα του και το τι θα τον έκανε να χαρεί. Αγοράζουμε δώρα πρωτίστως για να δώσουμε χαρά στον παραλήπτη τους –και μόνο κατ’ επέκταση να χαρούμε για την κυριότητα της χαράς αυτής. Παίρνουμε –οι περισσότεροι τουλάχιστον– κάτι λιγότερο για τον εαυτό μας, ώστε να μπορέσουμε να πάρουμε κάτι για κάποιον άλλο.

Αν η εποχή δε μας διευκολύνει ιδιαίτερα να δώσουμε αγάπη, μας ενθαρρύνει σίγουρα να κάνουμε δώρα. Κι αν η χαρά είναι δική μας ή του άλλου, μοιρασμένη ισόποσα ή με τη ζυγαριά να γέρνει προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, μικρή σημασία έχει. Φτάνει να υπάρχει. Όπως έγραφε ο Ντοστογιέφσκι, "η ομορφιά (της) θα σώσει τον κόσμο". Από την απειλή της πεποίθησης ότι κάποιοι δεν μπορούν να δώσουν αγάπη.

* Δείτε στα Υποθέματα του Αφιερώματος σαράντα διαφορετικούς τρόπους για να δώσετε… αγάπη, στον άνδρα, τη γυναίκα, το παιδί και το σπίτι.