Ο Κώστας στις Καμάρες είναι παλιά και δοκιμασμένη αξία που κάθε χρόνο γίνεται και καλύτερη. Με το χαμόγελο, με την καλή διάθεση, με την πρόθεση και την ικανότητα να ικανοποιεί τον πελάτη.
Φέτος έκανε μία μάλλον ριζική ανανέωση στο μενού ενώ το σέρβις, όπως πάντα, είναι από τα καλύτερα της Μυκόνου. Καλή η λίστα κρασιών, χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις, αλλά με όλες τις απαραίτητες επιλογές.
Στο μενού ξεχωρίζουν το καρπάτσιο σκορπίνας σε μαρινάδα εσπεριδοειδών με σάλτσα από αυγά αχινού, η κρύα γκασπάτσο και το σουφλέ καραβιδόψυχας με πουρέ καπνιστής μελιτζάνας. Η σαλάτα Camares είναι πάντα καλή και τεράστια με τα λαχανικά διαλεγμένα ένα-ένα.
Η σαλάτα ρόκα με μανιτάρια, λιαστή ντομάτα, κουκουνάρι, προσιούτο San Daniele και dressing από μπαλσάμικο αποτελεί εξαίρεση στις άχρωμες και άγευστες ρόκες που σερβίρονται αλλού.
Εξαίρετο το σπιτικό ραβιόλι με γέμιση από άγρια μανιτάρια σε σάλτσα καβουριού, κονφί ντομάτας και αφρό τρούφας. Δύσκολο πιάτο στην εκτέλεση με διαφορετικές γεύσεις που επιφανειακά μπορεί να μην συμβαδίζουν αλλά τελικά προκύπτει μία ευχάριστη έκπληξη. Το ριζότο με αυγά αχινού θα μπορούσε να είναι πιο πλούσιο στα... αυγά.
Στα ψαρικά ο Κώστας επιδιώκει τα λίγα φρέσκα και από ελληνικές θάλασσες, αλλά το φιλέτο σφυρίδας στη σχάρα με μελιτζάνα και το τουρνεντό λαβράκι με μάραθο, τρούφα και ριζότο με κρέμα από σπαράγγι πάλι εκπλήσσει. Τα κρέατα παραδοσιακά -rib-eye και medallion μοσχαριού γάλακτος— αλλά και τολμηρά– το ossobuco από κατσίκι και το γεμιστό ψαρονέφρι.
Γενικά, οι Καμάρες τολμούν και επιχειρούν μία κουζίνα fusion μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδος: ελληνικές πρώτες ύλες σε γαλλικές προετοιμασίες και συνθέσεις με πινελιές Ιταλίας. Τολμηρό και πετυχημένο πείραμα.
