Το Sol y Μar, στην παραλία στο Καλό Λιβάδι θεωρείται ήδη ένα από τα πιο in μαγαζιά της Μυκόνου.
Μαζί με το N’ ammos στην Ψαρού, καθιέρωσαν το νέο τρόπο διασκέδασης στο νησί: μπάνιο κατά τις 12.00 – 13.00, μεζεδάκι και ποτό στην οργανωμένη παραλία κατά τις 15.00 – 16.00. φαγητό από τις 17.00 έως τις 18.30 και μετά ποτά, χορός και... αγριότητες μέχρι τις 21.00 –οπότε επιστροφή στο σπίτι, μπάνιο, ύπνος και μάλλον καμία άλλη έξοδος.
Η οργάνωση της παραλίας από το Στέφανο δεν κατάφερε ακόμη να φτάσει τα απόλυτα standard που έχει καθιερώσει ο Νίκος στη Ψαρού, αλλά οι φετινές ξαπλώστρες του Sol y Μar είναι καλύτερες απ΄αυτές του N’ ammos : διπλά και μεγάλα τραπέζια και συρταρωτό στο πλάι για ποτά και αναγνωστικό υλικό, αν δεν είσαι κοντά στο τραπεζάκι.
Η τάξη που διατηρεί ο Νίκος, η αδιάκοπη προσοχή για το κάθε τι και η ικανότητα του να χειρίζεται με απόλυτη ηρεμία ακόμη και τις πιο δύσκολες καταστάσεις— που στην Ψαρού με τα διάφορα... ”καβαλημένα καλάμια” δεν είναι λίγες— σίγουρα αποτελούν πρότυπο που δύσκολα φτάνεται και ακόμη πιο δύσκολα ξεπερνιέται.
Ανώτατο στέλεχος πολυεθνικής ξεσήκωσε την παραλία κάτω από την επήρεια σαμπάνιας που έχυνε στη θάλασσα, και ενώ μέσα στη θάλασσα έβγαλε το μαγιό του και κίνησε για να βγει ξανά στην παραλία. Εκεί, συνάντησε έναν χαμογελαστό Νίκο, ο οποίος του είπε δύο λόγια στο αυτί και τον τύλιξε κυριολεκτικά με μία πετσέτα που κρατούσε ήδη στα χέρια του– χωρίς να ακουστεί καμία διαμαρτυρία. Μετά στην παραλία επανήλθε χωρίς... κιχ η ησυχία.
Παράλληλα, η Ψαρού σαφώς υπερέχει του Sol y Μar στον τομέα της εξυπηρέτησης στην παραλία: τα παιδιά είναι παντού, η ταχύτητα το κάτι άλλο και η ποιότητα πολύ καλή –αν κρίνει κανείς από Bloody Mary, Marguerites, fruit punch κλπ.
Το φαγητό και στα δύο είναι από καλό έως πολύ καλό –με βάση την πρώτη ύλη, τη φαντασία και την αυθεντικότητα στα πιάτα και την ίδια την προετοιμασία. Στο N’ ammos, η απώλεια του Γιάννη– ενός από τους κορυφαίους ψήστες της Μυκόνου—καλύφθηκε επάξια από τον Βαγγέλη, ενώ στο Sol y Μar συνεχίζει με επιτυχία ο Γιάννης– αν και μερικές φορές το αποτέλεσμα... παίζει.
Ο Δημήτρης Πασαλιάδης στο Sol y Mar και το Σάμης με το Γιώργο στο N’ ammos, επιβλέπουν με ακούραστο μάτι και ολοήμερη ενέργεια.
Στον τομέα της δημιουργικότητας στο φαγητό είναι δύσκολη η επιλογή ανάμεσα στο Sol y Mar και το N’ ammos. Σε άλλα πιάτα υπερέχει το ένα, σε άλλα το άλλο– αλλά με βραχεία κεφαλή. Τόσο, ώστε η επιλογή ανάμεσα στα δύο είναι εξαιρετικά δύσκολη. Γι’ αυτό φροντίστε να πάτε και στα δύο– ανυπερθέτως.
Στο πρώτο ξεχωρίσαμε στις σαλάτες με τα άγρια και αρωματικά χόρτα (ακόμη καλύτερη σε φρεσκάδα και dressing από πέρυσι) τα ραδίκια φρυάνου και τη ρόκα-γλιστρίδα, λούζα, ξινότυρο και λιαστές ντομάτες. Στα ορεκτικά τη φάβα με κάππαρη και κρεμμύδι, το ταρτάρ γαρίδας με αυγά ρέγκας και την πιατέλα με διάφορα καρπάτσιο ψαριών, φρέσκα και μυρίζουν –αν είναι δυνατόν—θάλασσα.
Πολύ καλές οι πίτες, όλα τα μύδια, τα οστρακοειδή και ο γόνος καλαμαριού, εξαίρετοι οι κεφτέδες ζυμωμένοι με διάφορα αρωματικά καθώς και οι φρέσκιες τηγανητές πατάτες. Από τα 6 ριζότο ξεχώρισα δύο: με σπαράγγια, ανθούς κολοκυθιών και σαφράν και αυτό με σουπιές, γλυκό κρασί και λάδι τρούφας.
Δεν δοκίμασα τις μακαρονάδες φέτος αλλά η εμπειρία από πέρυσι είναι αυτή της ποιότητας και της προσεκτικής ανταπόκρισης στην επιθυμία του πελάτη για al dente κλπ. Ιδιαίτερα ξεχωρίζουν πάντως οι πέννες με ταρτούφο και άγρια μανιτάρια και η καρμπονάρα με καπνιστό καλαμάρι. Η πρώτη είναι αναμενόμενη αλλά με απόλυτη ισορροπία στο ταρτούφο. Η δεύτερη δείχνει φαντασία αν και ξενίζει. Είναι, όμως, πιστά εκτελεσμένη, χωρίς να βαραίνει με αυγά και άλλα τέτοια και δείχνει ότι οι πειραματισμοί πετυχαίνουν μερικές φορές.
Η pikania στη σχάρα –άλλη ονομασία για ουσιαστικά μία κλασσική ταλιάτα –με άφησε αδιάφορο (δεν ήταν καν σωστά σιτεμένη), αλλά το κοτόπουλο στη σχάρα μαριναρισμένο με γιαούρτι (συνταγή, λέγεται, από την Αλγερία) ήταν νόστιμο και ζουμερό –περισσότερα δεν μπορεί να περιμένει κανείς από κοτόπουλο. Το φιλέτο στη σχάρα –είναι όπως όλα τα φιλέτα, αλλά ξεχωρίζουν τα μπιφτέκια με μυρωδικά στη σχάρα: ζουμερά, μέτρια ή καλοψημένα ανάλογα με την παραγγελία, και φοβερά εύγευστα.
Τα ψάρια στο Sol y Μar είναι φρέσκα και— όποτε δυνατόν— ελληνικά. Οι αστακοί μέσα στη γούρνα με το θαλασσινό νερό ψαρεύονται κατά βούληση και μαγειρεύονται κατά παραγγελία. Το ψάρι σε κρούστα με αλάτι καταφέρνει να αποφύγει τα πολλά λάθη που κάνουν όσοι θεωρούν τη μέθοδο αυτή απλή, ενώ η γλώσσα γεμιστή με αρμύρες και κρίταμα και η πεσκανδρίτσα με σαλάτα από φινόκιο και dressing κάππαρης ικανοποιητικά πιάτα, αν και όχι για όλα τα γούστα.
Τα γλυκά γενικά καλά, αλλά το μασκαρπόνε με φράουλες καταφέρνει να ξεπερνά το κάθε υλικό ξεχωριστά, ενώ τα φύλλα σοκολάτας με πραλίνα και παγωτό κλείνουν καταπληκτικά ένα βαρύ καλοκαιρινό γεύμα.
Η λίστα των κρασιών καλή– αν και κάπως περιορισμένη– και το σέρβις μέσα σε αποδεκτά πλαίσια– καλύτερο όταν ο κόσμος είναι λιγότερος. Γενικά το Sol y Μar έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα στη Μύκονο— νέες τάσεις που ταιριάζουν περισσότερο σε διακοπές και είναι κόντρα στη μόδα ”μεταφοράς” των VIPs στη Μύκονο.
Στο N’ ammos, το σέρβις πρέπει να είναι το καλύτερο στην Ελλάδα –όσο κόσμο και να έχει το μαγαζί, που μερικές φορές φτάνει σε ασφυξία. Στην ίδια λογική λειτουργεί και η κουζίνα, που καταφέρνει να κρατά την ποιότητα της ότι και να γίνει. Αν συμβεί ένα λάθος ή ένας πελάτης δυσαρεστηθεί, δίνεται μάχη για να διορθωθούν άμεσα οι αρνητικές εντυπώσεις.
Λίγο πιο ακριβό από το Sol y mar, έχει καταφέρει να μαζέψει και να ικανοποιήσει όχι μόνο τη λεγόμενη– γιατί άραγε— ”αφρόκρεμα” και να το κάνει ξανά και ξανά. Η πίστη στην ποιότητα, με άλλα λόγια, είναι διαρκής και αδιατάραχτη.
Τα ψάρια είναι το φόρτε του N’ ammos– γι’ αυτό και ο ρόλος του ψήστη είναι τόσο σημαντικός. Η ζήτηση είναι τόσο μεγάλη, που η απόλυτη ελληνικότητα των ψαριών δεν μπορεί να είναι πάντα εγγυημένη. Η φρεσκάδα είναι—όπως είναι και η συνέπεια με τη μορφή της παραγγελίας που δίνει ο πελάτης. Στο N’ ammos έχω φάει μερικά από το πιο σωστά ψημένα ψάρια.
Στα πρώτα πιάτα ξεχωρίζει η φετινή εισαγωγή με μπουρεκάκι μελιτζάνας και μους φέτας, η ταραμοσαλάτα, τα όστρακα στη σχάρα, τα μύδια που έρχονται μυρωδάτα και φρέσκα στο τραπέζι και δεν μπορεί κανείς να σταματήσει να τρώει, ο μαριναρισμένος γαύρος, το χούμους με την αραβική πίτα και– με χαιρετισμό προς τη Σαντορίνη— οι ντοματοκεφτέδες. Η νέα σαλάτα ρόκα με φρέσκια αγκινάρα είναι εξαίρετη –και στην πρώτη ύλη και στην εκτέλεση— ενώ η παραδοσιακή σαλάτα Nammos είναι ένα ολόκληρο φαγητό από μόνη της –αν και προσωπικά θα προτιμούσα να μην είχε το πορτοκάλι.
Ο συνδυασμός του γόνου χελιού με σκόρδο και κόκκινη καυτή πιπεριά (τσίλι) στο τηγάνι κάνει ένα πραγματικό ορεκτικό –παρά το καλοκαίρι—ενώ πουθενά στη Μύκονο δεν θα βρει κανείς τόσο συχνά και τόσο φρέσκους ολόκληρους αχινούς.
Τα κρεατικά αποδεκτά— χωρίς ιδιαίτερη μνεία. Στις πάστες ξεχωρίζει η πολύ πλούσια πρόταση παπαρδέλες με τρούφα και μανιτάρια και βούτυρο και τυρί (χωρίς τελειωμό!), αλλά και το ριζότο με λεμόνι και– αν θέλει κανείς— στρείδια στη σχάρα από δίπλα.
Στα γλυκά, το σπιτικό μους σοκολάτα σε... στέλνει αδιάβαστο, ενώ η λίστα των κρασιών καλύπτει πολλά γούστα και σε πολύ λογικές τιμές.
Η τάση της ολοήμερης διασκέδασης χωρίς υποχρεωτικά συνέχεια βραδινή ουσιαστικά ξεκίνησε από εκεί– από τα δύο αδέλφια το Γιώργο και το Δήμο, με τη βοήθεια εδώ και τρία χρόνια της Έλενας –που είναι ”Κέρβερος” στα τραπέζια. Το σέρβις τείνει να είναι απλό, φιλικό και πολύ αποτελεσματικό.
Η φετινή μαύρη ενδυμασία των παιδιών που φροντίζουν τα τραπέζια κάπως ξένισε την πρώτη φορά, αλλά ”φοριέται με τέτοια καλή διάθεση από τα παιδιά –άνδρες και γυναίκες— και με τέτοιο χαμόγελο, που μετά τη συνηθίζει κανείς και μαθαίνει να του αρέσουν!
