"ΜΕΘ για VIP; Μη μου πεις!"

Η αποκάλυψη για τις ΜΕΘ των VIP δεν θα έπρεπε να είναι έκπληξη, αλλά στην χώρα που η υποκρισία έχει μια ξεχωριστή θέση, είναι και παραείναι. Και εδώ που τα λέμε, από μια μεριά, δικαίως. Τώρα, μετά τις αποκαλύψεις, φαίνεται αυτονόητο: Είναι δυνατόν να μιλάμε για διασωληνωμένους εκτός μονάδων εντατικής θεραπείας και ταυτόχρονα να μένουν άδεια κρεβάτια μήπως και τα χρειαστεί κάποιο «σημαντικό πρόσωπο;»; Η λογική θα έλεγε όχι, αλλά η πραγματικότητα λέει ξανά ότι «είναι και παραείναι».    

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί. Δεχόμαστε ότι υπάρχουν δύο ή και περισσότερες βαθμίδες σημαντικότητας των ανθρώπων; Νομίζω αναμφισβήτητα, ναι. Με κάποιον τρόπο όλοι λίγο ως πολύ θεωρούν σημαντικό πρόσωπο το αναγνωρίσιμο πρόσωπο ή το πρόσωπο που έχει οικονομική δύναμη. Υπάρχουν και άλλες κοινωνικές ομάδες που αναγνωρίζουν ως σημαντικούς ανθρώπους με διαφορετικά χαρακτηριστικά (πνευματικό έργο, καλλιτεχνική αξία, προσφορά στο σύνολο κλπ κλπ), αλλά, για το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου, είσαι σημαντικός αν ξέρουν το όνομα και την ιδιότητά σου περισσότερες   

Το με ποιον τρόπο καθορίζεται σε κάθε κοινωνία ποιος άνθρωπος είναι σημαντικός και ποιος όχι, είναι δείγμα της ποιότητας μιας κοινωνίας. Ακόμη, το αν οι άνθρωποι μιας κοινωνίας θα χωριστούν άτυπα σε μία ή περισσότερες κατηγορίες, οι οποίες δικαιούνται διαφορετική μεταχείριση, είναι κάτι που επίσης παράγει συμπεράσματα για την ποιότητά της,

 Απορώντας λοιπόν για την ύπαρξη «καβατζωμένων» ΜΕΘ, ζητάμε εμμέσως μια πολύ δομική ανατροπή των αξιών τις οποίες αποδεχόμαστε όλοι σαν μια δυσάρεστη πραγματικότητα για την οποία «και τι να κάνουμε;».       

Δεν λέω να μην απορούμε για τις ΜΕΘ αυτές, όπως βέβαια δεν λέω να μην γίνει και εισαγγελική έρευνα. Αντιθέτως: Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που βοηθούν μια κοινωνία να δει τον δρόμο των αξιών και του ανθρωπισμού και να απομακρυνθεί από την αποθέωση του δήθεν και της δόξας του γκλίτερ και του λάιφστάιλ. Είναι απαιτήσεις που δείχνουν κοινωνική αφύπνιση και από τις οποίες θα προέλθει μια κάποια αλλαγή, αν είναι να προέλθει κάποτε.

Αλλά να μην ξεχνάμε που βρισκόμαστε, ε;