ΑΠΟΨΕΙΣ

Όποτε κάποιος ξεστομίσει μια μπουρδολογία περί έλλειψης παιδείας, ψεκασμών ή σχεδίου μαζικής αποβλάκωσης ως κύριες αιτίες της σύγχρονής του κατάστασης στον τόπο του, πάντα μιλά βγάζοντας τον εαυτό του απ' έξω.

Ο κ. Παπαλιός, πρώην πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου αποχώρησε εκτοξεύοντας βέλη κατά της ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού. Ένα- δυό από αυτά ήταν σημαντικά και απάντηση δεν έχουν λάβει.   

Εδώ και καιρό παρακολουθώ προσεκτικά το θέμα που έχει προκύψει με τις δραστηριότητες της Mercedes-Benz Ελλάς στην χώρα μας.

Ήδη, ώρες μετά τη δολοφονία Φύσσα, το πολιτικά ορθό trend στα social media ήταν ένας «διαγωνισμός» για το ποιος θα φρικάρει πιο πολύ για τα γεγονότα. Δεν είναι σπάνιοι αυτοί οι «διαγωνισμοί» στους τόπους κοινωνικής δικτύωσης.

Έπρεπε να δολοφονηθεί ένας έλληνας σε κοινή θέα, να συλληφθεί επί τόπου ο ένοχος και να ταυτοποιηθεί άμεσα η σχέση του με το 6,92% του ελληνικού κοινοβουλίου για να ξυπνήσουν τα δημοκρατικά και ανθρωπιστικά αντανακλαστικά μας;

Είναι Αύγουστος του 1976 και στο Νίρμπουργκρινγκ της Γερμανίας όλα είναι έτοιμα για το Γκραν-Πρι της Φόρμουλα-1. Ή σχεδόν όλα.

Όταν αντιμετωπίζεις δολοφονικές επιθέσεις, μην βγεις στους δρόμους, όχι. Γίνε λίγο ζεν. Γι’ αυτό υπάρχει το τουίτερ.

Η βία δεν είναι η ενοχλητική σου πρώην που όσο την αγνοείς θα σταματήσει να σε παίρνει τηλέφωνο.

Ο Πάνος Καμμένος προκαλεί τον Ιοβόλο να γράψει ένα κείμνεο που θυμίζει λίγο σενάριο Ταραντίνο: Μέχρι τη μέση μια ιστορία και μετά τη μέση μια εντελώς διαφορετική. Δεν έχουν πολλοί πολιτικοί αυτή την ικανότητα.