Οι καλύτερες συναυλίες που είδε η Αθήνα τα τελευταία 20 χρόνια
Τι καλό έχει γίνει στο συναυλιακό γίγνεσθαι τα τελευταία είκοσι χρόνια; Τι θα θυμόμαστε αυτό το καλοκαίρι και θα (χαμο)γελάμε;
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι Τέχνες δέχθηκαν ισχυρό πλήγμα από την επέλαση της πανδημίας. Εκδηλώσεις, θεάματα, παραστάσεις και συναυλίες ακυρώνονται ή αναβάλλονται -κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει για το πότε- και οι διοργανωτές βλέπουν τους κόπους μηνών να εξανεμίζονται μετά από κάθε ανακοίνωση του ΠΟΥ.
Αφού οι ελπίδες μας γκρεμίστηκαν ότι δε θα ακούσουμε για πρώτη φορά live το καλλιτεχνικό παιδί του Jimi Hendrix, John Frusciante, ούτε θα ταξιδέψουμε νοερά σε απόκοσμα μέρη με τις μουσικές των Massive Attack, ούτε θα νιώσουμε το έδαφος να σείεται χάριν των Slipknot κι ότι δε θα ζήσουμε αντίστοιχη αίγλη με αυτήν των ευρωπαϊκών lives, αποφασίσαμε στρέψουμε αλλού το μυαλό μας. Καθόμαστε λοιπόν αναπαυτικά στους καναπέδες μας, ξεχνιόμαστε με τα αμέτρητα live streaming μουσικών (χορεύοντας με τις γάτες μας) και αναπολούμε παλιά καλά live απολαμβάνοντας μία παγωμένη μπίρα.
Madonna στο ΟΑΚΑ, στις 27 Σεπτεμβρίου 2008
Support: Robyn
Δε θέλουμε να ακουστούμε γραφικοί και να αναφέρουμε για ακόμα μία φορά ότι η Madonna είναι η βασίλισσα της ποπ, αλλά θα το πούμε. Κρατάει δικαιωματικά τα σκήπτρα, είναι η ίδια η ποπ. Και φυσικά, μετά από την ανακοίνωση του λάιβ της στην Αθήνα, τι διαφορετικό θα μπορούσε να συνέβαινε από το να εξαντληθούν τα εισιτήρια από τις πρώτες μέρες κυκλοφορίας τους και τελικά να πωλούνται στο e-Bay προς 1200 δολάρια το ένα;
Όσον αφορά το λάιβ; Τι μπορεί να χωρέσει ο νους σου; Βάλε αυτά και λίγο ακόμα. Ακορντεόν, video walls, αυτοκίνητα, τρένα, χορευτές, βιολιά, rappers, διαμάντια Swarovski ήταν τα συστατικά που συνέθεσαν αυτό το μαγικό υπερθέαμα. Πόσοι είχαν την τιμή να το παρακολουθήσουν; Γύρω στις 70.000.
Red Hot Chili Peppers στο ΟΑΚΑ, στις 4 Σεπτεμβρίου 2012
Support: AAAK, Sunny Side Of The Razor
Τέσσερα χρόνια μετά τη συναυλία της Madonna, το ΟΑΚΑ είχε την τιμή να υποδεχτεί στην αρένα του τη μπάντα που απαγορεύεται να μισήσεις σε όποια μουσική όχθη και να πλατσουρίζεις. Γύρω από το ΟΑΚΑ η εικόνα για τους κατοίκους ήταν εντελώς πρωτόγνωρη∙ τα αυτοκίνητα είχαν κυριολεκτικά πλημμυρίσει την περιοχή. Δρόμοι, πεζοδρόμια, η Σπύρου Λούη και οι δρόμοι στα πέριξ του ΟΑΚΑ, μέχρι και τα ιδιωτικά γκαράζ, είχαν πλημμυριστεί από τα αυτοκίνητα των φανς των φανκ ημίθεων. Τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται, δηλαδή ότι οι RHCP ήταν τρομεροί, και κρατάμε αυτή τη μία στιγμή που όλοι θα θυμούνται: το ανατριχιαστικό sing-along του κοινού στο Californication. Μοναδική στιγμή. Ειδικά για το ελληνικό κοινό.
Radiohead στο Θέατρο Λυκαβηττού, στις 26 Ιουνίου 2000
Support: -
Μπορεί ο Thom Yorke και οι μουσικοί του πειραματισμοί να μην φιγουράρουν στις καλλιτεχνικές προτιμήσεις του ευρέως κοινού, αλλά σίγουρα αξίζουν μία θέση σε αυτή τη λίστα. Η μπάντα που άντεξε τους άπειρους πειραματισμούς χωρίς να χάσει το κοινό της και έγραψε το Creep που όμοιο του υπάρχει μόνο το “Fuck You” των Archive, ήρθε και έδωσε μια άλλη νότα στις συναυλίες όπως τις είχε μάθει το κοινό μέχρι τότε. Κάποιοι αποκάλεσαν τη συναυλία μουσική παράσταση, κάποιοι θαύμασαν το αφοσιωμένο κοινό που απολάμβανε τη συναυλία χωρίς να ανάβει αναπτήρες ή χωρίς να πετάει μπουκάλια. Ναι, δυστυχώς στα 90’s το κοινό έτσι ήθελε να εκφράζει την χαρά του, συνεπώς η συναυλία των Radiohead για πολλούς ήταν μια ευχάριστη έκπληξη.
Iron Maiden, στη Μαλακάσα, στις 20 Ιουλίου 2018
Support: Monument, Volbeat, Tremonti, The Raven Age, W.E.B., Rollin' Dice
Πάνω από 35.000 μουσικόφιλοι κατέκλυσαν το Terra Vibe εκείνο το ζεστό απόγευμα του Ιούλη. Ένας αστικός μύθος λέει ότι όσοι ξεκίνησαν μετά τις 6, χρειάστηκαν τουλάχιστον τρεις ώρες για να περάσουν την πύλη του Terravibe.
Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς από αυτή τη βραδιά; Τα σκηνικά που περιλάμβαναν ένα αιωρούμενο αεροπλάνο, καπνογόνα, φλογοβόλα και έναν ιπτάμενο Ίκαρο; Το γεγονός ότι το «Flight of Icarus» είχε να παιχτεί live από το 1986;! Τη θρυλική μασκότ του γκρουπ, Eddie, που ξιφομάχησε με τον frontman; Αυτό το live δεν μπορεί παρά να μείνει αξέχαστο σε fans ή και απλώς σε όσους είχαν την τύχη να βρεθούν σε αυτό το live.
Manu Chao στο Terravibe, στις 10 Ιουλίου 2008
Support: Patti Smith, Musica Ficta, Locomondo, Ska Bangies, Looming Titties, Sober, No Profile, Rosebleed, Los Mujeros
Αν μπορούσαμε να κατατάξουμε τα live που έχουν πραγματοποιηθεί στη Μαλακάσα από το καλύτερο στο χειρότερο, το όνομά του Manu Chao θα δέσποζε ασυζητητί στην πρώτη πεντάδα. Όχι επειδή η μουσική του είναι η καλύτερη ή η πιο ευφάνταστη, ούτε επειδή σαν τη δική του φωνή δεν υπάρχει καμία άλλη, αλλά για τον απλούστατο λόγο ότι ξέρει να σε διασκεδάζει. Χωρίς φανφαρώδη σκηνικά, χωρίς δωδεκαμελή μπαλέτα, ο Manu Chao είναι ο απόλυτος performer.
Η τεκίλα έρεε χωρίς σταματημό, τα κομμάτια του ο Manu Chao τα έπαιζε στο διπλάσιο τέμπο. Η σκόνη διάχυτη στην ατμόσφαιρα όπως ο ερωτισμός και η καλή διάθεση. Το κοινό είχε γίνει ένα και δονούταν στους ήχους του Manu και της μπάντας του. Οι φανς του Manu Chao λένε ότι ίσως και να ήταν το ωραιότερο του λάιβ σε ελληνικό έδαφος.
Slayer στο ΟΑΚΑ, στις 13 Ιουλίου 2019
Support: Rotting Christ, Leprous, Suicidal Angels
«Θα μου λείψετε... Αντίο». Σε άψογα ελληνικά, αποχαιρέτησε το ελληνικό του κοινό ο Tom Araya, frontman του θρυλικού αμερικανικού thrash metal συγκροτήματος Slayer, αφού στάθηκε ακίνητος περί τα 10 λεπτά, ίσως επειδή δεν ήθελε να ξεχάσει ποτέ αυτήν την ιστορική στιγμή που λάμβανε χώρα στο κλειστό του ΟΑΚΑ. Μετά από 38 χρόνια σκληροπυρηνικού και χαοτικού ροκ, οι Slayer αποφάσισαν να αποσυρθούν και η συγκίνηση ήταν μεγάλη με τα συναισθήματα κατέκλυζαν κοινό και μπάντα. Αποτίουμε λοιπόν εδώ έναν φόρο τιμής στη μπάντα που σεβάστηκε κατά γράμμα την έκφραση «ασυμβίβαστο rock ‘n’ roll», με σαφή αδιαφορία απέναντι σε όλους τους κανόνες και μόνο τους στόχο να παραδώσουν στο κοινό ατόφιο σκληροπυρηνικό thrash.
Tool στο Κτίριο Ξιφασκίας Ελληνικού, στις 16 Δεκεμβρίου 2006
Support: Mastodon
Με λεωφορεία και τρένα από όλα τα μέρη της Ελλάδος κατέφτασαν τον Δεκέμβριο του 2006 οι καθόλου ψύχραιμοι φανς των Tool. Περίπου 10000 παρευρισκόμενοι έζησαν την απόλυτη ευδαιμονία και ο λόγος ήταν τούτη ‘δω η ευφυέστατη μπάντα από το Λος Άντζελες.
Ο παράφρων Keenan, έδινε το δικό του show, άλλοτε χορεύοντας νωχελικά και άλλοτε με την πλάτη στο κοινό. Άλλοτε με τη δερμάτινη μάσκα του, άλλοτε χωρίς κι άλλοτε με την πλάτη στραμένη στο κοινό. Τα λέηζερ δίνανε και έπαιρναν, και έτσι με έναν τόσο αρτιστικό και συνάμα ψυχεδελικό τρόπο, η μπάντα κατάφερε να συνθέσει μία μαγευτική ατμόσφαιρα ξεπερνώντας τις προσδοκίες και των φανς, αλλά και όσων έσυραν οι φανς μέχρι εκεί με το ζόρι.
Deftones στην Πλατεία Νερού, στις 23 Ιουνίου 2014
Support: Ghost, Behemoth, Nighstalker, Planet Of Zeus, Tardive Dyskinesia
Ο ήχος στην πλατεία νερού φανταστικός, ο Chino Moreno γεμάτος όρεξη να οργώνει τη σκηνή, αλλάζοντας μαεστρικά την ένταση της φωνής του. Το κοινό μετά από χρόνια φεστιβαλικής αδράνειας διψασμένο για καλή μουσική. Οι συνθήκες ήταν κατάλληλες για να μείνει αυτή η συναυλία χαραγμένη στο μυαλό των θεατών.
Πέραν της μπάντας της οποίας ο ήχος ήταν αψεγάδιαστος, ο Moreno ήταν διαρκώς στα κάγκελα και πρόταξε πολλάκις το μικρόφωνο στο κοινό. Η ατμόσφαιρα στην πλατεία Νερού ήταν πραγματικά εκστασιαστική.
