Ζουράρις: Η λάθος χρήση μιας σωστής σκέψης
Ο υπουργός Ζουράρις είπε κάτι σωστό, το οποίο χάθηκε λόγω της ανάγκης του να εντυπωσιάσει και θα μείνει στην ιστορία ως "μπούρδα".
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Σχεδόν διασκέδασα με τη φρίκη που προκάλεσε στο πανελλήνιο η δήλωση Ζουράρι περί των ελληνικών νησιών που «δεν έγινε και τίποτα να τα πάρουν οι Τούρκοι- θα τα ξαναπάρουμε».
Και προκάλεσε φρίκη, όχι γιατί σύσσωμη η κοινή γνώμη αποτελείται από ακραιφνείς πατριώτες που κοιμούνται και ξυπνούν με την ανησυχία μην και μας πάρουν τίποτα οι Τούρκοι. Αλλά γιατί ο τρόπος με τον οποίο μπορεί κανείς δημόσια να αφίσταται από τις επίσημες θέσεις για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της Ελλάδας καταδυναστεύεται από μια «εθνική ορθότητα», που προσιδιάζει στην εξίσου ανόητη πολιτική ορθότητα.
Παρενθετικά να πω ότι πιστεύω πως αν απαλλαγούμε από αυτή την ανοησία του τι «απαγορεύεται έστω και να ακούγεται» θα μπορέσουμε ως κοινωνία να συζητήσουμε για αρκετά ζητήματα πολύ πιο ουσιαστικά.
Αν διαβαστεί ολόκληρη η δήλωση Ζουράρι θα δούμε ότι ο υπουργός είπε κάτι σωστό που όμως προδόθηκε από τον χοντροκομμένο τρόπο της εκφοράς του- αποτέλεσμα της μανίας για αυτοπροβολή για εντυπωσιασμό. Σύμφωνα με τα όσα ισχυρίστηκε, η ελληνική γλώσσα και κινδυνεύει πιο πολύ και πιο χρήσιμη είναι στον ελληνισμό, σε σχέση με τα νησιά.
Ιστορικά, σε διάφορες περιοχές του κόσμου, τα γεωγραφικά σύνορα πηγαίνουν μπρος και πίσω στο πέρασμα των αιώνων. Ωστόσο- όντως- οι γλώσσες που πεθαίνουν, ποτέ δεν ανασταίνονται.
Επί της αρχής λοιπόν αυτό που είπε ο υπουργός δεν είναι λάθος. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι πόθεν του προέκυψε ο κίνδυνος για την ελληνική γλώσσα; Τι άλλαξε, ας πούμε, σε σχέση με την προηγούμενη πενταετία; Συνέβη κάτι τρομερό;
Ελπίζω πίσω από την δήλωση Ζουράρι να μην κρύβεται κάποιο σχέδιο επιστροφής σε αρχαιολατρική παιδεία και εκ νέου έντασης της διδασκαλίας των αρχαίων. Οι μουσειοποιημένες γλώσσες δεν είναι ζωντανές· και δεν είναι ζωντανές γιατί δεν είναι λειτουργικές. Δεν ξέρω αν είναι δυνατόν να επιβιώσει μια γλώσσα λόγω της επιθυμίας των ιθυνόντων να συμβεί κάτι τέτοιο. Πάντως δεν είναι η κινδυνολογία που σώζει μια γλώσσα από την μουσειοποίηση. Η ευελιξία και η προσαρμοστικότητα τη σώζουν. Όσο πιο ελεύθερη αφήσουμε τη γλώσσα, τόσο πιθανότερο είναι να κρατήσει αυτή τις ρίζες της.
Ο υπουργός Ζουράρις εξέθεσε ένα στέρεο επιχείρημα με λάθος τρόπο και χρησιμοποιώντας το σε λάθος περίσταση. Εξ αυτού δεν έγινε ούτε πιο συμπαθής, ούτε πιο αντιπαθής.
Και προκάλεσε φρίκη, όχι γιατί σύσσωμη η κοινή γνώμη αποτελείται από ακραιφνείς πατριώτες που κοιμούνται και ξυπνούν με την ανησυχία μην και μας πάρουν τίποτα οι Τούρκοι. Αλλά γιατί ο τρόπος με τον οποίο μπορεί κανείς δημόσια να αφίσταται από τις επίσημες θέσεις για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της Ελλάδας καταδυναστεύεται από μια «εθνική ορθότητα», που προσιδιάζει στην εξίσου ανόητη πολιτική ορθότητα.
Παρενθετικά να πω ότι πιστεύω πως αν απαλλαγούμε από αυτή την ανοησία του τι «απαγορεύεται έστω και να ακούγεται» θα μπορέσουμε ως κοινωνία να συζητήσουμε για αρκετά ζητήματα πολύ πιο ουσιαστικά.
Αν διαβαστεί ολόκληρη η δήλωση Ζουράρι θα δούμε ότι ο υπουργός είπε κάτι σωστό που όμως προδόθηκε από τον χοντροκομμένο τρόπο της εκφοράς του- αποτέλεσμα της μανίας για αυτοπροβολή για εντυπωσιασμό. Σύμφωνα με τα όσα ισχυρίστηκε, η ελληνική γλώσσα και κινδυνεύει πιο πολύ και πιο χρήσιμη είναι στον ελληνισμό, σε σχέση με τα νησιά.
Ιστορικά, σε διάφορες περιοχές του κόσμου, τα γεωγραφικά σύνορα πηγαίνουν μπρος και πίσω στο πέρασμα των αιώνων. Ωστόσο- όντως- οι γλώσσες που πεθαίνουν, ποτέ δεν ανασταίνονται.
Επί της αρχής λοιπόν αυτό που είπε ο υπουργός δεν είναι λάθος. Εκείνο που δεν καταλαβαίνω είναι πόθεν του προέκυψε ο κίνδυνος για την ελληνική γλώσσα; Τι άλλαξε, ας πούμε, σε σχέση με την προηγούμενη πενταετία; Συνέβη κάτι τρομερό;
Ελπίζω πίσω από την δήλωση Ζουράρι να μην κρύβεται κάποιο σχέδιο επιστροφής σε αρχαιολατρική παιδεία και εκ νέου έντασης της διδασκαλίας των αρχαίων. Οι μουσειοποιημένες γλώσσες δεν είναι ζωντανές· και δεν είναι ζωντανές γιατί δεν είναι λειτουργικές. Δεν ξέρω αν είναι δυνατόν να επιβιώσει μια γλώσσα λόγω της επιθυμίας των ιθυνόντων να συμβεί κάτι τέτοιο. Πάντως δεν είναι η κινδυνολογία που σώζει μια γλώσσα από την μουσειοποίηση. Η ευελιξία και η προσαρμοστικότητα τη σώζουν. Όσο πιο ελεύθερη αφήσουμε τη γλώσσα, τόσο πιθανότερο είναι να κρατήσει αυτή τις ρίζες της.
Ο υπουργός Ζουράρις εξέθεσε ένα στέρεο επιχείρημα με λάθος τρόπο και χρησιμοποιώντας το σε λάθος περίσταση. Εξ αυτού δεν έγινε ούτε πιο συμπαθής, ούτε πιο αντιπαθής.
