Ο αιώνιος φοιτητής θέλει στοργή
Οι αιώνιοι φοιτητές βρίσκονται ante portas χωρίς να γίνεται μεταξύ τους διαχωρισμός σε αυτούς που αδιαφορούν και σε αυτούς που χρειάζονται περισσότερο χρόνο.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Είμαστε ικανοί να γκρινιάζουμε για το ότι σε αυτή τη χώρα δεν γίνεται τίποτα και όταν κάνει πάει να γίνει να γκρινιάζουμε για τον τρόπο που συμβαίνει. Το θέμα των αιώνιων φοιτητών φαίνεται ότι πάει να κλείσει κατά τις εξαγγελίες του υπουργού Παιδείας, σύμφωνα με το σχετικό χρονοδιάγραμμα. Πρεμούρα; Δεν θα το έλεγα.
Οι αιώνιοι φοιτητές είναι μια διοικητική εκκρεμότητα που θεωρώ λογικό κάποτε να τελειώνει- όπως όλες οι εκκρεμότητες. Η δική μου γκρίνια- για τον «τρόπο» που λέγαμε- έχει να κάνει με το ότι δεν γίνεται να μπαίνουν στο ίδιο σακί όσοι φοιτητές δεν πατούν στις σχολές και όσοι πασχίζουν να περάσουν μαθήματα και δεν τα καταφέρνουν. Ορισμένες σχολές με λίγα μαθήματα, όπως είναι κάποια οικονομικά τμήματα, έχουν συχνά αυξημένο βαθμό δυσκολίας για να ολοκληρωθούν.
Έχω φίλο που διανύει το 19ο έτος εγγεγραμμένος στην ΑΣΟΕ, έχοντας εγκαταλείψει τις σπουδές για περίπου 7-8 χρόνια. Εδώ και τρία χρόνια πασχίζει με φροντιστήρια, επαφές με νεολαίες, εργασίες και ό,τι άλλο να περάσει τα τρία μαθήματα που του έμεναν, αλλά μάταια. Λίγο το… γήρας που μειώνει την ικανότητα πρόσληψης, λίγο η (θεμιτή) απάθεια των καθηγητών που αν και βλέπουν μητρώο του 1995 δεν βάζουν ένα χεράκι ο φίλος αποτέλεσμα δεν βλέπει.
Για τέτοιου τύπου φοιτητές νομίζω ότι έχει νόημα να γίνει ξεχωριστή πρόβλεψη, έναντι αυτού που γράφτηκε κάποτε για το πάσο και έκτοτε ουδέν. Στην ίδια λογική, θα μπορούσα να συμφωνήσω με τον ΣΥΡΙΖΑ που πρότεινε να μην διαγραφούν οι φοιτητές που έχουν εγγραφεί για δύο συνεχόμενα εξάμηνα, χωρίς να προσυπογράψω την γραφική επισήμανσή του ότι πρόκειται για «μεγιστοποίηση της ταξικής επίθεσης προς τα χαμηλά και λαϊκά στρώματα της κοινωνίας μέσα στην κρίση».
Εκτός και αν στον ΣυΡιζα έχουν για κάποιον λόγο την εκτίμηση ότι υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα στην ταπεινή καταγωγή ή το χαμηλό εισόδημα και την απροθυμία να ακολουθηθεί ο κύκλος σπουδών με στοιχειώδεις ρυθμούς.
Ίσως πάλι στην Κουμουνδούρου να βλέπουν στη μάζα των υπολογιζόμενων 180.000 φοιτητών αρκετούς δικούς τους ψηφοφόρους που τους παρέσυρε η σοσιαλδημοκρατική στροφή και δεν μπορούν να είναι «πρώτοι στα μαθήματα και πρώτοι στον αγώνα», όπως όριζε ο θυρεός της ΚΝΕ στο μακρινό 1970 και 1980.
Οι αιώνιοι φοιτητές είναι μια διοικητική εκκρεμότητα που θεωρώ λογικό κάποτε να τελειώνει- όπως όλες οι εκκρεμότητες. Η δική μου γκρίνια- για τον «τρόπο» που λέγαμε- έχει να κάνει με το ότι δεν γίνεται να μπαίνουν στο ίδιο σακί όσοι φοιτητές δεν πατούν στις σχολές και όσοι πασχίζουν να περάσουν μαθήματα και δεν τα καταφέρνουν. Ορισμένες σχολές με λίγα μαθήματα, όπως είναι κάποια οικονομικά τμήματα, έχουν συχνά αυξημένο βαθμό δυσκολίας για να ολοκληρωθούν.
Έχω φίλο που διανύει το 19ο έτος εγγεγραμμένος στην ΑΣΟΕ, έχοντας εγκαταλείψει τις σπουδές για περίπου 7-8 χρόνια. Εδώ και τρία χρόνια πασχίζει με φροντιστήρια, επαφές με νεολαίες, εργασίες και ό,τι άλλο να περάσει τα τρία μαθήματα που του έμεναν, αλλά μάταια. Λίγο το… γήρας που μειώνει την ικανότητα πρόσληψης, λίγο η (θεμιτή) απάθεια των καθηγητών που αν και βλέπουν μητρώο του 1995 δεν βάζουν ένα χεράκι ο φίλος αποτέλεσμα δεν βλέπει.
Για τέτοιου τύπου φοιτητές νομίζω ότι έχει νόημα να γίνει ξεχωριστή πρόβλεψη, έναντι αυτού που γράφτηκε κάποτε για το πάσο και έκτοτε ουδέν. Στην ίδια λογική, θα μπορούσα να συμφωνήσω με τον ΣΥΡΙΖΑ που πρότεινε να μην διαγραφούν οι φοιτητές που έχουν εγγραφεί για δύο συνεχόμενα εξάμηνα, χωρίς να προσυπογράψω την γραφική επισήμανσή του ότι πρόκειται για «μεγιστοποίηση της ταξικής επίθεσης προς τα χαμηλά και λαϊκά στρώματα της κοινωνίας μέσα στην κρίση».
Εκτός και αν στον ΣυΡιζα έχουν για κάποιον λόγο την εκτίμηση ότι υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα στην ταπεινή καταγωγή ή το χαμηλό εισόδημα και την απροθυμία να ακολουθηθεί ο κύκλος σπουδών με στοιχειώδεις ρυθμούς.
Ίσως πάλι στην Κουμουνδούρου να βλέπουν στη μάζα των υπολογιζόμενων 180.000 φοιτητών αρκετούς δικούς τους ψηφοφόρους που τους παρέσυρε η σοσιαλδημοκρατική στροφή και δεν μπορούν να είναι «πρώτοι στα μαθήματα και πρώτοι στον αγώνα», όπως όριζε ο θυρεός της ΚΝΕ στο μακρινό 1970 και 1980.
