Μια συγγνώμη που δεν όφειλε
Ο καθηγητής Μπουραντάς ζήτησε συγγνώμη για το απαρχαιωμένο σύγγραμμά του που εξετάζεται ακόμη στις πανελλήνιες. Είναι μια συγγνώμη που δεν οφείλει ο ίδιος.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Προ ημερών, ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, Δημήτρης Μπουραντάς ζήτησε συγγνώμη για βιβλίο Αρχές Οργάνωσης και διοίκησης Επιχειρήσεων που συν-συνέγραψε με τρεις καθηγητές του Λυκείου το 1998 και το οποίο αποτελεί ύλη των Πανελληνίων εξετάσεων.
Φαντάσου σε τι απελπισία πρέπει να βρέθηκε ο άνθρωπος και τι κρίμα στον λαιμό του αισθάνθηκε για να αποφασίσει να κοινοποιήσει μέσω Facebook την συγγνώμη του από όλα τα παιδιά που εξετάζονται και από τον γιό του που δίνει εξετάσεις φέτος.
Εδώ, μέσω της υπόθεσης αυτής αποκαλύπτεται η άλλη πλευρά του άχρηστου συστήματος των πανελληνίων- αυτή της ποιότητας και της χρησιμότητας της εξεταζόμενης ύλης.
Δεν τον είχαν ενημερώσει λέει ο καθηγητής ότι το βιβλίο αυτό θα έμπαινε ως ύλη στις πανελλήνιες και ο ίδιος πίστευε ότι θα ήταν απλώς επιμορφωτικό. Η διαφορά είναι χαώδης. Αλλιώς συντάσσεις ένα κείμενο όταν έχεις στο μυαλό σου ότι θα προορίζεται για να το μάθουν παπαγαλία κάποιοι άνθρωποι και αλλιώς όταν φαντάζεσαι ότι αυτό θα γίνει αφορμή διαλόγου, σκέψης κλπ.
Προσφέρθηκε, λέει ο ίδιος, να ξαναγράψει το βιβλίο χωρίς αμοιβή. Μάταια. Αφού γίνεται η δουλειά μωρέ; Που να ζητάμε τώρα κονδύλια για ανατυπώσεις, για νέες διανομές και τρέχα γύρευε; Ας το μάθουν εκεί πέρα απέξω να πάνε να γράψουν, να πάνε στην ευχή του θεού, να τελειώνουμε. Αυτή είναι η νοοτροπία.
Το τρίτο που καταμαρτυρά ο Μπουραντάς είναι ότι το βιβλίο αυτό είναι ξεκάθαρα ξεπερασμένο. Και πώς να μην είναι αφού έχουν πλέον παρέλθει 16 χρόνια από τη συγγραφή του. «δεν μπορούσαν να φανταστώ ότι η πολιτεία θα διατηρούσε ένα βιβλίο που γράφτηκε πριν 16 χρόνια. Πριν καλά- καλά εμφανιστεί το Internet’, λέει ο ίδιος δίνοντας με ένα ζωντανό παράδειγμα το τι θα πει «τραγικά απαρχαιωμένο σύγγραμμα».
Θυμάμαι αντίστοιχο περιστατικό- μικρότερης βέβαια κλίμακας- με μια φίλη που έδινε εξετάσεις για μια κρατική πιστοποίηση στους υπολογιστές. Τότε, επειδή η προκήρυξη που είχε εκδοθεί προ… αιώνων έγραφε ότι οι υποψήφιοι θα εξεταστούν σε λειτουργικό σύστημα Windows 95, η φίλη έψαχνε ματαίως κάποιον να έχει ακόμη τέτοιο σύστημα ώστε να μελετήσει. Να μελετήσει για να πάρει την πιστοποίηση που υποτίθεται ότι βεβαίωνε την επάρκειά της στις «νέες» τεχνολογίες (τα εισαγωγικά, προφανώς, δικά μου)!
Πόσα και πόσα άχρηστα βιβλία που συγκέντρωναν και συγκεντρώνουν άχρηστες πληροφορίες οι οποίες απέχουν έτη φωτός από το να «διδάξουν» οτιδήποτε και μόνο εξασφαλίζουν ότι ό πανεπιστημιακός ή ο εκπαιδευτικός δεν θα τύχει της χλεύης από το σινάφι του επειδή παρέλειψε κάποιο γνωστικό φάρο της επιστήμης του.
Φαντάσου σε τι απελπισία πρέπει να βρέθηκε ο άνθρωπος και τι κρίμα στον λαιμό του αισθάνθηκε για να αποφασίσει να κοινοποιήσει μέσω Facebook την συγγνώμη του από όλα τα παιδιά που εξετάζονται και από τον γιό του που δίνει εξετάσεις φέτος.
Εδώ, μέσω της υπόθεσης αυτής αποκαλύπτεται η άλλη πλευρά του άχρηστου συστήματος των πανελληνίων- αυτή της ποιότητας και της χρησιμότητας της εξεταζόμενης ύλης.
Δεν τον είχαν ενημερώσει λέει ο καθηγητής ότι το βιβλίο αυτό θα έμπαινε ως ύλη στις πανελλήνιες και ο ίδιος πίστευε ότι θα ήταν απλώς επιμορφωτικό. Η διαφορά είναι χαώδης. Αλλιώς συντάσσεις ένα κείμενο όταν έχεις στο μυαλό σου ότι θα προορίζεται για να το μάθουν παπαγαλία κάποιοι άνθρωποι και αλλιώς όταν φαντάζεσαι ότι αυτό θα γίνει αφορμή διαλόγου, σκέψης κλπ.
Προσφέρθηκε, λέει ο ίδιος, να ξαναγράψει το βιβλίο χωρίς αμοιβή. Μάταια. Αφού γίνεται η δουλειά μωρέ; Που να ζητάμε τώρα κονδύλια για ανατυπώσεις, για νέες διανομές και τρέχα γύρευε; Ας το μάθουν εκεί πέρα απέξω να πάνε να γράψουν, να πάνε στην ευχή του θεού, να τελειώνουμε. Αυτή είναι η νοοτροπία.
Το τρίτο που καταμαρτυρά ο Μπουραντάς είναι ότι το βιβλίο αυτό είναι ξεκάθαρα ξεπερασμένο. Και πώς να μην είναι αφού έχουν πλέον παρέλθει 16 χρόνια από τη συγγραφή του. «δεν μπορούσαν να φανταστώ ότι η πολιτεία θα διατηρούσε ένα βιβλίο που γράφτηκε πριν 16 χρόνια. Πριν καλά- καλά εμφανιστεί το Internet’, λέει ο ίδιος δίνοντας με ένα ζωντανό παράδειγμα το τι θα πει «τραγικά απαρχαιωμένο σύγγραμμα».
Θυμάμαι αντίστοιχο περιστατικό- μικρότερης βέβαια κλίμακας- με μια φίλη που έδινε εξετάσεις για μια κρατική πιστοποίηση στους υπολογιστές. Τότε, επειδή η προκήρυξη που είχε εκδοθεί προ… αιώνων έγραφε ότι οι υποψήφιοι θα εξεταστούν σε λειτουργικό σύστημα Windows 95, η φίλη έψαχνε ματαίως κάποιον να έχει ακόμη τέτοιο σύστημα ώστε να μελετήσει. Να μελετήσει για να πάρει την πιστοποίηση που υποτίθεται ότι βεβαίωνε την επάρκειά της στις «νέες» τεχνολογίες (τα εισαγωγικά, προφανώς, δικά μου)!
Πόσα και πόσα άχρηστα βιβλία που συγκέντρωναν και συγκεντρώνουν άχρηστες πληροφορίες οι οποίες απέχουν έτη φωτός από το να «διδάξουν» οτιδήποτε και μόνο εξασφαλίζουν ότι ό πανεπιστημιακός ή ο εκπαιδευτικός δεν θα τύχει της χλεύης από το σινάφι του επειδή παρέλειψε κάποιο γνωστικό φάρο της επιστήμης του.
