Μώραλης και τα μυαλά στην κάλπη
Ο Ολυμπιακός είναι θρησκεία και με τα θρησκευτικά ζητήματα δεν παίζουμε στην Ελλάδα, όπως θα σας έλεγε και ο Γιάννης Τζανεττάκος.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Υπάρχουν στην ελληνική κοινή γνώμη λίγα πράγματα με τα οποία δεν μπορείς να τα βάλεις.
Το ένα, όπως καλά γνωρίζει ο πρώην υποψήφιος της Ν.Δ. για περιφερειάρχης, Γιάννης Τζανεττάκος, είναι η εκκλησία. Το άλλο, όπως θα κατέθεταν πρόθυμα οι κ. Μιχαλολιάκος και Δρίτσας, είναι ο Ολυμπιακός, ή για να είμαστε ακριβέστεροι και δικαιότεροι, η οπαδική συνείδηση.
Η πρωτιά Μώραλη στον Πειραιά δείχνει ένα πολύ βασικό πράγμα: Μακριά από τις ρητορικές περί δημοκρατίας, πολιτικής ωριμότητας, ανάγκης για αλλαγή κλπ, η πολιτική στην Ελλάδα μοιάζει να είναι αλλού. Σε εντελώς διαφορετικά διακυβεύματα από αυτά που προπαγανδίζουν τα κόμματα και σε εντελώς διαφορετικά από αυτά που το comme il faut της δημόσιας ζωής προβάλει μέσω των τηλεοπτικών δελτίων.
Το διασκεδαστικό που βρίσκω σε υποψηφιότητες τύπου Μώραλη είναι ακριβώς αυτό: Η ήττα της σοβαροφανούς πολιτικής που σε συσκέψεις επί συσκέψεων και σε μεθοδεύσεις επί μεθοδεύσεων αντιμετωπίζει τις μάζες των ψηφοφόρων ως «τηλεθεατές» στους οποίους πρέπει να πουλήσει ένα προϊόν, που δεν είναι άλλο από τον εαυτό της.
Η υποψηφιόητα Μώραλη μοιάζει με εκείνη του βασίλη Λεβέντη και του Δημοσθένη Βεργή όχι τόσο από την άποψη του γραφικού, που μπορούμε και αυτό να το συζητήσουμε, όσο από την άποψη του πολιτικού και ιδεολογικού μηδενισμού που αντικαθιστά τα ιδεολογήματα για το «σωστό» ή το «συμφέρον σου» με το λαοπλανές «πάμε μωρή θρυλάρα!».
Βέβαια, στη διαφοροποίηση βοηθά και ότι ο ουσιαστικός υποψήφιος για τη Δημαρχία πίσω από τον Γιάννη Μώραλη έχει πολύ χρήμα, γεγονός που πάντα εκτιμάται στην μπανανία.
Έτσι λοιπόν, φίλοι Συριζαίοι και λοιποί αριστεριστές, όπως έδειξε ο Πειραιάς- και όπως φαίνεται σε κάθε ευκαιρία- οι μάζες απέχουν έτη φωτός από την επαναστατική δράση.
Το πολύ- πολύ να τις συναντήσετε στη χριστοπαναγία για τη μείωση της σύνταξης, του μισθού ή των επιδομάτων, αλλά όχι στο οδόφραγμα. Μπορείτε να τους θυμώνετε και να τους κατηγορείτε για χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, για ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ή για ιδεολογική πλάνη, αλλά δεν μπορείτε να τους δώσετε αυτό που τους δίνει ο Ολυμπιακός, η εκκλησία ή η τηλεόραση.
Ακόμη πιο σοβαρό από την πρωτιά Μώραλη, είναι το θέμα του 16% που πήρε ο Κασιδιάρης στην Αθήνα και το 11% που πήρε ο Παναγιώταρος στην περιφέρεια. Όπως πολύ σωστά έγραψε ο Αντώνης Πανούτσος στην αθλητική Sport Day, αν στις προηγούμενες εκλογές μπορούσαμε να θεωρούμε την ψήφο στην Χρυσή Αυγή και ψήφο διαμαρτυρίας, τώρα τέτοια ερμηνεία δεν υπάρχει. Τώρα, όποιος ψήφισε Χρυσή Αυγή ξέρει πολύ καλά τι ψήφισε. Είναι ενήμερος για τα έργα της οργάνωσης, αλλά και τη στάση της πλειοψηφίας απέναντι σε αυτά.
Αυτό το 16% είναι ολόκληρο του φιδιού.
Το ένα, όπως καλά γνωρίζει ο πρώην υποψήφιος της Ν.Δ. για περιφερειάρχης, Γιάννης Τζανεττάκος, είναι η εκκλησία. Το άλλο, όπως θα κατέθεταν πρόθυμα οι κ. Μιχαλολιάκος και Δρίτσας, είναι ο Ολυμπιακός, ή για να είμαστε ακριβέστεροι και δικαιότεροι, η οπαδική συνείδηση.
Η πρωτιά Μώραλη στον Πειραιά δείχνει ένα πολύ βασικό πράγμα: Μακριά από τις ρητορικές περί δημοκρατίας, πολιτικής ωριμότητας, ανάγκης για αλλαγή κλπ, η πολιτική στην Ελλάδα μοιάζει να είναι αλλού. Σε εντελώς διαφορετικά διακυβεύματα από αυτά που προπαγανδίζουν τα κόμματα και σε εντελώς διαφορετικά από αυτά που το comme il faut της δημόσιας ζωής προβάλει μέσω των τηλεοπτικών δελτίων.
Το διασκεδαστικό που βρίσκω σε υποψηφιότητες τύπου Μώραλη είναι ακριβώς αυτό: Η ήττα της σοβαροφανούς πολιτικής που σε συσκέψεις επί συσκέψεων και σε μεθοδεύσεις επί μεθοδεύσεων αντιμετωπίζει τις μάζες των ψηφοφόρων ως «τηλεθεατές» στους οποίους πρέπει να πουλήσει ένα προϊόν, που δεν είναι άλλο από τον εαυτό της.
Η υποψηφιόητα Μώραλη μοιάζει με εκείνη του βασίλη Λεβέντη και του Δημοσθένη Βεργή όχι τόσο από την άποψη του γραφικού, που μπορούμε και αυτό να το συζητήσουμε, όσο από την άποψη του πολιτικού και ιδεολογικού μηδενισμού που αντικαθιστά τα ιδεολογήματα για το «σωστό» ή το «συμφέρον σου» με το λαοπλανές «πάμε μωρή θρυλάρα!».
Βέβαια, στη διαφοροποίηση βοηθά και ότι ο ουσιαστικός υποψήφιος για τη Δημαρχία πίσω από τον Γιάννη Μώραλη έχει πολύ χρήμα, γεγονός που πάντα εκτιμάται στην μπανανία.
Έτσι λοιπόν, φίλοι Συριζαίοι και λοιποί αριστεριστές, όπως έδειξε ο Πειραιάς- και όπως φαίνεται σε κάθε ευκαιρία- οι μάζες απέχουν έτη φωτός από την επαναστατική δράση.
Το πολύ- πολύ να τις συναντήσετε στη χριστοπαναγία για τη μείωση της σύνταξης, του μισθού ή των επιδομάτων, αλλά όχι στο οδόφραγμα. Μπορείτε να τους θυμώνετε και να τους κατηγορείτε για χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, για ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ή για ιδεολογική πλάνη, αλλά δεν μπορείτε να τους δώσετε αυτό που τους δίνει ο Ολυμπιακός, η εκκλησία ή η τηλεόραση.
Ακόμη πιο σοβαρό από την πρωτιά Μώραλη, είναι το θέμα του 16% που πήρε ο Κασιδιάρης στην Αθήνα και το 11% που πήρε ο Παναγιώταρος στην περιφέρεια. Όπως πολύ σωστά έγραψε ο Αντώνης Πανούτσος στην αθλητική Sport Day, αν στις προηγούμενες εκλογές μπορούσαμε να θεωρούμε την ψήφο στην Χρυσή Αυγή και ψήφο διαμαρτυρίας, τώρα τέτοια ερμηνεία δεν υπάρχει. Τώρα, όποιος ψήφισε Χρυσή Αυγή ξέρει πολύ καλά τι ψήφισε. Είναι ενήμερος για τα έργα της οργάνωσης, αλλά και τη στάση της πλειοψηφίας απέναντι σε αυτά.
Αυτό το 16% είναι ολόκληρο του φιδιού.
