Οι δημοτικοί σύμβουλοι δεν είναι χορτοφάγα
Οι δημοτικοί σύμβουλοι μοιάζουν με τα μυρμήγκια σε ένα σπίτι ή με τα spam σε λογαριασμό email. Αν μπλέξεις, δύσκολα ξεμπλέκεις.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Βγαίνουν από παντού: Από τις δημόσιες υπηρεσίες, από τα ιατρεία τους, από τις αιθουσες των πρωτοδικείων, από τα ευυπόληπτα καταστήματά τους, από τις υδρορροές, από ντιβάνια, κρεβάτια και ντιβανοκασέλες. Ο λόγος για τους δημοτικούς σύμβουλος που φέτος μου φαίνονται περισσότεροι από ποτέ και- ίσως- εξ αυτού ανίκητοι.
Βγαίνουν και μας απευθύνονται όπως τα ζόμπι σε κάτι b ταινίες τρόμου που χωρίς νόηση και με σταθερό βήμα κυνηγούν τους πρωταγωνιστές. Η υπνωτισμένη επιδίωξη των υποψήφιων δημοτικών συμβούλων δεν είναι προφανώς ο φόνος, αλλά η εκλογή. Όμως, για ποιο λόγο;
Γιατί μπορεί να θέλει ένα υπολογίσιμο ποσοστό του ελληνικού λαού να εκλεγεί σε αυτή την κατά τόπους λέσχη προβληματισμού που λέγεται δημοτικό συμβούλιο; Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι από αυτούς φιλοδοξούν να μεταπηδήσουν στην κεντρική πολιτική σκηνή ως δια μαγείας, αφού ανακαλυφθούν από κάποιον δαιμόνιο σκάουτερ του ΠΑΣΟΚ, που- όσο να πεις- την ανανέωση την έχει παραπάνω από ανάγκη. Στην περίπτωση αυτή το «στο παρελθόν ασχολήθηκε ενεργά με την τοπική αυτοδιοίκηση» μετράει στα μάτια αυτού που θεωρεί την ψήφο του σημαντική.
Μην είναι η από αρχαιοτάτων χρόνων τάση του Έλληνος για δημοφιλία; Πιθανό και αυτό, αν και δεν εξηγεί την αύξηση του αριθμού των υποψηφίων.
Η καλύτερη εξήγηση που μπορώ να φανταστώ και που ταιριάζει και ουσιαστικότερα με την ψυχοσύνθεσή μας ως λαού, είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς έχουν σκοπό να διαφημίσουν την επαγγελματική τους ιδιότητα, με δεδομένο ότι σε αρκετά ελεύθερα επαγγέλματα (γιατροί, δικηγόροι κλπ) δεν επιτρέπεται η επαγγελματική διαφήμιση.
Ιδού η προσωπική μου αγαπημένη- προς το παρόν- προσπάθεια.
Βγαίνουν και μας απευθύνονται όπως τα ζόμπι σε κάτι b ταινίες τρόμου που χωρίς νόηση και με σταθερό βήμα κυνηγούν τους πρωταγωνιστές. Η υπνωτισμένη επιδίωξη των υποψήφιων δημοτικών συμβούλων δεν είναι προφανώς ο φόνος, αλλά η εκλογή. Όμως, για ποιο λόγο;
Γιατί μπορεί να θέλει ένα υπολογίσιμο ποσοστό του ελληνικού λαού να εκλεγεί σε αυτή την κατά τόπους λέσχη προβληματισμού που λέγεται δημοτικό συμβούλιο; Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι από αυτούς φιλοδοξούν να μεταπηδήσουν στην κεντρική πολιτική σκηνή ως δια μαγείας, αφού ανακαλυφθούν από κάποιον δαιμόνιο σκάουτερ του ΠΑΣΟΚ, που- όσο να πεις- την ανανέωση την έχει παραπάνω από ανάγκη. Στην περίπτωση αυτή το «στο παρελθόν ασχολήθηκε ενεργά με την τοπική αυτοδιοίκηση» μετράει στα μάτια αυτού που θεωρεί την ψήφο του σημαντική.
Μην είναι η από αρχαιοτάτων χρόνων τάση του Έλληνος για δημοφιλία; Πιθανό και αυτό, αν και δεν εξηγεί την αύξηση του αριθμού των υποψηφίων.
Η καλύτερη εξήγηση που μπορώ να φανταστώ και που ταιριάζει και ουσιαστικότερα με την ψυχοσύνθεσή μας ως λαού, είναι ότι οι περισσότεροι από αυτούς έχουν σκοπό να διαφημίσουν την επαγγελματική τους ιδιότητα, με δεδομένο ότι σε αρκετά ελεύθερα επαγγέλματα (γιατροί, δικηγόροι κλπ) δεν επιτρέπεται η επαγγελματική διαφήμιση.
Ιδού η προσωπική μου αγαπημένη- προς το παρόν- προσπάθεια.
