Και μόνος και με εντολή Σαμαρά ο Μπαλτάκος

 
Το πολιτικό ζήτημα με τον Μπαλτάκο έχει ως εξής: Είχε εντολή- εξουσιοδότηση από Σαμαρά για να κάνει τις επαφές με την Χρυσή Αυγή ή λειτουργούσε αυτόνομα κάνοντας το… ιδεολογικό του χόμπυ;

Νομίζω ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου ανάμεσα. Ο γενικός γραμματέας της Κυβέρνησης να κάνει επαφές υψηλού επιπέδου με άλλο κόμμα δεν θα το έκανε από μόνος του, χωρίς έστω μια ενημέρωση του Σαμαρά. Από την άλλη να γνωρίζει ο Σαμαράς ότι το δεξί του χέρι τον λέει «ηλίθιο» και «μεγαλοαστό» ή ότι του καταμαρτυρεί πως διόρισε την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου επειδή είναι συντοπίτισσά του, το βρίσκω χλωμό.

Προφανώς η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας βλέπει ανταγωνιστικά τη Χρυσή Αυγή και προφανώς επιδίδεται σε κάποιας μορφής συναλλαγή μαζί της για τα μάτια των ακροδεξιών ψηφοφόρων τους οποίους ευελπιστεί να προσεταιριστεί. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Σαμαράς διατηρεί στην πρώτη γραμμή στελέχη με ακροδεξιό παρελθόν και ανάλογες προτιμήσεις, όπως ο Άδωνις, ο Βορίδης, ο Φαήλος, ο Μουρούτης, ο Μπαλτάκος και λοιποί.

Επίσης, μια ακόμη αλήθεια που «δεν λέγεται» αφορά τις σχέσεις που έχουν οι πολιτικοί όλων των κομμάτων μεταξύ τους. Είναι βασικά μια σχέση συναδέλφων. Ασχέτως του τι πρέπει να βγαίνει προς τα έξω ή τι τελικά βγαίνει, οι πολιτικοί έχουν μεταξύ τους πολιτισμένες σχέσεις και πολύ συχνά και κάτι παραπάνω, ασχέτως παρατάξεων. Όπως θα μπορούσε να βεβαιώσει κάθε κοινοβουλευτικός συντάκτης διάφοροι από διάφορες παρατάξεις μιλάνε μεταξύ τους- ιδίως αν είναι παλιοί στο επάγγελμα. Στους γνωρίζοντες αυτές οι σχέσεις οικειότητας είναι δεδομένες, αλλά κανέναν δεν συμφέρει να βγαίνουν προς τα έξω μια που μετά οι on camera αντιπαραθέσεις που φέρνουν και τα ψηφαλάκια δεν θα πείθουν ούτε τη γιαγιά μου.

Από όλα αυτά τι μένει;

1. Ότι έχουμε μια κυβέρνηση που λέει πως σιχαίνεται τους ακροδεξιούς αλλά που προσπαθεί να προσεταιριστεί τους ψηφοφόρους τους χωρίς να το κάνει και θέμα γιατί παρακολουθεί και η Βρυξέλλα.
2. Ότι ο Πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του δεν αηδιάζουν κιόλας με όσα λέει η Χρυσή Αυγή.
3. Ότι το επικοινωνιακό παιχνίδι υποχρεώνει ακόμη και τώρα τους εμπλεκόμενους να κάνουν το κορόιδο και να μην ομολογούν τις καθημερινές πρακτικές τους και τους στόχους τους.
4. Ότι τα κανάλια και οι λοιποί παρατρεχάμενοι της εξουσίας δεν φαίνεται να καταφέρνουν να περάσουν στον κόσμο ότι «αυτά τα έκανε ο Μπαλτάκος πίσω από την πλάτη του Σαμαρά». Ωστόσο, η προσπάθειά τους, τόσο προφανής και τόσο εξόφθαλμη είναι ένα εξαιρετικό δείγμα του πως συνεργάζονται πολιτικοί και media.

Ξεχωριστής αναφοράς αξίζει η συμπεριφορά του υιού Μπαλτάκου, ο οποίος εν ώρα υπηρεσίας του (υπηρετεί στο λιμενικό σώμα, κατόπιν πατρικής… παρέμβασης) μπήκε στη Βουλή και ξυλοκόπησε όποιους βουλευτές της Χρυσής Αυγής βρήκε μπροστά του ουρλιάζοντας «μου….να γιατί το κάνατε αυτό στον πατέρα μου;». Στελέχη του Φρουραρχείου τον φυγάδευσαν από τη Βουλή (!) και ακόμη αναζητείται. Λογικά θα εμφανιστεί μόλις λήξει η δίωξή του για αυτόφωρο έγκλημα, κάτι που συμβαίνει το βράδυ της Παρασκευής. Αυτό που λέμε “καλοαναθρεμμένος”!

Αξίζει επίσης να παρατηρηθεί για άλλη μια φορά το απεχθές φαινόμενο να καρπαζώνουν όλοι- ακόμη και αυτοί που του έκαναν κωλοτούμπες- έναν ισχυρό, μόλις αυτός εκπέσει. Ασχέτως του τι έκανε ο έκπτωτος, αυτό λέγεται θρασυδειλία και με αηδιάζει.